تحلیل جلوگیری از سخنرانی خاتمی و کنسرت خراطها

کبنا ؛آگاه

مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

طی روزهای اخیر تجمع برخی از اعضای یک جریان سیاسی تحت عنوان جوانان مذهبی در اعتراض به وضعیت فرهنگی استان، لغو یک کنسرت موسیقی و یک سخنرانی سیاسی و حضور یکی از مدیران دولت قبل در استان واکنش هایی در میان فعالین سیاسی، فرهنگی و رسانه ها داشته و هرکدام از این ها از منظر خود در این زمینه موضع گیری کردند.
۱-     اعتراض ها به برگزاری و لغو کنسرت موسیقی و سخنرانی محمد رضا خاتمی( اگر چه این سخنرانی پیش از فشارها لغو شده بود) و مقصر دانستن مسئولین استانی از سوی دو گروه موافق و مخالف نشان داد که ماه عسل مسئولین استانی به پایان رسیده و آنها اکنون باید روزهای سختی از تقابل ها و تضادها را تجربه کنند و این محکی برای اثبات توانایی آنها و همچنین عمل به شعارهای دولت است. مسئولین استانی از اکنون باید با تدبیر بیشتری به حوادث و رخدادها نگاه کنند و از تجربیات گذشته درس بگیرند. آنها باید بدانند که تا چند روز دیگر به سالگرد انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می شوند و این روزها فرصت خوبی است برای مرور وعده هایی که به مردم داده شده است.
۲-     استاندار و بیش از او معاون سیاسی و امنیتی استان طی روزهای اخیر مورد انتقاد بسیاری پیرامون لغو این برنامه ها قرار گرفته اند. اگر چه باید گفت لغو این برنامه ها ارتباطی با جریانات اخیر نداشته و موضع گیری های استاندار و معاون سیاسی و امنیتی اش در روزهای اخیر در مواجه با این مشکلات منطقی بوده و اجازه بحران سازی و موج سواری به کسی یا گروهی ندادند.
۳-     نمی دانم چرا وقتی دولتی در زمینه آزادیهای مشروع روزنه ای باز می کند، برخی به دنبال سوء استفاده از این آزادی هستند. چرا در میان این همه خواننده در کشور باید "امید جهان" دعوت شود که جنس موسیقی اش بسیار تند و نزدیک به استانهای حاشیه خلیج فارس بوده و کمترین قرابتی با موسیقی این استان و حتی موسیقی ایرانی ندارد و احتمالا در و دیوار سالن را هم به لرزش در می آورد. با این حال اگرچه سلایق در این زمینه متفاوت است اما برگزار کنندگان می توانستند از خواننده هایی همچون محمد رضا شجریان، شهرام ناظری، همایون شجریان، و یا خوانده های پاپ مطرح کشور همچون محسن یگانه و محسن چاووشی و .. که مورد وثوق جامعه هنری هستند، دعوت کنند.
۴-     تجمع اعضای یک جریان سیاسی که تازه از اسب قدرت پایین آمده اند، در مقابل برخی نهادها، برخلاف نظر بسیاری که آن را غیر قانونی می دانند، قانونی بوده است. آزادی اجتماعات و تظاهرات یکی از مظاهر دموکراسی است که مردم می توانند با مشارکت عملی و حضورمستقیم در صحنه حرف خود را بدون واسطه به گوش زمامداران برسانند. براساس اصل بیست و هفت قانون اساسی"تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها بدون حمل سلاح و به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است". اما آنچه مهم است این آزادی باید برای همه آحاد جامعه باشد و تنها یک جریان سیاسی از این حق مسلم برخوردار نباشند و دیگران.....
۵-     اما اگرچه اعتراض به وضعیت فرهنگی حق هر شهروندی است و داشتن دغدغه دینی امری پسندیده و قابل تحسین است اما باید از گروههای تجمع کننده پرسید آیا در هشت سال گذشته هم این دغدغه و غیرت دینی را داشته اند و یا حالا که جریان سیاسی آنها در راس امور اجرایی نیست غیرت دینی شان گل کرده است؟ در سالهای اخیر از این گروهها در کشور تنها راهپیمایی برعلیه هاشمی رفسنجانی و اصلاح طلبان، اختلال در سخنرانی سید حسن خمینی، ناطق نوری و علی لاریجانی و دیگر فعالین سیاسی مخالف دولت قبل و موارد مشابه دیده ایم و هیچ موردی از کوچکترین اعتراض به مکتب ایرانی و لیبرالیسم فرهنگی دولت قبل، زیر سوال بردن حجاب از سوی مشاور سابق آن مردی که رفت، هتک حرمت مرجعیت شیعه، دستور حضور زنان در ورزشگاه، دوست مردم اسرائیل دانستن مردم ایران، اقدامات غیر اخلاقی و غیردینی برای حذف مخالفان، رواج تهمت، دروغ و افترا و تضعیف اعتقادات مردم با اظهار نظرهای بی پایه، اختلاسهای هزار میلیاردی و صدها نمونه دیگر دیده نشد تا اکنون افکار عمومی نیت معترضین ازاین تجمع ها را زیر سوال ببرند. آیا معترضان از خود پرسیده اند وضعیت حجاب نسبت به هشت سال گذشته چه تغییری کرده است؟ چرا سال گذشته و در پی برگزاری چند کنسرت پاپ در شهر یاسوج رگ غیرت دینی این دوستان تکانی نخورد؟. آیا ارزشهای دینی در دولت های مختلف تفاوت دارد؟ مگر مدیران فرهنگی کنونی در استان همان مدیران فرهنگی دولت احمدی نژاد نیستند که اتفاقا همگی هم در انتخابات مجلس و هم ریاست جمهوری در ستادهای کاندیداهای اصولگرایان و از جمله کاندیدای جبهه پایداری به شدت فعالیت می کردند. آیا از پدر معنوی خود که هشت سال در کمیسیون فرهنگی مجلس بوده تاکنون سوال کرده اند که برای معضلات فرهنگی جامعه در آن دوران هشت ساله چه نسخه ای در کمیسیون پیچیدند که دوا نکرد.؟ مثل طرح مد و لباس اسلامی که زمان بسیاری از وقت مجلس را ( در واقع وقت ملت را)برای آن گذاشتند و در مدح طرح شان حرفها زدند و آخر مردم چیزی ندیدند. اگر می گویند دولت طرح های مجلس را اجرا نکرد پس چرا در طی این دوران ذره ای در حمایت از اقدامات دولت و به خصوص اقدامات فرهنگی کوتاهی نکردند و لب به انتقاد از این اقدامات نگشودند و یا آنکه در مرام اصولگرایی سیاست ارجح بر فرهنگ بوده است.
۶-     بی شک بخشی از وضعیت کنونی فرهنگی ناشی به محاق رفتن فرهنگ در دولت قبل و دین گریزی جوانان به دلیل بی عدالتی ها و عملکرد داعیه داران اصولگرایی و دین مداری بوده است. جوانان معترض به برخی از خودشان نگاه کنند که در طی هشت سال گذشته چه کیسه هایی که ندوختند. آنها از دوستان و هم کیشان خود سوال کنند چگونه و براساس کدام ضابطه در دستگاههای دولتی استخدام شدند و چه مزایایی به نامهای مختلف دریافت کردند و چه بورسیه هایی که به ناحق نگرفتند.؟ در حالی که خیل عظیمی از جوانان مستعد و تحصیل کرده این شهر بیکار هستند و در آرزوی شغلی روز را به شب می رسانند و گرفتار آسیبهای اجتماعی فراوانی شده اند. آیا آنها این حق را نداشتند که در بستری عادلانه و ضابطه مند با شما رقابت کنند و صاحب شغل و موقعیت شوند؟ آیا آنها شهروند درجه دو بودند و شما شهروند درجه یک؟
۷ – دوران چوب و چماق گذشته است و اینک منطق بر جامعه حکمفرماست. مخالفت با سیاست های دولت حق هر شهروندی است و آزادی بیان جزء شعارهای اصلی دولت است و مخالفان دولت نیز حق اظهار نظر دارند. اگر چه آنچه امروز به سر کشور آمده نتیجه عملکرد کسانی است که امروز دلواپس شده اند.