تحلیل وضعیت زینل زاده، جانی پور، رمضانی و سیدناصر

کبنا ؛بهنام عکاشه
تعطیلی موقت کبنا این فرصت را فراهم کرد تا به سوژه هائی برای آینده فکر کنم و بهترین مورد برای پرداختن می تواند بررسی انشعابات، اختلافات و ائتلافات در تاریخ سیاسی گچساران پس از انقلاب باشد.
فعلا در حال بررسی این پدیده و مصادیق آن در تاریخ سیاسی گچساران بوده و به زودی تقدیم مخاطبین می شود.
سیدپندار توفیقی احتمالا مهم ترین خبر این روزهای گچساران می باشد. متخصص گچسارانی که در دوره ترینینگی شرکت نفت گچساران شرکت کرده بود، بعد از اخذ لیسانس و فوق لیسانس مهندسی شیمی نفت و گاز پله های ترقی را یکی یکی پیمود و به مدیریت مهندسی شرکت توسعه صنایع نفت و گاز(oeid) رسید و پس از آن عضو هیات مدیره شرکت راهبردی سرمایه گذاری پتروشیمی کشور(شستا) شد.
او متولد ۱۳۵۱ گچساران و از سادات امام زاده علی(ع)- رضا توفیق است. برداران پندار و خود او از خیرین بزرگ استان بوده و پدر و پدربزرگش(مرحوم محمدتقی توفیقی و سیدصدرالدین) موسس هیئت خیریه در محله سادات و سه راهی بود.
او حالا علیرغم میل نویسنده به هیئت مدیره استقلال رفته و مجبورم برای موفقیت باشگاه و به گفته او تیم استقلال(فقط به خاطر وجود یک گچسارانی) دعا کنم. خداوند جایگاه آنها را در ایران و آسیا(احتمالا در سال های بعد) بعد از تیم ما قرار دهد!
اما موضوعی که پتانسیل تبدیل به تیتر خبری را داشت و می شد روی آن فکر کرد وضعیت مدیریت در دانشگاه های آزاد استان و احتمالا کشور بود.
واقع این است وضعیت کنونی در دانشگاه های آزاد استان بیش از آنکه به سوء مدیریت این دانشگاه ها برگردد به سیاست های کلان دانشگاه و عقب ماندن از کورس علمی با دیگر دانشگاه ها برمی گردد.
هنوز نمی توان تاثیر این دانشگاه بر فضای سیاسی و علمی کشور را نادیده گرفت و دانشگاه های غیردولتی کشور به لحاظ کیفی و کمی فاصله زیادی با این دانشگاه دارند ولی حرکت کند دانشگاه آزاد در مقایسه با دیگر دانشگاه ها نیازمند حرکتی فراتر از تغییرات آموزشی در ترم تابستان و بسته های تشویقی برای دانشجویان می باشد.
بیش از آنکه بخواهم وارد حوزه دانشگاه آزاد کشور شوم قصد دارم بستگی فضای این دانشگاه با سیاست های سازمان مرکزی را یادآور باشم.
اما نکته ای که این روزها جریان دانشگاهی را سخت آزار می دهد فقدان امنیت روانی(بویژه مرکز استان که اخبار آن با حساسیت خاصی دنبال می شود) برای مدیران استانی دانشگاه آزاد است.
تغییرات احتمالی در دانشگاه های آزاد استان و شایعات پیرامون آن به وضعیتی آزار دهنده تبدیل شده و فضای سیاسی همچون شمشیر داموکلوس بر سر مدیران فعلی دانشگاه می باشد.
اساتید و کارکنان دانشگاه ها بیش از آنکه خواستار عزل یا برکناری مدیران فعلی باشند خواهان شفافیت و تعیین تکلیف می باشند تا بتوانند در فضایی سالم تر فعالیت نمایند.
واقع این است که مدیران دانشگاه های استان اعتماد به نفس خود را از دست داده و شایعات موجود مانعی بزرگ در راه توسعه دانشگاه ها بوده است.
نگاه سیاسی و بعضا ابزاری به دانشگاه می تواند روند رشد توسعه علمی را کند نماید. مدیریت ها انگیزه لازم را برای اعمال سیاست های شان نداشته و عدم اطمینان به آینده آنان را دچار تشتت در تصمیم گیری نموده است و این به کارکنان نیز سرایت کرده است.
به نظر می رسد تصمیم قاطع برای کنار رفتن یا ماندن مدیران فعلی و پایان دادن به شایعات بتتواند فضای مناسبی را در دانشگاه ها بوجود بیاورد. تابستان شاید فرصت بهتری برای اعمال تغییرات باشد.
وضعیت در دانشگاه یاسوج همانقدر بد است که در دانشگاه های آزاد. دکتر رمضانی از حمایت جریان حاکم بر استان برخوردار است و احتمالا بخش عمده ای از جریانات دانشجوئی نیز از وی حمایت می کنند و اینکه تا کنون با توجه به انبوهی پشتیبانی ها هنوز حکم وی توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی تنفیذ نشده موجب شگفتی است.
تغییرات به طور مثال در کمیته امداد(قباد قربانی) و بنیاد شهید گچساران(سیروس باوی) آنقدر پر سر و صدا نبود که احتمالا در دانشگاه ها. مدیر بنیاد شهید گچساران به باشت رفت و مدیر کمیته امداد این شهرستان به دهدشت نقل مکان کرد تا تاجگردون موفق شده باشد فضا را کماکان آرام نگه دارد.
آرامشی که در یک ماه گذشته کمی به هم ریخت و دلیل آن هم گردهمآئی فرهنگی اصولگرایان بود و به قول هدایتخواه سخنران شان«تجمع اصحاب حق».
این تجمع البته واکنش فرماندار را به همراه داشت که خواستار هماهنگی بیشتر احزاب با مجموعه سیاسی وزارت کشور شده بود و البته با واکنش راست ها روبرو شد که از او خواستار ارائه ماده قانون در این باره شده بودند.
هر چه باشد این کمترین حادثه ای بود که تجمع اصولگرایان در پی داشت. قریب به اتفاق تحلیلگران فراخوانی هواداران تاجگردون بلافاصله پس از سخنرانی هدایتخواه را نشانه واهمه نماینده فعلی از تجمع راست ها می دانند ولی هوادارانش این برخورد وی را برخوردی ضروری، فوری و قاطع ارزیابی می کنند.
اختلاف در میان راست ها که با مصاحبه راقم با اله کرم پور رسانه ای شد خیلی زود با پادرمیانی بزرگان اصولگرای شهرستان خاتمه پیدا کرده و موتلفه مجددا راست ها را در محل حزب دور یکدیگر نشاند.
دیدن یداله مرادی و اله کس راهی در کنار علی اله کرم پور و دکتر رحمانی زیر سقف موتلفه می تواند گام آخر در اصولگرایان برای شکست نماینده قدرتمند اصلاح طلبان در گچساران باشد.
آنها احتمالا به این نتیجه رسیده اند که راهی به جز ائتلاف برای پیروزی بر غلامرضا تاجگردون ندارند.
مقاومت ها در برابر جریان حاکم در همه جای شهرستان نمود دارد.
بازار گچساران همانند کل کشور به طور سنتی در اختیار جناح محافظه کار قرار دارد. این سنت در گچساران هم شکسته نشد و این بار سیدناصر حسینی مانعی بزرگ بر سر راه پیروزی نوگرایان در بازار شد.
حسینی که دارای محبوبیت خاصی میان اهالی بازار می باشد مانند رای مطلق در مجمع مربوطه، با رای خیره کننده ای در اتاق اصناف گچساران به پیروزی رسید تا هشداری به جریان حاکم باشد.
او که به سختی مجوزهای لازم را برای شرکت در انتخابات کسب کرده بود، با قاطعیت توانست فشارها را تعدیل نموده و راه درست سیاست پیشگی را به سیاست بازان بیاموزد.
سیدناصر دیدگاه سنتی به بازار دارد و این انتقاداتی برای او به همراه داشته است.
فقدان تجهیز مجمع امور صنفی به ساختمان مجهز، عدم ساماندهی صنوف بدون روانه، بروکراسی پیچیده و سنتی حاکم بر مجمع، نبود نظارت کافی بر بازار، عدم تعیین تکلیف برای مشاغل آلاینده تنها گوشه ای از مشکلات بازار و مجمع امور صنفی است و انتظار می رود با مشخص شدن ترکیب مجمع، مدیران بازار گچساران به سوی اصلاحات واقعی بروند و کبنا نیوز با گزارش های مداوم از بازار سعی در نظارت رسانه ای بر این پدیده مهم دارد.
بازار اگرچه پدیده ای سیاسی در تاریخ گچساران بوده ولی امید می رود سیدناصر باید با دوری از حاشیه و سیاست به رفع نواقص بازار بپردازد.
او باید با جریان حاکم تعامل بیشتری داشته و نسبت به این طیف قدرتمند انعطاف بیشتری از خود نشان دهد تا بتواند چهار سال آرام را در بازار گچساران شاهد باشد.
شهرداری گچساران هم نمونه ای از تسلط جریان سنتی بر فضای اداری گچساران است و این نشان دهنده ناتوانی اصلاح طلبان از نفوذ کامل بر نهادهای سنتی در گچساران است.
شهرداری گچساران جائی که این روزها نماد مقاومت راست ها در برابر نفوذ اداری و سیاسی چپ ها شده است می تواند افکارم را به سوی خود برده و تا مدت ها داخل فضای بی روح و پرحاشیه شهرداری نگاه دارد.
آقای شهردار به این موضوع اذعان دارد و معتقد است تغییرات را در زمان غلبه حواشی نمی دهد چون نتیجه عکس دارد.
تلاش های ۵۰ ساله برای اصلاحات در بلدیه گچساران به شکست انجامیده است. تحکم و نفوذ قاضی فر در زمان کم صدارتش تغییراتی کوچک را بوجود آورد ولی ادامه نداشت و قبل از او مدیریت سنتی رمضان عباسی با تفویض قدرت های معروفش توانست راه به جائی ببرد و این پروسه ای است که هیچ شهرداری به تنهائی قابلیت اجرای آن را ندارد.
واضح است که شهردار زینل زاده با تجربه که آشنا به بافت سنتی این حوزه است نیز تا کنون در انجام تغییرات اداری موفق نبوده است.
شاید برخی زمان را برای شهردار ناکافی بدانند ولی احتمال ضعیفی دارد مرور زمان به کمک زینل زاده بیاید تا او بتواند به بروکراسی کهنه شهرداری پایان دهد.
تغییر فرآیندها(و نه صرفا افراد) می تواند گزینه خوبی برای شهردار دوگنبدان باشد. تزریق نیرو مهم ترین ابزار تغییر و تحول در سازمان شهرداری است که این امر لزوما نه در درون شهرداری که می تواند از ادارات دیگر مانند شرکت نفت نیز باشد. پرواضح است هر گونه تلاشی از درون شهرداری برای ایجاد تغییرات قطعا اگر شکست کامل نخورد ولی موفقیت آمیز هم نخواهد بود. شهرداری نیاز به یک تحول و حتی انقلاب اداری خواهد داشت.
اتوماسیون و تلاش برای ایجاد شفافیت و قطع ارتباطات نامتعارف، گام های مهم ولی ناکافی زینل زاده در این مسیر ارزیابی می شوند.
فقدان شفافیت اداری و مالی مثلا در بحث مناقصات و مزایدات و تخفیفات، امنیت شغلی کارکنان به دلیل وابستگی های قومی و مصونیت سیاسی موجب افسارگسیختگی اداری در حوزه مدیریت شهری شده است.
زینل زاده برای ایجاد تحول اداری انگیزه لازم را دارا بوده ولی واقع این است که حمایت واقعی از سوی جریانات سیاسی از وی نمی شود. این البته به رفتار سیاسی زینل زاده نیز بازمی گردد.
او از خود چهره شفافی در مناسبات سیاسی نشان نداده و جریانات سیاسی هنوز موفق نشده اند درک دقیقی از موقعیت وی و آینده احتمالی سیاسی اش داشته باشند.
کاریزمای زینل زاده در مدیریت گذشته هنوز او را مدیری موفق در جامعه نشان می دهد ولی ادامه روند فعلی معلوم نیست او را با چه سرنوشتی مواجه کند.
روابط او با شورا اگر چه خوب جلوه می کند و او فعلا برای شهردار ماندن مشکلی نخواهد داشت ولی مردم گچساران از زینل زاده احتمالا نه تصویر یک «شهردار عادی» را ترسیم کرده اند که برای او در قابی شیک، یک «شهردار عالی» در نظر گرفته اند که زینل زاده با این چهره ناآشنا نیست...