هنوز هم می‌شود، امیدوار بود

کبنا ؛متن ارسالی
هنوزم هستند کسانی که دلشان برای همنوعان خویش می‌سوزد و سعی دارند به هر طریقی که می‌توانند به قدر وسع خویش نیازمندان را یاری رسان باشند، در این آشفته بازار که هر کس به فکر گذارندن خر خود از پل مشکلات عدیده اقتصادی و اجتماعی است وقتی می‌بینی آدمهایی از جنس مهربانی در تعطیلات نوروزی بجای رفتن به خوش گذرانی و محافل لهو و لعب، وقت می‌گذارند و در جهت سرکشی و بازدید از خانه‌های فراموش شده و انسانهای دردمند گام برداشته و حرف دل آنها را می‌شنوند و با تمام توان و وسع خویش کمک رسان آن‌ها می‌شوند، دلت قرص می‌شود و ته دلت شیرینی و حلاوت این عمل نیکوتورا به وجد آورده و شکوفه‌های امید پیله شکافته و سر لاک بیرون می‌آورد و باورت می‌شود هنوزم دل آنهایی که دل دارند برای تنگدستان می‌طپد، چقدر زییاست وقتی گل لبخند را بر روی لبان محروم زنی می‌بینی که در شب عید چشمان اشکبار کودکش را نظاره می‌کرد و هیچ کاری در جهت زدودن اشکهای کودکش نمی‌تواند کرد اما به یکباره درب خانه‌اش به صدا در می‌آید و صدایی آنها را می‌خواند تا بروند و احتیاجات خودرا تهیه نمایند، باورکنید وصف آن لحظه به تصویر نمی‌آید و کلام قاصر از ترسیم میزان خوشحالی آنهاست، و یا رفتن به آسایشگاه معلولین همانها که هیچکس در قید بود و نبودنشان نیست و دیدن چهره‌های خندان آنها با دیدن آدمهای جدید و سیل درخواست های جور و اجور آن‌ها با امید بر آورده شدن، باور می‌کنی آدمها اگر بخواهند می‌توانند به همنوعان خود کمک کنند، حتماً نباید خروارها به کیسه کنی و به این مردمان محروم و مظلوم بدهی، همین که به قدر وسع خویش دستانت نلرزد و پول خرد جیبت را برای رضای حق و شادی دل محرومان هدیه نمایی آنوقت ته دلت آن شیرینی که وصفش رفت را احساس خواهی کرد و باورت می‌شود که آدمی و دل داری و هنوز هم سنگ جایش را نگرفته است، در ایام عید سعادتی شد و خداوند انسان شریف و خداترسی را در مسیرمان قرار داد تا به کمک شناخت از محرومان این حقیر یاری رسان تعدادی هر چند اندک باشیم، کسی که سالیان بسیاری در آرزوی دیدنش موی سپید کرده وانتظار کشیده بودم و الحق که دیدارش مصادف شد با سرکشی به رنج دیده‌ها و فراموش شده‌ها، و چه خاطره شیرینی از خود بجای گذاشت همانند همان سالهای صداقت و پاکی که اینروزها حکم کیمیا یافته است و ما آدمیان کلاً به فراموشی‌اش داده‌ایم، بیابید سلام کنیم به خوبیها، به آدمهای خوب، به مهربانی، به اینکه هنوزم می‌توانیم امیدوار باشیم احسان و نیکوکاری از بین آدمها رخت بر نبسته است، پس یک کلام، آهای عشق، مهربانی، نوع دوستی، و شما فراموش شده‌ها، به یادتان هستیم.
----------------------------------------------------------------------
سید قربانعلی موسوی شیرازی
خبرنگار و فعال فرهنگی چرام