«حواشی و رکود» اجازه نفس کشیدن به دانشگاه یاسوج نمی‌دهد

کبنا ؛در حالی که دانشگاه‌های دیگر کشور در حال سبقت گرفتن از هم برای تبدیل شدن به دانشگاه‌های نسل چهار و ایجاد مراکز علمی، فناوری، شرکت‌های دانش بنیان و مراکز رشد هستند، دانشگاه یاسوج هنوز درگیر خوابگاه، تغذیه، ساختمان و اتاق مدیر است.


 دانشگاه‌ها امروز پای در عرصه نسل چهارم گذاشته‌اند، آن‌ها از مرحله آموزش و حتی پرورش هم گذشته‌اند.دانشگاه‌های دنیا و حتی برخی از دانشگاه‌های مطرح کشور از اختراع و ایده پردازی هم پا را فراتر گذاشته و در مرحله گذار از نسل سوم به دانشگاه‌های تولید محور هستند، دانشگاه‌هایی که با شرکت‌های دانش بنیان و انبوهی از نابغههایی که حمایت کرده، به کمک اقتصاد و تولید کشور می‌آیند.

حالا بد نیست به مناسبت بازگشایی دانشگاه‌ها به بررسی وضعیت دانشگاه یاسوج در همین حوزه بپردازیم. دانشگاهی که به ادعای مدیرانش جزو دانشگاه‌های برتر کشور و حتی جهان است (!) یا دانشگاهی که به داشتن نخبگان شیمی‌اش می‌نازد، چقدر توانسته از همین نابغه‌هایش استفاده کند؟

دوران تاسیس

آموزشکده فنی یاسوج در سال۱۳۶۲ فعالیت خود را وابسته به دانشگاه شیراز رسما آغاز کرد در سال ۱۳۷۲ تحت عنوان مجتمع آموزش عالی یاسوج وابسته به دانشگاه شیراز ارتقا یافت و نهایتا در سال ۱۳۷۹ و با تلاش‌های دکتر محسن عسکریان به عنوان دانشگاه یاسوج به طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد.

 دانشکده‌های ادبیات و علوم انسانی، فنی و مهندسی، کشاورزی، نفت و گاز گچساران و صنعت و معدن چرام در این دانشگاه جوان تاسیس شدند تا تنها دانشگاه دولتی کهگیلویه و بویراحمد رسما لقب دانشگاه مادر استان را بگیرد.

دوران انقلاب عمرانی

پس از محسن عسکریان، اردوان ارژنگ بر کرسی ریاست دانشگاه یاسوج تکیه زد. مهمترین مولفه دوران مدیریتی ارژنگ توسعه عمرانی و فیزیکی دانشگاه بود به طوری‌که حتی جدی ترین منتقدان ارژنگ هم نمی‌توانند در حوزه عمرانی نقدی بر عملکرد دومین رییس دانشگاه یاسوج وارد کنند.

ارژنگ که از سال ۸۴ تا ۹۲ سمت ریاست این دانشگاه را بر عهده داشت، ساخت ساختمان دانشکده‌های ادبیات و علوم انسانی، کشاورزی، علوم پایه، نفت و گاز گچساران، صنعت و معدن چرام، سلف سرویس مرکزی، کتابخانه مرکزی، دو باب خوابگاه تکمیل شده و دو باب نیمه کاره، مسجد، ساختمان مسکونی اساتید (بعدها در اختیار معاونت ها قرار گرفت) و اسکلت دانشکده منابع طبیعی را در کارنامه دارد.

هرچند در دوران مدیریت ارژگ اختلافات دانشجو – مدیردانشگاه به اوج خود رسید اما اقدامات عمرانی ارژنگ سبب می‌شود که او همچنان ماندگارترین مدیر دانشگاه یاسوج در حوزه عمرانی باشد.

در سال‌های پایانی مدیریت ارژنگ، خبرهای خوبی در زمینه ورود دانشگاه به حوزه اختراع  و کاربردی کردن پایان نامه‌های دانشجویی بویژه در رشته‌های مهندسی و فنی مخابره شد به طوری که تنها در یک مراسم از چند اختراع رونمایی و این نوید دهنده روزهای خوبی برای آینده تغییر نسلی دانشگاه از آموزش محوری صرف بود.

هرچند ارژنگ هم در دوران مدیریت خود نتوانست پارک علم و فناوری مصوب سفر سال ۸۴ رییس جمهور وقت به کهگیلویه و بویراحمد را اجرایی کند اما تاسیس مرکز رشد دانشگاه نیز محصول همین دوره مدیریتی است.

دوران رمضانی

پس از تغییر دولت، طبعا رئیس دانشگاه یاسوج هم در جرگه مدیرانی قرار گرفت که باید زود رخت سفر می‌بستند و از این لحاظ شاپور رمضانی رخت مدیریت دانشگاه یاسوج را به تن کرد.

رمضانی که براساس تفکر سیاسی روی کار آمده بود، اولویت اصلی خود را بر مبنای برخی تغییرهای سیاسی در فضای آکادمیک دانشگاه قرار داد. دعوت از دانشجویان ستاره دار، عدم تایید صلاحیت رمضانی از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی، تسویه حساب‌های سیاسی، دخالت سیاسیون خارج از دانشگاه، تغییرات گسترده مدیریتی حتی در سطح مدیران گروه و معاونین تشریفاتی دانشکده‌ها، تغییر اسامی اماکن و جنجال‌های بعدی آن همه از جمله حواشی‌ای بود که فضای دانشگاه را تحت تاثیر قرار می‌داد و آن را در چند حوزه علمی، سیاسی و عمرانی فلج می ‌کرد و در نهایت فضای شبه سیاسی در دانشگاه می‌ساخت.

دوران رکود

بعد از شاپور رمضانی محمودرضا رحیمی بر کرسی ریاست دانشگاه یاسوج تکیه زد. رحیمی جوان هم در قالب مدیریت‌های براساس سلایق نمایندگان مجلس انتخاب شده بود اما این دوره را می‌توان دوران رکود در بعضی عرصه‌های دانشگاهی به ویژه حرکت دانشگاه به سوی نسل‌های بالاتر قلمداد کرد.

 رحیمی حتی نتوانست یک خوابگاه بسازد بطوری‌که بیان شد که دانشجویان دانشگاه آواره در پارک‌ها و نمازخانه‌ها می‌خوابند. رحیمی اما برای خودش اولویت قائل بود او ساختمان مدیریت دانشگاه را رها کرد و یکی از خوابگاه‌های دانشجویی را که در طول عمر دانشگاه یاسوج با ایجاد حمام و اماکن مختلف خوابگاهی از جمله زمین چمن مصنوعی کاربری خوابگاهی پیدا کرده بود را تصاحب کرد و با قطع درختان و هزینه های سرسام آور آن را برای مدیریت خودش مهیا کرد و ساختمانی که از چهارطرف آزاد بود و در طول سالیان برای آن هزینه شده بود تا حوزه مدیریت باشد را باز با هزینه زیاد تبدیل با خوابگاه دخترانه کرد.

اقدامات عجیب غریب از این دست از محمود رضا رحیمی کم نیست او به طور مثال برای طبقه دوم خوابگاه که حالا حوزه مدیریت شده بود، پل احداث کرد تا مجبور نباشد پله‌های خوابگاه مطهری را تا طبقه آخر برود. یکی از دانشجویان دانشگاه می ‌گوید که در بین دانشجویان، حوزه مدیریت جدید به هتل مشهور شده است. این دانشجو می افزاید: خوابگاه‌های جدیدی که به دانشجویان داده اند، اصلاً امنیت دارد.

این دانشجو راست می گوید. رحیمی ساختمان دانشکده ادبیات قدیم را به عنوان پارک علم و فناوری استان معرفی کرد و حتی برای آن تابلو زد و وقتی که از ایجاد پارک علم و فناوری در استان ناتوان بود، تابلوی آن را برداشت و این ساختمان اداری را به یک خوابگاه دخترانه مبدل کرد، خوابگاهی که دور تا دور آن دار و درخت فراگرفته و برای سیستم اداری مناسب تر از خوابگاه بود.

امان از حواشی

دانشگاه یاسوج که متولی ایجاد پارک علم و فناوری در استان بوده هم اکنون ۱۲ سال است که نتوانسته این پارک را ایجاد کند تا بدین ترتیب کهگیلویه و بویراحمد تنها استان فاقد پارک علم و فناوری کشور باشد.

 در حالی که دانشگاه‌های دیگر کشور در حال سبقت گرفتن از هم برای تبدیل شدن به دانشگاه‌های نسل چهار و ایجاد مراکز علمی، فناوری، شرکت‌های دانش بنیان و مراکز رشد هستند، دانشگاه یاسوج هنوز درگیر خوابگاه، تغذیه، ساختمان فیزیکی و اتاق مدیر است.

حواشی اجازه تنفس به دانشگاه نمی‌دهد و دانشگاه یاسوج عملا یک دانشگاه آموزش محور صرف است که بعضا اگر نبود تلاش برخی از اساتید و دانشجویان در زمینه پژوهش هم هیچ دستاوردی نداشت.

این دانشگاه با داشتن تعداد بسیار بالایی عضو هیئت علمی و قریب به ۷ هزار دانشجو در مسائل مهم استان از جمله صنعت دخالتی ندارد و هر روز منزوی‌تر و بیشتر وارد بخش آموزش صرف می‌شود.

منبع: تسنیم