انصاف حلقه گم‌شده‌ی روزگار ما...!

کبنا ؛امیر محبی‌فر
آنچه مرا بر آن داشت تا این یادداشت را بنویسم نه از سر وابستگی به جریان یا شخصی خاص و نه از سر تخریب یا تضعیف کسی و نه برای بزرگنمایی بی‌دلیل بوده بلکه انصاف و اخلاق انسانی حکم می‌کرد آنچه را دیده و به عینه لمس کرده و بر اساس واقعیات عینی و اطلاعات کافی بنگارم تا حداقل در پیش محکمه و وجدان خود احساس رضایت نمایم چراکه انسان در هر جایگاهی از مرتبه انسانی چه در اوج و چه حضیض (پائین ترین مرتبه) جلوس کرده باشد بازهم به‌حکم آیه‌ی (و نفخت فیه من روحی) باز شمه‌ای از اخلاقیات و انسانیت و فطرت الهی را در وجود خود حس می‌کند و به‌تبع آن بهره‌ای از انصاف و وجدان بیدار را در درون و وجود خود یدک می‌کشد، اطاله کلام نکنم روی بحثم مربوط به دوران کوتاه نمایندگی سردار هاشمی‌پور در مجلس شورای اسلامی به‌عنوان وکیل و خادم مردم می‌باشد که علی‌رغم همه تنگناها و مشکلات چه در حوزه‌ی مربوط به اعتبارات و چه سنگ‌اندازی‌های سیاسی آنچه را که در توان داشته و هر آنچه را مقدور و میسور بوده برای حوزه‌ی انتخابیه‌ی خود انجام داده و اگر جایی قصوری یا کوتاهی صورت گرفته از سر نخواستن نبوده بلکه به هر دلیلی نتوانسته‌اند، بی‌شک آنچه که در همین مدت کوتاه انجام‌گرفته یا در مسیر اجرا قرار دارد قابل قیاس با هیچ‌کدام از ادوار نمایندگی نمایندگان محترم سابق نبوده و نیست و شاید آگه منصفانه قضاوت کنیم آنچه که انجام‌گرفته یا در حال انجام است با همه‌کاره‌ای انجام‌گرفته در دوران نمایندگان اسبق ازنظر کمی و کیفی بیشتر می‌باشد، اما آنچه که باعث رنجش و ملال خاطر هر انسان منصفی می‌باشد هجمه و بی‌انصافی دلواپسان متظاهری می‌باشد که نه از سر دلسوزی برای پیشرفت منطقه و کهگیلویه بزرگ بلکه به دلیل نرسیدن به مطامع و منافع فردی خود ناصواب‌ترین هجمه‌ها و ناداوری‌ها را در حق نماینده دلسوز و پرتلاش مردم روا داشته و می‌دارند، سؤال اساسی من از نخبگان و دلسوزان و اهل‌قلم این است که آیا در امر خدمت گذاری منافع عمومی ارجحیت دارد و باید در اولویت قرار بگیرد یا منافع و مطامع فردی، آیا پیشرفت متوازن و هماهنگ با عدالت همخوانی دارد یا پیشرفت صرفاً بخش یا منطقه خاص، آیا آنچه انجام‌گرفته بیشتر عام‌المنفعه بوده یا شخص نگر و فردی، آیا توجه به زیرساخت‌ها و توسعه صنعتی و کشاورزی به‌صرفه است یا استخدام‌های فردی و خانوادگی، آیا منطقه ما برای برون‌رفت از بن‌بست تاریخی نیاز به یک جراحی بزرگ اقتصادی که همانا توسعه زیرساخت‌های صنعتی و کشاورزی است دارد یا توجه به استخدام چند جوان بیکار که یک مسکن زودگذر و موقت می‌باشد، آیا مسیر حرکت سردار هاشمی‌پور که درصدد اجرای کارهای زیربنایی با استفاده از توان‌بخش خصوصی و دولتی می‌باشد مسیر صحیحی است یا صرفاً فرستادن چند جوان بیکار به مناطق دوردست و در شرایط کاری نامناسب جهت اشتغال موقت ...؟
اگر نیک بنگریم و منصفانه قضاوت کنیم آنچه مهندس هاشمی‌پور در سرلوحه کاری خود قرار داده و در مسیر آن حرکت می‌کند شاید در کوتاه‌مدت به چشم نیاید و مردم نتیجه‌ی آن را لمس نکنند اما در بلندمدت آثار مثبت آن در توسعه و رونق اقتصادی کهگیلویه بزرگ ملموس و چشمگیر خواهد بود هرچند بسیاری از کارهای ایشان در حوزه بهداشت و درمان و آموزش‌وپرورش و راه و آب در کوتاه‌مدت اثرات مثبت خود را بجا گذاشته و مردم از مواهب آن برخوردار شدند، پس بیاییم به درو از حب و بغض و در جهت توسعه و رونق منطقه و دیار خود با نگاهی منصفانه و به‌دوراز بداخلاقی‌های سیاسی و قومی نماینده محترم مردم را در مسیر صحیحی که در پیش‌گرفته یاری رسانده و با صعه صدر و فراخنای فکر به آینده امیدوار باشیم.
والعاقبه للمتقین.