کبنا ؛سید محمد موحد نامی آشنا در استان کهگیلویه وبویراحمد است. این روز‌ها وبا گذشت قریب ده سال از روزهای که محمد موحد نماینده کهگیلویه در مجلس شورای اسلامی بود می‌گذرد. موحد نامی است عجین شده با خون وجان وپوست مردم کهگیلویه بزرگ.....
محمد موحد این روز‌ها چه می‌کند!؟
جالب است وقتی محمد موحد تصمیم گرفت از حوزه انتخابیه کهگیلویه بزرگ به شهرستان همسایه وهمجوار کهگیلویه یعنی بهبهان کوچ کند شاید هیچ کس باور نمی‌کردهیچ کس که بتوانند مجددا اعتماد مردم بهبهان به خود جلب کند اما موحد بود ومردم، موحد بود ومشکلات بی‌شمار مردم؛ از گشایش امور مالی مردم گرفته تا جریمه رانندگی؛ از پادرمیانی قصاص قتل گرفته تا توقیف وسایل نقلیه؛ از اخراج کارمند وکارگر گرفته تا استخدام واشتغال.................... این مردم موحد را می‌شناختند؛ در مرام محمد موحد کلمه‌ای به نام «نه» هرگز نبود حتی اگر می‌دانست نمیشود باز پیگیری می‌کرد شاید فرجی حاصل شود؛ چه فرج حاصل شود چه حاصل نشود موحد اما پیگیر بود.... گاهی اصرار می‌کرد گاهی خواهش والبته گاهی التماس.. ساده نیست چشمی منتظر حرکت موحد بود وگوشی منتظر شنیدن خبر و موحد اما؛ این را خوب می‌دانست وآگاه بود... شاید بتوان محمد موحد را مخزن الاسرار مردم کهگیلویه وبویراحمد دانست.. چه راز‌ها در سینه دارد و چه گفتنی‌ها ناگفته.... موحد بود رنج‌ها ودردهای بی‌شمار مردمان سرزمین تاریخی زاگرس از گردنه ماغر تا بر فکون، از چاروسای محروم تا چاسخار پر پتانسیل.. از لیکک گرم تا دیشموک سرد.. از لنده سرزمین تاریخی کوه‌های سیاه وسفید تا سواحل مارون کلات... از کوچه پس کوچه‌های دیار بلاد شاپور تا دیار پشته زیلایی.. موحد بود این مردم.. مردمی رنج دیده و رنجور....
گذشت وگذشت وموحد اما پیوندش با مردم هرگز و هرگز قطع نشد... هرچند از مجلس جدا شد اما از مردم هرگز... از مدیری شاید خسته شد از مردم هیات که جداشدنی نیست... هیچگاه یادمان نمی‌رود در رحیل جانفسرا جگر گوشه موحد مردم بسان پروانه عاشق وار به دور موحد می‌پیچیدند وموحد اما حرفش یکی بود؛ «مردم مردم مردم ممنونم»...
داستان محمد موحد ومردم دیارش منظومه‌ی پر برگ درد آور و عاشقانه است بین شخصی که آرامش وآسایش خویش را فدای مردمی می‌کند که عاشقانه دوستشان دارد..... مردمی که نام موحد را می‌شنوند بی‌اختیار به وجد می‌آیند... راز این شیدایی ودلداگی در چیست؟ جوابش راحت است محمد موحد «مردم دار» است نه برای موحد نام مهم است نه تیره وطایفه وقوم وقبیله ورنگ ونژاد چیزی که این روز‌ها به شدت عذابمان می‌دهد... در نگاه محمد موحد چه کسی به من رای داد یا می‌دهد معنایی نداشت؛ آنچه معنا داشت ودارد وبی گمان خواهد داشت؛ مردم «هستند ومردم وباز هم مردم....
این روز‌ها شاید به سختی به باور کج اندیشان غیر منصف بنشیند که محمد موحد با هزینه شخصی و با گذاشتن وقت وانرژی خویش دفتری در تهران اجاره کرده تا باز پیوندش با مردمی که دوستش دارند وموحد نیز دوستشان دارد محکمتر شود.... راز این پیوند و این علاقه همین است؛ موحد گرفتاری مردم را گرفتاری خویش می‌داند و خود را دردمند رنج‌های مردم رنج کشیده دیارش می‌داند... گاهی باید نشست و اندیشید چرا وچگونه شخصی به نام محمد موحد که نامی به درازای تاریخ سه دهه اخیر کهگیلویه ومجلس شورای اسلامی دارد وبا گذشت سال‌ها از زمانی که نماینده این مردم بود همچنان محبوب مردم است وگره گشای مشکلاتشان....
در روزگاری که برای برخی‌ها مردم به مانند ابزاری هستند که فقط در موقع انتخابات بر ایشان دلبری می‌کنند وقول‌ها می‌دهند و نامه‌ها می‌گیرند یا فقط نام طایفه ودوست وقبیله‌شان برایشان مهم است محمد موحد همیشه وهماره مردم در نگاهش عزیز بودند وهستند وخواهند بود...
بله موحد مردم دار است ومردم سرزمینش را دوست دارد با هر لباسی و از هر طایفه و قوم وقبیله‌ای...
و داستان محمد موحد و مردمان دیارش همچنان ادامه دارد....
محمد موحد این روز‌ها چه می‌کند!؟
جالب است وقتی محمد موحد تصمیم گرفت از حوزه انتخابیه کهگیلویه بزرگ به شهرستان همسایه وهمجوار کهگیلویه یعنی بهبهان کوچ کند شاید هیچ کس باور نمی‌کردهیچ کس که بتوانند مجددا اعتماد مردم بهبهان به خود جلب کند اما موحد بود ومردم، موحد بود ومشکلات بی‌شمار مردم؛ از گشایش امور مالی مردم گرفته تا جریمه رانندگی؛ از پادرمیانی قصاص قتل گرفته تا توقیف وسایل نقلیه؛ از اخراج کارمند وکارگر گرفته تا استخدام واشتغال.................... این مردم موحد را می‌شناختند؛ در مرام محمد موحد کلمه‌ای به نام «نه» هرگز نبود حتی اگر می‌دانست نمیشود باز پیگیری می‌کرد شاید فرجی حاصل شود؛ چه فرج حاصل شود چه حاصل نشود موحد اما پیگیر بود.... گاهی اصرار می‌کرد گاهی خواهش والبته گاهی التماس.. ساده نیست چشمی منتظر حرکت موحد بود وگوشی منتظر شنیدن خبر و موحد اما؛ این را خوب می‌دانست وآگاه بود... شاید بتوان محمد موحد را مخزن الاسرار مردم کهگیلویه وبویراحمد دانست.. چه راز‌ها در سینه دارد و چه گفتنی‌ها ناگفته.... موحد بود رنج‌ها ودردهای بی‌شمار مردمان سرزمین تاریخی زاگرس از گردنه ماغر تا بر فکون، از چاروسای محروم تا چاسخار پر پتانسیل.. از لیکک گرم تا دیشموک سرد.. از لنده سرزمین تاریخی کوه‌های سیاه وسفید تا سواحل مارون کلات... از کوچه پس کوچه‌های دیار بلاد شاپور تا دیار پشته زیلایی.. موحد بود این مردم.. مردمی رنج دیده و رنجور....
گذشت وگذشت وموحد اما پیوندش با مردم هرگز و هرگز قطع نشد... هرچند از مجلس جدا شد اما از مردم هرگز... از مدیری شاید خسته شد از مردم هیات که جداشدنی نیست... هیچگاه یادمان نمی‌رود در رحیل جانفسرا جگر گوشه موحد مردم بسان پروانه عاشق وار به دور موحد می‌پیچیدند وموحد اما حرفش یکی بود؛ «مردم مردم مردم ممنونم»...
داستان محمد موحد ومردم دیارش منظومه‌ی پر برگ درد آور و عاشقانه است بین شخصی که آرامش وآسایش خویش را فدای مردمی می‌کند که عاشقانه دوستشان دارد..... مردمی که نام موحد را می‌شنوند بی‌اختیار به وجد می‌آیند... راز این شیدایی ودلداگی در چیست؟ جوابش راحت است محمد موحد «مردم دار» است نه برای موحد نام مهم است نه تیره وطایفه وقوم وقبیله ورنگ ونژاد چیزی که این روز‌ها به شدت عذابمان می‌دهد... در نگاه محمد موحد چه کسی به من رای داد یا می‌دهد معنایی نداشت؛ آنچه معنا داشت ودارد وبی گمان خواهد داشت؛ مردم «هستند ومردم وباز هم مردم....
این روز‌ها شاید به سختی به باور کج اندیشان غیر منصف بنشیند که محمد موحد با هزینه شخصی و با گذاشتن وقت وانرژی خویش دفتری در تهران اجاره کرده تا باز پیوندش با مردمی که دوستش دارند وموحد نیز دوستشان دارد محکمتر شود.... راز این پیوند و این علاقه همین است؛ موحد گرفتاری مردم را گرفتاری خویش می‌داند و خود را دردمند رنج‌های مردم رنج کشیده دیارش می‌داند... گاهی باید نشست و اندیشید چرا وچگونه شخصی به نام محمد موحد که نامی به درازای تاریخ سه دهه اخیر کهگیلویه ومجلس شورای اسلامی دارد وبا گذشت سال‌ها از زمانی که نماینده این مردم بود همچنان محبوب مردم است وگره گشای مشکلاتشان....
در روزگاری که برای برخی‌ها مردم به مانند ابزاری هستند که فقط در موقع انتخابات بر ایشان دلبری می‌کنند وقول‌ها می‌دهند و نامه‌ها می‌گیرند یا فقط نام طایفه ودوست وقبیله‌شان برایشان مهم است محمد موحد همیشه وهماره مردم در نگاهش عزیز بودند وهستند وخواهند بود...
بله موحد مردم دار است ومردم سرزمینش را دوست دارد با هر لباسی و از هر طایفه و قوم وقبیله‌ای...
و داستان محمد موحد و مردمان دیارش همچنان ادامه دارد....
آدم باید در بارۀ عموش شعر و شروه بگه!