تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۰ فروردين ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۰۹
کد مطلب : ۲۴۲۲۳۱
شورای شهر؛ تجلی‌گاه خودنمایی یا عرصه‌ی خدمتگزاری / روستاهای بزرگی به نام یاسوج و گچساران
۰
کبنا ؛جواد فروغی
با نزدیک شدن به انتخابات شوراهای شهر و روستا هر روز تنور انتخابات گرم و گرم تر و قشون کشی ها و وزن کشی ها بیشتر و بیشتر می شود ولی نکته ای که در این کاروزار شبه سیاسی و بیشتر قومی و قبیله ای به چشم می خورد ثبت نام افراد داعیه داری است که بدون کم ترین تجربه و تخصص در این حوزه و صرفاً به خاطر خودنمایی و خود اظهاری ثبت نام نموده اند و خودشان هم به خوبی می دانند که فاقد هرگونه برنامه و توانی برای مهم ترین پارلمان محلی که اتفاقاً تصمیمات آن به لحاظ اثر مستقیم بر سیمای شهری بسیار تأثیرگذار و مهم است می باشد و نهایتاً ورود آن ها به شوراهای شهری آن چیزی می شود که امروزه شاهد آن هستیم؛ روستاهای در هم، بی روح و البته بزرگی به نام یاسوج، دهدشت و گچساران.
بدیهی است که عدم وجود معیارها و فیلترهای لازم برای ممانعت از ثبت نام چنین افرادی که اتفاقاً تعداد زیادی از آن ها هم به این پارلمان کوچک ولی مهم راه پیدا می کنند باعث گردیده راه را برای کسانی که صرفاً با داشتن یک مدرک دانشگاهی آن هم از دانشگاه چغندرآباد و بدون داشتن حتی یک روز سابقۀ کاری و مرتبط با حوزه های شهری باز گردیده و از آن جا که فضای سیاسی حاکم بر این انتخابات نیز بیشتر قومی و قبیله ای و فاقد پختگی لازم و مکانیزم های لازم برای توسعۀ سیاسی است، لاجرم در انتخابات پیش رو نیز می بایست شاهد ورود افرادی غیر کارآمد ولی دارای پشتوانۀ طایفه ای در شوراهای شهر باشیم و نهایتاً چیزی که باید گفت این است که: شوراها و خصوصاً شوراهای شهر، تجلی گاه خودنمایی شده اند تا عرصۀ خدمتگذاری.
با نزدیک شدن به انتخابات شوراهای شهر و روستا هر روز تنور انتخابات گرم و گرم تر و قشون کشی ها و وزن کشی ها بیشتر و بیشتر می شود ولی نکته ای که در این کاروزار شبه سیاسی و بیشتر قومی و قبیله ای به چشم می خورد ثبت نام افراد داعیه داری است که بدون کم ترین تجربه و تخصص در این حوزه و صرفاً به خاطر خودنمایی و خود اظهاری ثبت نام نموده اند و خودشان هم به خوبی می دانند که فاقد هرگونه برنامه و توانی برای مهم ترین پارلمان محلی که اتفاقاً تصمیمات آن به لحاظ اثر مستقیم بر سیمای شهری بسیار تأثیرگذار و مهم است می باشد و نهایتاً ورود آن ها به شوراهای شهری آن چیزی می شود که امروزه شاهد آن هستیم؛ روستاهای در هم، بی روح و البته بزرگی به نام یاسوج، دهدشت و گچساران.
بدیهی است که عدم وجود معیارها و فیلترهای لازم برای ممانعت از ثبت نام چنین افرادی که اتفاقاً تعداد زیادی از آن ها هم به این پارلمان کوچک ولی مهم راه پیدا می کنند باعث گردیده راه را برای کسانی که صرفاً با داشتن یک مدرک دانشگاهی آن هم از دانشگاه چغندرآباد و بدون داشتن حتی یک روز سابقۀ کاری و مرتبط با حوزه های شهری باز گردیده و از آن جا که فضای سیاسی حاکم بر این انتخابات نیز بیشتر قومی و قبیله ای و فاقد پختگی لازم و مکانیزم های لازم برای توسعۀ سیاسی است، لاجرم در انتخابات پیش رو نیز می بایست شاهد ورود افرادی غیر کارآمد ولی دارای پشتوانۀ طایفه ای در شوراهای شهر باشیم و نهایتاً چیزی که باید گفت این است که: شوراها و خصوصاً شوراهای شهر، تجلی گاه خودنمایی شده اند تا عرصۀ خدمتگذاری.
