کبنا ؛بشیر کاظمی
با نگاهی به تاریخ این مرز و بوم در می یابیم که کشمکش های طایفه ای بخش عمده ای از تاریخ سیاسی این کشور را رقم زده و این رویکرد، ذهنیت تاریخی و فرهنگ سیاسی ما را تحت تاثیر قرار داده و با اصول روشنفکری، دنیای مدرن و متمدن امروزی تناقض خود را روشن کرده است. استمرار این ذهنیت، منش سیاسی ما را به بیراهه خواهد برد و مانعی در راه مشی و تفکرات سیاسی ما خواهد شد. .اگر به تاریخ مراجعه کنیم می بینیم که جاهایی که تمدن صورت گرفت خبری از قبیله نبود، تمدنهایی مانند عیلام به عنوان قبیله شناخته نشدند. این تفکرات برتر بودن طایفه، جریان فکری و سیاسی را به نام قبیله گرایی سبب می شود. که در بحث انتخابات شورای شهر و روستا و یا گزینش ها و عزل و نصب های اداری با وضوح بیشتری آشکار می شود. بی گمان انتخاب بر اساس چنین رویکردی زمینه را برای برگزیدن افراد توانمند و شایسته دشوار می سازد. اگه بخواهیم در یک تعریف ساده به طایفه گرایی بپردازیم میتوان عنوان کرد که طایفه گرایی به معنای حسی ناسیونالیستی در بکار گماردن خویشان و افراد طایفه در راس مناصب اجرایی بدون توجه به شایستگی، توانایی و دانایی است. امروزه طایفه گرایی در استان ما به عنوان یک آفت مهلک، سدی بزرگ در مدار توسعه شده است و بیش از ۷۰ درصد شهروندان هم استانی در انتخاب نمایندگان خود در شورا های شهر و روستا، تخصص، تجربه مدیریتی، انگیزه، خلاقیت و اخلاق محور بودن را فدای آفت طایفه گرایی می کنند که یکی از عوامل اساسی در محرومیت و عدم توسعه استان ما همین موضوع می باشد. قشر تحصیل کرده و روشن ما در امر انتخابات تکلیف مهمی بر عهده دارند و آن مذاکره با افراد توانمند و دارای تخصص که قصد حضور در انتخابات را ندارند و تقاضا از این افراد برای حضور موثر در این امر می باشد و همچنین آگاه سازی ذهن خود و اطرافیان برای نفی فرهنگ مذموم طایفه گرایی وقوم گرایی و تبعات منفی آن می‌باشد. امروزه هر شهروند که از وضعیت توسعه شهر و محرومیت دیار خود انتقاد دارد این نقد به انتخاب های ناشایست همه ما در دوره های گذشته وارد است و تا زمانی که افراد انتظار معرفی فردی از طرف ایل و تبار خود را دارند ما نمی توانیم شاهد رشد و توسعه دیار خود باشیم. توسعه در منطقه ای که سرنوشت انتخابات شورای شهر را آهالی روستا تعیین می کنند به وقوع نخواهد پیوست و برعکس. بی شک انتخاب چنین افرادی با چنین تفکری نه تنها به مدار توسعه شهر آسیب جدی وارد می کنند بلکه زمینه رشد تفکرات پوپولیستی و جزم اندیش را مهیاتر می نمایند. اگر نگاهی به انتخابات اغلب کشورهای اروپایی داشته باشیم متوجه میشویم که هرچند میزان مشارکت مردم پایین باشد اما این مشارکت حداقلی به توسعه این کشورها کمترین آسیب را وارد می‌کند، چون که همین میزان افراد شرکت کننده بر مبنای مطالعه و تفکر دست به انتخاب می‌زنند. اما با نگاهی تیزبینانه در استان ما، میزان مشارکت مردم در امر انتخابات که مبتنی بر ایل و طایفه است بسیار بالا، اما متاسفانه این کمیت حداکثری کمترین میزان کیفیت را به همراه دارد و محرومیت و عدم رشد و توسعه را به ارمغان می‌آورد. در پایان سخن امید دارم که در انتخابات پیش رو همه شهروندان با رویکرد جدید و توجه به شایسته سالاری به انتخاب های قومی و طایفه‌ای نه بگویند و رشد و توسعه شهر و دیار خود را با انتخاب آگاهانه رقم بزنند. در پایان مصرع زیبای حکیم توس:
دوصد گفته چو نیم کردار نیست.
*لنده
با نگاهی به تاریخ این مرز و بوم در می یابیم که کشمکش های طایفه ای بخش عمده ای از تاریخ سیاسی این کشور را رقم زده و این رویکرد، ذهنیت تاریخی و فرهنگ سیاسی ما را تحت تاثیر قرار داده و با اصول روشنفکری، دنیای مدرن و متمدن امروزی تناقض خود را روشن کرده است. استمرار این ذهنیت، منش سیاسی ما را به بیراهه خواهد برد و مانعی در راه مشی و تفکرات سیاسی ما خواهد شد. .اگر به تاریخ مراجعه کنیم می بینیم که جاهایی که تمدن صورت گرفت خبری از قبیله نبود، تمدنهایی مانند عیلام به عنوان قبیله شناخته نشدند. این تفکرات برتر بودن طایفه، جریان فکری و سیاسی را به نام قبیله گرایی سبب می شود. که در بحث انتخابات شورای شهر و روستا و یا گزینش ها و عزل و نصب های اداری با وضوح بیشتری آشکار می شود. بی گمان انتخاب بر اساس چنین رویکردی زمینه را برای برگزیدن افراد توانمند و شایسته دشوار می سازد. اگه بخواهیم در یک تعریف ساده به طایفه گرایی بپردازیم میتوان عنوان کرد که طایفه گرایی به معنای حسی ناسیونالیستی در بکار گماردن خویشان و افراد طایفه در راس مناصب اجرایی بدون توجه به شایستگی، توانایی و دانایی است. امروزه طایفه گرایی در استان ما به عنوان یک آفت مهلک، سدی بزرگ در مدار توسعه شده است و بیش از ۷۰ درصد شهروندان هم استانی در انتخاب نمایندگان خود در شورا های شهر و روستا، تخصص، تجربه مدیریتی، انگیزه، خلاقیت و اخلاق محور بودن را فدای آفت طایفه گرایی می کنند که یکی از عوامل اساسی در محرومیت و عدم توسعه استان ما همین موضوع می باشد. قشر تحصیل کرده و روشن ما در امر انتخابات تکلیف مهمی بر عهده دارند و آن مذاکره با افراد توانمند و دارای تخصص که قصد حضور در انتخابات را ندارند و تقاضا از این افراد برای حضور موثر در این امر می باشد و همچنین آگاه سازی ذهن خود و اطرافیان برای نفی فرهنگ مذموم طایفه گرایی وقوم گرایی و تبعات منفی آن می‌باشد. امروزه هر شهروند که از وضعیت توسعه شهر و محرومیت دیار خود انتقاد دارد این نقد به انتخاب های ناشایست همه ما در دوره های گذشته وارد است و تا زمانی که افراد انتظار معرفی فردی از طرف ایل و تبار خود را دارند ما نمی توانیم شاهد رشد و توسعه دیار خود باشیم. توسعه در منطقه ای که سرنوشت انتخابات شورای شهر را آهالی روستا تعیین می کنند به وقوع نخواهد پیوست و برعکس. بی شک انتخاب چنین افرادی با چنین تفکری نه تنها به مدار توسعه شهر آسیب جدی وارد می کنند بلکه زمینه رشد تفکرات پوپولیستی و جزم اندیش را مهیاتر می نمایند. اگر نگاهی به انتخابات اغلب کشورهای اروپایی داشته باشیم متوجه میشویم که هرچند میزان مشارکت مردم پایین باشد اما این مشارکت حداقلی به توسعه این کشورها کمترین آسیب را وارد می‌کند، چون که همین میزان افراد شرکت کننده بر مبنای مطالعه و تفکر دست به انتخاب می‌زنند. اما با نگاهی تیزبینانه در استان ما، میزان مشارکت مردم در امر انتخابات که مبتنی بر ایل و طایفه است بسیار بالا، اما متاسفانه این کمیت حداکثری کمترین میزان کیفیت را به همراه دارد و محرومیت و عدم رشد و توسعه را به ارمغان می‌آورد. در پایان سخن امید دارم که در انتخابات پیش رو همه شهروندان با رویکرد جدید و توجه به شایسته سالاری به انتخاب های قومی و طایفه‌ای نه بگویند و رشد و توسعه شهر و دیار خود را با انتخاب آگاهانه رقم بزنند. در پایان مصرع زیبای حکیم توس:
دوصد گفته چو نیم کردار نیست.
*لنده
