شغل دست فروشی متناسب با شأن زنان نیست

کبنا ؛فتانه توحیدی
مسأله ای که هر روز بر شدت آن افزوده می شود، حضور زنان فروشنده ای است که به دلایل متعدد اقدام به دست فروشی در سطح شهر می نمایند. اکثر این زنان، زنان روستایی هستند که بی سرپرست و بدسرپرست بوده و یا طلاق گرفته اند و یا حتی به دلیل عدم مسئولیت پذیری مردان در تأمین معاش، اکنون باید مردانه کار کنند تا بتوانند خرج خانه و زندگی شان را در بیاورند. از آن جایی که این زنان هیچ سرمایه و تخصصی ندارند و همچنین تحصیلات آکادمیک نیز ندارند، نمی توانند به کارهای دیگری روی آورند و تنها کاری که می توانند انجام دهند، همین کسب و کار است. مسئولیت مادری و همسری از یک طرف و تلاش در جهت تأمین معاش خانواده از طرف دیگر باعث می شود که در معرض آسیب های نهان و آشکار زیادى قرار گیرند و در این مسیر مجبور به تحمل بسیاری از مشکلات و اضطراب هایی هستند که برایشان به وجود می آید که این اضطراب ها زمینه را برای ایجاد اختلالات روانی، خستگی، افسردگی، و ناامیدی فراهم می کند. همچنین این زنان در معرض بیماری های گوناگونی از جمله: بیماری های پوستی، به دلیل در معرض قرار گرفتن گرما و سرمای بیش از حد، میگرن، آرتروز، و انواع بیماری های زنانه هستند.از طرف دیگر این پدیده' علاوه بر اینکه چهره ی شهر را نازیبا می کند در زمان جمع آورى از طرف شهردارى نیز شاهد صحنه هایى درد آور و پر از غم و غصه می شویم که دل هر انسان غیرت مندى را به درد مى آورد.باید این مسئله را نیز در نظر داشته باشیم که تعدادی از این زنان علاوه بر نشان دادن یک آسیب اقتصادی' گرفتار آسیب های اجتماعی گوناگون می شوند. با تحقیر و تمسخر و نگاه های سنگین عابران مواجه می شوند و در بعضی مواقع منجر به تنزل جایگاه و شخصیت آنان می گردد. متأسفانه هر روز بر تعداد این زنان افزوده می شود و این مسئله واقعیتی نگران کننده است که وظیفه بسیاری از نهادها از جمله شورای شهر، امور بانوان استانداری، بهزیستى و دیگر نهادهایى که در حوزۀ زنان فعالیت می کنند، رسیدگی به وضعیت این زنان است که تاکنون جز شعار، اقدامی عملی که برای حمایت از این زنان باشد، صورت نگرفته است. کار خیابانی معضلی اجتماعی است که از منظر شهری، یکی از اولویت هایی است که باید به آن پرداخته شود. البته ناگفته نماند که تعدادی از این زنان تحت پوشش سازمان هایی چون بهزیستی و کمیتۀ امداد قرار دارند، ولی این سازمان ها نمی توانند تمام نیازهای آنان را برطرف نمایند. بنابراین انتظار می رود که مسئولین نسبت به وضعیت این زنان احساس مسئولیت کرده و به مشکلات آنان رسیدگی نمایند. همچنانکه رهبر کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) در دفاع از محرومین و مسئولیت مسئولان می فرمایند:« خدا نیاورد آن روز را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیاء و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتر برخوردار شوند. معاذالله که این با روش و سیرۀ انبیاء و امیرالمؤمنین و ائمۀ معصومین (ع) سازگار نیست.»
حل این معضل در گرو همکاری شهرداری، بهزیستی،سازمان های مردم نهاد و تمام دستگاههاى دخیل در این امر است که باید در این زمینه تدابیری اندیشیده تا بلکه وضعیت این زنان را سروسامان داده، تا از آسیب های اجتماعی احتمالی جلوگیری نموده و همچنین حرمت چنین زنانی که مجبور به دست فروشی هستند، خدشه دار نگردد. از موارد حمایت سازمان های مذکور می توان به آموزش مهارت های کارآفرینی و تقویت و توسعۀ هنرهای سنتی و محلی اشاره نمود و همچنین آموزش مشاغل خانگی برای آن دسته از زنانی که با توجه به اقتضای سن، فرصت دریافت چنین آموزش هایی را دارند. همچنین می توان با ایجاد و راه اندازی مکان های مناسب و بازارچه های ویژه برای بانوان در رفع این معضل تلاش کرد و به این وسیله از بسیاری از آسیب های اجتماعی که گریبان خانواده و جامعه را می گیرد، جلوگیری نمود ان شاءالله.

مدرس دانشگاه