دانشجو هدف است یا وسیله؟

کبنا ؛حمید آذربو
اگر دانشجو را به تعبیر شهید والا مقام بهشتی موذن جامعه بدانیم، نقش ویژه ای در رسیدن به اهداف عالیه انقلاب اسلامی دارد به گونه ای که هم می تواند آسیب های جامعه خود را به نحو کارشناسانه ببیند و پادزهر های آن را تجویز کند یا به عبارتی دیگر در ارتقای سطح کیفی تر ترقی یک جامعه نقش ویژه ای ایفا کند.
اما متاسفانه در دهه های اخیر این مسئله دچار یک تناقض و پارادایم شده، برخی از روحیه صادقانه، جسارت، عدالت خواه و با نقد دلسوزانه آنها سوء استفاده کرده اند و به جای آنکه دانشجویان را به آرمانهای خود نزدیک کنند، آنها را به  نحوی به عنوان یک وسیله در راستای اهداف شوم خود استفاده می نمایند.
این سیاسیون سیاست باز صرفا دم انتخابات از آرمانهای دانشجو و کمک به رفع آنها سخن می گویند اما همین مسئولین وقتی بر مسند قدرت تکیه دهند، دیگر از جوانگرایی و اتکا به نیروی داخل و پیوند دانشگاه و صنعت و اشتغال و... خبری نیست. نمونه آن کابینه ای با میانگین سنی۵۰سال است(دولت یازدهم).
تا کی این دولت و آن دولت بکنیم که یکی بیاید و کلام و درد این قشر را لمس کند. وقتی به این جوان اهمیت نمی دهند آیا راهی جز فرار مغزها وجود دارد؟
"به قول اندیشمند غربی هدف وسیله را توجیه میکند «متاسفانه در جامعه ما این اندیشه از سوی برخی از مسئولین وجود دارد که عده ای از این قشر را به عنوان وسیله و طعمه ای(بخوانید یکبار مصرف) در راستای اهداف برنامه ریزی شده خود استفاده می نمایند.