مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛
رضا سبزواری
بنام انکه جان را فکرت آموخت
چند روزی است که فضای مجازی شهرستانهای گچساران و باشت و بوشهر و بنادر دیلم و گناوه ملتهب به الفاظ و کلماتی گردیده که نفع هیچ یک از مردم، خاصه جوانان بیکار وتحصیلکردکان ذی حق این مناطق را به همراه ندارد.
جلسه مشترک تعدادی از مسولان شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران با مسولین اداره کار دیلم و بیان مطالب این جلسه که بار کارشناسی و قانونی خاص را باید به همراه داشته باشد در فضای مجازی منتشر گردیده که نامه سرگشاده نماینده مردم محترم کچساران و باشت را بدنبال داشت و سراغاز این حرکت گردید. شاید ارسال شخصی این مرقومه، چنین واکنشی بهمراه نمیداشت ولی آنچه موکلان دکتر تاجگردون از وکیل خود سراغ دارند گواه این مدعاست که قطع به یقین باید پاسخی در خور برای موکلین خود داشته باشند.
پاسخ بی درنگ و سریع وکیل مردم محترم بوشهر و بنادر دیلم و گناوه و خطابه تند ایشان به عدم تهدید مردم دلیر بنادر گویی اعلام جنگی بین دو قوم را در اذهان متبلور کرد. بدیهیست اگر این پاسخ نیزچنین سرگشاده ومتعصبانه بیان نمیشد،این التهاب گسترده را به همراه نداشت. انچه راقم از بیانیه دانشجویان محترم استان بوشهر ملاحظه کرده است، این یقین نسبی را فراهم نموده که قطعا آزاد اندیشان دلیر خطه بنادر ، پاسخ خواهی لازم برای ایجاد این جو را از وکیل محترم خویش مطالبه خواهند نمود.
مطمعنا کارشناسان و متخصصان و دلسوزان هر دو خطه یقین دارند که دو حرکت فوق الذکر آنهم از سوی دو نماینده و قانونگذار، که انشالله صرفا در جهت حفظ منافع موکلین محترمشان بیان شده و تنها قصد ایشان قربت الی الله و خدمت صادقانه به ولی نعمتانشان بوده است، حلال مشکلات عمده مردم نخواهد بود.
قطعا بیان کلمات قومی و قبیله ای و جغرافیایی، با هر نیت و هدفی ازنظر همگان منسوخ گردیده وصرفا کاربردهای عوام گرایانه و متعصابانه ودلایل دیگری را به همراه دارد که قصد ورود به آن هدف این مرقومه نیست.
معضل بیکاری جوانان غیرتمند و عزیز همه کشورامریست بدیهی که دل هر ایرانی رابدرد می آورد و حل آن در دستور کار تمامی دولتها بوده و تلاش برای حل آن جزء لاینفک دستورات صدر تا ذیل مسئولان، ناکارامدی دولت گذشته و حال در حل این نقیصه علی رغم برنامه ها و بعضا آمارهای غیر ملموس ، خود مهمترین دلیل به نیاز ایجاد وحدت در فکر و دانش و راهکارهای مختلف همه تفکرات است که بدلیل دوری تفکرات حاکم چپ و راست و خودی و غیر خودی عملا هرگز میسر نگردید و متاسفانه این درد جوانان، در سطوح ملی و منطقه ای دستاویز جلب نظرها و آرا و خود نمایی هایی گردید که نمونه های بسیاری از ان را همگان دیده و شنیده اند.
تشکیل کارگروهای اشتغال منطقه ای ، ایجاد بیمه های اجتماعی ، اهمیت دادن به تعاونی های جوانان و تحصیلکردان، اشتغال در بخش های کشاورزی وکارگاههای کوچک، نو اوری و تولید محصولات اصلی سبد خانوارها با هزینه کم ، و دهها و صدها روش خاص دیگر که همت مردم،خیرین، مسولان، بانکها و نهادهای مالی و پولی و بالاخره سیاسیون و مسولین محترم را میطلبد گوشه ای از راه حل های کاهش بیکاریست که به جدیت گرفته نشده است و اشتغال به عنوان نگهبان در بیابانها و بدون هیچ آینده روشنی برای جوانان به مسکنی فریبنده تبدیل گریده که با خارج کردن جوانان مستعد از گردونه تولید ونواوری، به راهکاری موثر در جلب ارای قومی و قبیلی ای تبدیل گردیده است.
نه قصد حمایت از وکیل توانمند شهرم را دارم نه قصد تاختن به وکیل مردم محترم بوشهر و بنادر ، نه به این دلیل که متولد بام نفت ایرانم و فرزندانم ، برادران و خویشانم خانه هایشان را بر یکی از بزرگنرین ابر مخزنهای نفت دنیا بنا کرده اند خود و عزیزانم را ذی حق تر ازجوانان بلوچ و ترک و اصفهانی و یزدی و ..... میدانم و نه احقاق حق دلیران خلیج همیشه فارس مرا ناراحت و آشفته میگرداند.
نگارندگان بوشهری، انجمن اسلامی دانشگاههای استان بوشهر، سخنتان شاید برای دیگران غریب باشد ، ولی برای مردم شهرستان گچساران آشناست ، انان که نام شهرشان را مردم با شعله های آتشی میشناسند که سالیان سال می سوخت و تنفس گازهیدروژن سولفوره مردم این شهر را آنزمان که هنوز یک حلقه چاه در پارس جنوبی حفر نشده بود به کام مرگ میبرد.
کدام انسان عاقل و منصفی اشتغال جوانان در کارخانه های نزدیک منازلشان را نفی میکند، و کدام انسان اگاهی خواستار اخراج زحمتکشانی میشود که سالها با دانش و علم و زحمت و دوری از عزیزانشان، این صنعت را به مناطق ما و شما اوردند.
چه بسیار عزیزان بندری در شرکتی که امروز بهره برداری نفت و گاز گچساران نامیده می شود تخصص خود را به دیگران منتقل کردند و با عزت بازنشسته شدند در حالیکه عمده عمر کاری خود را در کارخانه ها و ستاد این شرکت در گچساران گذراندند .و چه بسیار جوانان و کارشناسان و متخصصین زاگرس نشین و متفکرینی بودند که علم و دانش خود را بی منت در پارس جنوبی و عسلویه در گرما و دوری از خانواده تقدیم این کشور نمودند.
عزیزان بندری التهاب هر آتش سوزی مخزنی را ما چون شما حس میکنیم چرا که شهر و کارخانه های مان را زیر سهمگین ترین اتش دشمنان با تقدیم جان همکاران عزیزمان و مردم شجاع مان حفظ کردیم .و تجربه انرا به عنوان وظیفه و بی هیچ منتی تقدیم به این مرز و بوم در استان بوشهر کردیم حضور شیر مردان لر زبان در کنار سایر متخصصین در خاموش کردن اتش مخازن مدعای سخنم می باشد.
آنچه عرض میکنم گشودن باب تازه ای در این فضا نیست ولی متاسفانه این مقابله بی دلیل نزدیک به چهار سال است که فیمابین استان محترم بوشهر با شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران در مطالبه نا صحیح ( دقت بفرمایید نا صحیح نه نا حق ) در عوارض آلایندگی وحدتیه اغاز گردید و سیاسیون طرفین به جای اجماع و حرکت بسوی احقاق حق بی منت مردم این دو استان با شعار سازی و حرکت، جنگ نا خواسته ای را بین عواطف مردم آغاز کردند.
نصب بنر جهت اخذ مالیات در بخش وحدتیه، بستن درب کارخانه تولید نفت نرکسی، کشته شدن متخصص بی گناه گچسارانی، ایجاد فشار بر شرکت نفتی دولتی، لابی و رایزنی های مختلف در استان و مرکز کشور، مصاحبه همزمان در روز آزاد سازی خرمشهر و مقایسه ان با اخذ مالیات از شرکت نفت گچساران، شاید چند صباحی شخص یا اشخاصی را محبوب کند ولی مورد تایید هیچ انسان ازاد اندیشی نیست و مغفول از چشم تیز بین قانون و دلسوزان نبوده است.
نه آب سدهای چم شیر و کوثر صرفا حق مردم شهر من است و نه کارخانه های نفت و کازپالایشگاههای مختلف موجود در گچساران و بوشهر و عسلویه صرفا متعلق به مردم این خطه ها می باشد.
دلیران تنکستان
بسیار ساده اندیشی است که دلاوری های هر خطه را فقط حاصل تلاش ان مردم دانست . مطمنا مردم همه ایران در کنار دلیران آن استان حماسه تنگستان را رقم زده اند . همانکونه که دلیران همه وطنم در کنار حماسه آفرینان پد خندق این دلیری ها را به نام نامی استانم در تاریخ ثبت کردند .دریغ است تلاش بی منت بزرگانی همچون ریس علی دلواری را امروز برای منافع کوچکمان خرج کنیم
کاش حاج آقا خدری بعنوان یک روحانی واژه انفال را برای ما تشریح فرماید و حق و حقوق شرعی مسلمین از انفال و مسول و مالک انفال را مشخص فرمایند تا همه مردم و خواص هر دو استان حقوق حقه خود را بیاموزیم.
راه حل دلسوزانه این مجادلات بنظر نگارنده ،جلسات کارشناسی مردم و مسولان دو استان و حداکثر مناظره مودبانه در شبکه های استانی می باشد نه مجادله سیاسیون و بر انگیختن احساسات و عواطف مردم خاصه جوانان که متاسفانه حقوق حقه خود را بدست نیاورده اند و از این رهگذر نیز بیشتر دلسوخته و متضرر می‌شوند.
نگارنده این خطوط شخصا حاضر به شرکت در هر گونه مناظره‌ای در این باب در شبکه‌های استان بوشهر است.
حاج آقا شنیده‌ایم امروز به گچساران می آیی ، خوش آمدی ، ولی آرزومندم شما و همه مجالسانتان ایمان داشته باشید که همه جای ایران سرای من است.
رضا سبزواری
بنام انکه جان را فکرت آموخت
چند روزی است که فضای مجازی شهرستانهای گچساران و باشت و بوشهر و بنادر دیلم و گناوه ملتهب به الفاظ و کلماتی گردیده که نفع هیچ یک از مردم، خاصه جوانان بیکار وتحصیلکردکان ذی حق این مناطق را به همراه ندارد.
جلسه مشترک تعدادی از مسولان شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران با مسولین اداره کار دیلم و بیان مطالب این جلسه که بار کارشناسی و قانونی خاص را باید به همراه داشته باشد در فضای مجازی منتشر گردیده که نامه سرگشاده نماینده مردم محترم کچساران و باشت را بدنبال داشت و سراغاز این حرکت گردید. شاید ارسال شخصی این مرقومه، چنین واکنشی بهمراه نمیداشت ولی آنچه موکلان دکتر تاجگردون از وکیل خود سراغ دارند گواه این مدعاست که قطع به یقین باید پاسخی در خور برای موکلین خود داشته باشند.
پاسخ بی درنگ و سریع وکیل مردم محترم بوشهر و بنادر دیلم و گناوه و خطابه تند ایشان به عدم تهدید مردم دلیر بنادر گویی اعلام جنگی بین دو قوم را در اذهان متبلور کرد. بدیهیست اگر این پاسخ نیزچنین سرگشاده ومتعصبانه بیان نمیشد،این التهاب گسترده را به همراه نداشت. انچه راقم از بیانیه دانشجویان محترم استان بوشهر ملاحظه کرده است، این یقین نسبی را فراهم نموده که قطعا آزاد اندیشان دلیر خطه بنادر ، پاسخ خواهی لازم برای ایجاد این جو را از وکیل محترم خویش مطالبه خواهند نمود.
مطمعنا کارشناسان و متخصصان و دلسوزان هر دو خطه یقین دارند که دو حرکت فوق الذکر آنهم از سوی دو نماینده و قانونگذار، که انشالله صرفا در جهت حفظ منافع موکلین محترمشان بیان شده و تنها قصد ایشان قربت الی الله و خدمت صادقانه به ولی نعمتانشان بوده است، حلال مشکلات عمده مردم نخواهد بود.
قطعا بیان کلمات قومی و قبیله ای و جغرافیایی، با هر نیت و هدفی ازنظر همگان منسوخ گردیده وصرفا کاربردهای عوام گرایانه و متعصابانه ودلایل دیگری را به همراه دارد که قصد ورود به آن هدف این مرقومه نیست.
معضل بیکاری جوانان غیرتمند و عزیز همه کشورامریست بدیهی که دل هر ایرانی رابدرد می آورد و حل آن در دستور کار تمامی دولتها بوده و تلاش برای حل آن جزء لاینفک دستورات صدر تا ذیل مسئولان، ناکارامدی دولت گذشته و حال در حل این نقیصه علی رغم برنامه ها و بعضا آمارهای غیر ملموس ، خود مهمترین دلیل به نیاز ایجاد وحدت در فکر و دانش و راهکارهای مختلف همه تفکرات است که بدلیل دوری تفکرات حاکم چپ و راست و خودی و غیر خودی عملا هرگز میسر نگردید و متاسفانه این درد جوانان، در سطوح ملی و منطقه ای دستاویز جلب نظرها و آرا و خود نمایی هایی گردید که نمونه های بسیاری از ان را همگان دیده و شنیده اند.
تشکیل کارگروهای اشتغال منطقه ای ، ایجاد بیمه های اجتماعی ، اهمیت دادن به تعاونی های جوانان و تحصیلکردان، اشتغال در بخش های کشاورزی وکارگاههای کوچک، نو اوری و تولید محصولات اصلی سبد خانوارها با هزینه کم ، و دهها و صدها روش خاص دیگر که همت مردم،خیرین، مسولان، بانکها و نهادهای مالی و پولی و بالاخره سیاسیون و مسولین محترم را میطلبد گوشه ای از راه حل های کاهش بیکاریست که به جدیت گرفته نشده است و اشتغال به عنوان نگهبان در بیابانها و بدون هیچ آینده روشنی برای جوانان به مسکنی فریبنده تبدیل گریده که با خارج کردن جوانان مستعد از گردونه تولید ونواوری، به راهکاری موثر در جلب ارای قومی و قبیلی ای تبدیل گردیده است.
نه قصد حمایت از وکیل توانمند شهرم را دارم نه قصد تاختن به وکیل مردم محترم بوشهر و بنادر ، نه به این دلیل که متولد بام نفت ایرانم و فرزندانم ، برادران و خویشانم خانه هایشان را بر یکی از بزرگنرین ابر مخزنهای نفت دنیا بنا کرده اند خود و عزیزانم را ذی حق تر ازجوانان بلوچ و ترک و اصفهانی و یزدی و ..... میدانم و نه احقاق حق دلیران خلیج همیشه فارس مرا ناراحت و آشفته میگرداند.
نگارندگان بوشهری، انجمن اسلامی دانشگاههای استان بوشهر، سخنتان شاید برای دیگران غریب باشد ، ولی برای مردم شهرستان گچساران آشناست ، انان که نام شهرشان را مردم با شعله های آتشی میشناسند که سالیان سال می سوخت و تنفس گازهیدروژن سولفوره مردم این شهر را آنزمان که هنوز یک حلقه چاه در پارس جنوبی حفر نشده بود به کام مرگ میبرد.
کدام انسان عاقل و منصفی اشتغال جوانان در کارخانه های نزدیک منازلشان را نفی میکند، و کدام انسان اگاهی خواستار اخراج زحمتکشانی میشود که سالها با دانش و علم و زحمت و دوری از عزیزانشان، این صنعت را به مناطق ما و شما اوردند.
چه بسیار عزیزان بندری در شرکتی که امروز بهره برداری نفت و گاز گچساران نامیده می شود تخصص خود را به دیگران منتقل کردند و با عزت بازنشسته شدند در حالیکه عمده عمر کاری خود را در کارخانه ها و ستاد این شرکت در گچساران گذراندند .و چه بسیار جوانان و کارشناسان و متخصصین زاگرس نشین و متفکرینی بودند که علم و دانش خود را بی منت در پارس جنوبی و عسلویه در گرما و دوری از خانواده تقدیم این کشور نمودند.
عزیزان بندری التهاب هر آتش سوزی مخزنی را ما چون شما حس میکنیم چرا که شهر و کارخانه های مان را زیر سهمگین ترین اتش دشمنان با تقدیم جان همکاران عزیزمان و مردم شجاع مان حفظ کردیم .و تجربه انرا به عنوان وظیفه و بی هیچ منتی تقدیم به این مرز و بوم در استان بوشهر کردیم حضور شیر مردان لر زبان در کنار سایر متخصصین در خاموش کردن اتش مخازن مدعای سخنم می باشد.
آنچه عرض میکنم گشودن باب تازه ای در این فضا نیست ولی متاسفانه این مقابله بی دلیل نزدیک به چهار سال است که فیمابین استان محترم بوشهر با شرکت بهره برداری نفت و گاز گچساران در مطالبه نا صحیح ( دقت بفرمایید نا صحیح نه نا حق ) در عوارض آلایندگی وحدتیه اغاز گردید و سیاسیون طرفین به جای اجماع و حرکت بسوی احقاق حق بی منت مردم این دو استان با شعار سازی و حرکت، جنگ نا خواسته ای را بین عواطف مردم آغاز کردند.
نصب بنر جهت اخذ مالیات در بخش وحدتیه، بستن درب کارخانه تولید نفت نرکسی، کشته شدن متخصص بی گناه گچسارانی، ایجاد فشار بر شرکت نفتی دولتی، لابی و رایزنی های مختلف در استان و مرکز کشور، مصاحبه همزمان در روز آزاد سازی خرمشهر و مقایسه ان با اخذ مالیات از شرکت نفت گچساران، شاید چند صباحی شخص یا اشخاصی را محبوب کند ولی مورد تایید هیچ انسان ازاد اندیشی نیست و مغفول از چشم تیز بین قانون و دلسوزان نبوده است.
نه آب سدهای چم شیر و کوثر صرفا حق مردم شهر من است و نه کارخانه های نفت و کازپالایشگاههای مختلف موجود در گچساران و بوشهر و عسلویه صرفا متعلق به مردم این خطه ها می باشد.
دلیران تنکستان
بسیار ساده اندیشی است که دلاوری های هر خطه را فقط حاصل تلاش ان مردم دانست . مطمنا مردم همه ایران در کنار دلیران آن استان حماسه تنگستان را رقم زده اند . همانکونه که دلیران همه وطنم در کنار حماسه آفرینان پد خندق این دلیری ها را به نام نامی استانم در تاریخ ثبت کردند .دریغ است تلاش بی منت بزرگانی همچون ریس علی دلواری را امروز برای منافع کوچکمان خرج کنیم
کاش حاج آقا خدری بعنوان یک روحانی واژه انفال را برای ما تشریح فرماید و حق و حقوق شرعی مسلمین از انفال و مسول و مالک انفال را مشخص فرمایند تا همه مردم و خواص هر دو استان حقوق حقه خود را بیاموزیم.
راه حل دلسوزانه این مجادلات بنظر نگارنده ،جلسات کارشناسی مردم و مسولان دو استان و حداکثر مناظره مودبانه در شبکه های استانی می باشد نه مجادله سیاسیون و بر انگیختن احساسات و عواطف مردم خاصه جوانان که متاسفانه حقوق حقه خود را بدست نیاورده اند و از این رهگذر نیز بیشتر دلسوخته و متضرر می‌شوند.
نگارنده این خطوط شخصا حاضر به شرکت در هر گونه مناظره‌ای در این باب در شبکه‌های استان بوشهر است.
حاج آقا شنیده‌ایم امروز به گچساران می آیی ، خوش آمدی ، ولی آرزومندم شما و همه مجالسانتان ایمان داشته باشید که همه جای ایران سرای من است.
