مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛صبا تندگو
خوشحالم که قریب ۱۶۰ سال به جلو آمده‌ام و یا بهتر بگویم، شما به ۱۶۰ سال قبل‌تر برگشتید و تازه دارید به مدیریت زمان من افتخار می‌کنید. از معرفی سجلی خودم می‌گذرم و به عملکرد حکومت سه ساله‌ام می‌پردازم. این روز‌ها خبرهایی را در سایت‌های استان کهگیلویه وبویراحمد می‌خوانم و کسانی را می‌بینم که در یاسوج و دهدشت، خود را امیر کبیر می‌خوانند و از باقرخان یاد میکنند و کلاً تو دوران ما دارید می‌چرخید. فکر نکنید ما مُردیم و از اینجا دیگه بی‌خبریم؟
امیر کبیرهای قلابی؛
اولاً دادخواستی تنظیم کرده‌ام که دیر یا زود شما را مؤاخذه خواهم کرد. ثانیاً می‌بینم که نه تنها جلو‌تر از من نرفته‌اید بلکه تازه روح مرا شاد و آبرویم را حفظ و عزتم را دو چندان کرده‌اید. با اینکه حکومتِ زمانِ صدارتِ من، شاهنشاهی بود و مردم در خفقان و انزوای اقتصادی و سیاسی بودند، کارهایی کردم که تاریخ را به حیرت وا داشت. چرا از نام من سوء استفاده می‌کنید؟ شما اگر هنری دارید، بشوید آنچه هستید، با من چکار دارید؟ من در آن سال‌ها با رشوه خواری مبارزه کردم، حقوق امرا و ورزا را که حاج میرزا آقاسی، بی‌حساب و کتاب افزایش داده بود، کاهش دادم. مهم‌ترین افتخار من، خدمت فرهنگی به مردم و آن هم تأسیس روزنامه وقایع اتفاقیه بود. شما که فعالیت‌های فرهنگی را تا این اندازه بیهوده می‌دانید که اقدامات فرهنگی را جز کارهای بی‌اساس مجلستان می‌دانید، چطور به خودتان اجازه می‌دهید که با نام نیک من سوء استفاده کنید؟ من یه فرد روستایی بودم که آمدم و مالیات را از همه اقشاری که توانمندی اقتصادی داشتند، اخذ نمودم و خرج امورات مملکت و رفاه مردم کردم، شما که این همه پیمانکاری و کارخانه و دفتر و دستک دارید، آیا مالیات خودتان را پرداخت می‌کنید؟ من برای اینکه جوانان کشورم بتوانند در امور مملکت به تخصص و تعهد مشغول شوند، مدرسه دالفنون را تأسیس کردم و فارغ التحصیلانش را برای کسب علوم جدید به خارج از کشور فرستادم. شما خودتان مدارک تحصیلیتان را از کجا گرفته‌اید؟ چه کسی را رئیس دانشگاه من گذاشته‌اید؟ چرا باید یک سال وضعیت مدیریت دانشگاه، همان میراث دارالفنون من، در بلاتکلیفی صلاحیت یا عدم صلاحیت مدیریتش باشد؟ کجا من جمع کردم تا میلیاردی مخارج عیش نوش بستگانم کنم؟ کجا من کادوی چند صد میلیونی دادم؟
والله معتقد بودم که القاب و عناوین فرمایشی، موجب زیانهای اجتماعی است و لذا دستور حذف همه را دادم. حالا چطور شده که شما دارید از نام و نشان من استفاده می‌کنید؟ یکی دیگر از اقدامات من، ممنوعیت استفاده از سلاح‌های سرد و گرم بود. آیا شما توانسته‌اید این مهم را عملی کنید؟ بسیاری از جوانان شما را که این روز‌ها در بهشت ملاقت می‌کنم، می‌گویند که در شهرهایی که شما نماینده آن‌ها هستید، بی‌رحمانه به قتل رسیده‌اند. پس چطور خود را دارید با من مقایسه می‌کنید؟ لقب امیر کبیری برای من به واسطه هنر مدیریت من بود. شما چه هنری دارید؟ مگر نشنیده‌اید که حافظ گفته بود؛
«جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال / هزار نکته در این کار و بار دلداریست
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند / قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست»
مخلص کلام اینکه؛ من در سیاست‌های توسعه صنعتی خودم، عده‌ای صنعتگر و هنرآموز در رشته شکرریزی، بلورسازی، ریخته‌گری، نجاری و آهنگری را به مسکو و سن پطرزبورگ اعزام کردم تا در کارخانه‌های آنجا فنون تازه را بیاموزند و صنعت کشورم را رونق بدهند. شما چه صنعتی را مدیریت کرده‌اید؟ من مردم را به استخراج معادن تشویق نمودم. ساختن سد ناصری بر روی رودخانه کرخه و کشت نیشکر در خوزستان نیز از تلاشهای من بود. من اولین وزیری بودم که در صدد بر هم زدن آیین تجارت آزاد برآمدم و به تأسیس اقتصاد صنعتی ملی برخاستم. شما چه اقدام مهمی را انجام داده‌اید که خود را به منِ بیچاره مقایسه می‌کنید؟ شنیدم که خوشبختانه مردم زمان شما بسیار بر‌تر از مردم زمان من هستند و خیلی با هوش‌تر و متمدن‌تر شده‌اند. فکر نمی‌کنم که با این قیاس‌ها و بلوف‌ها نتیجه‌ای عایدتان شود. در دادسرای اخلاق و انصاف شما را می‌بینم.
خوشحالم که قریب ۱۶۰ سال به جلو آمده‌ام و یا بهتر بگویم، شما به ۱۶۰ سال قبل‌تر برگشتید و تازه دارید به مدیریت زمان من افتخار می‌کنید. از معرفی سجلی خودم می‌گذرم و به عملکرد حکومت سه ساله‌ام می‌پردازم. این روز‌ها خبرهایی را در سایت‌های استان کهگیلویه وبویراحمد می‌خوانم و کسانی را می‌بینم که در یاسوج و دهدشت، خود را امیر کبیر می‌خوانند و از باقرخان یاد میکنند و کلاً تو دوران ما دارید می‌چرخید. فکر نکنید ما مُردیم و از اینجا دیگه بی‌خبریم؟
امیر کبیرهای قلابی؛
اولاً دادخواستی تنظیم کرده‌ام که دیر یا زود شما را مؤاخذه خواهم کرد. ثانیاً می‌بینم که نه تنها جلو‌تر از من نرفته‌اید بلکه تازه روح مرا شاد و آبرویم را حفظ و عزتم را دو چندان کرده‌اید. با اینکه حکومتِ زمانِ صدارتِ من، شاهنشاهی بود و مردم در خفقان و انزوای اقتصادی و سیاسی بودند، کارهایی کردم که تاریخ را به حیرت وا داشت. چرا از نام من سوء استفاده می‌کنید؟ شما اگر هنری دارید، بشوید آنچه هستید، با من چکار دارید؟ من در آن سال‌ها با رشوه خواری مبارزه کردم، حقوق امرا و ورزا را که حاج میرزا آقاسی، بی‌حساب و کتاب افزایش داده بود، کاهش دادم. مهم‌ترین افتخار من، خدمت فرهنگی به مردم و آن هم تأسیس روزنامه وقایع اتفاقیه بود. شما که فعالیت‌های فرهنگی را تا این اندازه بیهوده می‌دانید که اقدامات فرهنگی را جز کارهای بی‌اساس مجلستان می‌دانید، چطور به خودتان اجازه می‌دهید که با نام نیک من سوء استفاده کنید؟ من یه فرد روستایی بودم که آمدم و مالیات را از همه اقشاری که توانمندی اقتصادی داشتند، اخذ نمودم و خرج امورات مملکت و رفاه مردم کردم، شما که این همه پیمانکاری و کارخانه و دفتر و دستک دارید، آیا مالیات خودتان را پرداخت می‌کنید؟ من برای اینکه جوانان کشورم بتوانند در امور مملکت به تخصص و تعهد مشغول شوند، مدرسه دالفنون را تأسیس کردم و فارغ التحصیلانش را برای کسب علوم جدید به خارج از کشور فرستادم. شما خودتان مدارک تحصیلیتان را از کجا گرفته‌اید؟ چه کسی را رئیس دانشگاه من گذاشته‌اید؟ چرا باید یک سال وضعیت مدیریت دانشگاه، همان میراث دارالفنون من، در بلاتکلیفی صلاحیت یا عدم صلاحیت مدیریتش باشد؟ کجا من جمع کردم تا میلیاردی مخارج عیش نوش بستگانم کنم؟ کجا من کادوی چند صد میلیونی دادم؟
والله معتقد بودم که القاب و عناوین فرمایشی، موجب زیانهای اجتماعی است و لذا دستور حذف همه را دادم. حالا چطور شده که شما دارید از نام و نشان من استفاده می‌کنید؟ یکی دیگر از اقدامات من، ممنوعیت استفاده از سلاح‌های سرد و گرم بود. آیا شما توانسته‌اید این مهم را عملی کنید؟ بسیاری از جوانان شما را که این روز‌ها در بهشت ملاقت می‌کنم، می‌گویند که در شهرهایی که شما نماینده آن‌ها هستید، بی‌رحمانه به قتل رسیده‌اند. پس چطور خود را دارید با من مقایسه می‌کنید؟ لقب امیر کبیری برای من به واسطه هنر مدیریت من بود. شما چه هنری دارید؟ مگر نشنیده‌اید که حافظ گفته بود؛
«جمال شخص نه چشم است و زلف و عارض و خال / هزار نکته در این کار و بار دلداریست
قلندران حقیقت به نیم جو نخرند / قبای اطلس آن کس که از هنر عاریست»
مخلص کلام اینکه؛ من در سیاست‌های توسعه صنعتی خودم، عده‌ای صنعتگر و هنرآموز در رشته شکرریزی، بلورسازی، ریخته‌گری، نجاری و آهنگری را به مسکو و سن پطرزبورگ اعزام کردم تا در کارخانه‌های آنجا فنون تازه را بیاموزند و صنعت کشورم را رونق بدهند. شما چه صنعتی را مدیریت کرده‌اید؟ من مردم را به استخراج معادن تشویق نمودم. ساختن سد ناصری بر روی رودخانه کرخه و کشت نیشکر در خوزستان نیز از تلاشهای من بود. من اولین وزیری بودم که در صدد بر هم زدن آیین تجارت آزاد برآمدم و به تأسیس اقتصاد صنعتی ملی برخاستم. شما چه اقدام مهمی را انجام داده‌اید که خود را به منِ بیچاره مقایسه می‌کنید؟ شنیدم که خوشبختانه مردم زمان شما بسیار بر‌تر از مردم زمان من هستند و خیلی با هوش‌تر و متمدن‌تر شده‌اند. فکر نمی‌کنم که با این قیاس‌ها و بلوف‌ها نتیجه‌ای عایدتان شود. در دادسرای اخلاق و انصاف شما را می‌بینم.
