کبنا ؛
آیت الله پوش
هر وقت دهه فجر انقلاب فرا می رسد، خیلی از اتفاقات مهم زندگیم را در طول این انقلاب مرور می کنم. ایام کودکی و فریادها و شکستن ها و کشتارها و صدای اعتراض مردم و آزیر های ممتد آمبولانس ها، بسیاری از وقایعی بود که از رادیوی پدرم می شنیدم. کم کم منادی حقانیت ملت ایران آمد و ایران وضعیتی دوباره گرفت، اول که همه برادر بودیم و خواهر. جنگ هشت ساله که شروع شد، تازه فهمیدم که این همه هیاهو در این مملکت، چگونه اتفاق افتاد و رابطه مردم و مسئولان چگونه بود و اینک چگونه است. پس از جنگ، کسانی که هنری از مدیریت و درایت و عقلانیت داشتند، امورات مملکتی را به عهده گرفتند و فهمیدم که چرا باید حتماً رأی بدهم. یعنی فقط رأی دادن را یاد گرفته بودم نه چگونه رأی دادن را. این دوران را دوران سازندگی نام نهادند. در پایان دوره سازندگی، به فهم خودم در انتخابات شرکت کردم و گزینه مورد نظر خودم را انتخاب کردم. دیدم در همه محاورات رسمی همه از خیانت دولت قبل می گویند. ابتدا همراه جماعت شدم و هر چه می گفتند را تأیید می کردم. به این دولت نیز دولت خواهان جامعه مدنی می گفتند. آغاز دولت سومِ بعد از جنگ، شروع دولت پاک یا دولت عدالت بود. کم کم اسنادی را به صورت شعاری و ماهوی، به فراکانس های اذهان ملت مخابره کردند که دولت های سازندگی و اصلاحات، یک محور داشتند که آن هم عالیجناب سرخپوش بوده است. این عالیجناب، همان رئیس دولت سازندگی بود که مدتی مغضوب دولت جامعه مدنی بود.
دور دوم دولت پاک، مصادف بود با اتفاقاتی که همه ملت ایران آرزو می کنند که خدا روز بد نده و حال همه خوب باشد. همه بدبختی های داخلی و خارجی از هر جایی شروع شد و آنچنان ختم شد که شما بهتر از من می دانید به کجا انجامید. تا اینجا هرچه رهبری می گفت و گلوگاه های فساد را تذکر می داد، میخ در آهن کوفتن بود. در سال ۱۳۹۱ دولت چهارم انقلاب آغاز بکار کرد. تنها کاندیدای اصلاحات، بدون اعلام حمایت از کسی کنار رفت و رهبران اصلاحات و تئوریسین هایشان که خود را در دامن آیت الله هاشمی انداخته بودند، به دستور ایشان، به ستاد دکتر روحانی رفتند. وقتی روحانی که متعادلترین گزینه انتخابات ریاست جمهوری بود، پیروز از رقابت بیرون آمد، اول یه مکث کوتاهی کردند که این هم اصولگرای سنتی است ولی با تضمین خاطر آیت الله رفسنجانی، به خیابانها ریختند که اگر ما نبودیم، روحانی قبول نمی شد و هاکذا...
این مقدمه مدخلی است برای تبیین عملکرد کسانی که خود را نماینده اصلاحات و کارگزار اعتدال در استان می دانند. اولین انتخاب دولت اعتدال در استان، آقای دکتر خادمی به عنوان دومین استاندار بومی استان بود. از لحظه شروع بکار ایشان، بیم و امید در دل دوست داران مردم وجود داشت تا اینکه کار به انتخاب معاونین و فرمانداران و مدیران کل رسید. دهه فجر اولین سال حضور استاندار، مصادف بود با افتتاح طرح هایی از دولت قبل ولی کم کم که باید عملکرد اجرایی استان را در سالهای ۹۳ و ۹۴ مشاهده کنیم، عملاً به نالایقی مدیران دولت اعتدال در استان پی می بریم. چرا؟ چون؛
برخی از مدیران استانی از جمله ضعیف ترین پرسنل در مجموعه خود هستند.
تقریباً همه فرمانداران انتخابی در سطح استان، کمترین تشابهی با مدیریت اجرایی شهرستانها ندارند. عزل و نصب های متداول این فرمانداران در سطح استان، مؤید سیاسی بازی نمایندگان و ضعف عملکرد فرمانداران است و بقیه را که تاکنون عزل نکردند، بدون شک از سرِ شرمندگی است.
وقتی مدیران کل از ضعیف ترین پرسنل باشد و فرمانداران هم در حد و قواره فرمانداری نباشند، رؤسای شهرستانها نیز تکلیف شان مشخص است.
در سطح کشور نیز وقتی همه ابزارهای مدیریتی استان را اینگونه مستأصل دیدند، چسبیدند به رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس و کلاً بی خیال استاندار و فرمانداران و مدیران کل شدند. نهایتاً دولت محترم به این نتیجه رسید که فرودگاه گچساران را بازسازی و فقط بلیط سفر به شهرستان گچساران را تهیه کنند.
این شد که در سال سوم دولت اعتدال، به لحاظ عملکرد فوق العاده ضعیف استاندار استان، نه از افتتاح طرح های عمرانی، اقتصادی، صنعتی و کشاورزی خبری هست، نه برنامه عملیاتی خاصی برای این مردم بدبخت وجود دارد، نه دولت محترم روی آمدن به استان را دارند و نه مجموعه مدیریت استان، سؤال کننده ای را در مقابل این همه اجحاف ها و بی لیاقتی هایشان در مقابل خود می بینند.
اوج نامهربانی این مدیریت با مردم فهیم و ولایت مدار استان، ثبت نام عده ای از رهبران اصلاحات برای نمایندگی مردم بوده که خوشبختانه با رد صلاحیت شان در همان گام نخست، فهمیدند که این میدان دیگر عرصه آنگونه مشاوره دادن ها نیست.
وحشتناک ترین اقدام استاندار استان کهگیلویه و بویراحمد، دخالت در انتخاب برخی از رؤسای شهرستان ها بود. تاریخ کهگیلویه از یاد نمی برد که فوق دیپلم دینی عربی را به عنوان رئیس ورزش و جوانان در مضحکه ترین شرایط و برای خرسندی رفیق اقتصادی اش در بانک مرکزی سپه دیده باشد؟ چقدر نوجوانان و جوانان کهگیلویه به مقوله ورزش و عوامل تأثیر پذیر آن در سطح جامعه خوشبین بودند؟ برای برداشتن یک رئیس جامانده از دولت قبل در کهگیلویه، چه بی کفایتی و نالایقی از حوزه مدیریتی آقای استاندار که بر همه عیان نشد؟ آمار های نگران کننده ای که از ظهور آسیب های اجتماعی مثل، درگیری های محلی، طلاق، خودکشی، اعتیاد و ... که سیاهی را از دیگ گرفته و به سیاه کاران داده و آقای استاندار و مدیران و فرماندارانش، بین اینکه یاسوج مرکز است یا گچساران، به النگ دولنگ افتاده و هر کار خوب مردم را به تدبیر و امید دولت شان و این همه ضعف و واماندگی را به دولت قبل تونل می زنند.
خوشحالم از اینکه مدیر توانمندی همچون دکتر تاجگردون را در رأس مهمترین کمیسیون مجلس شورای اسلامی داریم. در این هم شکی ندارم که نماینده بویراحمد ناتوان تر از آن است که بخواهد در مجلس شورای اسلامی به عنوان رئیس کانون نمایندگان استان و یا وکیل مردم مرکز استان باشد. بزرگترین ضعف شما آقای استاندار این است که تو را به خواب عمیق برده اند و خودت نمی دانی. شهرستانهای کهگیلویه بزرگ، بازیچه افراد فرسوده سیاسی و مسئولین فَشل و بی توجهی شما شده اند. حال روز مردم این شهرستان به ۲۰ سال پیش چه تفاوتی کرده است؟ شما و همه فرمانداران و مسئولین استانی و شهرستانی، چه ارجحیتی نسبت به همتایان خودتان در ۲۰ سال پیش دارید؟ چه اجباری بود که مسئولیتی را بپذیری که می دانستی از عهده اش بر نمی آیی؟ امثال من پس از ۲۰ سال کسب تجربه و دانش تخصصی در رشته های مختلف ورزشی، با این هماهنگی که با مدیر وقت بانک مرکزی سپه داشتی، چه جوابی به نوجوانان و جوانان شهرستانها و استان مان بدهیم؟
آقای استاندار، هیچ وقت ایام الله دهه فجر که مروری بر شناسنامه انقلاب کبیر اسلامی است، اینگونه رنگ رخوت و خمودی و بی تفاوتی را به خود ندیده بود.نمی دانم به این فکر می کنی یا نه، ولی سومین سال حضور تو در ایام الله دهه فجر مصادف شده با نگاه عاقل اندر سفیه مردم به مسئولینی که برخی از آنها شایسته هیچ یک از این مناصب نیستند.
جناب استاندار؛
تو بخواهی یا نخواهی، مردم این استان بویژه جوانان برومند شان، همچون نسل اول انقلاب، به پای اسلام و دین و مملکت و رهبرشان، جان می دهند. سختی و مرارتهایی که مثل امروز در نتیجه ضعف مفرط شما و مسئولینت، بوجود آمده را به یک نَفَسِ سلامتی و توفیق رهبری و مریدانشان سپری خواهند کرد. ولی این را بدان که کارنامه سیاهی که در پرونده این استان بجا گذاشته ای، همواره مرور خواهد شد تا هرگز این رهِ تاریک پیموده نشود.
دهه فجر، طلیعه سربلندی ملتی است که ولایت را بر پایه عقلانیت و ایرانی بودن را به پشتوانه ی تمدنی کهن و عزت و سرافرازی را از میان مشقات و مرارهای بسیار بدست آورده اند. پس ضامن پایداری دین و مملکت و رهبرشان چیزی جز خون و جانشان نیست، شک نکن!!!!!!!!!!!!!!
«عزت زیاد»
آیت الله پوش
هر وقت دهه فجر انقلاب فرا می رسد، خیلی از اتفاقات مهم زندگیم را در طول این انقلاب مرور می کنم. ایام کودکی و فریادها و شکستن ها و کشتارها و صدای اعتراض مردم و آزیر های ممتد آمبولانس ها، بسیاری از وقایعی بود که از رادیوی پدرم می شنیدم. کم کم منادی حقانیت ملت ایران آمد و ایران وضعیتی دوباره گرفت، اول که همه برادر بودیم و خواهر. جنگ هشت ساله که شروع شد، تازه فهمیدم که این همه هیاهو در این مملکت، چگونه اتفاق افتاد و رابطه مردم و مسئولان چگونه بود و اینک چگونه است. پس از جنگ، کسانی که هنری از مدیریت و درایت و عقلانیت داشتند، امورات مملکتی را به عهده گرفتند و فهمیدم که چرا باید حتماً رأی بدهم. یعنی فقط رأی دادن را یاد گرفته بودم نه چگونه رأی دادن را. این دوران را دوران سازندگی نام نهادند. در پایان دوره سازندگی، به فهم خودم در انتخابات شرکت کردم و گزینه مورد نظر خودم را انتخاب کردم. دیدم در همه محاورات رسمی همه از خیانت دولت قبل می گویند. ابتدا همراه جماعت شدم و هر چه می گفتند را تأیید می کردم. به این دولت نیز دولت خواهان جامعه مدنی می گفتند. آغاز دولت سومِ بعد از جنگ، شروع دولت پاک یا دولت عدالت بود. کم کم اسنادی را به صورت شعاری و ماهوی، به فراکانس های اذهان ملت مخابره کردند که دولت های سازندگی و اصلاحات، یک محور داشتند که آن هم عالیجناب سرخپوش بوده است. این عالیجناب، همان رئیس دولت سازندگی بود که مدتی مغضوب دولت جامعه مدنی بود.
دور دوم دولت پاک، مصادف بود با اتفاقاتی که همه ملت ایران آرزو می کنند که خدا روز بد نده و حال همه خوب باشد. همه بدبختی های داخلی و خارجی از هر جایی شروع شد و آنچنان ختم شد که شما بهتر از من می دانید به کجا انجامید. تا اینجا هرچه رهبری می گفت و گلوگاه های فساد را تذکر می داد، میخ در آهن کوفتن بود. در سال ۱۳۹۱ دولت چهارم انقلاب آغاز بکار کرد. تنها کاندیدای اصلاحات، بدون اعلام حمایت از کسی کنار رفت و رهبران اصلاحات و تئوریسین هایشان که خود را در دامن آیت الله هاشمی انداخته بودند، به دستور ایشان، به ستاد دکتر روحانی رفتند. وقتی روحانی که متعادلترین گزینه انتخابات ریاست جمهوری بود، پیروز از رقابت بیرون آمد، اول یه مکث کوتاهی کردند که این هم اصولگرای سنتی است ولی با تضمین خاطر آیت الله رفسنجانی، به خیابانها ریختند که اگر ما نبودیم، روحانی قبول نمی شد و هاکذا...
این مقدمه مدخلی است برای تبیین عملکرد کسانی که خود را نماینده اصلاحات و کارگزار اعتدال در استان می دانند. اولین انتخاب دولت اعتدال در استان، آقای دکتر خادمی به عنوان دومین استاندار بومی استان بود. از لحظه شروع بکار ایشان، بیم و امید در دل دوست داران مردم وجود داشت تا اینکه کار به انتخاب معاونین و فرمانداران و مدیران کل رسید. دهه فجر اولین سال حضور استاندار، مصادف بود با افتتاح طرح هایی از دولت قبل ولی کم کم که باید عملکرد اجرایی استان را در سالهای ۹۳ و ۹۴ مشاهده کنیم، عملاً به نالایقی مدیران دولت اعتدال در استان پی می بریم. چرا؟ چون؛
برخی از مدیران استانی از جمله ضعیف ترین پرسنل در مجموعه خود هستند.
تقریباً همه فرمانداران انتخابی در سطح استان، کمترین تشابهی با مدیریت اجرایی شهرستانها ندارند. عزل و نصب های متداول این فرمانداران در سطح استان، مؤید سیاسی بازی نمایندگان و ضعف عملکرد فرمانداران است و بقیه را که تاکنون عزل نکردند، بدون شک از سرِ شرمندگی است.
وقتی مدیران کل از ضعیف ترین پرسنل باشد و فرمانداران هم در حد و قواره فرمانداری نباشند، رؤسای شهرستانها نیز تکلیف شان مشخص است.
در سطح کشور نیز وقتی همه ابزارهای مدیریتی استان را اینگونه مستأصل دیدند، چسبیدند به رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس و کلاً بی خیال استاندار و فرمانداران و مدیران کل شدند. نهایتاً دولت محترم به این نتیجه رسید که فرودگاه گچساران را بازسازی و فقط بلیط سفر به شهرستان گچساران را تهیه کنند.
این شد که در سال سوم دولت اعتدال، به لحاظ عملکرد فوق العاده ضعیف استاندار استان، نه از افتتاح طرح های عمرانی، اقتصادی، صنعتی و کشاورزی خبری هست، نه برنامه عملیاتی خاصی برای این مردم بدبخت وجود دارد، نه دولت محترم روی آمدن به استان را دارند و نه مجموعه مدیریت استان، سؤال کننده ای را در مقابل این همه اجحاف ها و بی لیاقتی هایشان در مقابل خود می بینند.
اوج نامهربانی این مدیریت با مردم فهیم و ولایت مدار استان، ثبت نام عده ای از رهبران اصلاحات برای نمایندگی مردم بوده که خوشبختانه با رد صلاحیت شان در همان گام نخست، فهمیدند که این میدان دیگر عرصه آنگونه مشاوره دادن ها نیست.
وحشتناک ترین اقدام استاندار استان کهگیلویه و بویراحمد، دخالت در انتخاب برخی از رؤسای شهرستان ها بود. تاریخ کهگیلویه از یاد نمی برد که فوق دیپلم دینی عربی را به عنوان رئیس ورزش و جوانان در مضحکه ترین شرایط و برای خرسندی رفیق اقتصادی اش در بانک مرکزی سپه دیده باشد؟ چقدر نوجوانان و جوانان کهگیلویه به مقوله ورزش و عوامل تأثیر پذیر آن در سطح جامعه خوشبین بودند؟ برای برداشتن یک رئیس جامانده از دولت قبل در کهگیلویه، چه بی کفایتی و نالایقی از حوزه مدیریتی آقای استاندار که بر همه عیان نشد؟ آمار های نگران کننده ای که از ظهور آسیب های اجتماعی مثل، درگیری های محلی، طلاق، خودکشی، اعتیاد و ... که سیاهی را از دیگ گرفته و به سیاه کاران داده و آقای استاندار و مدیران و فرماندارانش، بین اینکه یاسوج مرکز است یا گچساران، به النگ دولنگ افتاده و هر کار خوب مردم را به تدبیر و امید دولت شان و این همه ضعف و واماندگی را به دولت قبل تونل می زنند.
خوشحالم از اینکه مدیر توانمندی همچون دکتر تاجگردون را در رأس مهمترین کمیسیون مجلس شورای اسلامی داریم. در این هم شکی ندارم که نماینده بویراحمد ناتوان تر از آن است که بخواهد در مجلس شورای اسلامی به عنوان رئیس کانون نمایندگان استان و یا وکیل مردم مرکز استان باشد. بزرگترین ضعف شما آقای استاندار این است که تو را به خواب عمیق برده اند و خودت نمی دانی. شهرستانهای کهگیلویه بزرگ، بازیچه افراد فرسوده سیاسی و مسئولین فَشل و بی توجهی شما شده اند. حال روز مردم این شهرستان به ۲۰ سال پیش چه تفاوتی کرده است؟ شما و همه فرمانداران و مسئولین استانی و شهرستانی، چه ارجحیتی نسبت به همتایان خودتان در ۲۰ سال پیش دارید؟ چه اجباری بود که مسئولیتی را بپذیری که می دانستی از عهده اش بر نمی آیی؟ امثال من پس از ۲۰ سال کسب تجربه و دانش تخصصی در رشته های مختلف ورزشی، با این هماهنگی که با مدیر وقت بانک مرکزی سپه داشتی، چه جوابی به نوجوانان و جوانان شهرستانها و استان مان بدهیم؟
آقای استاندار، هیچ وقت ایام الله دهه فجر که مروری بر شناسنامه انقلاب کبیر اسلامی است، اینگونه رنگ رخوت و خمودی و بی تفاوتی را به خود ندیده بود.نمی دانم به این فکر می کنی یا نه، ولی سومین سال حضور تو در ایام الله دهه فجر مصادف شده با نگاه عاقل اندر سفیه مردم به مسئولینی که برخی از آنها شایسته هیچ یک از این مناصب نیستند.
جناب استاندار؛
تو بخواهی یا نخواهی، مردم این استان بویژه جوانان برومند شان، همچون نسل اول انقلاب، به پای اسلام و دین و مملکت و رهبرشان، جان می دهند. سختی و مرارتهایی که مثل امروز در نتیجه ضعف مفرط شما و مسئولینت، بوجود آمده را به یک نَفَسِ سلامتی و توفیق رهبری و مریدانشان سپری خواهند کرد. ولی این را بدان که کارنامه سیاهی که در پرونده این استان بجا گذاشته ای، همواره مرور خواهد شد تا هرگز این رهِ تاریک پیموده نشود.
دهه فجر، طلیعه سربلندی ملتی است که ولایت را بر پایه عقلانیت و ایرانی بودن را به پشتوانه ی تمدنی کهن و عزت و سرافرازی را از میان مشقات و مرارهای بسیار بدست آورده اند. پس ضامن پایداری دین و مملکت و رهبرشان چیزی جز خون و جانشان نیست، شک نکن!!!!!!!!!!!!!!
«عزت زیاد»
