تاریخ انتشار
جمعه ۱۱ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۳۰
کد مطلب : ۱۵۱۶۵۱
پاسخی به اظهارات «رضاتوفیقی» در نشست اصلاح‌طلبان
۰
کبنا ؛سعید آتشبار
متن صحبتهای سیدضیاء رضاتوفیقی [کلیک کنید] در همایش اصلاح‌طلبان بویراحمد و دنا بازتاب‌های زیادی داشت که یکی از خوانندگان به سخنان او نیز واکنش نشان داد.
وجودی که شش سال از حوادث و اغتشاشات سال ۸۸ گذشته است، همچنان بحث و تحلیل پیرامون ضد جمهورترین شورش میلیشیایی خواص منتقم و متوهم در فضای فکری و سیاسی و رسانه‌ای را شاهد هستیم. به طور خاص در بزنگاه هایی چون انتخابات و یا در مقاطع حساسی چون انتصابات، فراست و معرفت شناسی عمیق رهبر حکیم انقلاب در معیار قراردادن فتنه به عنوان شاخص و خط قرمز برای ورود به رقابت‌های سیاسی و حضور در جایگاه‌های مدیریتی و قانون‌گذاری، موجبات بروز کنش و واکنش‌های اهالی سیاست را فراهم کرده است.
آیا این شورش بی‌سابقه‌ی قبیله گرایان سیاسی در تاریخ ۳۷ ساله‌ی جمهوری اسلامی علیه منتخب ملت بوده است یا انتخابگران (مردم)؟ آیا مسببین و حامیان و مؤثرین به یک اندازه مقصر و سهیم بودند؟ سر و اساس این شورش نخبگان استبدادی از حیثیات جامعه شناختی، معرفت شناسی و روانشناسی چیست؟ برائت از فتنه گران به چه معناست؟ و انواع سؤالات دیگر که البته در این مقال فرصت پاسخ و ارائه ی تحلیل پیرامون این موضوع نیست و توان این حقیر نیز جوابگوی پرداختن به همه ی ابعاد موضوع نمی‌باشد و صرفآ جهت درگیر کردن ذهن مخاطب بااین موضوع و ایجاد جرقه ای برای کنکاش و جستجوی بیشتر در فضایی امن برای روشن شدن جهات مختلف حرکت انتقام جویانه ی زنجیره ی به هم پیوسته ی مخالفین جمهور و ولی آنها می باشد.
چندی پیش یکی از نخبگان جریان سیاسی اصلاح طلب در استان کهگیلویه و بویراحمد (رضاتوفیقی) پیرامون دفاع از مطالبات و رأی و خواسته‌ی مردم و کرامت انسانی و آزادی و ارائه ی تعریفی از فتنه و برائت از منظر تفکر اصلاح طلبی اظهاراتی را فرمودند که ضرورت نگارش این یادداشت را برایم ایجاد کرد.
آن بزرگوار اظهار داشتند فتنه گران کسانی هستند که به خواست مردم، رأی مردم و مطالبه ی مردم توجهی ندارند. جانا سخن از زبان ما می گویید. خواست و مطالبه ی مردم در ۲۲ خرداد ۸۸ را با مدیریت خواص اشراف گرای تحمیل گر و با کمک هژمونی رسانه های غربی و ارسال اعتبارات هنگفت مصوب کنگره ی آمریکا و غفلت و بازی خوردن برخی از مردم تهران شمالی را وقعی ننهادند و رأی اکثریت توده‌های مردمی را برنتافتند و عظیم ترین شورش اشراف و طبقه ی خواص فربه شده ی از بیت المال توده های بی سواد عوام جمهوری اسلامی را علیه جوات ممات ۲۴ میلیونی به راه انداختند و بی سابقه ترین بی ادبی و بی احترامی را با ژست مهندس راستگو و اخلاق محورشان و با قیافه های حق به جانب پر رویشان به ولی نعمتان و صاحبان حقیقی جمهوری اسلامی روا داشتند و بی ادبانه این توده های عزیز بزرگوار را عوام و بی سواد و فریب خورده ی پوپولیستی نام نهادند.
معتقدم برخلاف برخی روایت ها ی جریانات سیاسی که تمام بزنگاه ها و نقاط عطف را صرفآ حرکتی علیه اسلامیت و نهادهای مشروعیتی نظام تحلیل می کنند، فتنه ۸۸ بیش از هرچیز و بیش از آنکه شورشی علیه منتخب ملت باشد، یورشی کینه ورزانه علیه مردم و خواست آن ها در راستای جلوگیری از چرخش نخبگانی قدرت و روی کار آمدن جریان خواص استعلاخواه برترجوی بی خاصیت جمهوری اسلامی است.
هرگاه مردم به جریان و فکر موافق و همراهشان اقبالی می کنند، دمکراسی و رأی مردم و مطالبات مردم را در تمام رسانه ها و تریبون هایشان فریاد می زنند و تفسیر و استنباطی غلط از همراهی مردم دریافت می کنند، همانگونه که رأی ۲۰ میلیونی به محمد خاتمی را رای به تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی و حکومتی نظام و رفرمی بنیادگرایانه جهت یورش به چهارچوبهای حکومتی و باورهای دینی مردم قلمداد کردند، فی الواقع در مواجهه ی با آرای مردم دو اشکال و خطای جدی وارد است: نخست اینکه در صورت اقبال مردم به آن ها از دمکراسی و جمهوریت و خواسته های مردم حرف می زنند و درصورت ادبار مردم علیه جمهوریت شورش می کنند و آن ها را عوام بی سواد و توده ها و جوات ممات می نامند و دوم اینکه درصورت اقبال مردم، تلقیشان از همراهیشان حرکت در مسیر تغییرات بنیادین در ساختارسیاسی و تضعیف موقعیت و جایگاه ولی فقیه و دست کاری در باورهای مذهبی و اعتقادیست. این نگاه به جمهور نگاهیست نفسانی و متوهمانه. همان توهمی که اختلاف فاحش ۱۳ میلیون با ۲۴ میلیون را نمی بیند. یعنی تفسیر واقعیت بر مبنای خواهش های نفسانی و توهم نه بر اساس خود واقعیت. و اگر واقعیت مطابق با میل و خواسته ی ما بود پس عجب واقعیتی است و زیبا و دلنشین از روشنفکران غربزده تا نوشته‌های ادبی و نظریه‌های علوم انسانی در وصف دمکراسی نغمه سرایی می کنید و اگر خلاف آن اتفاق بیفتد صدها مطلب و شعر و رمان در نقد ونخریب و فحاشی به حاکم شدن نظر توده و عوام به رشته ی تحریر در می آورید و بهترین تعبیر را خانم فائزه دارند که «گاهی رأی مردم دردسرساز می شود….»
بنابر این بیش از آنکه با منتخب مردم مشکل داشته باشند با خود مردم و انتخابشان و اینکه دست رد به سینه ی جماعت اشراف منتقم زده اند، مشکل دارند. و این سؤال همچنان برایم بی جواب باقی مانده است که این حضرات به کدامین قبله اند؟ در دهه ی ۸۰ اسلامیت نظام و باورهای جمهور رانشانه گرفته اند و در دهه ی ۹۰ جمهور نظام و رأیشان را؟ و این چه تناسبی با شعار خط امامیشان دارد؟ ما امام را با صحیفه می شناسیم نه با خاطرات ستون فقرات و ساپورتر مصلحت سنج فتنه. ماامام را با جمهوری اسلامیشان می شناسیم.
تمام آبرو ونفوذ و وجاهتشان و یال و کوپال و عزتشان را از صدقه سری شهدا و امام وانقلاب دارند و بعد تمام هستی و امکانات خویش را برای وتوی جمهوریت و ایجاد شک و ریب در اذهان مردم به کار می بندند و با شورش علیه جمهوریت و تحریم رأی مردم، بزرگترین تحریم اقتصادی تاریخ جمهوری اسلامی را بر مردم تحمیل کردند.
از تهران تا تل آویو، از قم تا بی بی سی، از سروش تا گوگوش و از روشنفکر مدعی وطن پرستی تا تئوریسین مفسر نهج البلاغه و سلطنت طلب و خاندان پهلوی و برخی خواص چپ و راست داخلی در یک صف و باانگیزه های متفاوت و با هدف واحد با ترکیب ناموزون ولی اتحادی استراتژیکی با وجود حداقل اشتراکات در مبارزه ی با جمهوری اسلامی به توافق رسیدند و به خون شهدای فتنه و توده های مردم دستشان الوده شد.
همه ی فشارها، جوسازی ها و شورش ها برای تحمیل وتوی جمهوریت بر محور اسلامیت نظام یعنی ولی فقیه بود، در حالی که ولی جمهور به عنوان مدافع همیشگی جمهوریت زیر بار هیچ گونه بدعت و فشار خواص تمامیت خواه و بی منطق نمی روند و ولی فقیه هوشیار سینه سپرترین مسئول در مقابل پر رویی و بی آبرویی عده ای اشراف متظاهر به صدق و اخلاق می شوند و چه زیبا جمهور بی ادعای عاشق ولی در نهم دی ظرفیت های تاریخی خود را پای یادگار امام روح الله، ولی فقیه زمان امام خامنه ای خرج می کنند. در واقع ولی فقیه در مقابل زیاده خواهی های مستبدین نخبه ی ذی نفوذ از حقوق جمهور دفاع می کنند و جمهور در رویارویی با حمله به اصل ولایت فقیه از امام خویش. و چه همبستگی و استحکام بی نظیری در ۸ ماه فتنه رقم خورد. قصد داشتند جمهور را در مقابل ولی قرار دهند و مقابل رأی جمهور ایستادگی کنند ولی به خواست خدا و درایت رهبری و تیزهوشی مردم ولی و جمهور بیش از پیش به پشتیبانی و حمایت از هم برخاستند.
یک تار موی عوام بی سواد توده ی زیلایی را بر تمامی جاه و مکنت و هستی خواص بی منطقی که در مصاحبه ی با شیکه بی بی سی دولت فخیمه انگلیس عدم اقبال مردم لرستان به دامادشان و مردم اذرباییجان به فرزندشان را دلیل بروز تقلب در انتخابات دهم می دانند و جریان خواص اشراف گرا، ایشان را روشنفکرترین زن ایرانی می نامند، عوض نمی کنیم.
دست های پینه بسته ی پیرمرد تمبی و سرپاریاب را با تمام جغرافیای زندگی مکنت بار خواصی که ولی و جمهور را با فشار از پایین و چانه زنی از بالا رنجور ساختند معاوضه نمی کنیم. فتنه ۸۸، حرکتی در جهت به محاق راندن جمهور و تضعیف ولی جمهور بود.
ما کرامت انسانی را در تأکیدات امام روح الله(ره) بر عدم حمله به مناطق مسکونی عراق در جنگ هشت ساله می دانیم، ما کرامت انسانی را در تحول انفسی و باطنی اسیر عراقی را دراثر برخورد مهربانانه و انسانی بسیجی بی ریای شلمچه و مجنون تجربه کرده ایم. ما کرامت انسانی را در دفاع غیرتمندانه جوان حزب اللهی و بسیجی از ناموس بانوی مظلوم مسلمان هم وطن در کف خیابان تهران در مقابل تهاجم بی شرمانه ی سوء استفاده کنندگان از فضایی که همان خواص استعلا خواه بی ادب و پرروی ۳۷ ساله جمهوری اسلامی ایجاد کرده اند، می دانیم.
ما کرامت انسانی را در ملاطفت وسعه صدر و صبر بی نظیر رهبر حکیم انقلاب در مقابل دیکتاتوری بی سابقه ی خواص محصور در حصر حداقلی و رئوفانه جمهوری اسلامی می دانیم.
مهندس و دروغگوی بزرگ که درتشییع جنازه ی انسان زنده ای شرکت می کند، کرامت انسانی را به سخره گرفته است. کرامت انسانی را آنهایی خدشه دار کردند که هرگاه با اقبال جمهور نظام مواجه نمی شوند بی ادبانه ترین تعابیر را نثار مردم مظلوم و بی فریاد می کنند که این ها عوام هستند و نمی فهمند و از توده بیش از این توقعی نمی رود.
چگونه است که فریاد کرامت انسانی و حقوق بشر خواص مستبد در کشته شدن چهار نفر از مردم صدهزار نفری ایذه در تظاهرات ” رأی من کو” و آرامسازی درگیری های انتخاباتی فیروزآباد فارس با چهار کشته و فروکش کردن درگیری شهر سی هزار نفری سمیرم را با با هشت قربانی و عملیات آرامسازی سبزوار را با سی و پنج زخمی و دوازده شکستگی استخوان و یک کشته در زمان خاتمی و آرام کردن اغتشاشات قزوین را با هشت کشته در زمان بزرگ ساپورتر جنبش سبز که با تمام توان لجستیکی و خانوادگی به جنگ با جمهوریت امده بودند، بلند نشد؟ شما که کشتن مردم در موارد فوق را به جرم تقاضای استانی شدن و اعتراض به نتایج انتخابات، خلاف اصول دمکراتیک و حقوق بشر و کرامت انسانی نمی دانید ومنشور حقوق بشر از مفسر نهج البلاغه ای برون مرزیتان مانیفست نمی‌شود، بر اساس کدام منطق فکری دفاع از جمهوریت نظام و مبارزه با قبیله گرایی سیاسی خواص مستبد و دفاع ولی از جمهوریت را در اثر اغتشاشات خیابانی و حوادث مشابه موارد ذکرشده ی دوران خاتمی و هاشمی در سال ۸۸ را خلاف اصول دمکراتیک و حقوق بشر می دانید؟
خواص در فتنه ۸۸ علیه جمهوریت شورش کردند، قواعد بازی سیاسی را به هم زدند، قانون را رعایت نکردند، به ملت دروغ گفتند، دیکتاتوری سیاسی را بر مردم تحمیل کردند و به گفته ی حسن هیکل طبقه ی بورژوازی اشراف جمهوری اسلامی موجبات بی آبرویی نظام و تقلیل حوزه ی تأثیر جمهوری اسلامی را در صحنه بین الملل موجب شدند و تحریم بی سابقه ای را برکشور وارد کردند و هنوز می فرمایید چرا برائت بجوییم؟
برائت جستن به معنای بیزاری از فکر و سلیقه ی سیاسیتان نیست، بلکه برائت از حمایت های بی دریغ دشمنان قسم خورده و معاندین نظام و شعارهای ساختارشکن و بی ادبانه و پاره کردن عکس امام و تضعیف جمهوریت و ولایت فقیه نظام است. دروغگوی بزرگ و شیخ ساده لوح و اسپانسر ستون مصلحت حاضر نشدند حتی از حمایت های صریح امریکا و اسراییل و سلطنت طلب ها و شیمون پرز و مسعود رجوی هم برائت بجویند.چرا؟برائت مفهومش همراهی با مردم و تأکید بر اختلاف درونی بودن مسائل پس از انتخابات و زدن تودهنی محکم بر طرفداری دشمنان شفاف جمهوری اسلامی از حرکت اغتشاشی خواص مستبد است.
مواردی را در مورد علامه مصباح فرمودند که این حقیر حدود دو سال قبل یادداشتی با عنوان نقد اندیشه ها یا ترور شخصیت ها در سایت استان به رشته تحریر در اوردم و مفصل به خدمات و مجاهدت های قبل از انقلاب و بعد از انقلاب ایشان پرداختم که خوانندگان عزیز را به مطالعه ی این یادداشت سفارش می کنم ولیکن اجالتا ایشان اغلب بیانیه های ضد رژیم را امضا کرده اند و نقش اصلی را در فعالت های نشریات بعثت و انتقام ایفا می کردند و در دفاع از مبانی دینی و اعتقادات مردم از تهمت های رسانه های همسو ی حضرتعالی هراسی نداشتند و عرصه را خالی نکردند.
عجبا! که آنجنابان از مطالبه مردم و رأی مردم و حق مردم حرف می زنند و دغدغه ی کرامت انسانی دارند. شما ها هنوز باید جواب پس بدهید و متهم هستید و حق ندارید طلبکارانه از نظام مطالبه ای داشته باشید؟
امیدوارم با واکاوی و با بازخوانی مبانی، جهان بینی و اهداف جریان فکریتان، آسیب ها و ظرفیت هایی که قابلیت ایجاد تهدید و فرصت سوزی در راه حرکت ملت به سمت آرمان های بلند امام وانقلاب را دارند از پیش پای خویش بردارید.
متن صحبتهای سیدضیاء رضاتوفیقی [کلیک کنید] در همایش اصلاح‌طلبان بویراحمد و دنا بازتاب‌های زیادی داشت که یکی از خوانندگان به سخنان او نیز واکنش نشان داد.
وجودی که شش سال از حوادث و اغتشاشات سال ۸۸ گذشته است، همچنان بحث و تحلیل پیرامون ضد جمهورترین شورش میلیشیایی خواص منتقم و متوهم در فضای فکری و سیاسی و رسانه‌ای را شاهد هستیم. به طور خاص در بزنگاه هایی چون انتخابات و یا در مقاطع حساسی چون انتصابات، فراست و معرفت شناسی عمیق رهبر حکیم انقلاب در معیار قراردادن فتنه به عنوان شاخص و خط قرمز برای ورود به رقابت‌های سیاسی و حضور در جایگاه‌های مدیریتی و قانون‌گذاری، موجبات بروز کنش و واکنش‌های اهالی سیاست را فراهم کرده است.
آیا این شورش بی‌سابقه‌ی قبیله گرایان سیاسی در تاریخ ۳۷ ساله‌ی جمهوری اسلامی علیه منتخب ملت بوده است یا انتخابگران (مردم)؟ آیا مسببین و حامیان و مؤثرین به یک اندازه مقصر و سهیم بودند؟ سر و اساس این شورش نخبگان استبدادی از حیثیات جامعه شناختی، معرفت شناسی و روانشناسی چیست؟ برائت از فتنه گران به چه معناست؟ و انواع سؤالات دیگر که البته در این مقال فرصت پاسخ و ارائه ی تحلیل پیرامون این موضوع نیست و توان این حقیر نیز جوابگوی پرداختن به همه ی ابعاد موضوع نمی‌باشد و صرفآ جهت درگیر کردن ذهن مخاطب بااین موضوع و ایجاد جرقه ای برای کنکاش و جستجوی بیشتر در فضایی امن برای روشن شدن جهات مختلف حرکت انتقام جویانه ی زنجیره ی به هم پیوسته ی مخالفین جمهور و ولی آنها می باشد.
چندی پیش یکی از نخبگان جریان سیاسی اصلاح طلب در استان کهگیلویه و بویراحمد (رضاتوفیقی) پیرامون دفاع از مطالبات و رأی و خواسته‌ی مردم و کرامت انسانی و آزادی و ارائه ی تعریفی از فتنه و برائت از منظر تفکر اصلاح طلبی اظهاراتی را فرمودند که ضرورت نگارش این یادداشت را برایم ایجاد کرد.
آن بزرگوار اظهار داشتند فتنه گران کسانی هستند که به خواست مردم، رأی مردم و مطالبه ی مردم توجهی ندارند. جانا سخن از زبان ما می گویید. خواست و مطالبه ی مردم در ۲۲ خرداد ۸۸ را با مدیریت خواص اشراف گرای تحمیل گر و با کمک هژمونی رسانه های غربی و ارسال اعتبارات هنگفت مصوب کنگره ی آمریکا و غفلت و بازی خوردن برخی از مردم تهران شمالی را وقعی ننهادند و رأی اکثریت توده‌های مردمی را برنتافتند و عظیم ترین شورش اشراف و طبقه ی خواص فربه شده ی از بیت المال توده های بی سواد عوام جمهوری اسلامی را علیه جوات ممات ۲۴ میلیونی به راه انداختند و بی سابقه ترین بی ادبی و بی احترامی را با ژست مهندس راستگو و اخلاق محورشان و با قیافه های حق به جانب پر رویشان به ولی نعمتان و صاحبان حقیقی جمهوری اسلامی روا داشتند و بی ادبانه این توده های عزیز بزرگوار را عوام و بی سواد و فریب خورده ی پوپولیستی نام نهادند.
معتقدم برخلاف برخی روایت ها ی جریانات سیاسی که تمام بزنگاه ها و نقاط عطف را صرفآ حرکتی علیه اسلامیت و نهادهای مشروعیتی نظام تحلیل می کنند، فتنه ۸۸ بیش از هرچیز و بیش از آنکه شورشی علیه منتخب ملت باشد، یورشی کینه ورزانه علیه مردم و خواست آن ها در راستای جلوگیری از چرخش نخبگانی قدرت و روی کار آمدن جریان خواص استعلاخواه برترجوی بی خاصیت جمهوری اسلامی است.
هرگاه مردم به جریان و فکر موافق و همراهشان اقبالی می کنند، دمکراسی و رأی مردم و مطالبات مردم را در تمام رسانه ها و تریبون هایشان فریاد می زنند و تفسیر و استنباطی غلط از همراهی مردم دریافت می کنند، همانگونه که رأی ۲۰ میلیونی به محمد خاتمی را رای به تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی و حکومتی نظام و رفرمی بنیادگرایانه جهت یورش به چهارچوبهای حکومتی و باورهای دینی مردم قلمداد کردند، فی الواقع در مواجهه ی با آرای مردم دو اشکال و خطای جدی وارد است: نخست اینکه در صورت اقبال مردم به آن ها از دمکراسی و جمهوریت و خواسته های مردم حرف می زنند و درصورت ادبار مردم علیه جمهوریت شورش می کنند و آن ها را عوام بی سواد و توده ها و جوات ممات می نامند و دوم اینکه درصورت اقبال مردم، تلقیشان از همراهیشان حرکت در مسیر تغییرات بنیادین در ساختارسیاسی و تضعیف موقعیت و جایگاه ولی فقیه و دست کاری در باورهای مذهبی و اعتقادیست. این نگاه به جمهور نگاهیست نفسانی و متوهمانه. همان توهمی که اختلاف فاحش ۱۳ میلیون با ۲۴ میلیون را نمی بیند. یعنی تفسیر واقعیت بر مبنای خواهش های نفسانی و توهم نه بر اساس خود واقعیت. و اگر واقعیت مطابق با میل و خواسته ی ما بود پس عجب واقعیتی است و زیبا و دلنشین از روشنفکران غربزده تا نوشته‌های ادبی و نظریه‌های علوم انسانی در وصف دمکراسی نغمه سرایی می کنید و اگر خلاف آن اتفاق بیفتد صدها مطلب و شعر و رمان در نقد ونخریب و فحاشی به حاکم شدن نظر توده و عوام به رشته ی تحریر در می آورید و بهترین تعبیر را خانم فائزه دارند که «گاهی رأی مردم دردسرساز می شود….»
بنابر این بیش از آنکه با منتخب مردم مشکل داشته باشند با خود مردم و انتخابشان و اینکه دست رد به سینه ی جماعت اشراف منتقم زده اند، مشکل دارند. و این سؤال همچنان برایم بی جواب باقی مانده است که این حضرات به کدامین قبله اند؟ در دهه ی ۸۰ اسلامیت نظام و باورهای جمهور رانشانه گرفته اند و در دهه ی ۹۰ جمهور نظام و رأیشان را؟ و این چه تناسبی با شعار خط امامیشان دارد؟ ما امام را با صحیفه می شناسیم نه با خاطرات ستون فقرات و ساپورتر مصلحت سنج فتنه. ماامام را با جمهوری اسلامیشان می شناسیم.
تمام آبرو ونفوذ و وجاهتشان و یال و کوپال و عزتشان را از صدقه سری شهدا و امام وانقلاب دارند و بعد تمام هستی و امکانات خویش را برای وتوی جمهوریت و ایجاد شک و ریب در اذهان مردم به کار می بندند و با شورش علیه جمهوریت و تحریم رأی مردم، بزرگترین تحریم اقتصادی تاریخ جمهوری اسلامی را بر مردم تحمیل کردند.
از تهران تا تل آویو، از قم تا بی بی سی، از سروش تا گوگوش و از روشنفکر مدعی وطن پرستی تا تئوریسین مفسر نهج البلاغه و سلطنت طلب و خاندان پهلوی و برخی خواص چپ و راست داخلی در یک صف و باانگیزه های متفاوت و با هدف واحد با ترکیب ناموزون ولی اتحادی استراتژیکی با وجود حداقل اشتراکات در مبارزه ی با جمهوری اسلامی به توافق رسیدند و به خون شهدای فتنه و توده های مردم دستشان الوده شد.
همه ی فشارها، جوسازی ها و شورش ها برای تحمیل وتوی جمهوریت بر محور اسلامیت نظام یعنی ولی فقیه بود، در حالی که ولی جمهور به عنوان مدافع همیشگی جمهوریت زیر بار هیچ گونه بدعت و فشار خواص تمامیت خواه و بی منطق نمی روند و ولی فقیه هوشیار سینه سپرترین مسئول در مقابل پر رویی و بی آبرویی عده ای اشراف متظاهر به صدق و اخلاق می شوند و چه زیبا جمهور بی ادعای عاشق ولی در نهم دی ظرفیت های تاریخی خود را پای یادگار امام روح الله، ولی فقیه زمان امام خامنه ای خرج می کنند. در واقع ولی فقیه در مقابل زیاده خواهی های مستبدین نخبه ی ذی نفوذ از حقوق جمهور دفاع می کنند و جمهور در رویارویی با حمله به اصل ولایت فقیه از امام خویش. و چه همبستگی و استحکام بی نظیری در ۸ ماه فتنه رقم خورد. قصد داشتند جمهور را در مقابل ولی قرار دهند و مقابل رأی جمهور ایستادگی کنند ولی به خواست خدا و درایت رهبری و تیزهوشی مردم ولی و جمهور بیش از پیش به پشتیبانی و حمایت از هم برخاستند.
یک تار موی عوام بی سواد توده ی زیلایی را بر تمامی جاه و مکنت و هستی خواص بی منطقی که در مصاحبه ی با شیکه بی بی سی دولت فخیمه انگلیس عدم اقبال مردم لرستان به دامادشان و مردم اذرباییجان به فرزندشان را دلیل بروز تقلب در انتخابات دهم می دانند و جریان خواص اشراف گرا، ایشان را روشنفکرترین زن ایرانی می نامند، عوض نمی کنیم.
دست های پینه بسته ی پیرمرد تمبی و سرپاریاب را با تمام جغرافیای زندگی مکنت بار خواصی که ولی و جمهور را با فشار از پایین و چانه زنی از بالا رنجور ساختند معاوضه نمی کنیم. فتنه ۸۸، حرکتی در جهت به محاق راندن جمهور و تضعیف ولی جمهور بود.
ما کرامت انسانی را در تأکیدات امام روح الله(ره) بر عدم حمله به مناطق مسکونی عراق در جنگ هشت ساله می دانیم، ما کرامت انسانی را در تحول انفسی و باطنی اسیر عراقی را دراثر برخورد مهربانانه و انسانی بسیجی بی ریای شلمچه و مجنون تجربه کرده ایم. ما کرامت انسانی را در دفاع غیرتمندانه جوان حزب اللهی و بسیجی از ناموس بانوی مظلوم مسلمان هم وطن در کف خیابان تهران در مقابل تهاجم بی شرمانه ی سوء استفاده کنندگان از فضایی که همان خواص استعلا خواه بی ادب و پرروی ۳۷ ساله جمهوری اسلامی ایجاد کرده اند، می دانیم.
ما کرامت انسانی را در ملاطفت وسعه صدر و صبر بی نظیر رهبر حکیم انقلاب در مقابل دیکتاتوری بی سابقه ی خواص محصور در حصر حداقلی و رئوفانه جمهوری اسلامی می دانیم.
مهندس و دروغگوی بزرگ که درتشییع جنازه ی انسان زنده ای شرکت می کند، کرامت انسانی را به سخره گرفته است. کرامت انسانی را آنهایی خدشه دار کردند که هرگاه با اقبال جمهور نظام مواجه نمی شوند بی ادبانه ترین تعابیر را نثار مردم مظلوم و بی فریاد می کنند که این ها عوام هستند و نمی فهمند و از توده بیش از این توقعی نمی رود.
چگونه است که فریاد کرامت انسانی و حقوق بشر خواص مستبد در کشته شدن چهار نفر از مردم صدهزار نفری ایذه در تظاهرات ” رأی من کو” و آرامسازی درگیری های انتخاباتی فیروزآباد فارس با چهار کشته و فروکش کردن درگیری شهر سی هزار نفری سمیرم را با با هشت قربانی و عملیات آرامسازی سبزوار را با سی و پنج زخمی و دوازده شکستگی استخوان و یک کشته در زمان خاتمی و آرام کردن اغتشاشات قزوین را با هشت کشته در زمان بزرگ ساپورتر جنبش سبز که با تمام توان لجستیکی و خانوادگی به جنگ با جمهوریت امده بودند، بلند نشد؟ شما که کشتن مردم در موارد فوق را به جرم تقاضای استانی شدن و اعتراض به نتایج انتخابات، خلاف اصول دمکراتیک و حقوق بشر و کرامت انسانی نمی دانید ومنشور حقوق بشر از مفسر نهج البلاغه ای برون مرزیتان مانیفست نمی‌شود، بر اساس کدام منطق فکری دفاع از جمهوریت نظام و مبارزه با قبیله گرایی سیاسی خواص مستبد و دفاع ولی از جمهوریت را در اثر اغتشاشات خیابانی و حوادث مشابه موارد ذکرشده ی دوران خاتمی و هاشمی در سال ۸۸ را خلاف اصول دمکراتیک و حقوق بشر می دانید؟
خواص در فتنه ۸۸ علیه جمهوریت شورش کردند، قواعد بازی سیاسی را به هم زدند، قانون را رعایت نکردند، به ملت دروغ گفتند، دیکتاتوری سیاسی را بر مردم تحمیل کردند و به گفته ی حسن هیکل طبقه ی بورژوازی اشراف جمهوری اسلامی موجبات بی آبرویی نظام و تقلیل حوزه ی تأثیر جمهوری اسلامی را در صحنه بین الملل موجب شدند و تحریم بی سابقه ای را برکشور وارد کردند و هنوز می فرمایید چرا برائت بجوییم؟
برائت جستن به معنای بیزاری از فکر و سلیقه ی سیاسیتان نیست، بلکه برائت از حمایت های بی دریغ دشمنان قسم خورده و معاندین نظام و شعارهای ساختارشکن و بی ادبانه و پاره کردن عکس امام و تضعیف جمهوریت و ولایت فقیه نظام است. دروغگوی بزرگ و شیخ ساده لوح و اسپانسر ستون مصلحت حاضر نشدند حتی از حمایت های صریح امریکا و اسراییل و سلطنت طلب ها و شیمون پرز و مسعود رجوی هم برائت بجویند.چرا؟برائت مفهومش همراهی با مردم و تأکید بر اختلاف درونی بودن مسائل پس از انتخابات و زدن تودهنی محکم بر طرفداری دشمنان شفاف جمهوری اسلامی از حرکت اغتشاشی خواص مستبد است.
مواردی را در مورد علامه مصباح فرمودند که این حقیر حدود دو سال قبل یادداشتی با عنوان نقد اندیشه ها یا ترور شخصیت ها در سایت استان به رشته تحریر در اوردم و مفصل به خدمات و مجاهدت های قبل از انقلاب و بعد از انقلاب ایشان پرداختم که خوانندگان عزیز را به مطالعه ی این یادداشت سفارش می کنم ولیکن اجالتا ایشان اغلب بیانیه های ضد رژیم را امضا کرده اند و نقش اصلی را در فعالت های نشریات بعثت و انتقام ایفا می کردند و در دفاع از مبانی دینی و اعتقادات مردم از تهمت های رسانه های همسو ی حضرتعالی هراسی نداشتند و عرصه را خالی نکردند.
عجبا! که آنجنابان از مطالبه مردم و رأی مردم و حق مردم حرف می زنند و دغدغه ی کرامت انسانی دارند. شما ها هنوز باید جواب پس بدهید و متهم هستید و حق ندارید طلبکارانه از نظام مطالبه ای داشته باشید؟
امیدوارم با واکاوی و با بازخوانی مبانی، جهان بینی و اهداف جریان فکریتان، آسیب ها و ظرفیت هایی که قابلیت ایجاد تهدید و فرصت سوزی در راه حرکت ملت به سمت آرمان های بلند امام وانقلاب را دارند از پیش پای خویش بردارید.
درد رضا توغپفیقی من سرتون