جاده دو طرفه اعتماد متقابل مردم، وکلا و فرمانداران

کبنا ؛مصطفی جوزانی
قطعا ارتباط و اعتماد مردم و حاکمان یا به عبارتی وکلا و فرمانداران به همدیگر در صورتی به یک رابطه عمیق و پایدار منجر خواهد شد، که شاهد ارتباطی دو سویه باشیم.
که این مهم در هر شرایطی قبل از آنکه در گفتار جاری شود باید همزمان به آن جامه عمل هم پوشانده شود. یا به عبارتی در مرحله بعد از اعتماد مردم به حاکمان و وکلایشان چه در بحث انتخاب و یا موارد دیگر، این رفتار متقابل حاکم است که اعتماد و حق مشارکت در فعالیتهای مربوط به جامعه را به آنان خواهد داد، در غیر این صورت در عمل و ادعاهای گفتاری دچار تناقض خواهد گردید.
همچنانکه گفتار و رفتار عملی امیرالمومنین علی (ع) و خواسته مهم ایشان از فرماندارانش در ارتباط و اعتماد متقابل با مردم در عمر کوتاه و پربار حکومت پنج ساله ایشان مثال و میراث بزرگی جهت الگوگیری در این دوران خواهد بود.
امام در فرمان تاریخیش به مالک اشتر می فرمایند: «محبت و مهربانی تو نسبت به آنان قلبهایشان را به تو متوجه می سازد. برترین چیزی که موجب روشنایی چشم زمامداران می شود، برقراری عدالت در همه بلاد و آشکار شدن علاقه مردم نسبت به آنهاست. اما مودت و محبت آنان جز با پاکی دلهایشان نسبت به والیان آشکار نمی گردد و خیرخواهی آنها در صورتی مفید است که با میل خود گرداگرد زمامداران را بگیرند و حکومت آنها برای شان سنگینی نکند و طولانی شدن مدت زمامداریشان برای اینان ناگوار نباشد پس آرزوهایشان را برآور و پی در پی آنها را به نیکویی یاد کن و کارهای مهمی که انجام داده اند برشمار».
یا اینکه در قسمتی از شعار محوری امسال که توسط رهبری معظم انقلاب طرح شد، آنجاییکه ایشان می فرمایند:«برای تحقق شعار سال ۹۴ یعنی «دولت و ملت، همدلی و همزبانی»، باید هر دو کفه این شعار یعنی ملت عزیز، بزرگ، شجاع، بصیر، دانا و با همت ایران و همچنین دولت خدمتگزار، به یکدیگر اعتماد، و صمیمانه با هم همکاری کنند».
اگر توجه داشته باشیم بحث و تکیه اصلی سخنان و فرمایشات بر اعتماد و رابطه متقابل و عدم یکسویه نگری، بدون دورویی در گفتار و عمل می باشد.
اما گاها بی تفاوت از این قضیه مهم، فرمانداران یا وکلا جهت رسیدن به قدرت، ابزاری مهمتر و مفیدتر از احساسات و هیجانات مردم و جوانان و علی الخصوص جریانات سیاسی و مدعی همسویی با خود را، در طی این مسیر پیدا نمی کنند.
کم نبوده اند اشخاص وکسانی که خود را پیرو و همراه بی چون و چرای امام و رهبری دانسته و یا جریاناتی که با تابلوی خط امامی و مدعی مشارکت مردم در فعالیتهای سیاسی و اجتماعی، تا قبل از هر هدف و انتخابی بوده اما به یکباره دچار دیکتاتوری شخصی و حزبی می شوند که نه تنها هیچ حقی را برای مردم نخواهند پذیرفت! حتی پایبند به شعارهایشان در برابر هم کیشان خود نبوده و نیستند. پس بنابراین شعار و تنها گفتن از تدبیر و اعتماد متقابل مردم و فرمانداران و همچنین وکلا، مادامی که صورت عمل به خود نگرفته باشد، همچون جاده ای یکطرفه است.
در هر حال هستند کسانی که در میان تعجب یاران و دوستانشان و به اقتضای زمان و دوره بر خلاف میل قلبی خود، رفتاری منافقانه، بی توجه به تکلیف حزبی و جریانی خود (شما بخوانید تناسب یافته برای تمام فصول) در پیش گرفته!! که در این صورت آیا اعتماد و ارتباط و حق مشارکت برای مردم توهمی بیش نخواهد بود؟