درد ما اشتغال جوانان است نه تفریحات

کبنا ؛لهو و لعب یعنی حرکت پوچ و بی معنا که صرفا برای کشتن وقت فراغت است و هیچ ثمری برای دین، دنیا و آخرت آدمی ندارد. لهو و لعب امری است منفی، و مؤمن هرگز عمر خود را به بطالت نمی‌گذراند.
خداوند راجع به خود می فرماید ما اهل بازی نیستیم: «و ما خلقنا السماء و الارض و ما بینهما لاعبین» زمین و آسمان و آنچه را در میان آنهاست از سربازی نیا فریده‌ایم. و انبیا و مؤمنان را نیز از لهو و لعب، دور می‌داند: «والذین هم عن اللغو معرضون» و مؤمنان کسانی هستند که کار لغو و بیهوده نمی‌کنند.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: «سرگرمی مؤمن چهار چیز است: رسیدگی به مرکب سواری، گفت و گو با برادران ایمانی، خلوت و همنشینی با همسر، و نماز شب».
امام سجاد (علیه  السلام) در مناجات ذاکرین فرمود: «خدایا توبه می کنم از هر لذتی بدون ذکر تو، و از هر راحتی بدون انس تو، و از هر شادی بدون قرب تو، و از هر مشغولیتی در غیر مسیر طاعت تو …»
خداوند با آن که در بخشی از قرآن اعلام می دارد که «فرحین» و یا خوش گذرانان را دوست ندارد و یا این که یکی از دلایل مجازات دوزخیان را خوش گذرانی‌های ناحق آنان در دنیا می داند،اما از طرف دیگر، با استفاده از همان ریشۀ لغوی «فرح»، به افراد با ایمان دستور می دهد که به دلیل امدادهای معنوی خداوند، خوشحال باشندو در وصف شهیدان نیز بیان می دارد که آنان با استفاده از نعمت هایی که در اختیارشان قرار داده شد به خوش گذرانی مشغول اند. امام صادق (علیه السلام) به نقل از کتاب پیامبران گذشته بیان می فرماید: هر مسلمان دانا، باید فرصت های زندگی خود را بر سه بخش تقسیم کند، بدین ترتیب که بخشی از آن را جهت کسب درآمد و گذران زندگی صرف کرده و بخش دیگری را به جمع آوری توشه و زاد برای آخرت بپردازد. بخش سوم زندگی او نیز باید به تفریحات سالمی که از رفتار حرام در آن خبری نیست، سپری شود و پرداختن به این بخش سوم (تفریحات)، کمکی برای این فرد مؤمن خواهد بود که آن دو بخش اول را با کیفیتی بهتر انجام دهد. این حدیث، به تنهایی می تواند نشانگر مجاز بودن و حتی استحباب تفریحات سالم باشد.
در برخی روایات، پا از این فراتر گذاشته شده و نوع سرگرمی ها را با توجه به ویژگی های افراد مشخص نموده و به عنوان نمونه، بیان داشته که پارچه بافی، سرگرمی خوبی برای یک زن نیکوکار است.و یا در حدیثی دیگر، نگهداری و تربیت اسبان سواری و نیز مسابقات تیراندازی از سرگرمی های مناسب اعلام شده است.
امام خامنه ای حفظه الله :در موسیقی، دو مصداق روشن وجود دارد. یک مصداق حرام قطعی ، یک مصداق حلال قطعی ، بین این دو تا هم ، موارد مشتبه است. حرام قطعی، آن موسیقی است که انسان را، آدمی را، از خود بی خود می‌کند، از حقایق بی خود می کند ، از خدا بی خود می‌کند و به شهوات سوق می دهد. این، از نظر اسلام، حرام است. موسیقی لهو که می گویند، از ما هم سئوال می کنند، ما جواب می دهیم موسیقی لهو حرام است ؛ لهو ، یعنی این. «مایلهی عن الله، ما یلهی عن ذکرالله »، آن چیزی که انسان را از حقایق عالم غافل می کند. می برد توی عالم توهمات و خیالات و این ها ، این موسیقی، یا به شهوات می کشاند، این موسیقی. یعنی موسیقی یی که وقتی، برای دختر و پسر جوان یا حتی غیر جوان، نواخته بشود یا عرضه بشود یا خوانده بشود، موسیقی حالا صوتی مثلاً، اورا بکشاند به ملاهی و مناهی و به فساد و شهوات و از آن نزاهت مطلوب اسلام خارج کند، این حرام است. این می تواند موسیقی سنتی باشد، می تواند موسیقی غربی باشد، می تواند موسیقی محلی باشد. آن موسیقی که این خصوصیات را ندارد، مثلا ً فرض بفرمایید، یک شعر خوش مضمون را، یک خواننده خوب، خوش صدا دارد می‌خواند، نوازنده هم می نوازد، آن مضمون شعر، این خواننده را به سمت حقایق اسلام و حقایق عرفانی و حقایق زندگی – ولو خارج از مسایل عرفانی و الهی – نزدیک می کند این قطعا ً اشکال ندارد؛ حرام نیست. اسلام می خواهد مارا برگرداند به متن زندگی . غافل شدن و غرق شدن و رفتن توی توهمات و پندارها و گیج شدن از حقایق زندگی، غافل ماندن را اسلام اصلا ً قبول ندارد، نمی پسندد. لذاست که آن جور موسیقی حتما ً با مسکرات همراه است. این جور موسیقی ، ضد آن است. اصلا ً در دو جهت مقابل است. بیدار کننده است. هوشیار کننده است. «در بهشت، این لحن ها بشنودم». در بهشت این ها را شنیده ام، حالا هم که می شنوم، احساس شوق می‌کنند.
اما باید گفت افلاطون و الهی قمشه ای مراجع دینی ما و ائمه جامعه اسلامی نیستند از آنچه که از روایات و گفتار ائمه علیهم السلام و بزرگان دینی بر می آید و آنگونه که از فتاوای مراجع تقلید بر می آید شادی به هر نحو ممکن و رقص و پایکوبی و موسیقی جایز نبوده و حرام شرعی است.
ام ابعد جوانی که با فروش تخم مرغ مرغان مادرش درس خوانده و بعد از گرفتن مدرک لیسانس و فوق لیسانس هنوز کرایه تاکسی‌اش را از مادرش دریافت می‌کند نباید هر روز برایش جشنواره برگزار کرد تا از درد و رنجی که بر وی مستولی است جدایش کرد باید شرایط کار و اشتغال او و رفع محرومیت او را فراهم کرد.جوانان این شهرستان بیشتر از آن که نیازمند فرح و شادی با رقص و پایکوبی و دهل و مهتر باشند نیازمند رفع موانع و مشکلات کار و اشتغال و مسکن و خانواده خود هستند.آیا اعتراض امام جمعه شهرگچساران جز عدم سوءاستفاده از شور و نشاط و دین و ایمان جوانان است؟ چرا وقتی امام جمعه  به عنوان حاکم شرع که در هر استان و شهر و روستا به عنوان نمایندگان رهبرانقلاب حق مطالبه گری از مسئولان و مردم را دارند و باید  به مثابه حاکم شرعی و هم فردی دلسوز به او نگریست این حق مطالبه و دلسوزی را به هر نحو ممکن با برخوردهای جناهی به چالش میکشانیم؟چرا عده ای به دنبال اختلاف افکنی و دور کردن مردم از این سد محکم و استوار نماز جمعه هستند؟حضرت روح الله رحمه الله علیه میفرماید:چماق زبان و قلم از همه چماق ها بدتر است.
این تذهبون؟حضرت میثم تمار میفرماید:تعجب میکنم از مردی که نان در خانه ندارد اما با شمشیر برهنه بر جامعه نمیتازد.
چرا صدایی به حق و به مطالبه گری از مسئولین ذی ربط و نماینده مجلس شهرستان گچساران برای رفع معزلات اشتعال و مسکن و خانواده جوانان برنمیاید؟
کدام محرومیت و کدام ضعف در رتبه نیاز بالاتر است رفع محرومیت اشتغال یا تفریح برای جوانی که آه در بساط خود ندارد؟
کدامیک از مسئولان شهرمان حساب۱۰۰امام را از بر میتواند ارائه بدهند و میتوانند ادعای آن داشته باشند که قدمی در تحقق حساب ۱۰۰امام برداشته اند؟
کدامیک از مسئولان این شهر بر طبق موازین اسلامی و انقلاب پابرهنگان که حضرت روح الله رحمه الله علیه به آن اذعان داشتند همچون شهید رجایی از نظر سبک زندگی در طبقه متوسط و پایین هستند؟
مگر امام خمینی رحمه الله علیه نفرمودند: تنها آنهایی تا آخر با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضغاف را چشیده باشند؟
کجا هستند که حق را بگویند و مطالبه کنند جوانان گچسارانی پنجمین ابر مخزن نفتی جهان که درد ما رفع محرومیت است نه درد تفریحات که صدالبته جوان به ورزش و تفریح سالم نیز نیازمند است؟
و هزاران سوال بی پاسخ دیگر...
نحن ابنا الدلیل
نمیل حیثما یمیل
مافرزندان استدلال هستیم و برمبنای دلیل سخن میگوییم
و اگر کسی بتواند دلیلی بیاورد و سحن ما را رد کند با جان و دل میپذیریم.
السلام علی من اتبع الهدی