این منطقه زمانی به دلیل پر آب بودن، «لب آب» نام داشته و اما حالا مشکل اول مردم این منطقه آب است، و جاده. داستان عجیبی است، مردمی که وفور نعمت «آب» در کنارشان است ولی نمی توانند از آن استفاده کنند، چون امکانات و زیرساخت ها وجود ندارد. پیرمرد روستایی می گوید «70 سالمه، هنوز با الاغ می روم سر چشمه، برای اینکه آب بیاورم». ...

پدران و مادران هر روز بیشتر از فرزندان خجالت می‌کشند.

فرشاد مومنی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی گفت: گزارش‌ها نشان می‌دهد که بالغ بر ۷۵ درصد جمعیت ایران بدون اعانه نمی‌تواند زندگی خود را بگذرانند. پرسش اصلی این است که مدارای نجیبانه مردم ایران با فقر تاکجا می‌تواند ادامه داشته باشد. روند تحولات مقداری کالا‌های اساسی را بررسی کنیم مشاهده خواهیم کرد که چه مردم باشرافتی ...

بخش دیشموک از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از مناطق محروم کشور و این استان است. دیشموک کانون توجه مدیران قرار گرفته و تلاش‌های برای برون رفت این بخش از محرومیت صورت گرفت. اما هنوز گرد محرومیت بر چهره دیشموک زدوده نشده  و راه زیادی باید طی شود تا دیشموک را که صاحب معدن نیترات و آب‌های روان است از محرومیت خارج کرد....

توصیه‌های عجیب یک کارشناس مذهبی به مردم درباره فواید کم خوردن خبرساز شده است.

بعد از انتشار زندگی غمبار «امیرعلی» که روزگار پُر درد بی‌مادری را از کودکی دید و فقر و نداری جسمش را نحیف‌تر کرده بود، در رسانه‌های کهگیلویه و بویراحمد موجب واکنش زیادی از سوی مسئولان و فعالین اجتماعی استان و کشور قرار گرفت. سید علی ملک‌حسینی دادستان یاسوج و معاون وی اولین مسئولان استان کهگیلویه و بویراحمد بود که به سراغ ...

قصه‌ی غم، درد، تنهایی، فقر و نداری و دهها مورد دیگر را هر یک از انسانها، به نوعی در زندگی خود تجربه کرده‌اند آنجا که تجربه هر یک از آنها یک انسان را پیر می‌کند و پس از بهبودی هنوز در قشر خاکستری مغز، آثار آن باقی می‌ماند.

اشک در چشمان پُر امیدش حلقه زده بود، لباس محلی پوشیده بود، پیر بود و به سختی راه می‌رفت، پیرزنی که لای زباله‌های رها شده در کف خیابان، روی آسفالت سیاه روزگار و کانال‌های فاضلاب به دنبال درآمدی بود که «رضا» کوچولوی شیرین زبان را از سرطان نامرد و خائن به جانش نجات دهد. مادر بزرگ «رضا» زباله‌گردی می‌کرد تا فرزندش که به خاطر ...

یکی از خانواده‌های کریکی که بر اثر زلزله، منزل‌شان، روی سرشان، آوار شد و اکنون حدود 50 روز است که در چادر و سرمای کوه دنا، زندگی می‌کنند. فرزندان این خانواده، هر کدام، در منزل یکی از اقوام‌شان سکونت گزیده‌اند،

مسئولان کهگیلویه و بویراحمد و کشور نباید از مردم روستای پیچاب (شهرستان باشت) غفلت کنند، چرا که این مردم برای نظام اسلامی و دفاع از کیان اسلامی ایران خون داده‌اند و آنها توقع دارند، مورد حمایت قرار بگیرند.

روستای بی‌منجگان کهگیلویه محل سکونت سه خواهر معلول است که روزگار را با سختی، فقر و نداری سپری می‌کنند. دخترانی که پدر ندارند و تنها مادر مریض‌شان سرپرستی آنها را بر عهده دارد، مادری که با وجود داشتن درد پا، کمر و دست، رنج، تر و خشک کردن این سه خواهر شیرین زبان و معلول جسمی را به دوش می‌کشد.

اطراف میدان هفت تیر شهر یاسوج همه روزه محل تجمع کارگران فصلی و روزمزد است که در گرما و سرما برای یک لقمه نان حلال از طلوع تا غروب خورشید ساعت‌ها با کوله باری از نگرانی چشم انتظار هستند که شاید کاری به آن‌ها پیشنهاد شود تا شکم خانواده خود را سیر کنند.

«ابوالفضل» که اکنون یک سال و 4 ماهه است، کم‌کم بزرگ می‌شود و نگرانی مادر و پدرش در مورد سرنوشتش نیز با او بزرگ‌تر می‌شود، بدون شک تا وقتی او خردسال است هنوز متوجه تفاوت میان خودش و دیگران نمی‌شود اما از وقتی به مدرسه برود واقعیت تلخ معلولیتش را بیشتر از هر زمانی احساس می‌کند.