کبنانیوز - مافیای دارو در کهگیلویه و بویراحمد از خون بیماران تغذیه می‌کند / داستان کمیاب شدن داروهای سهمیه‌ای و گرانقیمت در استان چیست؟

مافیای دارو در کهگیلویه و بویراحمد از خون بیماران تغذیه می‌کند / داستان کمیاب شدن داروهای سهمیه‌ای و گرانقیمت در استان چیست؟

سال‌هاست برخی از مناصب مهم غذا و دارو در کهگیلویه و بویراحمد در دست عده خاصی است و داروهای خاص تنها به برخی از داروخانه‌ها داده می‌شود؛ حالا برخی از داروها که تا پیش از این سهمیه‌ای بودند، در داروخانه‌ها کمیاب شده و بیماران مجبورند با قیمت گزاف آن را از بازار آزاد تهیه کنند؛ این داستان مافیای دارو در استان است.
به گزارش کبنا، هر چند کمبود دارو و تجهیزات مسأله‌ای ملی و کشوری است، اما در کهگیلویه و بویراحمد به دلیل برخی شرایط، این مسأله بسیار حادتر شده است. کبنانیوز تا رسیدن به نتیجه مطلوب این موضوع را پیگیری خواهد کرد. اما در وهله نخست باید گفت در معاونت غذا و دارو، رویه‌هایی در جریان است که این پدیده دامن زده است. غذا و داروی کهگیلویه و بویراحمد که سال‌ها در دست یک عده خاص است خود با داروخانه‌ها در ارتباط هستند و داروهای خاص تنها به بیمارستان‌هایی داده می‌شوند که با مسئولین غذا و دارو به طریقی ارتباط دارند. بنابراین شمه‌هایی از مافیای دارو شکل گرفته که در صورت ادامه‌دار شدن این روند، مشکلات متعددی برای بیماران استان به وجود خواهد آورد.
در روزهای گذشته در همین پایگاه خبری مطالبی در مورد کمبود دارو و تجهیزات در بیمارستان شهیدرجایی گچساران منتشر کردیم. یکی از مهمترین کمبودها به کمبود مواد دیالیز برمی‌گردد که تاکنون فکری برای آن نشده است. در حالی که باید این مواد تاکنون تأمین می‌شد، حالا سهمیه بیماران را کاهش داده‌اند. گفته می‌شود به دلیل کمبود مواد دیالیز، زمان دیالیز بیماران را کاهش داده‌اند؛ مثلاً بیماری که باید دو ساعت دیالیز می‌شد حالا یک ساعت دیالیز می‌شود. به همین راحتی سوءمدیریت بیمارستان خود را در روند معالجه بیماران نشان می‌دهد.
اما مسأله تنها به گچساران محدود نمی‌شود. در تمام استان کمبود دارو و تجهیزات بیمارستانی وجود دارد. البته بخشی از این کمبودها تحت تأثیر زد و بندهایی است که در بازار دارو به وجود آمده است. شیرخشک آپتامیل 1، 2، و 3، ويال آلبومين، ويال IVIG، آمپول كليندامايسين، سرم اينترالیپید، ويال گارداسيل، سرم مانيتول و غيره به شدت کمیاب شده‌اند. داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها از این داروها نسبتاً خالی شده‌اند.
اما مسأله تنها کمبود دارو نیست؛ در حالی که تا همین چند ماه پیش بسیاری از این داروها در بیمارستان‌ها وجود داشت، حالا به دلیل سوءمدیریت‌ها، این داروها دیگر در بیمارستان پیدا نمی‌شود. برخی از مسئولین بیماران را آنقدر درگیر می‌کنند که بیماران ترجیح می‌دهند برای تهیه این داروها به بازار آزاد مراجعه کنند. حال در بازار آزاد نیز همه داروخانه‌ها این اقلام را ندارند. برخی داروخانه‌های خاص دارای این داروها هستند. بنابراین از یک طرف مسئولین غذا و دارو و از طرف دیگر داروخانه‌های خاص، سلامت بیماران را گرو می‌گیرند تا از این بازار سودی به جیب بزنند.
برخی از این داروها بسیار گران هستند و قیمتی بین یک میلیون تا پنج میلیون تومان دارند. حال بیمار یا باید درگیری زیادی طی کند تا بتواند چند دوز دریافت کند، یا به دلیل آن‌که در آی سی یو است و زمان ندارد، مجبور می‌شود دارو را از بازار آزاد تهیه کند. البته بسیاری اوقات مأمور بیمه نیز نیست تا این داروها را تأیید کند و در آینده هزینه را به بیمار برگردانند. بنابراین بیماران باید میلیون‌ها تومان هزینه کنند تا داروهای مورد نظر را تهیه کنند. حالا جالب اینجاست که معمولاً بین 7 تا 12 دوز از این داروها مورد نیاز است. اگر عدد 9 را میانگین بگیریم هر دارو یک میلیون تومان می‌شود نه و اگر دارو پنج میلیون تومان باشد بیمار باید 45 میلیون تومان برای تهیه این داروها هزینه کند.
این داروها در بیمارستان‌ها به صورت سهمیه‌ای وجود داشت، اما حالا فقط چند داروخانه خاص دارای این داروها هستند. همان‌طور که گفته شد این داروخانه‌ها نیز به دلیل ارتباطی که با برخی از مسئولین غذا و دارو دارند دسترسی به این داروهای گرانقیمت و کمیاب پیدا کرده‌اند.
نکات زیادی از این رویه‌ها می‌توان دریافت؛ نخست این‌که بازاری حول خرید و فروش دارو در استان شکل گرفته که بدون توجه به مصلحت و سلامت بیماران، تنها سود عده‌ای قلیل و متنفذ را تأمین می‌کند. این بازار خصوصی نیست؛ بلکه با همکاری برخی از مسئولین غذا و دارو شکل گرفته؛ بنابراین شمه‌هایی از مافیای دارو در آن دیده می‌شود.
حال عده‌ای که سال‌ها در معاونت غذا و دارو بوده‌اند، سهمیه داروها را تنها به داروخانه‌هایی خاص می‌دهند و سپس بیماران را به آن داروخانه‌ها می‌فرستند تا دارو را تهیه کنند.
بیمار نیز به دلیل آنکه از نظر زمانی در مضیقه است، به دلیل نگرانی‌ای که بابت جان خود دارد، مجبور می‌شود به این وضعیت تن داده و داروی خود را با قیمت گزاف تهیه کند.
نام این شرایط حتی ماهی گرفتن از آب گل‌آلود نیست؛ این ضرب‌المثل آنقدر گیرایی و کشش ندارد که بتواند وضعیت موجود را تبیین کند. بهتر است نام آن را نان زدن در خون بیماران گذاشت. بیمارانی که هر لحظه مرگ را جلوی چشمان خود می‌بینند حاضرند هر هزینه‌ای پرداخت کنند که بتوانند به زندگی برگردند. حال در این شرایط عده‌ای سر گردنه نشسته و از این بازار پولی به جیب می‌زنند.
چند و چون ماجرا همین است که گفته شد، اما این‌که ذینفعان وضع موجود چه کسانی هستند باید توسط دستگاه‌های نظارتی بررسی شود. انتظار افکار عمومی این است که دست سودجویان رو شده و برخوردها آنقدر بازدارنده باشند که دیگر شاهد چنین اختلالی در بازار دارو و تجهیزات در کهگیلویه و بویراحمد نباشیم.