کبنانیوز - خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

یادداشتی از سیدعلی عباس محدث - دانشجوی دکترای جامعه شناسی؛

بنابراین، همبستگی قومیتی را بدون کمترین هزینه‌ای برای دولت ولی با اکمل‌ترین سازماندهی ممکن شاهد بودیم. مردمی که خودخواسته همراهی کردند، میهمان نوازی کردند، اجرای برنامه داشتند، نظم پذیری را قاعده اعلی دانستند و قدرشناسی را معنای صادقانه بخشیدند، از پایگاه اجتماعی مرحوم رزمجویی، نقش او در موسیقی محلی، وجه اجتماعی، توانایی مالی و همه ویژگیهای فردی و خانوادگی و اجتماعی ایشان آگاه بودند. می‌دانستند که همان صداقتی که در صدایش برای جشن‌ها بود، در مداحی‌ها و حتی نوحه سرایی برای سردار شهید حاج قاسم سلیمانی هم بود.

سیدعلی عباس محدث - دانشجوی دکترای جامعه شناسی؛ آتشی بر جانی نشست و سروی خرامان بر زمین افتاد تا قومی را در هر نقطه‌ای از زاگرس به سروک کشاند که این رسم قدرشناسی است.
تمام جامعه شناسان کلاسیک بر این باور بودند که باید نقش و کارکرد افراد را در مناسبات و تحولات ساختاری یک جامعه بررسی کنیم تا اعتبار اجتماعی‌اش را بدانیم. ضمن اینکه بر این باور بودند، افراد اگر می‌خواهند بدانند که از چه میزان اعتبار و ارزش اجتماعی برخوردار هستند، باید رفتار دیگران را نسبت به کنش‌های خودشان بررسی کنند.
اما در رویکرد معاصر جامعه شناختی، اینگونه آورده‌اند که کنشگران به طور عام، الزاماً آکادمیک نیستند. یعنی جنبه ارزش گذاری رسمی آن برداشته شد. ملاک اعتبار سنجی را در مردم محوری یا مردم مداری (گاهاً بین این دو هم تفاوت قائل می‌شوند)، بیان کرده‌اند. هرچه سطح نگاه کنشگران اجتماعی (جامعه شناسان، روان شناسان و...) با خواست مردم نزدیک باشد- که نه از اعتبار تخصصی آن بکاهد و نه کنشگر را دچار دیدگاهی پوپولیسمی کند- آن مصلح اجتماعی را مردم محور می‌دانند.

اینکه چرا استقبال کم نظیری از پیکیر خواننده لرزبان شد، علاوه بر اینکه نمایه‌ای دیگر از خصیصه‌ی قدرشناسی قوم لر را شاهد بودیم، باید به ویژگیهای مردم مداری مرحوم سجاد رزمجو هم اشاره نمود. اولاً در آوازش (شاید ناخواسته)، اصالت قوم لر را در نظر می‌گرفت. از عمق جان، فریاد محرومیت قومش را صدا می‌زد. اشعاری حماسی را با نوایی سوزناک می‌خواند. عشق را به معنای واقعی‌اش و با تَن صدایش و نت موسقی اش، معنا می‌کرد. احساسات جوانان را بیان می‌کرد. برای افراد میان سال به بالاتر هم جذابیت‌های خاطره انگیزی داشت. در واقع، اگر او را جامعه شناس ندانیم، استقبال پرشور مردم از سراسر کشور، بیانگر این حقیقت بود که جامعه شناسی به رویکرد جدیدش را باز یافته است.
بنابراین، همبستگی قومیتی را بدون کمترین هزینه‌ای برای دولت ولی با اکمل‌ترین سازماندهی ممکن شاهد بودیم. مردمی که خودخواسته همراهی کردند، میهمان نوازی کردند، اجرای برنامه داشتند، نظم پذیری را قاعده اعلی دانستند و قدرشناسی را معنای صادقانه بخشیدند، از پایگاه اجتماعی مرحوم رزمجویی، نقش او در موسیقی محلی، وجه اجتماعی، توانایی مالی و همه ویژگیهای فردی و خانوادگی و اجتماعی ایشان آگاه بودند. می‌دانستند که همان صداقتی که در صدایش برای جشن‌ها بود، در مداحی‌ها و حتی نوحه سرایی برای سردار شهید حاج قاسم سلیمانی هم بود. و این رویکرد جدیدی از تعریف مردم محوری است که بیان و کنش مسئولان باید برای مردم بیگانه نباشد. هرچه مردم بتوانند کنشگران اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه را نزدیک خود ببینند، منفعتی دو سویه دارد. هم مردم از صداقت و یکرنگی آنها باخبرند و هم شخصیت‌های برجسته می‌توانند حمایت و پشتوانه مردمی را برای خود محفوظ بدارند. در آن صورت، صحبت از عدالت برای مردم و اتحاد و همبستگی با مردم معنای واقعی‌تری خواهد داشت.

خدایش بیامرزد