این ۵ زن

کالم کوئین در فارن پالسی نوشت: هنگامی که جو بایدن، نامزد ریاست جمهوری دموکرات ها، عمیقاً در مورد  انتخاب شریک انتخاباتی اش فکر می کرد، سابقه ی سیاسی او به عنوان سناتور سابق آمریکا در این امر دخیل بود. اینکه وی از سوی باراک اوباما به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شد، اتفاق قابل توجهی بود. البته باید گفت که  تجربه بایدن در کمیته روابط خارجی سنا در انتخابش موثر بود و شکاف مربوط به امور بین الملل را در رزومه اوباما پر کرد.
به گزارش کبنا، در ادامه این مطلب آمده است: زمانیکه بایدن به عنوان معاون رئیس جمهور ایالات متحده خدمت می کرد، در واقع اوج نفوذ فزاینده این مقام را در سیاست خارجی نشان داد. در حالیکه قبلاً این سمت بیشتر حالت تشریفاتی داشت. در واقع بایدن با عملکردش در مقام معاونت ریاست جمهوری بر این سمت در قوه مجریه مدرن تأکید کرد. مقامی که می تواند به شکل گیری روابط آمریکا با جهان کمک کند.  مهم اینکه، برخی دیگر از معاونان رؤسای جمهور همچون ریچارد نیکسون (در دولت دوایت آیزنهاور)، جورج بوش (در دولت رونالد ریگان) و دیک چنی (در دولت دبلیو بوش) نیز نقش مهمی در سیاست خارجی ایفا کردند.
اما با توجه به اینکه بایدن در زمینه ی سیاست خارجی قوی است، خیلی لازم نیست که فرد بعد از او در این زمینه قدرتمند باشد. به نظر می رسد، موقعیت وی به عنوان یک مرد سالخورده و سفید پوست می تواند بزرگترین ضعفش باشد. بنابراین قول او برای انتخاب یک زن به عنوان شریک انتخاباتی شاید برای رفع همین کاستی است.
اما از آنجایی که سیاست خارجی ایالات متحده تا حد زیادی توسط مردان تعریف شده است، بعید به نظر می رسد که هیچ کدام از زنان کاندیدای بالقوه معاونت ریاست جمهوری به اندازه ی بایدن زمانیکه به عنوان معاون اوباما انتخاب شد، سابقه ی قوی ای در سیاست خارجی داشته باشند. گفتنی است، تا کنون تنها سه زن شامل مادلین آلبرایت، کاندولیزا رایس و هیلاری کلینتون در مقام وزیر امور خارجه ی آمریکا خدمت کرده اند و هیچ زنی رئیس پنتاگون نشده است. همچنین تا به حال هیچ زنی ریاست کمیته روابط خارجی مجلس سنا را برعهده نداشته است و تنها یک نفر یعنی خانم  ایلینا روس-لهتین، نماینده سابق جمهوریخواه، رئیس کمیته امور خارجه مجلس نمایندگان آمریکا بوده است.

جوبایدن

با در نظر داشتن تمامی آنچه در بالا گفتیم، در ادامه  گزینه های احتمالی معاونت رئیس جمهور و مواضعشون در حوزه سیاست خارجی آمده است:
سوزان رایس
رایس از بین همه گزینه های احتمالی بایدن برای معاونت، بیشترین تجربه سیاست خارجی را دارد که شامل مواردی همچون سفیر ایالات متحده در سازمان ملل و مشاور امنیت ملی ایالات متحده است که هر دو مقام را در دوران اوباما برعهده داشت. البته بر خلاف سایر کاندیداها، رایس هرگز منصب سیاسی نداشته است.
سوابق تحصیلی وی تأثیرات مثبت و منفی ای در شانس او برای انتخاب شدن به عنوان معاون ریاست جمهوری دارد. گفتنی است، فعالیت او در دولت اوباما موجب شد که به بایدن نزدیک شود و با او ارتباط صمیمی ای داشته باشد. رایس، زمانیکه در دوران اوباما در کاخ سفید خدمت می کرد، بایدن را به عنوان یکی از افراد مورد علاقه اش توصیف کرده بود و به نظر می رسد که این دو در زمینه ی سیاست خارجی با یکدیگر اتفاق نظر دارند. اما رایس در اوایل دوران کاری خود به خاطر عملکردش در رسیدگی به نسل کشی در رواندا در دولت کلینتون با انتقادهای زیادی روبرو شد و بعداً درباره مدیریت وی در شورای امنیت ملی در زمان اوباما نیز اما و اگرهای زیادی به وجود آمد.
یکی دیگر از آسیب پذیری های احتمالی رایس، موضوع بنغازی است. مهم اینکه، جمهوریخواهان تهدید کرده اند که انتقادات خود را درباره نقش رایس به عنوان یکی از چهره های مهم دولت احتمالی بایدن در پاسخ به حملات مرگبار سال 2012 در لیبی که منجر به کشته شدن یک سفیر آمریكا و سه نفر دیگر شد، دوباره مطرح خواهند کرد.
در واقع، اگر بایدن مشاور سابق امنیت ملی اوباما را به عنوان شریک انتخاباتی اش انتخاب کند، بنغازی بزرگترین آسیب پذیری وی خواهد بود.
کاملا هریس
هریس در اولین دوره ی کاری خود به عنوان سناتور آمریكایی عمدتاً بر اجرای قانون داخلی متمرکز شد که برجسته ترین نمود آن فعالیت به عنوان دادستان كالیفرنیا بود.
هریس مانند بسیاری از دموکرات های کنگره، روسیه را یکی از بزرگترین موضوعات مربوط به سیاست خارجی آمریکا می داند و بارها مداخلات مورد حمایت کرملین در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 2016 را مطرح کرده و هشدار داده است که در سال 2020 احتمالاً این مداخلات بیشتر خواهد بود.
هریس یکی از محتمل ترین گزینه ها برای انتخاب توسط بایدن در مناصب مشکل، به شمار می رود. اگرچه برخی از متحدین بایدن با وی مخالف هستند. مهم اینکه، هریس در مورد اولویت های اصلی و دموکراتیک سیاست خارجی با بایدن اختلاف نظری ندارد. او خواستار بازگشت ایالات متحده به توافق هسته ای ایران است، به وضوح از اسرائیل حمایت می کند و به طور گسترده طرفدار پیمان هایی از جمله ناتو است.
الیزابت وارن
وارن نیز در دوره دوم فعالیت خود به عنوان سناتور ارشد ایالات متحده از ماساچوست، بیشتر بر مسائل داخلی یعنی حمایت از مصرف کننده و مقررات  بانکی متمرکز شده است.
او نسبت به روابط گرم پیمانکاران دفاعی آمریكا و پنتاگون ابراز نگرانی کرده است. بنابراین، از این منظر او را می توان در تضاد با بایدن دانست، چرا که بایدن در نظر دارد به پیشبرد زیربناهای ساختاری سیاست خارجی آمریكا بپردازد. همچنین، وارن خواستار رسیدگی به موضوع حسابرسی از پنتاگون شده است و بودجه آن را خیلی زیاد می داند. از سوی دیگر، وی به انتقادهای مستقیم از چین پرداخته و فساد ذاتی در ساختار قدرت حزب کمونیست این کشور را مطرح کرده است.
یکی دیگر از تفاوت های بارز بین وارن و بایدن در زمینه ی کمک به اسرائیل است. به طور مثال، وارن در اکتبر گذشته طی سخنانی اعلام کرد که اگر دولت اسرائیل می خواهد گام هایی برای الحاق رسمی کرانه باختری بردارد، ایالات متحده باید روشن کند که هیچ کدام از کمک های واشنگتن نباید در این راستا مورد استفاده قرار گیرد. اما بایدن هرگز برای کمک های نظامی و سالانه 3.8 میلیارد دلاری به اسرائیل شرط و شروط مشخص نکرده است.
به هر حال، وارن یکی از شخصیت های محبوب در میان ترقی خواهان آمریکایی به شمار می رود و یکی از گزینه های احتمالی برای انتخاب توسط بایدن نیز محسوب می شود.
تامی داکورث
داکورث، معلول جنگی سابق آمریكا است که در جنگ عراق جنگید و در میان گزینه های احتمالی بایدن برای انتخاب، مستقیم ترین تجربه را در این زمینه دارد. او همچنین تجربه شخصی بیشتری در جهان در خارج از ایالات متحده نسبت به گزینه های دیگر دارد. گفتنی است، وی در بانکوک متولد شد و هفت سال از دوران کودکی خود را در اندونزی گذراند.
داکورت به عنوان یک سناتور ایالات متحده از ایلینوی در کمیته خدمات مسلح سنا فعالیت می کند و به عنوان یک حامی پرشور معلولان جنگی ایالات متحده شناخته می شود. برخلاف وارن، او اخیراً مخالف اصلاحیه قانون مجوز دفاع ملی 2021 بود که بودجه پنتاگون را 10 درصد کاهش می دهد.
وی نیز یکی دیگر از گزینه های احتمالی بایدن برای انتخاب به شمار می رود.
ول دمینگز دمینگز در جلسات مهم کمیته امنیت ملی از جمله در بحث تنش های آمریکا با ایران پس از ترور ژنرال قاسم سلیمانی غایب بود. شاید این امر به خاطر نقش او در مدیریت ماجرای استیضاح ترامپ بود.