کبنانیوز - «محو اسرائیل» چگونه عملی می‌شود؟

نگاهی به تاریخ فلسطین نشان می‌دهد که اسرائیل دولتی مبتنی بر زور، جنگ‌طلبی و تجاوز نظامی بوده که همواره از این طریق دست به توسعه‌طلبی زده است. اما با تحولات روی داده طی سالیان اخیر روند توسعه‌ی اسرائیل به‌شکلی محسوس تبدیل به ضعف، شکست و افول شده است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامى‌ با اشاره به موضوع فلسطین، به تبیین مجدد موضع جمهوری اسلامی در قبال این مسأله پرداخته و افزودند: «ما طرف‌دار فلسطین و استقلال و نجات آن هستیم و محو اسرائیل به معنای محو مردم یهودی نیست. ما طرف‌دار مردم و استقلال فلسطین هستیم؛ ما یهودستیز نیستیم،

در یادداشت زیر، موضع و سیاست نظام جمهوری اسلامی در مسئله‌ی فلسطین و راه حل بحران تاریخیِ ناشی از اشغال این سرزمین توسط صهیونیست‌ها را بر اساس بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بررسی و تبیین کرده است.

در مسئله‌ی فلسطین، گفتمان، موضع و سیاست رسمیِ جمهوری اسلامی «محو اسرائیل» است. اما محو اسرائیل به چه معناست؟ آیا این مسئله با راهکارهایی چون حمله‌ی موشکی و... عملی می‌شود؟ نسبت این موضوع با بحث یهود و یهودستیزی چیست؟ آیا طرحِ موضوع یهودستیز نبودن نظام اسلامی از سوی رهبر انقلاب اسلامی، موضعی جدید و متفاوت نسبت به گذشته است؟ جایگاه و نقش مقاومت و مبارزات مسلحانه در طرحِ آزادی فلسطین کجاست؟
در این یادداشت به این سوالات براساس بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پاسخ می‌دهیم.
۱- راه‌حل مسئله فلسطین «نابودی اسرائیل» است
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در آذرماه ۱۳۶۹ و در اولین کنفرانس اسلامی فلسطین‌ در ضمن بحث از موضوع فلسطین، بر یهودستیز نبودن انقلاب و نظام اسلامی تصریح کرده‌اند: «حرف، همانی است که امام راحل عظیم الشأن فرمود: «اسرائیل بایستی محو بشود». یهودیهای فلسطین، اگر دولت اسلامی را قبول میکنند، در آن‌جا زندگی کنند. بحث، بحث یهودیستیزی نیست. مسأله، مسأله‌ی غصب خانه‌ی مسلمین است.» ۱۳۶۹/۰۹/۱۳
رهبر انقلاب «هدف» را در مسئله‌ی فلسطین «رهایی و آزادی» آن از غضبِ صهیونیست‌ها معرفی کرده‌اند: «در مسأله‌ی فلسطین، آنچه که هدف است، استنقاذ فلسطین است؛ یعنی محو دولت اسرائیل. فرقی بین سرزمینهای قبل از سال ۶۷ و بعد از آن نیست. هر یک وجب از خاک فلسطین، یک وجب از خانه‌ی مسلمین است.» ۱۳۶۹/۰۹/۱۳ چراکه تنها راه «علاج» این زخم و جراحتِ تاریخی، نابودی اسرائیل است: «رژیم صهیونیستى یک رژیمى است که از اولِ تولد نامشروع خود، بنا را گذاشته است بر خشونت آشکار، انکار هم نمیکنند؛ بنا را گذاشتند بر مشت آهنین، همه جا هم میگویند، افتخار هم میکنند، سیاستشان هم همین است. از سال ۱۹۴۸ که این رژیم جعلى به‌‌طور رسمى به‌‌وجود آمد تا امروز... این واقعیت رژیم صهیونیستى است؛ علاجى هم ندارد جز از بین رفتن این رژیم.» ۱۳۹۳/۰۵/۰۱ لذا ایشان به روشنی راه‌حلِ پایان یافتن مسئله را مشخص کرده‌اند: «نظر ما نسبت به مسایل فلسطین روشن و واضح است. ما راه‌حل فلسطین را نابودی رژیم اسرائیل میدانیم.» ۱۳۷۰/۰۵/۲۸
و این تفاوتِ مهمِ نگاه و موضع جمهوری اسلامی با برخی گرایشات دیگر ضدصهیونیستی است: «در قضیّه‌ی رژیم اشغالگر، جمال عبدالنّاصر، شعار میداد که ما یهودی‌ها را میریزیم به دریا، یعنی [وقتی] میخواست علیه اسرائیل حرف بزند، میگفت یهودی‌ها را میریزیم به دریا؛ جمهوری اسلامی از روز اوّل چنین حرفی نزده.» ۱۳۹۷/۰۳/۲۰ البته یهودستیز نبودن به معنای دوستی با صهیونیست‌هایی که با زور و خشونت ساکن سرزمین‌های اشغالی شده‌اند نیست: «مردم اسرائیل کی‌هایند؟ همان کسانی هستند که غصب خانه، غصب سرزمین، غصب مزرعه، غصب تجارت به وسیله‌ی همین‌ها دارد انجام میگیرد. سیاهىِ لشگرِ عناصر صهیونیسم، همین‌هایند. نمیشود ملت مسلمان نسبت به افرادی که اینجور عامل دست دشمنان اساسی دنیای اسلام هستند، بیتفاوت باشد. نه، ما با یهودیها هیچ مشکلی نداریم، با مسیحیها هیچ مشکلی نداریم، با اصحاب ادیان در دنیا هیچ مشکلی نداریم؛ اما با غاصبان سرزمین فلسطین چرا؛ مشکل داریم. غاصب هم فقط رژیم صهیونیستی نیست. این موضع نظام است.» ۱۳۸۷/۰۶/۲۹
۲- مسیرِ محو اسرائیل از «صندوق رأی» می‌گذرد
طی سال‌های متمادی اشغال فلسطین توسط صهونیستها با طراحی و پشتیبانیِ استعمار و استکبار، راه‌حل‌های گوناگونِ مبتنی بر ایده‌ی مذاکره و صلح با رژیم غاصب صهیونیستی برای حل مسئله پیشنهاد و بعضا در صحنه‌ی عمل نیز دنبال شده‌اند. راهکارهایی که همواره در صحنه‌ی عمل با شکست مواجه شده است: «همه‌ی راههائی که غربیها و وابستگان آنها برای «حل مسئله‌ی فلسطین» پیشنهاد کرده و پیموده‌اند، غلط و ناموفق بوده است و در آینده نیز چنین خواهد بود.» ۱۳۹۱/۰۶/۰۹ چراکه: «راه‌حلِ‌ّ غلط این است که با غاصبی که نه به ارزشهای انسانی پایبند است و نه به قوانین بین‌المللی، و به قطعنامه‌های سازمانهای بین‌المللی گردن نمینهد، مذاکره کنند و با او به یک نقطه توافق برسند. این راه‌حل، راه‌حل غلطی است؛ این به هر شکلش ظاهر شود غلط است. اسرائیل نشان داده است که به هیچ امضای خود پایبند نیست؛ اگر توافق هم بکنند، امضاء هم بکنند، پایبند نمی‌ماند... هر امضایی که طرف مقابل به اینها بدهد، پایشان را روی آن امضاء میگذارند یک قدم جلو می‌آیند. طبیعتشان این است.» ۱۳۸۱/۰۱/۱۶
اما جمهوری اسلامی با اتکاء به عقلانیت، منطق و همچنین تجربیات تاریخی و سیاسی، راه‌حل و راهکار روشنی برای حل مسئله دارد. راه‌حلی دمکراتیک که مبتنی بر خواست، اراده و رأی مردمِ حقیقی فلسطین است: «راه حلِ‌ّ منطقی راه‌حلی است که همه وجدانهای بیدار دنیا و همه کسانی که به مفاهیم امروزِ دنیا معتقدند، ناچارند آن را قبول کنند... راه حلّ نظرخواهی از خودِ مردم فلسطین؛ همه کسانی که از فلسطین آواره شده‌اند؛ البته آنهایی که مایلند به سرزمین فلسطین و به خانه خودشان برگردند. این یک امر منطقی است. این کسانی که در لبنان و در اردن و در کویت و در مصر و در بقیه کشورهای عربی سرگردانند، به کشور و به خانه خودشان فلسطین برگردند - آنهایی که مایلند؛ نمیگوییم کسی را به زور بیاورند - و از کسانی که قبل از سال ۱۹۴۸ که سال تشکیل دولت جعلی اسرائیل است، در فلسطین بوده‌اند - چه مسلمانشان، چه مسیحیشان، چه یهودیشان - نظرخواهی شود. اینها در یک نظرخواهی عمومی، رژیم حاکم بر سرزمین فلسطین را تعیین کنند. این دمکراسی است. چطور برای همه دنیا دمکراسی خوب است، برای مردم فلسطین دموکراسی خوب نیست؟!... مردم فلسطین جمع شوند، رأی بدهند و نوع رژیمی را که در این کشور باید حاکم باشد، انتخاب کنند. آن رژیم و آن دولت، تشکیل شود و درباره کسانی که بعد از سال ۱۹۴۸ به سرزمین فلسطین آمده‌اند، تصمیم‌گیری کند؛ هر چه تصمیم گرفت. اگر تصمیم گرفت بمانند، پس بمانند، اگر هم تصمیم گرفت بروند، پس بروند. این، هم آراءِ مردم است، هم دمکراسی است، هم حقوق بشر است، هم منطبق با منطق فعلی دنیاست.» ۱۳۸۱/۰۱/۱۶ و «این همان نابود شدن و از بین رفتن رژیم باطل و جعلی صهیونیستی است که امروز بر سر کار است.» ۱۳۹۷/۰۳/۲۵
بنابراین: «از بین رفتن رژیم صهیونیستى هم به‌‌هیچ‌‌وجه به معناى قتل‌‌عام کردن مردم یهودى در آن منطقه نیست... یعنى یک رفراندمى انجام بگیرد، رژیم حاکم بر این منطقه را رفراندم معین کند، مردم معین کنند؛ معناى از بین رفتن رژیم صهیونیستى یعنى این؛ سازوکار آن این است.» ۱۳۹۳/۰۵/۰۱
۳- اسرائیل ثابت کرده جز زبان زور، چیز دیگری نمی‌فهمد
هرچند راه‌حل منطقیِ مسئله‌ی فلسطین برگزاری یک رفراندوم و تحقق خواست مردم است اما در این میان رژیم اسرائیل با خصوصیات و سوابقی که دارد عملا اجازه‌ی طرح و پیشبرد راهکارهای مردم‌سالارانه و دمکراتیک را نمی‌دهد: «اسرائیل ثابت کرده است که جز زبان زور، چیز دیگری نمیفهمد. با او جز با زبان قدرت یک ملت و قدرت یک امت اسلامی در سراسر عالم، نمیشود حرف زد.» ۱۳۷۰/۰۷/۲۷ لذا: «مبارزات همه‌جانبه‌ی ملّت فلسطین -مبارزات سیاسی، مبارزات نظامی، مبارزات اخلاقی و فرهنگی- باید ادامه پیدا کند تا کسانی که غاصب فلسطین هستند، تسلیم رأی ملّت فلسطین بشوند... مبارزه تا این زمان باید ادامه پیدا کند و ادامه پیدا خواهد کرد.» ۱۳۹۸/۰۳/۱۵ بنابراین: «تا وقتى که این رژیم جعلى سرِپا است و نابود نشده است، علاج چیست؟ علاج، مقاومت قاطع و مسلحانه‌‌ى در مقابل این رژیم است؛ در مقابله‌‌ى با رژیم صهیونیستى، باید از سوى فلسطینى‌‌ها دست قدرت نشان داده بشود... تنها علاجى که تا قبل از نابودىِ این رژیم وجود دارد عبارت است از اینکه فلسطینى‌‌ها بتوانند قدرتمندانه برخورد کنند؛ اگر قدرتمندانه برخورد کردند، احتمال اینکه طرف مقابل - که همین رژیم گرگ‌‌صفتِ خشن است - کوتاه بیاید، وجود دارد.» ۱۳۹۳/۰۵/۰۱
۴- نتیجه قطعی «مقاومت» پیروزی است
نگاهی به تاریخ فلسطین نشان می‌دهد که اسرائیل دولتی مبتنی بر زور، جنگ‌طلبی و تجاوز نظامی بوده که همواره از این طریق دست به توسعه‌طلبی زده است. اما با تحولات روی داده طی سالیان اخیر روند توسعه‌ی اسرائیل به‌شکلی محسوس تبدیل به ضعف، شکست و افول شده است. افولی که علاوه بر نشانه‌های واضح داخلی در جنگ‌هایی چون جنگ با حزب الله لبنان و مقاومت غزه به‌شکلی واضح نمودار شد. امروز دستاوردهای عظیم مقاومت، کارنامه‌ای پر افتخار است: «مهم‌ترین دستاورد مقاومت، ایجاد مانع اساسی در برابر پروژه‌های صهیونیستی است. موفّقیّت مقاومت، در تحمیل یک جنگ فرسایشی به دشمن است، یعنی توانسته برنامه‌ی اصلی رژیم صهیونیستی را که سیطره بر کلِّ منطقه بود، به شکست بکشاند... از اوایل دهه‌ی ۶۰ هجری شمسی مصادف با دهه‌ی ۸۰ میلادی به بعد، دیگر نه‌تنها رژیم صهیونیستی قادر نبوده است به سرزمین‌های جدیدی دست‌اندازی کند، بلکه عقب‌گرد آن با خروج ذلّت‌بار از جنوب لبنان آغاز شد و با خروج ذلّت‌بار دیگر از غزّه استمرار یافت... جنگ ۳۳ روزه‌ی لبنان و جنگهای ۲۲ روزه، ۸ روزه و ۵۱ روزه در غزّه، همگی صفحات درخشانی از کارنامه‌ی مقاومت است.» ۱۳۹۵/۱۲/۰۳ بنابراین: «راه قدس، راه فلسطین، راه نجات مسئله‌ی فلسطین و حل مسئله‌ی فلسطین، جز راه مبارزه نیست.» ۱۳۸۸/۱۲/۰۸ و قطعا آینده‌ی مقاومتِ رهایی‌بخش، آزادی فلسطین خواهد بود: «فلسطین قطعاً آزاد خواهد شد و به مردم بر خواهد گشت و در آنجا دولت فلسطینی تشکیل خواهد شد؛ در اینها هیچ تردیدی نیست.» ۱۳۸۸/۱۲/۰۸