کبنانیوز - آیا فرق می‌کند چه کسی نماینده باشد؟

شرایط بودجه‌ای استان کهگیلویه و بویراحمد و به تبع گچساران در سال ۱۴۰۲ بودجه مطلوبی نیست و دیگر هم تاجگردونی نیست تا بتواند به اصلاح بودجه کمک کند. دیگر وزیری به گچساران نمی‌آید و روبانی پاره نمی‌شود و این داستان غم‌انگیزی سرزمینی است که روزی وزرا در صف ورود به آن قرار داشتند و هر روز یک پروژه تعریف، کلنگ زنی و افتتاح می‌شد ولی حالا سه کیلومتر جاده لار به شادگان معطل تدبیر مانده است و تونل دیل و آرو هم هرگز‌ امید نمی‌رود با این فرمان به سر انجام برسد.

یادداشت؛ در بسیاری مواقع برخی‌ها در نقد یا در ناامیدی نسبت به یک وضعیتی این عبارت را تکرار می‌کنند که فرقی بین مدیران و یا نمایندگان مجلس نیست و تفاوتی ندارد که چه کسی بر این مناصب باشد. دلیل این افراد برای چنین ادعایی آن است که بسیاری از برنامه‌ها وطرح‌ها از قبل و از بالا طراحی شده و سیستمی هستند و افراد و مدیران نمی‌توانند تأثیر و نقش چندانی در اصل واقعیات داشته باشند. این گروه برای اثبات ادعای خود نیز مثال‌ها و موارد زیادی در چنته دارند. به طور مثال آن‌ها معقتدند در بویراحمد در طول دو دهه گذشته در حوزه زیربنایی و زیر ساختی هیچ تفاوتی بین هدایتخواه، زارعی و روشنفکر وجود ندارد و بویراحمد بزرگ در این دو دهه هیچ تغییر و پیشرفتی نداشته است.
اما نگاهی به واقعیات و اتفاقات در گچساران و باشت در طول همین دو سال بخوبی نقض گزاره‌ای که بنوان تیتر آمده است را نشان می‌دهد. گچساران و باشت در دوره نمایندگی غلامرضا تاجگردون یک دوره طلایی را تجربه کرد و گچساران نه در شعار که به معنای واقعی کلمه به یک مدل برتر حوزه انتخابی و کارگاه عمرانی تبدیل شده بود و توسعه در تعریف واقعی‌اش در این شهرستان نمود پیدا کرده بود.
در حالی که گچساران با شتاب در حال طی مسیر توسعه بود اما متأسفانه سیاسی کاری برخی نمایندگان که حتی به اعتراف بعضی از همان دنبال‌کنندگان طرح رد اعتبارنامه برخلاف بسیاری از قوانین خود مجلس بود. سبب شد گچساران از داشتن یک نماینده مردمی و ذی نفوذ محروم شود. رد اعتبارنامه تاجگردون همان و توقف و به عبارت صحیح‌تر عقب گرد باشت و گچساران همان و بعد از تاجگردون اگر بگوییم نه یک کیلومتر که یک متر هم در بعضی از مناطق توسعه حرکت رو به جلو نداشت پر بیراه نگفته‌ایم.
در تمام مدتی که از پایان اجباری نمایندگی تاجگردون می‌گذرد نه تنها روند توسعه در گچساران و باشت متوقف شده است که این حوزه انتخابیه در مناسبات سیاسی استان نیز شرایط غیر قابل قبولی دارد و نیروی انسانی شهرستان در وضعیت مهجور و سختی به سر می‌برد.
سید ناصر حسینی پور که در یک شرایط خاص و در انتخابات میان دوره‌ای گچساران وباشت به عنوان نماینده مجلس راهی بهارستان شد تاکنون نتوانسته است اعتبار جایگاه نمایندگی این حوزه انتخابیه که زمانی با حضور بهرام تاجگردون، مرحوم نبی‌زاده و غلام رضا تاجگردون در بالاترین سطح قرار داشت را احیا نماید.
کل کارنامه سید ناصر حسینی پور در طی این مدت داد و فریاد علیه صیدالی در جلوی وزیر نفد و خیلی زود کنار گذاشتن صیدالی بود اما از جانشینان صیدالی سهمی به جوانان و مردم گچساران و باشت نرسید. وی همچنین همین رویه را علیه یزدان پناه در پیش گفت و در نهایت نیز عذر یزدان پناه رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد خواسته شد و نیروی وابسته به سید ناصر جانشین وی شد. اما عدم حمایت از غلام نژاد و خالی کردن پشت وی سبب شد آخرین جایگاه قابل قبول مربوط به یک از نیرو‌های گچساران و باشت از دست برود. اگر هم گچساران کسی را در مرکز بعنوان سهمیه هنوز بر یکی از صندلی‌های مدیریت دارد از نزدیکان نسبی و سببی حضرات آقایان است.
شرایط بودجه‌ای استان کهگیلویه و بویراحمد و به تبع گچساران در سال ۱۴۰۲ بودجه مطلوبی نیست و دیگر هم تاجگردونی نیست تا بتواند به اصلاح بودجه کمک کند. دیگر وزیری به گچساران نمی‌آید و روبانی پاره نمی‌شود و این داستان غم‌انگیزی سرزمینی است که روزی وزرا در صف ورود به آن قرار داشتند و هر روز یک پروژه تعریف، کلنگ زنی و افتتاح می‌شد ولی حالا سه کیلومتر جاده لار به شادگان معطل تدبیر مانده است و تونل دیل و آرو هم هرگز‌ امید نمی‌رود با این فرمان به سر انجام برسد.
حتماً فرق می‌کند چه کسی نماینده باشد و تردیدی در این گزاره حداقل در مورد گچساران و باشت نیست.
این یادداشت نافی تلاش‌ها و خدمات نماینده فعلی گچساران و باشت نیست و آماده دریافت و انتشار پاسخگویی این نماینده مجلس هستیم.