مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛سید باقر خرمی: چند وقتی است در کشور عزیزمان ایران، مردم با مشکلات اقتصادی عجین شد و فقر با آنان رفیق گردید. مردم با تغییر دولتها به تغییر وضع اقتصادی خانواده و جامعه دل بسته اند اما همواره می بینیم هر چه جلوتر می رویم طناب اقتصاد گلوی این مردم را محکم تر می فشارد و آنان را به دامن فقرمالی می سپارد؛ به گونه ای که حتی دولت سیزدهم که لقب جهادی و انقلابی را برای خود برگزید و قرار بود فرشته رفاه و معیشت ملت باشد چنان عمل نمود که گذشته از کارمندان ، کارگران و مستمری بگیران، اقشار متمکن نیز از معیشت خود لب گزان شده اند.
در آموزه های دینی یکی از حقوق اساسی که ملت بر ذمه حاکمان دارند حق معیشت است. حال بدون کمترین تحقیق و تنها با یک نگاه ساده و شنیدن صحبت های سرپرستان خانوار می توان فهمید که بسیاری از کالاها و کالری ها از سبد غذایی خانواده حذف شده و شماری دیگر نیز با دشواری قابل تهیه هستند. در این میان مردان معیشت ساز و نان آور خانواده که همواره سنگ زیرین آسیاب بوده اند روز به روز در مقابل همسر و فرزندان خویش ناتوان تر و شکننده تر می شوند و آن اقتدار درون خانواده ای خود را متزلزل می بینند.
در ضرب المثل های بومی قوم لر که چکیده کلیه امور فرهنگی ، اجتماعی و... در آن هویداست، چنین آمده است:
فقیری میره ی مرده
هنگامی که مردخانواده توان انجام خواسته های زن و فرزند را نداشته باشد، اقتدارش کم، اعتمادبه نفسش ضعیف، تصمیم گیریش لرزان و امید به آینده اش تاریک خواهد شد و این امر ضمن ایجاد اختلال های خانوادگی مستقیما در سلامت ، نشاط و پویایی جامعه دخیل است.
هر روز که بر ما می گذرد فقر گام پیش می نهد و و ما را به کام خویش می برد. در روزگار کنونی بقولا *آش آنقدر شور شد که صدای آشپز هم درآمده است* برخی وقتها در فضای حقیقی و مجازی شاهدیم که حتی روحانیون با انصاف نیز به تنگ آمده اند و منصفانه مشکلات معیشتی ملت را داد زده اند. شمار اندکی از نمایندگان که به ملت نزدیک ترند تا دولت؛ نیز همچون بنده و شما که در کوچه و بازار گله می کنیم موضوع شیوع فشار اقتصادی بی حساب بر روی مردم را از تریبون مجلس فریاد می زنند اما همچنان در بر پاشنه ترویج فقر و بی مبالاتی اقتصادی می چرخد. چرا یک درد عمومی را باید فقط یک، دو یا سه نماینده فریاد بزنند؟
آیا مجلس انقلابی این فقر رو به رشد را نمی بیند که همراه و یکدل صدای ملت باشد؟
حضرت عباسی بدون توجه به گرایش های سیاسی که در دهه های اخیر، عامل خودزنی و سقوط ما شده است و باعث گردید تا گاهی اوقات چشمان خود را بر حقیقت و عدالت ببندیم؛ بیاییم زیر پرچم ملی گردآییم و از تصمیم گیرندگان آشکار و نهان بخواهیم که معیشت ملت، جوانان، زنان، دختران، کودکان و پیران را جز به عدالت و صداقت به هیچ چیز دیگر گره نزنند.
الکریم اذا وعد وفی
یا مکن با پیلبانان دوستی
یا بنا کن خانه ای در خورد پیل
سیدباقرخرمی- لنده
تيرماه ۱۴۰۱
در آموزه های دینی یکی از حقوق اساسی که ملت بر ذمه حاکمان دارند حق معیشت است. حال بدون کمترین تحقیق و تنها با یک نگاه ساده و شنیدن صحبت های سرپرستان خانوار می توان فهمید که بسیاری از کالاها و کالری ها از سبد غذایی خانواده حذف شده و شماری دیگر نیز با دشواری قابل تهیه هستند. در این میان مردان معیشت ساز و نان آور خانواده که همواره سنگ زیرین آسیاب بوده اند روز به روز در مقابل همسر و فرزندان خویش ناتوان تر و شکننده تر می شوند و آن اقتدار درون خانواده ای خود را متزلزل می بینند.
در ضرب المثل های بومی قوم لر که چکیده کلیه امور فرهنگی ، اجتماعی و... در آن هویداست، چنین آمده است:
فقیری میره ی مرده
هنگامی که مردخانواده توان انجام خواسته های زن و فرزند را نداشته باشد، اقتدارش کم، اعتمادبه نفسش ضعیف، تصمیم گیریش لرزان و امید به آینده اش تاریک خواهد شد و این امر ضمن ایجاد اختلال های خانوادگی مستقیما در سلامت ، نشاط و پویایی جامعه دخیل است.
هر روز که بر ما می گذرد فقر گام پیش می نهد و و ما را به کام خویش می برد. در روزگار کنونی بقولا *آش آنقدر شور شد که صدای آشپز هم درآمده است* برخی وقتها در فضای حقیقی و مجازی شاهدیم که حتی روحانیون با انصاف نیز به تنگ آمده اند و منصفانه مشکلات معیشتی ملت را داد زده اند. شمار اندکی از نمایندگان که به ملت نزدیک ترند تا دولت؛ نیز همچون بنده و شما که در کوچه و بازار گله می کنیم موضوع شیوع فشار اقتصادی بی حساب بر روی مردم را از تریبون مجلس فریاد می زنند اما همچنان در بر پاشنه ترویج فقر و بی مبالاتی اقتصادی می چرخد. چرا یک درد عمومی را باید فقط یک، دو یا سه نماینده فریاد بزنند؟
آیا مجلس انقلابی این فقر رو به رشد را نمی بیند که همراه و یکدل صدای ملت باشد؟
حضرت عباسی بدون توجه به گرایش های سیاسی که در دهه های اخیر، عامل خودزنی و سقوط ما شده است و باعث گردید تا گاهی اوقات چشمان خود را بر حقیقت و عدالت ببندیم؛ بیاییم زیر پرچم ملی گردآییم و از تصمیم گیرندگان آشکار و نهان بخواهیم که معیشت ملت، جوانان، زنان، دختران، کودکان و پیران را جز به عدالت و صداقت به هیچ چیز دیگر گره نزنند.
الکریم اذا وعد وفی
یا مکن با پیلبانان دوستی
یا بنا کن خانه ای در خورد پیل
سیدباقرخرمی- لنده
تيرماه ۱۴۰۱
