تاریخ انتشار
جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۰۱:۴۷
کد مطلب : ۴۴۱۷۰۹
یادداشت ارسالی؛

نامواژگان ایلخان برایی

سروش درست
۲۳
۱۵
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
نامواژگان ایلخان برایی
کبنا ؛از حدود ۱۱۵۱ (ه. ق) محمد حسن خان قاجار، بزرگ ترکان اشاقه باش، با کریم‌خان، شاه زند، در اختلاف و به قول ما بویراحمدی‌ها در «سراسری برابری» بودند. 
سال‌ها جنگیدند. 
آغا محمدخان، از کودکی در دربار زند، گروگان و همآره، مترصد ضربه زدن به خاندان زند بود. جنگ میان آغا محمدحسن خان و وکیل‌الرعایا سال‌ها طول کشید. سال ۱۱۷۱ ه.ق کریم خان زند به رحمت خدا رفت. 
جانشینان کریم خان زند، در تکاپو بودند برای تاج شاهی. قبای شاهی بر تن چهار پنج شاهزاده‌ی زندی دیده شد. سرانجام، لطفعلی خان، شمشیرزن دلاور لر، بیرق شاهی برافراشت. 
بنابر نوشته‌ی ناسخ التواریخ، آغا محمد خان، با کمک میرزا ابراهیم کلانتر- بنا بر اسناد موجود- و جاسوسان دربای، از دربار زند گریخت. 
به تاخت به سمت شمال، گرگان، استرآباد و محل تجمع طایفه و ایلش تاخت. جاسوسان زند در مسیر ایلخانی برایی و بختیاری و بخشی از لرستان با سرپرستی علیمراد خان بختیاری، هیوَلا خان لر و محمدقلی خان برایی، در کمین نشستند، اما مرغ از قفس پریده بود. (حکایت مفصلی دارد که در مجال مناسب قلمی و پرداخت خواهد شد.) 
و اما در ایل برایی، در کنار خوانین بزرگی مثل بهزاد خان، مسیح خان، ایلخان مقتدر ایل کهن برایی، محمدعلی خان بود. برادر و دست راستش، بهزاد خان برایی، شجاع، باسخاوت، مقتدر و سیّاس بود. ایلخان، حرفی بی‌مشورت بهزادخان، بر زبان نمی‌راند. 
محمدقلی خان شجاع و جوان، پسر محمد علی خان بود. پسری که به همراه پدر- با توطئه میرزا ابراهیم کلانتر- توسط عمال صدرالعظم شاه زند به دار آویخته و کشته شد. 
در رآس هر طایفه‌ای کدخدایی بود. کدخدایی در منطقه پراشکفت روزگار می‌گذراند به نام کی ملک. 
قلعه‌ی ییلاقی محمدعلی خان، در پراشکفت بود و قلعه اصلی و بسیار بزرگی در چنار برم داشت- آثار و منابع مادی قلعه مذکور، موجود است؛ هرچند به سرنوشت میراث فرهنگی و تاریخی این سامان دچار شده است- این قلعه، از جنوب به ساحل شمالی رود بشار محدود می‌شد: آسیاب‌هایی در سمت جنوبی برای ایل و ساکنان قلعه طیّار بود و به راه. قلعه ایلخان برایی از شمال به کوه‌های دامنه‌ی دنا، ازمشرق به تپه‌های در دامنه‌ی شرقی و از غرب به تپه‌ها و دامنه‌ی غربی چناربرم محدود می‌شد. قلعه‌ای بس بزرگ به شکل مکعب مستطیل. 
القصه، محمد علی خان کدخدایی داشت به نام «کی ملک». این کدخدا، مردی سیاس، خوش سخن و شجاع بود. به تعبیری متواتر، از منطقه بختیاری به این دیار مهاجرت کرده و با لیاقتی که از خویش نشان داده بود؛ مفتخر به اعطای لقب کدخدایی از ایلخان برایی شده بود. : کی ملک! » 
سال‌های پیش از ۱۲۰۰ه. ق. اتفاقاتی بین ایلخان و کی ملک افتاده بود که هر چند در ظاهر امور به وفق مراد بود؛ اما از باطن افراد، الله اعلم! 
در یکی از اتفاقات، گروهی از افراد کی ملک به سرپرستی آغا قاسم به قلعه ایلخان مراجعت کرده بودند. با مرکب‌هایی و دله‌هایی برای شیره‌ی انگور آمده بودند. 
قبل از آن، یکی از تفنگچیان - زنبورچی های- ایلخان برایی در حادثه‌ای که متهمش کی ملک و دار و دسته‌اش بود، کشته شده بود. (داستان متواتر معروفی دارد که در مجال و مقال مناسب مکتوب، تقدیم مخاطبین گرامی می‌شود.) 
به دستور پیشکار، در پراشکفت ّجَفت- آب و اسانس بلوط که بس تلخ است و در رنگرزی و دباغی مورد استفاده قرار می‌گرفت- را به جای شیره‌ی انگور در ظروفی معروف به «دَّله‌ی حلبی» ریخته و پر کرده بودند. 

شبی که دله‌ها را پر می‌کردند، از آغا قاسم و همراهانش، پذیرایی و صبح روز بعد، مرکب‌هایی با بار شیره‌ی انگور تحویل‌شان داده شد. تشکر کردند، درودی به ایلخان فرستادند، پیشکار ایلخان را دعا کردند و وداع گفتند. به راه افتادند. 
گویا، در موقعی که به منزل کی ملک می‌رسند، کی ملک خرسند از نوکرانش، انعامی به آن‌ها می‌دهد و می‌گوید که ظرفی از دله‌ها ی شیره را بیاورید. ظرف را حاضر، لحیم در دله را می‌شکنند. 
مقداری را در ظرفی - جامی یا همان «جومی» ریخته وبه کدخدا تعارف کردند: کی ملک، علاقه‌مند به شیره بوده، انگشت سبابه‌ی خویش را در شیره فرو و در دهان می‌گذارند. 
ناگهان برآشفته و داد و بیداد می‌کند. متوجه می‌شوند که «جَفت» به آغا قاسم قالب کرده‌اند به جای شیره‌ی انگور. 
البته، این روایات متواتر از برخورد بین خوانین برایی و برخی از کدخداهای ایل، توسط زیر دستان صورت گرفته است که در تاریخ شفاهی به تواتر نقل می‌شود. این روایات عدیده، در جای مناسب، بررسی و در مجال متناسب، بسته به چگونگی کار انجام شده، آثار و اهداف و نتایج آن، مکتوب تقدیم می‌شود. 
باری، کی ملک، چندین بار توسط ایلخان برایی توبیخ و سرزنش و در دل از ایلخان برایی، مکّدر بوده است. 
بنابر نقل «ناسخ التواریخ» در زمستان ۱۲۰۴ (ه. ق)، آغا محمدخان با قشونی بزرگ از ترک‌های اشاقه باش، ترکمن ها، ترک ها، کرمانج‌های خراسان و استرآبادی ها، به سمت فارس و شیراز و دربار زند، زین و یراق کرده و حرکت نمودند. خواجه تاجدار، اواخر اسفند ۱۲۰۴ (ه. ق) در پادنا- پشت دنا - اردو زده بود. جواسیس برایی و بختیاری ازین اردو، وضعیت نیروها و قدرت لشکر اشاقه باش ها، خبر آوردند. خوانین لرباب از جمله ابدال خان بختیاری، محمدعلی خان برایی، هیولا خان لر، بهزاد خان برایی و… در جلسه‌ای به شور نشستند. 
سرانجام تصمیم گرفتند موضوع را به لطفعلی خان اطلاع بدهند. قاصدی فرستادند و منتظر پاسخ شدند. بهزاد خان برایی، در جلسه پیشنهاد داد که تا قاصدانی که راهی شیراز شده اند، برگردند؛ گروهی از ریش سپیدان و بزرگان منطقه، به سمت اردوی خان قاجار، برای پادرمیانی و طلب صلح، راهی شوند. بلکه آبی بر آتش جنگ ریخته شود. با سیورسات و پیشکشی قیمتی، راهی اردوی قجری می‌شویم، بلکه خان قاجار را از حمله به درالحکومه، شیراز و لطفعلی خان منصرف کنیم. 
پیشنهاد بهزاد خان مورد توافق قرار می‌گیرد. با توافق حضار، محمدعلی خان و بهزاد خان، تأمین هدایا را بر عهده گرفتند. فردای آن روز، چندین نفر شتر از شترخواب -شترخون امروزی- به سمت قلعه‌ی چناربرم حرکت داده شد تا به سوی اردوی آغا محمدخان فرستاده شوند. با بار اجناس قیمتی، پارچه‌های گرانبها، گله‌ای گوسفند و رمه‌ای شتر، به سرپرستی محمدقلی خان پسر ارشد ایلخان برایی، پیشکاری ملا عبدالرحیم همشاهی- از ریش اسپی‌های ایل- به سوی پادنا حرکت می‌کنند. 
آغاقاسم پیشکار کی ملک، در بین راه- گویا در سه راه- مرز بختیاری و برایی، مترصد رسیدن کاروان بوده است. با رسیدن کاروان، خود رانشان می‌دهد. پس از خوش و بش و دستبوسی محمدقلی خان، خانزاده‌ی برایی جویای احوال کی ملک می‌شود. آغا قاسم هم از کسالت کدخدا و وضعیت نابسامان پراشکفت و منطقه اشون اخبار مفصلی به خان می‌دهد. بعد هم مُصّر می‌شود و پافشاری می‌کند که همراه کاروان شود. 
محمدقلی خان، ابتدا نمی‌پذیرد؛ اما پس از ابرام و اصرار آغا قاسم می‌پذیرد. به ویژه‌ی جمله‌ی واپسین آغا قاسم، محمدقلی خان را قانع می‌کند: «خانزایه! مو پادنانه بَهزَه پیایل پراشکفت إِشناسُم!» 
گویا، منظورش این بوده که در ورود به اردوی خان قاجار می‌تواند گره گشا باشد. 
القصه، به اردو می‌رسند. با حیلت آغاقاسم، بدبینی محمدقلی خان نسبت به ترکان اشاقه باش و نفرتی که نسبت به آغامحمدخان داشت- قبلا چندین بار در دارحکومه‌ی شیراز خواجه‌ی تاجدار را دیده بود- نهایتا، هدایا و پیشکش ایلخان برایی به نمایندگی از لر باب، به نام کی ملک به سمع و نظر خان قاجار می‌رسد. مرقومه‌ای مکتوب و به دست آغاقاسم می‌دهند که اگر روزی اشاقه باش‌ها پیروز شوند و بهروز، پیشکش دهنده و صاحب نامه به خان قاجار مراجعت نماید. 
نامه در زیر پر شال آغا قاسم جا می‌گیرد. 
در هنگام مراجعت، ساده لوحی ملاعبدالرحیم، جوانی و خامی محمدقلی خان و همراهان، باعث اوقات تلخی ایلخان برایی می‌شود. محمدعلی خان برآشفته، فریاد می‌زند و داد و بیداد می‌کند، از ملا عبدالرحیم گلایه و او را هم‌نشین شاه شکست خورده در شطرنج با آغاقاسم می‌نامد. از قتل عام آغاها در کوخدان می‌گوید و به گذشته و فرصت طلبی فرصت طلبان اشاره می‌کند و افسوس می‌خورد که شاه و خاندان زند در خطر خواهند افتاد. ابدال خان بختیاری متأثر، بداهه، می‌گوید: 
«قاصیل مَعلی خان! إِسو که رهین ادونسن سیچه ایرهین، إِسو که وَرگشتن نونسن چه کردنه!» 
امروزه، این سخن تاریخی، به شکل ضرب المثلی در ادبیات شفاهی استان کهگیلویه و بویراحمد و بخشی از چهارمحال و بختیاری، پر کاربرد، مورد استعمال است. 
پس از آن، بنابر منابع تاریخی، از سال ۱۲۰۴ تا ۱۲۰۸ (ه. ق) جنگ‌هایی بین قوای قجری و زندها به پشتیبانی لرها، به شدت شکل می‌گیرد. پنج جنگ بزرگ در منطقه استان، رو به روی ده شیخ، پشت میمند، تنگ رواق، تمنک و دشت مهریان و صدها زد و خورد بین زنبورچی‌ها و شمشیرزنان لر و ترکان و قجر صورت می‌گیرد که در مقالی مناسب، تقدیم خوانندگان گرانمایه می‌شود. 
از داستان تاریخی، دور نشویم. پس از مدتی، به گوش لطفعلی خان، شاه زند می‌رسد که محمدعلی خان برایی برای خان قاجار سیورسات وپیشکش فرستاده و به شاه زند و قوم لر خیانت کرده است. 
خیانت ایلخان برایی در باور و مخیله‌ی شاه زند نمی‌گنجید. 
عده‌ای به دستور میرزا ابراهیم کلانتر، به قلعه‌ی چناربرم مراجعه و ایلخان را تحت نظر و و در قالب دعوت، به شیراز فرا می‌خوانند. 
پس از یک روز، محمدعلی خان به همراه پسرش با صد سواراز نیروهای دارحکومه و نیروهای خان، راهی دارحکومه‌ی شیراز می‌شوند. 
درشیراز با دسیسه‌ی صدرالعظم شاه زند- میرزا ابراهیم کلانتر- مرحوم محمدعلی خان و پسر ارشد و شیردلش محمد قلی خان، به اعدام محکوم و در سحرگاه روزی پاییزی، به دار آویخته می‌شوند. 
مقبره ایلخان بزرگ و خانزاده‌ی برایی در دارالرحمه شیراز، محل زیارت اولاد و احفاد و دوستداران مردان تاریخی این دیار است. 
پس از آن، حقیقت ماجرا آشکار می‌شود. کی ملک به دربار جلب و خوانده می‌شود. بنابر تواتر مشهور، حکم اعدامش صادر می‌گردد. با پادرمیانی همان میرزا ابراهیم خان کلانتر- بخشیده می‌شود. 
شاه زند، برای محمدعلی خان ناراحت بوده وافسوس می‌خورده است؛ صدرالعظم می‌گوید: «تصدق قبله‌ی عالم شوم! برای جلوگیری از هم پاشیدن ایل برایی کی ملک را عفو، بفرمایید!» 
حرف میرزا ابراهیم خان خریدار داشتو ملاک بود. البته میرزا ابراهیم خان در پشت پرده از ماجرای آغا محمدخان و نامه‌ی کی ملک آگاه بود. می‌دانست که کی ملک برای تقویت قاجار در منطقه، گزینه‌ی با سیاست و نکویی ست. 
القصه، در ۱۲۰۸ (ه. ق) دلاور زند شکست خورد. سپس، خان قاجار تاجگذاری کرد. نامه‌ی آغاقاسم توسط کی ملک به دست شاه قجری رسید. تعلیق خانی به پسرش هادی خان رسید. پس از آن، بین سال‌های ۱۲۱۰ تا ۱۲۲۰ (ه. ق) بین فرزندان هادی خان و فرزندان خان برایی چندین زد و خورد و جنگ در می‌گیرد. 
در نهایت در جنگی که در می‌گیرد، خانزاده‌ها در قلعه محاصره و تعدادی از فرزندان محمدعلی خان، جهانگیرخان و بهزادخان، شبانه قلعه را تخلیه می‌کنند. 
بنابر گفته‌ی ریش سپیدان و اخبار متواتر، خانزاده‌های برایی، نوادگان محمد علی خان، به گرمسیر و آرو مهاجرت می‌کنند. 
به دلیل شرایط خاص و خطراتی که در کمین آن‌ها بوده، خود را به نام‌های رییس محمدباقر، رییس محمدجعفر، رییس محمدقاسم و رییس قاسمعلی معرفی می‌کنند. یعنی از آن زمان پسوند خانی را مکتوم و مخفی داشته و به صورت مسالمت آمیز، در منطقه‌ی گرمسیر سکنا گزیده و روزگار می‌گذرانند. با کدخداهای طایفه طاس احمدی، خوانین نویی، خوانین آرویی خویشاوندی-پیوند نسبی و سببی برقرار می‌کنند. 
بعد از دو نسل، پدر بزرگم کادرویش درست، با نواده‌ی محمدشفیع خان نویی ازدواج و پدر بزرگ دگرم، کاقلندرایلخانی‌پور، با دختر ملاعیوضی و خواهر ملا ولی پناهی- کلانتر بزرگ و نامی کی‌گیوی ازدواج می‌کند. 
پس از ازدیاد خویشاوندی بین خاندان برایی و تیره‌ی ملاعیوضی از طایفه‌ی کی‌گیوی، ازدواج‌های درون فامیلی و مستحکم شدن قرابت نسبی، خاندان ما در نقاره خانه- در دو روستای آبگرمک و آبزالو- ماندگار شدند. امروزه ایل کهن برایی، طایفه‌ای مستقل در بویراحمد است.
و جمعیت زیادی دارد. بخشی از اولاد و احفاد خوانین برایی و هموندان برایی تبار، در شهرستان بویراحمد، خلار فارس، دنا، گچساران، کهگیلویه، شیراز، اصفهان، بختیاری، تهران و دگر نقاط دنیا ساکن هستند و روزگار می‌گذرانند. 

به فرخ فالی و فیروزی
سخن را دادم از دولت بلندی /
طرازآفرین بستم قلم را
زدم بر نام شاهنشه قلم را

سروش درست
سوم آذرگان۱۴۰۰خ. 
یاسوج سرد پاییزی


کبنا را در اینستاگرام دنبال کنید؛
www.instagram.com/kebnanewsir
نام شما

آدرس ايميل شما

رضا پویان شرف آباد
Iran, Islamic Republic of
درود بر آقای سروش درست بدلیل پیگیری و نشر مطالب آموزنده تاریخی، بسیار متن رسا و پرمحتوایی است.
از رسانه کبنانیوز به خاطر نشر موضوعات تاریخی سپاسگزارم.
بویراحمد
Iran, Islamic Republic of
آقای درست که خود را روشنفکر ایل می پندارند منابع مطلب و مستندات موثق خود را نیز بنویسد. یعنی ایشون میخواهد بگوید مثل استاد کزازی ام 😂ایشان دارد تاریخ را تحریف میکند
امیر
Iran, Islamic Republic of
افسوس که افرادی چون شما نه قدر قلم دانند نه هنر.
نصیب سید محمد رضا
Iran, Islamic Republic of
درود بر شما! از مطلب تاریخی
Iran, Islamic Republic of
بهتر است از مطرح کردن مباحث قومی وقبیله ای خودداری کنیم
رسانه هم وظیفه ای مهم تر وفراتر از انعکاس مباحث قومی وقبیله ای و طایفه ای دارد.
همشهری
Iran, Islamic Republic of
درود درود درود
بویراحمد
Iran, Islamic Republic of
تاریخ استان و طوایف استان پر است از نقیضه گویی،تحریف و هر کسی تعریف از خود
در واقع ساکنان کنونی استان همه از استان‌ها و مناطق دیگر به این استان مهاجرت یا بهتر بگویم مهاجرت اجباری کردند بنابراین و با توجه به نبودن امکانات برای ثبت و قایع و شجره نامه ها همه مطالبی که در کتاب‌های،کتاب که نه داستان‌های تخیلی بعضی از به اصطلاح نویسندگان محلی سروده اند همه فاقد مستندات و فقط زایده ذهن دوستان می باشد.
درود و هزاران درود به ایران و ایرانی
کبنا حتما نظر را درج بفرمایید.
از نقاره خانه
Iran, Islamic Republic of
خود بگو وخود بنویس و خود هم باورکن..هه هه هه......
Iran, Islamic Republic of
... شمایی که نه حرمت نویسنده را دارید نه قلم را
موسویان
Romania
باسلام. این تحلیل برداشت شخصی و تحلیل زائده ذهن مولف و داستان سرایی تخیلی بدون اشاره به مستندات و منابع تحقیق می باشد. کی ملک ک نامبرده در تحقیق خود اشاره می نماید در سایر کتب تاریخی منتشر شده در استان کهگیلویه و بویراحمد هم عهد با خوانین برایی بوده و اشاره ای نشده ک بر چه اساسی و بر چه مراجعی ایشان می ملک را کدخدای خوانین معرفی کرده است. در کتاب هایی به نام خواجه تاجدار و دیگر کتب هیچ اشاره ای به هیچ خانی از بویراحمد نشده ک در جنگی ک اشاره شده بوده یا نبوده است. بهتر است برای مطرح کردن خود همه نوع دروغ را با داستان سرایی سر هم نکنیم. نوع نگاه ایشان بیشتر حالت رمان نوشتن دارد ک رمان هم زاییده تخیلات فرد است نه واقعیات
روحانی
Iran, Islamic Republic of
خیر قربان

این مطلب تاریخ این دیار و با رفرنس های علمی از نویسنده ای ارزشمنده و صاحب قلم زیبا و مسلط به نگارش است. ضمنا من خودم از طایفه ای هستم که اگر باید تعصبی حرف بزنم بدم می اومد. اما درود بر تو استاد بزرگ
Iran, Islamic Republic of
رفرنس هایش را مشخص کنید
Iran, Islamic Republic of
عجب نگاه نویسنده این یاداشت زائیده تخیل است ولی کتاب خواجه تاجدار نیست.
کتاب خواجه تاجدار رمانی و تخیلی از عقاید و باور های ذبیح الله منصوری است.
افسوس که قدر این استاد بزرگ را ندانیم.
برایی
Iran, Islamic Republic of
یکی نیست بگه سروش درست چرا شعر میگی؟! تو الفبای تاریخ را که باید مبنا و منبع داشته باشه بلد نیستی و الکی داری خودتو به قاجار و زند و ‌...متصل می کنی!
سابقه تاریخی خودت را اول بنویس که چه گلی به سر طایفه زدی و سپس برو پی وصله خان!
Iran, Islamic Republic of

که از نیاکانتان بوی آدمیت نبرده آید و بیشتر خودتان می گویی
راستگو
Iran, Islamic Republic of
سلام جناب آقای درست از توضیحات شما در مورد ایل برایی تشکر می کنم آیا افرادی که که اشاره نمودید از نوادگان محمد علی خان برای شرایط خاص وخطراتی که آنها را تهدید می کرد خود را با القاب رئیس معرفی کردند به چه دلیل آیا قبل از این اتفاق در منطقه از اقوام رئیس نبودند با توجه به اینکه لقب رئیس قرن‌ها پیش رایج بوده آیا خوانین برایی خود رئیس بودند یا خیر الان بیش از نیمی از جمعیت برایی با القاب رئیس مشهوردند اگر ریشه خوانین برایی ورئیسهای فعلی یکی است اعلام فرمایید اگر نیست به چه دلیل پیشوند نام مردان رئیس می‌باشد تشکر از شما راستگو
Iran, Islamic Republic of
نویسنده این قصه نویسی بیشتر شبیه داستان‌های محلی و بومی مناطق هست تا رفرنس تاریخی / حتی در کتابهای استانی چنین مطالبی تایید نشده در دنیای بزرگتر و تاریخ گسترده ایران و حتی استان خواننده به داستان‌سرایی برای تاریخ پنداری توجهی برعکس دارد شما بهتره برای کودکان قصه بنویسی
تنگ رواق برایی
Iran, Islamic Republic of
ایل سردیاروم
امیر
Iran, Islamic Republic of
هزاران درود بر این قلم زیبا
که به زیبایی تاریخ را می نویسد تا آیندگان حقیقت را بدانند.
دکتر محمود حکیمی
Iran, Islamic Republic of
استاد عزیز و گرانمایه!
از اطلاعات تاریخی شما که منبع آن از کتاب هایی مانند ناسخ التواریخ و... بود سپاسگزارم و بهترین مقاله تاریخی که در عمرم خواندم ایلخان برایی بود. الحق که نواده ایلخان برایی بودن خود یک افتخار برای شماست. از نظر بنده همان طور که نیایتان ایلخان ایل برایی بودند، شما هم ایلخان نویسندگان قوم لر هستید.
دکتر عزت جو
Iran, Islamic Republic of
هزاران دورد بر یگانه نویسنده ایل برایی
حاج هومان
Iran, Islamic Republic of
درود بر شما
شما و مرحوم طاهری جز مفاخر ادبی استان هستید و این مقاله تاریخی با قلمی زیبا نگاشته شده همانند مطالب کتاب کوچ کوچ
فریدون داوری
Iran, Islamic Republic of
از مطلب شما بسیار لذت بردم، امیدوارم خدواند شما را برای استان حفظ کند.
افزایش تنش میان پیونگ‌یانگ و سئول؛ قوای نظامی کدام کشور قوی‌تر است؟

افزایش تنش میان پیونگ‌یانگ و سئول؛ قوای نظامی کدام کشور قوی‌تر است؟

به گفته موسسه مطالعات استراتژیک یک اندیشکده دفاعی مستقر در لندن، کره شمالی در آغاز سال ...
مصوبه عجیب نمایندگان مجلس

مصوبه عجیب نمایندگان مجلس

 محمد حسین فرهنگی نماینده مجلس گفت: مجلس به حکم بسیار عجیبی در جریان رسیدگی به بودجه ...
دعای پدرها ردخور ندارد

دعای پدرها ردخور ندارد

با اینکه تصور می‌کنیم مادر جایگاه بالاتری نسبت به پدر دارد اما بسیاری از ما از جایگاه ...
فایل های مرتبط
1