کبنانیوز - دعوا جاي ديگري است

بدون در نظر گرفتن شرايط بحراني در حوزه سلامت، جرياني ناباورانه از استعفاي يكي از مهم‌ترين معاونت‌هاي وزير بهداشت خوشحال شدند. از وزير بهداشت دفاع كردند و عليه معاونش نوشتند و حتي با وجود نامه استعفا شايبه بركناري را مطرح كردند؛ دفاع و هجمه‌هايي مشكوك. با وجود اينكه وزارت بهداشت اغلب از فضاي سياسي دور بوده و بيشتر وزارتخانه‌اي تخصصي محسوب مي‌شود اما از آنجا كه در اين ۹ ماه گذشته سياست در مديريت بحران سلامت بيش از مسائل فني و تخصصي نقش ايفا كرده، گروهي از مخالفان دولت و طيفي از اصولگرايان از اين استعفا خوشحال شدند.

عباس عبدي در روزنامه اعتماد نوشت: پس و پيش از استعفاي معاون وزير بهداشت و مقام ديگر اين وزارتخانه معلوم شد كه يكي از اختلافات طرفين درباره حضور رسمي شبه علم تحت عنوان طب سنتي در پزشكي است. ابتدا خيلي روشن بگويم كه هيچ دانشي درباره پزشكي ندارم و طبعا نه قصد و نه صلاحيت نوشتن در اين باره را ندارم. هر‌گاه مريض شوم هر چه پزشك مورد اعتمادم بگويد انجام مي‌دهم بدون اينكه درباره آن چون و چرا كنم. درباره آنچه كه به طب سنتي هم مشهور است (در ادامه توضيح مي‌دهم كه چرا اين لفظ بي‌اعتبار است) تجربيات منفي ندارم. به ياد دارم كه پنجاه سال پيش كه دبيرستان مي‌رفتم مثل خيلي از جوانان ديگر شوره زيادي داشتم و ناراحتم مي‌كرد به ويژه هنگام درس خواندن موهاي سرم را داخل كتاب مي‌تكاندم و پر از شوره مي‌شد! يك عمه گوهر (عمه پدري) پيرزن دوست داشتني داشتيم يك بار كه به خانه ما آمده بود گفت، عمه جان يك بار موهايت را با ... (يك ماده غذايي، نامش را نمي‌آورم كه كسي نخواهد انجام دهد) بشور. شستم و شوره به كلي از ميان رفت! البته بعدها به يكي از جوانان خانواده همان توصيه را كردم و هيچ اثري نداشت! همچنين همسرم به‌طور معمول يك قاشق چاي‌خوري از پودري كه از محصولات زنبور است را مي‌دهد و مي‌خورم مي‌گويد كه براي گوارش خوب است. به ديگران هم توصيه مي‌كنيم. اين را هم نامش را نمي‌آورم، چون در حوزه وظايف و مسووليت من نيست. هرچند در سطح فردي مي‌توانيم چنين توصيه‌هايي را داشته باشيم. اينها را گفتم تا بگويم نسبت به تجويزاتي كه خود را تحت نام طب سنتي معرفي مي‌كند، حساسيتي ندارم و چه بسا بعضا و بر حسب مورد مي‌توانند موثر هم باشند كه توضيح خواهم داد. در اين يادداشت مي‌كوشم كه مساله روش علمي را توضيح دهم. اختلاف با طرفداران طب سنتي بر سر روش است و نه تجويز يا نام. اگر از منظر علمي نگاه كنيم، ما چيزي به نام طب مدرن يا سنتي نداريم، بلكه ما چيزي به نام علم و شبه علم و يا ضد علم داريم. طب مدرن مطلقا بايد علمي باشد. طب سنتي هم اگر در چارچوب علم آمد كه مي‌شود طب علمي و مدرن، هر چند در گذشته به علل ديگري تجويز و توصيه مي‌شده است. در طب سنتي دستوراتي وجود دارد كه فلان چيزها را بخوريد يا نخوريد، يا شيوه درمان فلان بيماري چگونه است. تقريبا پيش هر پزشك مدرن كه برويد، آنان هم دستورات غذايي مي‌دهند. ولي اين دستورات را از طب سنتي نگرفته‌اند، بلكه از طب مدرن و علمي گرفته‌اند. مثلا اگر پزشك ببيند ويتامين D بيمار كم است دستور مصرف قرص مي‌دهد يا استفاده از تابش مستقيم نور خورشيد. چگونه اين را مي‌فهمد؟ ابتدا برحسب بيماري متوجه مي‌شود كه براساس دانش پزشكي اين بيماري ممكن است ناشي از كمبود ويتامين D باشد (فرضيه) . سپس دستور آزمايش مي‌دهد. آزمايشگاه معلوم مي‌كند كه ويتامين D بيمار چقدر زير اندازه طبيعي است كه اين اندازه نيز در مطالعات پزشكي تعيين شده است (اثبات فرضيه) . برحسب ميزان كمبود ويتامين D در بدن و شرايط ديگر، پزشك دستوري را به بيمار مي‌دهد كه شامل خوردن قرص ويتامين D با دوز معيني در زمان‌هاي معيني و براي مدت معيني است يا دستور قرار گرفتن در اشعه آفتاب را مي‌دهد، يا اصولا فرضيه او رد مي‌شود و بيمار از نظر ويتامين D كمبودي ندارد كه بايد فرضيات ديگر را آزمون كند.
پزشك چرا فلان قرص را تجويز مي‌كند؟