کبنانیوز - نقدی تند یک دانشجو بر عملکرد رئیس دانشگاه پیام نور لنده

نقدی تند یک دانشجو بر عملکرد رئیس دانشگاه پیام نور لنده

شما که یک اسکناس هزارتومانی هم به جهادگران کمک نکردید، به چه حقی دربرنامه تجلیل ازجهادگران اردوی جهادی باحضورسردارهاشمی،اجازه صحبت برروی تریبون را ازمن جهادگر سلب میکنید؟اصلن خودتان باچه رویی به این برنامه رفتید؟چرابامانترای ذهنی فرسوده وافول انگیز خود،بنفشه ی آزادی بیان رابااندیشه فلجتان،لگدمال میکنید؟چرادهان من دانشجورابستید ومیبندید؟ ولی بدانیدآزادی با خون شهیدان استواراست،درحالی که من دانشجوبرجلجتای شهامت مست مستم،بااین وصف که من دانشجوی یک کلان مرده ام شاید.

مرا طاقت جرح نیست وتو را حاجت شرح! با یک عالمه درد، چسبیده در بیخ گلو و حسرتی تلنبارشده، با دریغ وحسرتی مداوم در دور برگردانی به نام سردرگمی، از صفر که هیچ از منهای بی نهایت، با نفوس‌های بدی که مانعی برآرمان طلبی نخواهند شد. هرچند ما در حیات برهنه‌ی امکانات آموزشی هستیم ولی اجازه نخواهیم داد، ما دانشجویان آموزشگاه تمرینی و بی برنامگی حضرتعالی شویم با دانشگاهی پنچر که یدکی عزم تغییر و تحول مدیریتی نو را طلب می‌کند. جناب دهقان، باور بفرمایید، کچلی و درماتیت سبوره ای موی سرمن، نه از کمبود روی است و نه کمبود امگا ۳، بل از خلأ ترسیم چشم انداز، مدیریت جنینی، سنتی و ابتدایی، هیچ انگاری، چندگانگی عظیم بی کیفیتی، انکار رادیکال ارزشی، و هدر رفت هوا در بطن حاشیه‌ها توسط شخص شماست، شاید ساختار درون دانشگاه، نه حاصل نفرین‌ها یا DNA، یا پوچی سایه‌ها باشد، شاید به این سبب است که شما توان درک استعاره‌ها را ندارید، ... در دانشگاه نه طعم، نه احساس، نه گلبرگ باور، نه شبنم تعهد، نه روزهای متوالی، نه جوانه زدن شاخکی، ونه خروس بانگی رامتوجه نمی‌شوید، بلکه تفکربسته شما تنها با ایجاد فضا و فرکانس حراستی، فوراً سعی می‌کنید، دانشجورا به محیط یاس ببرید ودرسراسیمگی هویت، بلاتکلیف رها کنید. باید بدانید من دانشجو نمی‌نالم بل فریاد می‌زنم، که نیهلیسم نمره‌ی علمی دانشگاه، اقلیم حاصلخیز کسالت شماست، و دکوراسیون وچیدمان ریش سفیدگونه تقسیم واحد بین اساتید، به جناب ع، به امر شما بازتاب ترس شما از تغییرات است، ناتوانی مدیریتی حضرتعالی چنان واضح است، که شما در روز کاری دانشگاه به تعطیلات می‌روید، به شما توصیه کردم قایم موشک بازی را «وادار» به قربانی کنید، چراکه توهین به دانشجو معاصرهیچکسی نیست، آخرین نوار کراپ من دانشجو بالبخند ژوکوند که صبربود نیز به سخره گرفته شد، چرا آن‌ها که برایده‌ی دانشجویی مشت دیرمجال می‌زنند، عفوشان محال است. جناب آقای دهقان، اوضاع دانشگاه ازبدو گرفتن، سکان مدیریتی توسط شما، هنوز که هنوز است شبیه کت وشلوارتان است، پس به ناچار درآستانه عزیمتی بهنگام به شما با ذکر دلایلی ثابت خواهم کرد، که تاریخ امدیریت شما در دانشگاه رو به پایان رسیده است. چرا که کاغذ سفید عملکرد حضرتعالی قابلیت قاب گیری را ندارد. ۱-به قول سایبر، پای همه‌ی کارگران رابه سیاست بازکردند، شما تاکنون در جلسات دانشگاه چندبار گفتید، دانشگاه محل تعلیم و تربیت است و سیاست باید درفضای دانشگاه ممنوع باشد، مگرجناب، سیاست پرده از رخسار استتار برنمی دارد وهویدای اسرارنیست؟ مگر رهبر معظم انقلاب، بارها سیاست گری وبرخورداری ازقدرت فهم وتحلیل سیاسی ریزترین پدیده‌ها را، نیازمبرم دانشجویان نمی‌دانند؟ ۲- شما که کمترین کمک به جهادگران نکردید، به چه حقی دربرنامه تجلیل ازجهادگران اردوی جهادی باحضور سردار هاشمی، اجازه صحبت برروی تریبون را ازمن جهادگر سلب می‌کنید؟ اصلاً خودتان با چه رویی به این برنامه رفتید؟ چرا با مانترای ذهنی بنفشه‌ی آزادی بیان نادیده می‌گیرد؟ چرا دهان من دانشجو را بستید ومیبندید؟ ولی بدانید آزادی با خون شهیدان استواراست، درحالی که من دانشجو برجلجتای شهامت مست مستم، بااین وصف که من دانشجوی یک کلان مرده‌ام شاید.
۳-مگرشما کلانتر دانشگاه بودید، که درروزدانشجو، باخواستن گزارش کار از نماینده، سعی بر زیر سایه بردنمطالبات بحق من دانشجو را داشته بودید؟
۴-آیا انحصارگری، واتخاذ موضع تدافعی شما، موجب نشده که نتوانید، درجلسه ای جواب منتقدین با این سؤال که دانشگاه چند دانشجو و استاد دارد، را پاسخ دهید؟
۵-ارزش درقاب، شاید پرسش استعلایی تمام عیاری است، که خواهان ایدئالی درفراسواست، شمایی که باید رأس خطاطیت، معناسازتحلیل کننده دردانشگاه باشید، چرا در جلسه‌ای باید چرایی ومعنای فسادعلمی راازدانشجو با علامت تعجب و شگفتی طلب کنید؟
۶-چرامن دانشجو، زمانی که باکلیت برنامه‌ای سلول وار، برای معنوی کردن روح دانشگاه با معجزه قرآن مجید آمدم، با شنیدن هزینه صدهزارتومانی اززیرباربرگذاری محفل دررفتید؟
۷- جناب دهقان، مسئول امورفرهنگی دانشگاه کیست؟
بودجه‌ی فرهنگی دانشگاه به کجا رفت؟ وقتی رهبر معظم انقلاب یک کشور حاضر به فدایی جان خویش درراه فرهنگ کشور هستند، که این مهم حاکی ازتوجه استراتژیک و راهبردی ایشان، به شاخص اصلی، ستون تمدن سازی اسلامی است، پس چرازمانی که دانشجویانی خودجوش می‌خواهند با ثبت اولین انجمن اهل قلم دانشجویی درسطح استان، خلأ امورات فرهنگی، چه در فضای مجازی بعنوان افسران جنگ نرم، و چه نوراسناپیر پویایی و خلاقیت در فضای حقیقی شوند، چرا بجای تعامل موجبات دلسردی وتشنجات، را فراهم می‌کنید؟
چرا به دانشجویان خودجوش برچسب می‌زنید؟
۸-چرا در جشن دانشجویی پیروزی انقلاب، شما قصورخودتان در جذب حداکثری ومشارکت دانشجو در برنامه‌ها را، پرسه زدن دانشجویان در فضای مجازی، از ساعت دوشب تاهشت صبح عنوان می‌کنید؟ تا کی باید حرف‌های تلخ شما را تحمل کنیم؟ درضمن شما در جایی فرمودید که معمولاًساعت ده شب می‌خوابید، پس رازآنلاینی دانشجویان راازکجا فهمیدید؟ ۹-آیاتاکنون قادر به شناسایی وکشف، استعدادهای دانشجویان برتردرزمینه های، علمی، فرهنگی، قرآنی، هنری، سیاسی، ورزشی، ادبی، و.... شده‌اید؟
۱۰-آیا برای ترقی دانشگاه، تاچه اندازه از ایده‌ها ونظرات دانشجویان نخبه، واساتید خلاق وآفریینده بهره برده‌اید؟
آیا تاکنون توانسته‌اید جلسه یا دورهمی ۴۰ الی ۵۰ نفری بین دانشجویان واساتید برگزارکنید؟
جناب دهقان، درپایان به این علت که در نواختن پیانوی شوق وحرکت روبه جلوی دانشجو و دانشگاه، نتوانسته‌اید آوازی باشید، و وارونه کردن، وارونگی‌ها در تأویل‌ها، کارهرروزه‌ی شما نبود، همچنین در پاسداشت ماهیت دانشگاه از رهگذر کنش و واکنش، نگاهی پیشاسوبژکتیو به خاستگاه عملی ارزش‌ها نداشتید، ازشما انتظار دارم شجاعت رابه محک تمامیت بزنید، تابیش ازاین حضورشما در دانشگاه موجبات سوتفاهم تفاهم نشود.
------------------------------------------
سید غفار فتحی ۱۳۹۸/۱/۲۴
-------------------------------------------