رسم انتظار / چطور در زمان غیبت امام زمان(عج) منتظر واقعی باشیم؟

کبنا ؛در میان هیاهوی شهرو گام‌های شتاب‌زده مردم، کم نیستند دل‌هایی که زندگی‌شان را در انتظار نوری فراتر از تمام روزمرگی‌ها گره ‌زده‌اند. هر کس به نحوی، در گوشه‌ای از زندگی روزمره‌اش، یاد امام زمان(عج) را زنده نگه می‌دارد.
درست مانند مادری که در دل آشفتگی خانه، قلبش را به او گره می‌زند، و جوانی که در شلوغی خیابان، دستانش را برای طلب آرامش امام زمانش بلند می‌کند. دوست داشتن امام زمان (عج) برای این مردم در زندگی روزمره جاریست و بسیاری با تکیه بر سخنان علما، خوب یاد گرفته‌اند که چطور این چراغ امید را در دل‌هایشان روشن نگه‌دارند و با دعا و انتظار برای ظهور، این دلبستگی را عمیق‌تر کنند.
چرا باید امام زمان را دوست داشته باشیم؟
این عاشقی قصه‌ امروز و دیروز نیست و از همان ۹ ربیع سال ۲۶۰ هجری قمری که ردای امامت بر قامت حضرت مهدی(عج) نشست تا به امروز که درست یک هزار و ۱۸۷ سال از این امامت می‌گذرد، شیعیان خوب رسم شیفتگی را یاد گرفته‌اند و دعای فرج ذکر روزانه‌شان شده است.
علمای بسیاری از چرایی این دوست داشتن گفته‌اند، آیت الله محمد تقی بهجت نیز در کتاب عصر ظهور در این رابطه جملات نابی را تذکر داده‌اند:«اگر دوست خدا هستیم، باید امام زمان را دوست داشته باشیم: ما امام زمان (ع) را دوست می‌داریم، چون امیرِ نَحل است (یکی از القاب علی بن ابی طالب (ع) است، به معنی پادشاه زنبوران) امور ما مطلقاً به وسیله او به ما می‌رسد؛ و او را پیغمبر (ص) برای ما امیر قرار داده؛ و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطه بین ما و خود قرار داده؛ و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست.پس اگر خود و کمال خود را خواهانیم، باید دوست خدا باشیم؛ و اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات او از نبی و وصی، باشیم؛ وگرنه یا دوست خود نیستم، یا دوست واهب العطایا (بخشنده نعمت‌ها) نیستیم، یا دوست واسطه‌های فیض نیستیم.»
نسخه‌ای برای شناخت
فرار از فراموشی امام زمان(عج) و استمرار دلدادگی؛ در گرو شناخت درست از امام زمانمان است، نکته‌ای که بنا بر گفته آیت الله جوادی آملی از ۲ شیوه به دست می‌آید:« شناخت تاریخی و شناخت واقعی که از قسم نخست مهم‏تر است. مسئله مهم این است که ما آن حضرت را به حقیقت بشناسیم و ایشان نیز ما را ببیند؛ نه اینکه ما حضرت را ببینیم.»
این عالم در این رابطه توضیح می‌دهند:« در زمان پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم (که مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زیادی آن وجود مبارک را می‏دیدند، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود:«و تراهم ینظُرُون اِلیک و هُم لایُبصرون»؛ آنها را می‏بینی که به تو می‌‏نگرند؛ ولی تو را نمی‏‌بینند. اهل نظر هستند، اما اهل بصیرت نیستند. هنر این است که به گونه‌‏ای باشیم که وجود مبارک امام زمان(علیه‌السلام) ما را ببینند. در قرآن کریم آمده است؛ خدا که بر همه چیز بصیر است، در روز قیامت به عده‏ای نگاه نمی‏کند و نگاه تشریفی خود را نسبت به عده‌‏ای اعمال نمی‌‏کند.اگر ما در مسیر صحیح حرکت کنیم، آن حضرت ما را می‏بیند.»
هر روز به یاد امام غائب
در میان تمام باید و نبایدهایی که علما در قالب کتاب و سخنرانی به دست شیعیان رسانده‌اند، عده‌ای از مردم کوچه و بازار هم با تکیه بر ندای دل خود، برای زنده نگه داشتن یاد امام زمان(عج) گام برداشته‌اند.
محمد یکی از این افراد است که طبق یک قانون نانوشته هر عصر جمعه یاد امام غائب را در دل‌ها روشن نگه‌ می‌دارد و با ارسال یک پیامک به جمعی از دوستان، سال‌هاست که دعا برای فرج حضرت مهدی(ع) را یادآور می‌شود:«نزدیک به ۹ ساله که یک لیست از دوستان و آشنایان توی گوشیم دارم و هر جمعه به همشون پیام می‌دم تا دعا برای ظهور امام زمان(عج) یادشون نره. این یه کار دلیه که برای امامم انجام می‌دم و امید دارم قدمی برای ظهورشون برداشته باشم.»