تاریخ انتشار
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۲۳:۵۷
کد مطلب : ۵۰۳۰۹۶
یادداشت:
وابستگی حیات نتانیاهو به جنگ و خون
۰
کبنا ؛با وجود آنکه در اراضی اشغالی موجی از اعتراضات، تظاهرات و تحصن‌ها علیه سیاست‌های جنگ‌افروزانه بنیامین نتانیاهو به پا خاسته است، اما هیچ‌یک نتوانسته چرخ بی‌رحم ماشین جنگ او را متوقف سازد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بی‌هیچ انعطاف و تردیدی، راه خود را در میدان آتش و خون پی گرفته است.
سیدهادی سیدافقهی-کارشناس مسائل غرب آسیا: ۱. با وجود آنکه در اراضی اشغالی موجی از اعتراضات، تظاهرات و تحصن‌ها علیه سیاست‌های جنگ‌افروزانه بنیامین نتانیاهو به پا خاسته است، اما هیچ‌یک نتوانسته چرخ بی‌رحم ماشین جنگ او را متوقف سازد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بی‌هیچ انعطاف و تردیدی، راه خود را در میدان آتش و خون پی گرفته است. راز این سماجت روشن است: به اعتراف بسیاری از رقبای سیاسی، نخبگان و حتی فرماندهان نظامی اسرائیل، نتانیاهو به خوبی می‌داند که توقف جنگ به معنای فرو افتادن او در چنگال قانون و روانه‌شدن به زندان است. از این رو، حیات سیاسی خویش را در استمرار جنگ می‌بیند. برای او تفاوتی ندارد که میدان نبرد کجا باشد؛ غزه، جنوب لبنان یا سوریه، همگی صحنه‌هایی‌اند برای تداوم عمر سیاسی‌اش.
۲. بمب خبری این روزها نیز، که بر محور طرح «اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات» سامان یافته، بیش از آنکه واقعیتی ژئوپلیتیکی باشد، حربه‌ای رسانه‌ای برای سرگرم‌ساختن افکار عمومی درون اراضی اشغالی و مشغول‌کردن ذهن‌ها در سطح منطقه است. در واقع، اسرائیل با پشتیبانی واشنگتن ابتدا در پی یکسره‌کردن پرونده غزه است و آنگاه خلع سلاح حزب‌الله در لبنان و تجزیه سوریه را در دستور کار قرار داده است.
۳. با این همه، این خیال‌پردازی‌ها با موانعی جدی روبه‌روست. بحران اقتصادی در اراضی اشغالی، مخالفت‌های درون دولت صهیونیستی با تداوم جنگ، و اعتراض خانواده‌هایی که فرزندانشان در دست حماس اسیرند، همگی بر سر راه نتانیاهو سدهایی سترگ ایجاد کرده‌اند. به نظر می‌رسد تحقق اهداف او در این شرایط دشوار و بلکه ناممکن است.
۴. در ایالات متحده نیز هم‌زمان تظاهراتی علیه دونالد ترامپ به راه افتاده است، آن هم به سبب حمایت بی‌چون‌وچرایش از نتانیاهو و جنگ در غزه. هرچند این اعتراضات بیش از آنکه به تغییر سیاست عملی بینجامد، کارکردی رسانه‌ای و روانی دارند، اما تأثیرشان در شکل‌دادن به افکار عمومی و ایجاد فشار سیاسی غیرقابل انکار است. با این حال، نباید انتظار داشت که این حرکت‌ها به‌تنهایی بتوانند مسیر جنگ غزه یا معادلات منطقه را دگرگون کنند.
۵. با این وجود، یک احتمال همچنان باقی است: اگر دامنه اعتراضات در داخل اسرائیل به حدی برسد که دست‌کم دو سوم شهرک‌نشینان به خیابان‌ها آمده و نمایندگان خود را به استعفا از کنست وادارند، آنگاه با انحلال پارلمان، کابینه نتانیاهو نیز سقوط خواهد کرد. با این حال، چنین سناریویی پرمخاطره و دور از دسترس می‌نماید و کسی نمی‌داند پس از آن، چه سرنوشتی در انتظار ساختار سیاسی اسرائیل خواهد بود.
سیدهادی سیدافقهی-کارشناس مسائل غرب آسیا: ۱. با وجود آنکه در اراضی اشغالی موجی از اعتراضات، تظاهرات و تحصن‌ها علیه سیاست‌های جنگ‌افروزانه بنیامین نتانیاهو به پا خاسته است، اما هیچ‌یک نتوانسته چرخ بی‌رحم ماشین جنگ او را متوقف سازد. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بی‌هیچ انعطاف و تردیدی، راه خود را در میدان آتش و خون پی گرفته است. راز این سماجت روشن است: به اعتراف بسیاری از رقبای سیاسی، نخبگان و حتی فرماندهان نظامی اسرائیل، نتانیاهو به خوبی می‌داند که توقف جنگ به معنای فرو افتادن او در چنگال قانون و روانه‌شدن به زندان است. از این رو، حیات سیاسی خویش را در استمرار جنگ می‌بیند. برای او تفاوتی ندارد که میدان نبرد کجا باشد؛ غزه، جنوب لبنان یا سوریه، همگی صحنه‌هایی‌اند برای تداوم عمر سیاسی‌اش.
۲. بمب خبری این روزها نیز، که بر محور طرح «اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات» سامان یافته، بیش از آنکه واقعیتی ژئوپلیتیکی باشد، حربه‌ای رسانه‌ای برای سرگرم‌ساختن افکار عمومی درون اراضی اشغالی و مشغول‌کردن ذهن‌ها در سطح منطقه است. در واقع، اسرائیل با پشتیبانی واشنگتن ابتدا در پی یکسره‌کردن پرونده غزه است و آنگاه خلع سلاح حزب‌الله در لبنان و تجزیه سوریه را در دستور کار قرار داده است.
۳. با این همه، این خیال‌پردازی‌ها با موانعی جدی روبه‌روست. بحران اقتصادی در اراضی اشغالی، مخالفت‌های درون دولت صهیونیستی با تداوم جنگ، و اعتراض خانواده‌هایی که فرزندانشان در دست حماس اسیرند، همگی بر سر راه نتانیاهو سدهایی سترگ ایجاد کرده‌اند. به نظر می‌رسد تحقق اهداف او در این شرایط دشوار و بلکه ناممکن است.
۴. در ایالات متحده نیز هم‌زمان تظاهراتی علیه دونالد ترامپ به راه افتاده است، آن هم به سبب حمایت بی‌چون‌وچرایش از نتانیاهو و جنگ در غزه. هرچند این اعتراضات بیش از آنکه به تغییر سیاست عملی بینجامد، کارکردی رسانه‌ای و روانی دارند، اما تأثیرشان در شکل‌دادن به افکار عمومی و ایجاد فشار سیاسی غیرقابل انکار است. با این حال، نباید انتظار داشت که این حرکت‌ها به‌تنهایی بتوانند مسیر جنگ غزه یا معادلات منطقه را دگرگون کنند.
۵. با این وجود، یک احتمال همچنان باقی است: اگر دامنه اعتراضات در داخل اسرائیل به حدی برسد که دست‌کم دو سوم شهرک‌نشینان به خیابان‌ها آمده و نمایندگان خود را به استعفا از کنست وادارند، آنگاه با انحلال پارلمان، کابینه نتانیاهو نیز سقوط خواهد کرد. با این حال، چنین سناریویی پرمخاطره و دور از دسترس می‌نماید و کسی نمی‌داند پس از آن، چه سرنوشتی در انتظار ساختار سیاسی اسرائیل خواهد بود.
