چند ماه آینده شاهد آغاز انتخابات در گچساران و باشت هستیم، اما به نظر می آید طلسم انتخابات انحصاری در این دو شهرستان هنوز شکسته نشده است.
به گزارش کبنانیوز، درست است که انتخابات فضای باز سیاسی در اختیار افراد می گذارد تا خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهند، ولی در فضای کاندیداهای انتخابات انحصار دیده می شود.
غلامرضا تاجگردون در همان سال انتخابات 98 اصرار داشت که تأیید صلاحیت شود و این جمله او که «ما تعیین می کنیم چه کسی مجلس برود» بسیار در رسانه ها نشر داده شد، تاجگردون در یکی از برنامه ها سخنرانی کرد و اینگونه گفت که «بکوبید به دهان کسانی که شبانه به این کوچه‌ها می‌آیند و رأی می خرند، یکبار گفتم اگر ما نباشیم، ما و مردم تعیین می‌کنیم که چه کسی باشد. تا روزی که نونهالان این محلات بزرگ شوند و سرپایشان بایستند با آنها خواهم بود»، همان سال تاجگردون با زحمت زیاد از سوی شورای نگهبان تأیید صلاحیت شد ولی در مجلس با رد اعتبارنامه مواجه شد. تاجگردون بر اساس همان حرف قدیمی خود که «ما تعیین می کنیم چه کسی باشد» در سال های بعد  از هیچ کدام از اصلاح طلبان حمایت نکرد و روی برادر خود ساسان تاجگردون سرمایه گذاری کرد. دلیل این کار چه بود؟
بعد از آن اتفاق دیگری که شاهد بودیم در بین حسینی پور ها بود، حسینی پور ها هم مشابه تاجگردون ها عمل کردند. سید قدرت  حسینی زمانی که در انتخابات میان دوره ای 1400 رد صلاحیت شد، از قبل برنامه ریزی کرده بود که برادر خود را برای جایگزینی معرفی کند، و همین کار را کرد. سید ناصر حسینی پور بسیار ضعیف تر از برادرش بود و فقط به دلیل حمایت های سیاسی و با پایگاه رأی اجتماعی و قومی نماینده شد. چرا سیدقدرت حسینی پور بجای اینکه فرد توانمندی را معرفی کند، برادرش را از تهران به فرمانداری گچساران آورد تا ثبت نام کند، کسی که هیچ آشنایی با منطقه نداشت و دیدیم که در این دو ساله کار خاصی نکرد.
هم تاجگردون و هم حسینی ها و همچنین جعفری در دوره نمایندگی خود، برای نورچشمی های خود در ادارات جا باز کردند. در همه این دوره ها تبعیض وجود داشت و این افراد با وجود اینکه خیل مردم به آنها رأی داده بودند، ولی فقط شعاع نزدیکان خود را می دیدند و برای آنها تلاش می کردند.
تاجگردون در دوره نمایندگی خود تبعیض، منفعت طلبی و دوقطبی سازی را به حدی رساند که خود عامل اصلی رد اعتبارنامه اش در مجلس شد.  در دوره تاجگردون دلخوری و ناراحتی از تبعیض های تاجگردون بسیار زیاد بود.
قطعا قریب به اتفاق نمایندگان مجلس در سال 98 از اصولگرایان و مستقل هایی بود که زمینه های اصولگرایی داشتند، ولی این مجلس اصلاح طلب هم داشت، پزشکیان نماینده تبریز از جمله افرادی بود که در دوره ای وزیر خاتمی بوده و اصلاح طلب ترین فرد در مجلس محسوب می شد، ولی تاجگردون آنقدر در گچساران و باشت دوقطبی سازی کرده بود و در سطح کشوری نیز فعالیت هایی داشت که خیلی افراد علیه او شده بودند، که دیدیم خانم افشاگر اینستاگرامی مدتی علیه او چه فعالیت های گسترده ای داشت.
چرا باید انتخابات در گچساران و باشت در انحصار دو خانواده باشد، و مردم انتخابات را فقط با این دو خانواده ببینند؟ چطور ممکن است که افراد توانمندی برای نمایندگی وجود نداشته باشد؟ و چرا افراد توانمند از طریق طیف های سیاسی معرفی نمی شوند؟ چرا شکست خورده ها همچنان باید در صدر اخبار انتخابات باشند؟
جعفری که در دوره دو ساله نماینده مردم بوده، اگر واقعا توانایی داشت چرا در دوره بعد رأی نیاورد، او در دوره نمایندگی اش تنگنای سیاسی در شهرستان ایجاد کرده بود و همه ادارات نیز تحت امر او بودند، او حالا چه دستاوردی برای مردم دارد، به جز اینکه سعی دارد سهم خود را از پروژه های دو شهرستان مطرح کند،  چرا او که خود جزو بزرگان سیاسی هر دو شهرستان است بجای ورود چند باره به انتخابات، جا را برای افراد توانمند باز نمی کند و کسی را معرفی نمی کند؟
قطعا گچساران و باشت با افراد صفر کیلومتر رشد نمی کند، بلکه افرادی باید پای کار انتخابات بیایند که در سطح کشوری ارتباطات داشته باشند، کار اجرایی کرده باشند و با قوانین نیز آشنایی داشته باشند، نه افرادی که همیشه در محدوده شهرستان بوده اند و توانمندی خاصی ندارند.
فضای رأفت و مهربانی و از خودگذشتگی در انتخابات گچساران و باشت اصلا وجود ندارد، و منیت ها بیش از پیش است، نیاز هست که طیف ها و تشکل های سیاسی پای کار بیایند، افرادی که لیدر سیاسی نباشند، بلکه مطالبه گر باشند و افراد توانمندی را پای انتخابات بیاورند. لازم است که پیرهای سیاسی کنار بروند و خانواده شان را نیز کنار ببرند، تشکل های سیاسی نباید اجازه دهند که این افراد با منافع شخصی خود وارد گود انتخابات شوند.
حاکمیت وظیفه دارد فضا را برای فعالیت تشکل های سیاسی محیا کند ولی می بینیم که مدیران فقط تلاش می کنند فضای انتخاباتی را مدیریت کنند که به حاشیه نرود، در حالی که اگر به فکر مردم بودند، برای قبل از انتخابات نیز به فکر فعال کردن تشکل های سیاسی می افتادند.
فضای انتخابات گچساران و باشت انحصاری و معماگونه است، کی قرار است این انحصار بشکند مشخص نیست، باید ببینیم چه کسانی پای کار می آیند و چه اتفاقی در چند ماه آینده می افتد.
 

کبنانیوز