وکیلی: جناب آقای رئیسی مواظب ادراک عمومی جامعه باش‌!

کبنا ؛افعال سیاستمداران در فضایی خنثی فهم نمی‌شود. بسته به بستر و موقعیت سیاستمداران، قول و عمل آنها معنا و قضاوت می‌شود. اگر ادراک عمومی (به هر علتی) پیرامون یک سیاستمدار مثبت باشد، قول و فعلش خوشبینانه معنا می‌شود و اگر از بداقبالی، ادراک عمومی منفی شود، هرچه بگوید در دل کسی نفوذ نمی‌کند. اگر بخت یکی چندان بلند شود که تلقی عمومی خوبی پیرامونش شکل بگیرد به‌ راحتی کلامش نافذ می‌شود و می‌تواند برای کارهای بزرگ، افکار عمومی را با خود همراه کند. اما اگر تشت اقبالش افتاد و این ادراک منفی شد، هرچه بگوید، چه خوب و چه بد، نمی‌تواند دل کسی را برباید. چندان این امر می‌تواند تاثیرگذار باشد تا جایی که مردم حرف راستِ سیاستمدارِ بد اقبال را باور نمی‌کنند و حرف ناراستِ خوش‌ اقبال را با کمال میل می‌پذیرند. این همه، یعنی ادراک عمومی مسئله‌ای حیاتی است. کم نیستند سیاستمدارانی که قربانی ادراک عمومی جامعه شدند. درواقع همه سیاستمداران در معرضِ تهدیدِ ادراک عمومی جامعه‌اند. اگر کسی در دام ادراک عمومی منفی افتاد، در همه گفتار و کردارش به دیده تردید و با بدبینی نگریسته می‌شود. قطعاً هر سیاستمداری که به چنین وضعی دچار شود، نمی‌تواند توفیقی بیابد. اگر همدلی میان جامعه و حکمران از میان رفت، هیچ تصمیم بزرگی نمی‌توان گرفت. روحانی در دور دوم خودش گرفتار چنین دامی شد. دقیقاً به همین علت، در دولت دومش، هیچ تصمیم مهمی را نتوانست بگیرد. تمام تصمیماتش بخاطر عدم همراهی مردم، به جایی نرسید.
امروز ادراک عمومی جامعه نسبت به رئیسی مثبت است. او در مناظرات، شخصیتی میانه‌رو و متخلق از خود نشان داد. در قوه قضاییه نشان داد تا حد زیادی مستقل است و چندان اهل باندبازی نیست. صراحتاً گفته است که با برجام خصومتی ندارد و اهل بگیروببند رسانه‌ها و تهدید فضای مجازی نیست. به همین سبب شعار دولت فراگیر و فراجناحی او را بسیاری از مردم باور کردند. او در مناظرات صراحتاً از برجام و رویکرد تعامل با دنیا دفاع کرد و اصلاً چهره تندی از خود نشان نداد. این شعارها در کنار سلوک مدیریتی‌اش در قوه قضائیه، از او چهره‌ای که با تندروی فاصله دارد تصویر کرده است. در هر حال، امروز ادراک عمومی جامعه نسبت به رئیسی مثبت است اما در معرض تهدید می‌باشد. جامعه زخم دیده ایران تا یکسال مسئول وضع موجود را دولت حسن روحانی می‌داند؛ اما همین جامعه در ابتدای شروع دولت رئیسی نظاره گر برخی نشانه هاست. به عنوان مثال طرح ساماندهی فضای مجازی که در مجلس مطرح است می تواند پاشنه آشیل ادراک عمومی باشد و یا فرجام برجام، گرانیگاه مهمی در باورسازی مردم می‌باشد. بر همین اساس هر نوع نوسان در وضع موجود می تواند به سرعت ادراک مثبت عمومی را به خطر اندازد. رئیسی سخنان مهمی گفته، و جامعه نیز خوشبینانه آن سخنان را معنا کرده است. چشم جامعه امروز به اتفاقات است. سرعت تحولات نیز بالاست و امکان تعویق هیچ تصمیمی را نمی‌دهد. اکنون نیز در بزنگاه همه آن تصمیمات هستیم. کسی از حاکمیت یکدست، بهانه‌ای را برای تعویق تصمیم نمی‌پذیرد. و یا اینکه جامعه نمی پذیرد که جناب رئیسی بگوید: نگذاشتند. این ادراک عمومی مثبت پیرامون رئیسی به این علت شکل گرفته که او هم وعده اصلاح‌طلبانه و بشارت بهبود امور را داد، و هم با چالش موانع و مقاومت در حاکمیت روبرو نیست. از این روی جامعه چشم انداز مثبتی دارد. عدم تحقق هر وعده رئیسی، ادراک عمومی را با سرعت بیشتری نسبت به بدعهدی‌های اسلافش منفی خواهد کرد. مرز عشق و نفرت او در جامعه باریک است. رئیس جمهور منتخب باید هر آینه این تهدید را جدی بگیرد!