خانه سینما در پیامی اعلام کرد "درگذشت استاد آواز ایران زنده‌یاد محمدرضا شجریان را به خانواده محترم ایشان، جامعه موسیقی کشور و اعضای جامعه اصناف سینمای ایران تسلیت می‌گوید."
هیات مدیره خانه سینما نیز درگذشت خسرو آواز ایران را تسلیت گفت و پیام داد: «بدون تردید استاد محمدرضا شجریان نه تنها فخر ما در عرصه آواز و نه فقط ارزشمند در صحنه موسیقی فیلم بلکه به عنوان انسان موثری در پهنه اجتماعی که در آن می‌زیست، از جاودانه‌های تاریخ این سرزمین خواهد ماند. هیات مدیره جامعه اصناف سینمای ایران (خانه سینما) سوگوار از دست دادن یار دیرین خود است و این فقدان را به عموم هنرمندان، دست‌اندرکاران سینما و مردم هنردوست ایران و جهان تسلیت می‌گوید.»
فرشته طائرپور، رییس انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگان (اکت) نیز در پیامی عنوان کرد: «همزمان با عزای اربعین حسینی، ستاره پرفروغ آسمان هنر و موسیقی ایران‌زمین، استاد شجریان نیز به دیدار حق رفت تا در محضر لطف او آرام گیرد و به پاس «ربنا»ی ملکوتی‌اش، قدر بیند و بر صدر نشیند. جایش هماره خالی و یادش همیشه باقی خواهد بود.»
اصغر فرهادی، کارگردان برگزیده اسکار نیز در پیامی درگذشت محمدرضا شجریان را تسلیت گفت. در بخشی از پیام او آمده است: «با تمام وجود غمگینم. نام او در این سرزمین می‌درخشد.»
کانون کارگردانان سینمای ایران نیز برای درگذشت استاد شجریان پیام داد: «بانگ آواز قرن‌ها هنر و فرهنگ ایران‌زمین و صدای ماندگار مردم به آسمان پر کشید. پرواز بانگ ربنا را به مردم و آب و خاک این سرزمین تسلیت می‌گوییم.»
امروز در فقدان قله آواز ایران، مرغ سحر ناله سر می کند
وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی درگذشت محمدرضا شجریان، خسرو آواز ایران را تسلیت گفت.
در پیام تسلیت، سیدرضا صالحی امیری خطاب به همایون شجریان آمده است:
«خبر تاسف بار ضایعه درگذشت خسرو آواز ایران، استاد والامقام و گرانمایه محمدرضا شجریان موجب اندوه همه علاقه‌مندان آن یگانه آواز ایران شد.
شجریان در طول عمر هنری خود همواره بازتاب صدای مردم روزگار خویش بود و نوای جاودانه‌اش معنوی‌ترین لحظات ایرانیان را رنگ و طعمی دوچندان می‌بخشید.
او که دعای ربنا را با نوای بی بدیلش خواند و وقف ملت بزرگ ایران کرد، در زمره اساتیدی بود که چراغ فرهنگ موسیقی ایرانی را در چند دهه به سختی و با تحمل رنج‌های فراوان تا به امروز بر دوش کشید و شیوه آوازش بسیاری از ایرانیان را با ادبیات ایرانی و اشعار شاعران کهن ایران زمین مأنوس کرد.
امروز در فقدان قله آواز ایران، مرغ سحر ناله سر می کند و ملت بزرگ ایران سوگوار داغی تازه است.
ضمن عرض تسلیت این غم بزرگ به عموم ملت ایران و علاقه‌مندان و دوستداران آن استاد پرآوازه به‌ویژه اهالی فرهیخته فرهنگ، هنر و ادب سرزمینمان، از درگاه خداوند متعال برای استاد عزیزمان طلب رحمت و مغفرت و برای جنابعالی و خاندان گرامی صبر و سلامت مسالت می‌کنم.»
بدرقه شجریان به آوای «درود» خواهد بود
سید مجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی درگذشت محمدرضا شجریان را تسلیت گفت.
به گزارش کبنا، حسینی در این پیام نوشته است:
«هوالجمیل،
زُهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت
می‌موید به تلخی و به زاری می‌گرید هر که در آیینه آوازش از خویش رمیده و در عشق آرمیده باشد.
خنیاگر وطن، تن به خاک وطن و جان به جان جهان سپرد. کیمیاگری که به گوهر هنر، شریک دردها و درودهای روزگار خویش بود و به اعجاز آواز، ناب ترینِ نیایش‌ها را سرود و بی‌نقاب‌ترینِ انسان‌ها را ستود. اگر چه بالای آن سرو به سعی مرگ خم آورده است اما به حُسن خداداد خویش و به مهر ماندگار مردم، آن جانِ جویا جاودانه است و به صاحب‌دلی، صدایش نوشداری آشفتگی‌ها و سرگشتگی‌ها باقی خواهد ماند.
استاد «محمدرضا شجریان» متولدِ مردم بود و بدرقه او نه به لحن و لهجه «بدرود» که به آوای «درود» خواهد بود اما مگر می‌توان به بوی بهار و عطر گل و غیبت یار به حسرت نگریست و نخواند که
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد؟»
پیام محمود دولت‌آبادی در سوگ محمدرضا شجریان
محمود دولت‌آبادی در پیامی درگذشت محمدرضا شجریان را تسلیت گفت و نوشت: یادش زنده و زنگ صدایش همیشه.
این نویسنده در یادداشتی که در پی درگذشت «خسرو آواز ایران» به طور اختصاصی در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: «محمدرضا شجریان درگذشت، تسلیت به نزدیکان - وابستگان و پیوستگانی که نیم قرن با زنگ صدای او، با فهمِ اهمیتِ شعر در صدای او، و خویشاوندی دوباره با شیوه‌های دستگاهی صدای او به واقع زیستند و خواهند زیست. مردمی که اکنون می‌گرید. اما تلخی پایانِ زندگی شجریان منحصر به این کمتر از یک سال اخیر نبود که با گرمای خانواده، دلدادگی پزشکان مجرب و علمِ پزشکی زنده نگه داشته شد. تلخی عمیق‌تر آن بود که هنرمند ممتاز آواز ایران در اوج کمال‌یافتگی، حضور و بانگِ بی‌نظیرش دریغ شد از مردمی که اکنون به سوگ او نشسته‌اند و اشک می‌ریزند. دیگر این‌که چون محمدرضا شجریان از هنرِ خودِ، یعنی از زندگی منع شد، ندیدم و نشنیدم همکارانِ وی، اربابِ هنر موسیقی دمی آشکار به شکوِه برآورند و دریغا شنیدم برخی ذوق‌زده و طعنه‌زن هم شدند که این خود چیزی جز نشان فرومایگی نبود.
باری... هیچ نفوسی همیشه زنده نخواهد ماند، اما در این «بر تسمه نقاله زمان» گذر داشتن خوب است که آبرومندانه گذری باشد، چنان که شجریان (سیاوش) گذر کرد.
روانِ او شاد
یادش زنده و زنگ صدایش همیشه»
محمدرضا شجریان و محمود دولت‌آبادی در سال‌های دورتر
دریافت لینک صفحه با کد QR
