دریافت لینک صفحه با کد QR

گزارشی در خصوص متضرر شدن گوجه کاران منطقه لیشتر گچساران و سوء مدیریت در برداشت محصول؛

آیا کسی داد گوجه‌کاران لیشتر را شنید؟ / خط کش بومی و غیر بومی در زمین روزگار کشاورزان را سیاه کرد / چقدر ما داد کشیدیم کسی صدامون را نشنید / تنها حرفم به مسئولان این است که می سپارمتان به امام زمان

24 تير 1399 ساعت 11:08

حداقل کاری که مسئولین می توانند بکنند این است که مثل کشاورزان جیرفت کرمان که مسئولانشان رسیدگی کردند و حتی خسارت کشاورزان را براورد کردند و رسیدگی کنند. من فقط برای خودم نمی گویم، برای کسانی می گویم که از امشب حتی نان شب شان را ندارند بخورند. از رسانه ها تقاضا داریم کمک کنند. کسانی که ده روز پیش بار زدند صددرصد ضرر کردند، قشر مظلومی بودند، کسانی که از اول با رابطه بازی بار زدند ضرر نکردند.

وقتی در واحدهای تولیدی کشاورزی مدیریت‌ها به درستی انجام نگیرد، نابسامانی‌ها در همه بخش‌های اقتصادی و تولید مشاهده می‌شود، تعداد زیادی از گوجه کاران در منطقه لیشتر گچساران امسال در برداشت محصول خود متضرر شدند. امسال اولین سالی بود که در کهگیلویه و بویراحمد دولت برای گوجه کاران یارانه دولتی درنظر گرفت، ولی به گفته گوجه کاران، یارانه نیز بصورت عادلانه تقسیم نشده است، عده‌ای سود کردند و عده‌ای متضرر شده‌اند. عدم هماهنگی‌ها و برنامه ریزی، عدم حمایت جهاد کشاورزی و قراردادهایی که جهاد کشاورزی با شرکت‌های طرف قرارداد محصول گوجه کاران مبهم بوده، و گوجه کاران هر چقدر منتظر ماشین و سبد شرکت‌ها مانده‌اند به جایی نرسیدند، برخی‌ها شکایت کرده‌اند، بارها با سازمان جهادکشاورزی استان در میان گذاشته‌اند، جلسه‌ای در لیشتر برگزار شد، ولی نتیجه‌ای که سود کشاورزان را دربرداشته باشد نداشت. به جز عدم هماهنگی و مدیریت برداشت، جهاد کشاورزی باید هر ساله به کشاورزان الگوی کشت بدهد تا از میزان متضرر شدن گوجه کاران کاسته شود ولی متاسفانه به این امر توجهی نمی‌شود.
سوالی که در ابتدا بوجود می‌آید این است که چرا دولت به کمک گوجه کاران نیامده است؟
محرابی دهیار لیشتر در این خصوص گفته است به جهاد کشاورزی شکایت برده است ولی اذعان داشت آمار کشاورزان متضرر را ندارد، اما خود کشاورزان تعداد متضرران را حدود 100 نفر ذکر می‌کنند. از طرفی مسئول جهاد کشاورزی شهرستان گچساران نیز پاسخی به خبرنگار کبنا نداد، و اما کشاورزان خواستار پاسخ شفاف رئیس سازمان جهاد کشاورزی کهگیلویه و بویراحمد هستند. موضوعی که صدای کشاورزان را در آورده بیش از هر چیزی تبعیض در برداشت محصول بوده است.

گوجه کاران لیشتر از مسئولان ناراضی هستند

نظری یکی از کشاورزان لیشتری در خصوص اینکه گوجه کاران حمایتی نمی‌شوند و کود و بذر دولتی هم به آنها داده نمی‌شود گفت: سطح زیر کشت خودم 11 هکتار هست، با زمین پسرعموهایم 40 هکتار می‌شود. ما سرمایه گذار هستیم و هر ساله در این منطقه گوجه کاری می‌کنیم، 12 شغل مستقیم ایجاد کرده‌ایم. کشاورزان گوجه کار در بذر و کود و هیچ چیزی حمایت نمی‌شوند، کود دولتی کیسه‌ای 48 هزار تومان توزیع می‌شود، به ما کیسه‌ای 120 هزار تومان می‌دهند. دولت بذر دولتی را دولت کیلویی 2 و خورده‌ای توزیع کرد. همین بذرها را در بازارسیاه کیلویی 8 و 9 میلیون فروختند. بذر دولتی را من کیلویی 9 میلیون خریدم».
در خصوص عدم وجود برنامه ریزی‌های سفت و سخت برای بار زدن گوجه‌ها، نظری گفت: «سازمان تعاون و جهادکشاورزی امدند دولتی گوجه بخرند، قراردادهایی بستند، با لیشتر قرارداد بسته بودند، از خیرآباد حواله به لیشتر صادر می‌کردند، از خیرآباد گوجه می‌رفت. سبدها رو بین آدم‌های خودشون تقسیم می‌کردند. الان گوجه‌های من نصفش روی زمین له شد و خراب شد. خیلی‌ها اینطوری شدند، اقای حمزه نظری، افشون، نورمحمدی، عباسی، حسینی همه اینطوری شدند». «بار من 1000 تن بوده است. از هزار تن به سختی سبد تهیه کردم، 100 تن رو به دولت دادم. سازمان تعاون با جهاد به نمایندگی از کشاورزان با شرکت‌ها قرارداد بستند که بیایند گوجه‌ها رو جمع کنند. من درخواست یک برگ قرارداد دادم که برم شکایت کنم ولی ندادند. در این جریان خیلی زد و بند شد. چند سال گذشته همین اتفاق افتاد، تلویزیون پخش کرد. امسال دولت آمد این کار را بکند ولی متاسفانه پارتی بازی کردند و گوجه‌های افراد خاصی را بردند. مشکلات ما این است که سازمان تعاون با کشاورزان همکاری نکردند، فقط یک تبلیغات رسانه‌ای کردند و یک سری افراد خاص را گوجه‌شان رو بردند. گوجه ما که اینجا غریبه و غیربومی بودیم روی زمین موند، چند سال هست اینجا کشت می‌کنیم، روی زمین موند. ما هم اهل زد وبند نبودیم. سبد و ماشین در اختیار ما نگذاشتند، افرادی را معرفی می‌کردند و از کارخانه سبد می‌گرفتند. دلال‌ها امدند ماشین و سبد اجاره‌ای به مردم دادند، هر ماشینی یک میلیون و نیم از مردم پول گرفتند و سازمان تعاون و جهاد از این کار جلوگیری نکردند. هر کسی یه جوری به جیب خودش زد به غیر از ما که الان داریم کیلویی 100 و 200 تومن داریم می‌فروشیم. در این جریان فقط کشاورز بود که سود نکرد». سجاد افشون هم در این باره گفت: «می‌توانستند زمین‌هایی کشاورز را بر اساس هکتار، یارانه دولتی‌شان را پرداخت کنند تا ضرر سنگین نکنند. ولی متاسفانه کاری نشد. گوجه را باید به سمت اصفهان حرکت بدهیم، گفتند سبد می‌دهیم، محصولتان را برداشت کنید. بار سبد بزنید، گفتند شرکت سبد می‌دهد، یک بار که زدیم و رفت، شرکت سبد نداد. اینکه چرا سبد به ما ندادند نمی‌دانم، شاید دولت ازشان خواسته که سبد ندهند، که برایشان هزینه‌ای نشود و دولت ضرر کشاورز را نپذیرد. اگر سبد را شرکت می‌داد، شرکت که مال دولت است. من با معاون وزیر تماس گرفتم و گفتم مگر این شرکت دولتی نیست؟ گفتند مگر اقای تاج الدینی هماهنگی نکردند؟ به اصفهان دفتم، مدیرعامل یکی از شرکت‌ها در اصفهان گفت سبد نداریم که بدهیم، ولی من وارد همان شرکت شدم، فیلم هم گرفتم که بیش از 10 هزار سبد در شرکت موجود بود. آقای تاج الدینی با مدیرکل تعاون روستایی در این باره تماس گرفت و بعد با من تماس گرفت و گفت ما برای شما سبد تهیه می‌کنیم. دوباره محصول خودمان را بار زدیم و رفتیم، باز هم سبد ندادند. گوجه را کنار گذاشتم، به خاطر این بی مسئولیتی‌ها. اداره تعاون همکاری کرد ولی بقیه همکاری نکردند». سید مبین حسینی نیز در این خصوص گفت: «نمی‌دانم چطور به عده‌ای ماشین می‌دادند و به عده‌ای ندادند. مسئولان گفتند ماشین می‌فرستیم، ولی نمی‌آمد، من خودم گزارش ماشین‌ها را می‌دادم، ماشین ساعت 2 نیمه شب می‌آمد سر زمین برخی کشاورزان بار بزند، توقیفش می‌کردم. زنگ می‌زدم کلانتری و فیلم می‌گرفتم که مسئولان ببینند. 6 هکتار گوجه کاری داشتم، 500 تا 600 میلیون تومان هزینه کردم، الان ضرر کردم. کمتر از 200 میلیون تومان فروخته شد که همه‌اش هم با قیمت پایین، هزینه کارگر و بار و کرایه شد. همه گوجه‌ها خراب شده‌اند، به خاطر بی مسئولیتی. تنها حرفم به مسئولان این است که می‌سپارمتان به امام زمان».



سجاد افشون و نظری می گویند اینجا در لیشتر بین بومی و غیربومی فرق گذاشته می‌شود، افشون اصالتاً نورآبادی است و در لیشتر کشاورزی می‌کند، او می‌گوید: «چرا زمانی که زمین کشاورزی را اجاره می‌دهند، آن زمان بحث بومی و غیربومی نیست، ولی زمان برداشت کشاورز غیربومی می‌شود، چرا بین کشاورزان بومی و غیربومی در بحث برداشت تفاوت قائل می‌شوند». نظری نیز در این خصوص گفته است: «به عده‌ای از آشناهاشون سبد و ماشین می‌دادند، به همه نمی‌دادند، خیلی از خانم‌ها اینجا برای ما کار می‌کنند، برای منطقه درآمدزایی می‌شود، خانه و مغازه‌شان را اجاره می‌دهند، تراکتورهایشان کار می‌کند، ولی متاسفانه همکاری با ما نکردند، دلال‌ها رو اوردند توی کار. چقدر ما داد کشیدیم کسی صدامون را نشنید.». اما سیدمبین حسینی در این باره حرف دیگری می زند، او می‌گوید: «به نظرم بومی و غیربومی فرقی نمی‌کند، خیلی از کشاورزهای لیشتری هم ضرر کردند، نمی‌دانم واقعاً به چه افرادی سبد و ماشین می‌دادند ولی به یک افراد خاصی داده می‌شد». آنچه از دیده‌ها و شنیده‌ها برمی آید این است که میان کشاورزان فرق قائل شده است و به همه کشاورزان سبد و ماشین برای بار زدن داده نمی‌شده است.
کشاورزان هر کدام با توجه به هکتار زمین و سرمایه‌ای که داشتند هزینه کردند، اما سه کشاورزی که با انها مصاحبه شد گفته‌اند حتی نیمی از محصولشان برداشت نشد، و گوجه‌ها روی زمین خراب شدند. نظری می‌گوید: «یک میلیارد و دویست میلیون خودم هزینه کردم، پسرعموهام 800 میلیون تومان پسرعموهام.  هکتاری 100 میلیون تومان خرج کردم الان هکتاری 5 میلیون دارم می‌فروشم، از یک میلیارد و دویست میلیون تومان خیلی بخواهم بفروشم، 80 تا 100 میلیون تومان شود. بقیه‌اش ضرر شده است. شغل من کشاورزی است، شغل دیگری ندارم، زندگی م نابود شد، همین الان طلبکار دارم که پول می‌خواهد» افشون نیز درباره میزان هزینه و ضرری که کرده است می‌گوید: «13 هکتار گوجه داشتم. با برادرهایم برداشته بودیم و متحمل ضرر سنگینی شدیم. کار اصلی ما کشاورزی است، کلاً هفتاد میلیون فروش رفت که همه ش پول کارگر و کرایه شد. چند تا بار برای بازار زدم، هر بار 4 میلیون در می‌آورد، که یک میلیونان را باید بدهیم برای کرایه. با برادرهام بالای یک میلیارد هزینه کردم. کل فروش بازاری ما به 70 میلیون نمی‌رسد، همه این 70 میلیون هزینه سبد و کارگر و کرایه ماشین شده است. برای گوجه چینی حداقل 80 تا کارگر در زمین کار می‌کردند. که قسمتی از پولشان پیش من مانده و نتوانستم پرداخت کنم». «رئیس یک سازمان وقتی کشاورز را ببیند باید درک کند که کشاورز چقدر دارد ضرر می‌کند، متاسفانه مدیرکل جهاد کشاورزی امدند در لیشتر جلسه گذاشتند. بعد از جلسه از ایشان پرسیدم، گفتند هر کیلو شاخه‌ای هزار تومان می‌اندازد، گفتیم الهی شکر، ما دست بوسشان هم هستیم. ولی بعد از اینکه رفتند قضیه طور دیگری شد. اینطور شد که هر کیلو شاخه‌ای 600 تا 550 بیاندازد. یعنی دولت متعهد شود 400 تومان به کشاورز بدهد. اگر می‌خواستند یارانه بدهند، خودشان نمی‌دانند که در دمای 47 درجه زمین زراعی، گوجه نابود می‌شود. همین دیروز رفتم و دیدم که زمین دارد گند می زند. یارانه به ما پرداخت نشد، باید محصول برداشت شود و ببرند تا یارانه پرداخت شود». یکی از موضوعات مهم این بوده که گوجه از محصولاتی است که زود خراب می‌شود، و در صورتی یارانه به کشاورز پرداخت می‌شود که محصولشان برداشت شود، ولی به گفته کشاورزان ماشین در اختیار آنها قرار داده نشد. افشون می‌گوید کشاورزانی که هفته پیش یعنی در هفته دوم تیرماه محصولشان را برداشت کردند صددرصد ضرر کرده‌اند. سید مبین حسینی می‌گوید «حدوداً صد کشاورز در لیشتر ضرر کرده‌اند».
               
نظری درخصوص درخواستش از مسئولان می‌گوید: مسئولان همکاری نکردند، و گوجه ما روی دستمان ماند، این داستان 4 سال پیش اتفاق افتاد، حداقل دولت باید حمایت کند تا ضرر کشاورز جبران شود، متاسفانه دلال‌ها وارد کار شدند و هر چه صدا کردیم صدایمان به جایی نرسید». افشون می‌گوید: تنها تقاضایی که از مسئولین دارم این است که حداقل هکتاری محاسبه کنند، نه اینکه حواله بدهند به شرکت، مشخص نیست چه بلایی سر حواله بیاید. حداقل کاری که مسئولین می‌توانند بکنند این است که مثل کشاورزان جیرفت کرمان که مسئولانشان رسیدگی کردند و حتی خسارت کشاورزان را برآورد کردند و رسیدگی کنند. من فقط برای خودم نمی‌گویم، برای کسانی می گویم که از امشب حتی نان شبشان را ندارند بخورند. از رسانه‌ها تقاضا داریم کمک کنند.  کسانی که ده روز پیش بار زدند صددرصد ضرر کردند، قشر مظلومی بودند، کسانی که از اول با رابطه بازی بار زدند ضرر نکردند. بعد از این بخواهیم چکار کنیم، با خدا است». سید مبین حسینی که از گله و شکایت خسته است می‌گوید هر چقدر شما در رسانه‌تان بنویسید هیچ فایده‌ای ندارد، هرچقدر شکایت کنیم فایده‌ای ندارد تنها حرفی که به مسئولان می‌زنم این است: می‌سپارمتان به دست امام زمان.
------------------------------------------------
گزارش از سیده زهرا حسینی فر
------------------------------------------------

کد مطلب: 423129