بنده قبلاً یک بار با اداره کل میراث فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد همکاری کردم؛ لباس محلی زنان و مردان استان را ثبت ملی کردیم. الأن از مدیرکل محترم آن خواهش می‌کنم که با ما همکاری کنند برای ثبت رقص محلی زنان و مردان استان کهگیلویه و بویراحمد که یکی از ابعاد فرهنگ ما است و ما خودمان باید حافظ فرهنگ مان باشیم؛ اگر ما این رقص محلی را ثبت نکنیم، چه بسا دیگران به نام خودشان آن را ثبت کنند. 
فرهنگ، گمشده‌ی این‌ روزهای جامعه‌ی ماست؛ در روزگاری که جامعه در تنگنای اقتصادی قرار گرفته، پرداختن به فرهنگ و امور فرهنگی کمتر دیده می‌شود. به‌ویژه با شیوع ویروس کرونا از اهمیت پرداختن به فرهنگ کمتر نیز شده است. در همین رابطه با یکی از فعالان فرهنگی در استان کهگیلویه و بویراحمد گفت‌وگویی داشته‌ایم. سیده اعظم کاظمی، شاعر، نویسنده و از فعالان فرهنگی و اجتماعی در استان کهگیلویه و بویراحمد و کارمند دانشگاه علوم پزشکی است که کارش را از انجمن شعر دهدشت شروع کرده‌ است. تا کنون سه کتاب شعر نیز به نام‌های «دنیا آرامش می‌خواهد»، «این خانه بدون او» و «بدترین قمار زندگی» به چاپ رسانده است.
کاظمی درباره‌ی وضعیت شعر و ادبیات در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌گوید: شعر در استان، دوران اوج خیلی خوبی داشت. متأسفانه ویروس کرونا حوزه‌ی شعر و ادبیات را نیز بی‌نصیب نگذاشته است و باعث شده ارتباط شعرا با انجمن شعر کمتر شود؛ من گمان می‌کنم در استان، چندین شاعر ملی و پر آوازه‌ی خوبی داریم و هنوز هم می‌توان در این شرایط کرونا هم به دنبال شعر بود و استعدادهای جدید را پرورش داد.
کاظمی درباره‌ی عملکرد انجمن شعر استان کهگیلویه و بویراحمد معتقد است: به نظر من وضعیتش خیلی خوب است؛ مثلاً در گچساران شاهنامه‌خوانی دارند که اتفاقاً خیلی هم شرکت‌کننده دارند. افراد شرکت‌کننده هم اغلب راضی هستند. در دهدشت و یاسوج هم وضعیت همین‌طور است. به نظر من برای شعر و نویسندگی کارهای خیلی خوبی انجام می‌دهند.
او معتقد است: یک شرط اساسی در پیشبرد امور فرهنگی، همکاری سیستم‌های فرهنگی با یکدیگر است. یعنی اگر رسانه و به‌ویژه شبکه‌ی استانیِ دنا در این انجمن‌ها شرکت کند و به صورت زنده آن را پوشش دهد، زحمت این عزیزان دیده می‌شود و استعدادهای شکوفا نشده مشخص می‌شوند؛ به نظر من شبکه‌ی دنا و سایت‌های خبری باید فعالیت‌های انجمن شعر را بیشتر پوشش بدهند.
کاظمی ادامه می‌دهد: اعضای انجمن شعر بیشتر ترجیح می‌دهند که رسانه‌ها به سمت‌شان بروند، تا این‌که خود از رسانه‌ها دعوت کنند. من پیشنهادم به رسانه‌ها این است که خود داوطلبانه به انجمن‌های شعر سر بزنند و از فعالیت‌های آن‌ها گزارش تهیه کنند.
کاظمی یکی از علل رکود در انجمن شعر و ادبیات را شیوع ویروس کرونا می‌داند. او در همین زمینه بیان کرد: ما قبلاً جشنواره‌های مختلفی داشتیم در استان ولی در دو سال اخیر این فعالیت‌ها به دلیل شرایط به وجود آمده ناشی از کرونا خیلی کمتر شده است. مثلاً در کهگیلیویه هر سال نوروز شب‌های شعر بلاد شاپور را داشتند که من خودم هر سال در آن‌جا شرکت کردم. ولی بعد از کرونا، این جشنواره هم دیگر برگزار نشد. در بقیه‌ی شهرستان‌ها هم همین اتفاق افتاد. متأسفانه شرایط کرونا باعث شده که این فعالیت‌ها خیلی محدودتر شوند. اگر قبلاً در هر جلسه‌ای 15 نفر شرکت می‌کرد، الأن به حدود 5 نفر رسیده است.
این فعال فرهنگی و اجتماعی تاکنون فعالیت‌های خدماتی فرهنگی و اجتماعیِ فراوانی داشته است که ما از او جویا شدیم مختصری درباره‌ی فعالیت‌هایش توضیح دهید. او درباره‌ی اقداماتی که انجام داده، اظهار داشت: بنده به عنوان فعال اجتماعی و فعال فرهنگی، سعی کردم ارتباطی بین این دو حوزه‌ی فعالیت برقرار کنم؛ تقریباً یک سال است که با زندان مرکزی یاسوج به عنوان مربی شعر و داستان همکاری دارم؛ خیلی از دوستان در آن‌جا توانستند دست به قلم شوند و بنویسند و استعدادشان شکوفا شود. از یک طرف هم سعی کردم در حیطه‌ی تخصصی خودم که کار دندان‌پزشکی هست، در مناطق دورافتاده‌ و محروم استان و کشور بروم و کارهای دندان‌پزشکی را به صورت رایگان انجام دهم. سعی کردم هم از ذوق هنری و هم از حوزه‌ی تخصصی خودم استفاده کنم. حتی اگر توانسته باشم درد یک نفر را کاهش داده باشم راضی هستم. هم فعالیت‌هایم در زندان و هم کارهایم در مناطق محروم کاملاً افتخاری و رایگان بوده است. این‌ها همه زکات علم و هنر است.
از او پرسیدیم در حوزه‌ی رسانه‌ها هم فعالیت‌هایی داشته و ما یادداشت‌هایی از او در رسانه‌ها می‌دیدیم، اما الأن مدتی است کمتر شده است. آیا دلیل خاصی داشته است؟ کاظمی در پاسخ بیان کرد: در رسانه‌ها من سعی کرده‌ام بیشتر در حوزه‌ی نقد دست به قلم شوم، و هر چیزی که نوشته‌ام انتقاد از مسئولین بوده است. انتظاری که دارم این است که مسئولین محترم و عزیز ظرفیت انتقادپذیری‌شان را افزایش دهند که ما اهل قلم بتوانیم با جرأت بیشتری بنویسیم. شاید منِ اهل رسانه موضوعی را از دید دیگری ببینم که تلنگری باشد به مسئولین؛ البته برعکس آن هم صادق است.
این فعال فرهنگی ادامه داد: بنده قبلاً یک بار با اداره کل میراث فرهنگی استان همکاری کردم؛ لباس محلی زنان و مردان استان کهگیلویه و بویراحمد را ثبت ملی کردیم. الأن از مدیر کل محترم آن خواهش می‌کنم که با ما همکاری کنند برای ثبت رقص محلی زنان و مردان استان کهگیلویه و بویراحمد که یکی از ابعاد فرهنگ ما است و ما خودمان باید حافظ فرهنگ‌مان باشیم؛ اگر ما این رقص محلی را ثبت نکنیم، چه بسا دیگران به نام خودشان آن را ثبت کنند.

کبنانیوز