با چند نفر از فعالان و همیاران محیط زیست اطراف جاده کمربندی شهرستان گچساران به دیدار جوانی سبزاندیش رفتیم، جوانی که با عشق به طبیعت 39 درخت اکالیپتوس را بصورت یک ردیف پشت سر هم و با فاصله کاشته است، اکالیپتوس هایی که دارند قد می کشند ولی نیاز به مراقبت دارند.
مهرداد خلیل پور، فوق لیسانس مهندسی نفت از دانشگاه امیرکبیر کار و بار و زندگی را ول کرده و هر روز ساعت های زیادی را با درخت هایش می گذراند، او درباره اندیشه سبزش می گوید: از قبل تجربه کاشت درخت را داشتم ولی عمده فعالیت هایم از همین فروردین ماه 98 شروع شد، پارسال یک سری بادام کاشتم، جواب نداد ولی امسال خداروشکر تونستم. کاشتن هر درختی یه قلقی داره و با هم فرق دارند، الان یک سری بادام هم کاشته ام و دارم روی کاشت انجیرکوهی کار می کنم.

آقای خلیل پور بدون اینکه به خاطر این کارش از جایی یا سازمانی پولی بگیرد هر روز با دوچرخه اش مسافت منزل تا طبیعت کنار جاده کمربندی گچساران را طی می کند تا به درخت های اکالیپتوسش سر بزند، آنها را آب بدهد، سنگچینشان کند، یا کاه گل بزند که دیواره ها محکم بمانند. روی سنگچین ها را خار و شاخه درخت گذاشته تا مورد هجوم دام قرار نگیرند. «اینها را یکسال نگهداشتم تا ریشه کنند، فروردین ماه آوردم و کاشتم، تا تابستان آینده نیاز به مراقبت و آب دادن دارند».  
پرسیدیم چرا اکالیپتوس کاشته ای؟ و چرا این قسمت شهر؟ می گوید «بیشتر آلودگی های هوای شهر و ریزگردها از سمت غرب می آید، همینطور بادهای تابستانه و گرم و خشکی از سمت غرب به شرق می اید که در لهجه لری «تش باد» نام دارد، اگر اینجا درخت کاشته شود، سرعت بادهای داغ را می گیرد و از شدت گرمای هوا می کاهد. «نارکی» مدیر تشکل سبزگامان هم در تکمیل می گوید «قبلا پوشش گیاهی اینجا بیش از این بود، بخصوص در منطقه ای بالاتر از اینجا، ولی الان درخت ها کم شده و از بین رفته اند و گرمای هوا هم تشدید شده است.
خلیل پور می گوید اکالیپتوس درخت «محکم و مقاومی» است و ریشه عمیقی دارد، ارتفاع زیادی دارد، سریع رشد می کند و ارزشمند و مفید است، بخصوص آنکه با آب و هوای گرم هم سازگار است. اینکه دور اکالیپتوس ها را سنگچین کرده ام دلیل دارد، اگر درخت بدون سنگچین باشد در معرض تخریب و هجوم دام قرار می گیرد. «بطور کلی یکی از مشکلات از بین رفتن پوشش گیاهی درختان کنترل نشدن دام در طبیعت است که دلسوزان محیط زیست همواره نسبت به آن انتقاد دارند».

خلیل پور می گوید اوایل زمین داران و یا مسئولان می خواستند درخت ها را از ریشه درآورند به دلایل مختلفی که می آوردند، ولی مقاومت کردم، دلایل منطقی آوردم، مشکلی هم برای زمین های زمین داران درست نخواهد کرد. او یک پیشنهاد خوب هم برای کم شدن گرمای هوای تابستان به منابع طبیعی داده است مبنی بر اینکه برای جلوگیری از ورود هوای گرم به داخل شهر، این دیوار سبز طولانی تر و دو سه ردیفه گردد تا بطور واقعی «تش باد» های تابستان کنترل شود.
همگی از خلیل پور بخاطر این کار خداپسندانه، انسان دوستانه و سبز تشکر می کنیم، ولی خلیل پور شبیه پدری که نگران فرزندانش باشد می گوید امیدوارم هدفم به ثمر برسد و درخت ها بزرگ شوند.
ما هم امیدواریم اکالیپتوس های کودک بزرگ شوند تا تلاش بیش از یک سال آقای خلیل پور نتیجه ای زیبا و سبز داشته باشد و خستگی از تنش بیرون کند. اما مهمتر هم آن است که این اندیشه سبز به وسیله مردم و با همیاری مردم ادامه دار باشد، اصولا اندیشه ای پابرجا می ماند که پایدار باشد، صحبتی که بین گفتگوها برایم جالب آمد این بود که می گفتند همه مردم بطوربالقوه علاقه به کاشت یک نهال سبز دارند ولی همت بالایی برای عملی کردن آن نیست. از طرفی مهم آن است که این اندیشه ها به مسیر درست خود هدایت شوند، گاهی علاقه هست، ولی نیاز هست که مسئولانی از محیط زیست و منابع طبیعی هم همت کنند و هماهنگی هایی شود، لازم است نهال به شکل مناسبی کاشته شود تا ثمر دهد و در نهایت به درستی از ان مراقبت شود.
«ضربان زندگی از قلب طبیعت می آید، آن را زنده نگاه داریم»


..........................................
گزارش: سیده زهرا حسینی فر

کبنانیوز