کبنانیوز - احمدی‌نژاد با شعار «به جان هر چه مَردِه، احمدی بر می‌گرده» وارد شهرستان بهمئی شد / احمدی‌نژاد در باره بقایی و مشایی چه گفت + متن کامل سخنرانی + تصاویر

احمدی‌نژاد با شعار «به جان هر چه مَردِه، احمدی بر می‌گرده» وارد شهرستان بهمئی شد / احمدی‌نژاد در باره بقایی و مشایی چه گفت + متن کامل سخنرانی + تصاویر

فشارهای روحی و روانی و سیاسی در کنار فقر، بیکاری و مشکلات اشتغال، مسکن، اجاره خانه، بهداشت و آموزش طاقت بسیاری از مردم را طاق کرده است.

محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهور سابق ایران به شهرستان بهمئی استان کهگیلویه و بویراحمد سفر و در یادواره شهدای 17 شهریور سخنرانی کرد.
به گزارش کبنا، مردم شهرستان بهمئی با شعارهایی همانند؛ «به جان هر چه مرده، احمدی برمی‌گرده» مورد استقبال قرار گرفت.
محمود احمدی نژاد روز جمعه ۱۶ شهریور ۱۳۹۷ ضمن حضور در جمع پرشور و انقلابی اهالی شهر لیکک بهمئی به مناسبت گرامیداشت شهدای ۱۷ شهریور طی سخنانی درباره شرایط امروز کشور گفت: «مشکلات اقتصادی راه‌حل دارد. راه آن پافشاری بر عدالت، اصلاح وضع بانک‌ها، کاهش هزینه‌های دولت و تغییر نحوه بودجه‌ریزی و همچنین توزیع ثروت کشور بین مردم است. احترام به آزادی و رای و نظر و حقوق مردم و دخالت دادن آنان در امور کشور مقدمه لازم برای حل مشکلات است. »
متن کامل سخنرانی ایشان در این مراسم به شرح زیر می‌باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه
خداوند بزرگ را سپاسگزارم که توفیق حضور در این خطه، شهرستان بهمئی و شهر لیکک و دیدار با شما عزیزان را عنایت نمود. مردم این منطقه، ایل بزرگ بهمئی ایرانیان اصیل و مردمانی مومن، شجاع، صبور، انقلابی و دوست‌داشتنی هستند. مردم و بزرگان، صاحب‌نظران، اساتید و مشاهیر این خطه همواره مدافع استقلال و عزت ایران بوده و خدمات ماندگاری را به ایران عزیز تقدیم کرده‌اند. وجود مردم این خطه همواره برای جامعه مفید بوده است و کمترین هزینه را برای کشور داشته‌اند. فهرست بلند شهدای عزیز این منطقه، پرچم بلند و پر افتخار آزادی‌خواهی و عدالت طلبی ملت ایران است. سلام و درود خداوند بر شما و همه مردم کهگیلویه و به بویرحمد و همه موحدان و آزادی خواهان و عدالت طلبان. امروز می‌خواهم درباره سه موضوع با شما صحبت نمایم.

موضوع اول درباره 17 شهریور است.

17 شهریور 57 یک روز استثنایی و نقطه عطف حرکت تاریخی ملت ایران است. حکومت سابق در اوج قدرت بود و بسیاری از مبارزان نامدار و تقریباً تمام گروه‌های مخالف را سرکوب کرده بود و احساس امنیت می‌کرد. با اتهام وابسته به اجنبی و یا کمونیست اسلامی آنها را از متن مردم جدا کرده و در زندان و تبعید نگه می‌داشت. مردم ایران همیشه به وابستگی به اجانب بسیار حساس بوده و از اندیشه کمونیستی نیز به شدت بیزار بوده‌اند. اغلب قدرت‌های جهانی آن زمان نیز با حمایت کامل از آن حکومت تصور می‌کردند که ایران جزیره آرامش است. اما مردم گرچه به حکومت بدبین بودند اما هرگز باور نمی‌کردند که آنقدر سنگدل باشد که مردم خودش را به رگبار ببندد. تصور این بود که با تظاهرات آرام، حکومت به خواست مردم برای اصلاح امور تن می‌دهد. روز دوشنبه 13 شهریور برای اولین بار نماز عید فطر در فضای باز قیطریه و با حضور شهید بهشتی، شهید مفتح و شهید باهنر و بسیاری از سیاسیون برگزار شد و سپس جمعیت ده‌ها هزار نفری در خیابان شریعتی شروع به راهپیمایی کردند. اعتراض مردم به وضع اقتصاد، فرهنگ، وابستگی و چپاول بود. یکی از باشکوه‌ترین تظاهرات آرام برگزار شد و تا عصر و نزدیک میدان آزادی ادامه یافت. در اواخر راهپیمایی یک شعار در بین جمعیت پیچید که؛ «پنجشنبه 8 صبح قیطریه». این راهپیمایی نیز با حضور شهید بهشتی و دیگران روز پنجشنبه 16 شهریور با حضور گسترده‌تر مردم برگزار شد و در اواخر راهپیمایی شعار جدیدی مطرح شد؛ «فردا صبح 8 صبح میدان شهدا یا ژاله». از ساعت 6 صبح جمعه حکومت نظامی اعلام شده بود لیکن بسیاری از مردم اطلاع نداشتند و در میدان شهدا تجمع کردند. بخشی از میدان توسط تانک‌ها و افراد خاص محاصره شده بود. هنوز چیزی از 8 صبح نگذشته بود که از چند طرف حمله به مردم با تیربار و تفنگ‌های ژ 3 آغاز شد. تعداد زیادی زن و مرد و حتی کودک کشته شدند و جمعیت خشمگین در چند جهت شروع به حرکت کرد و درگیری به نقاط مختلف شهر کشیده شد و تا شب ادامه یافت. این حادثه ناگهان چهره خشن و ضد مردمی آن حکومت را به طور آشکار در برابر مردم قرار داد. اعتماد اندک باقی‌مانده در مردم فرو ریخت و شمارش معکوس سقوط حکومت آغاز شد و طولی نکشید که کار تمام شد. کسی تصور نمی‌کرد یک حکومت در برابر خواست منطقی و آرام، مردم خودش و زن و مرد و کودک را به رگبار ببندد. یاد شهیدان 17 شهریور و همه شهیدان و امام (ره) را گرامی می‌داریم.

موضوع دوم درباره شرایط امروز کشور است.

ثروت طبیعی ایرانیان چند برابر متوسط جهانی است. در نفت و انرژی رتبه اول و سایر معادن و منابع طبیعی نیز پنج برابر متوسط جهان ذخیره داریم. غنی‌ترین فرهنگ و تمدن متعلق به این سرزمین و مردمان خوب آن است. بهترین مردم و نیروی انسانی و جوانان باهوش، کارآمد، مومن و دلسوز در ایران زندگی می‌کنند. ایرانیان در هر جای عالم که حضور دارند و یا زندگی می‌کنند، موفق‌اند. با این مردم و با این ثروت خدادادی، باید دارای بهترین زندگی و آبادترین کشور و آزادترین و بانشاط‌ترین ملت‌ها باشیم. اما به دو دلیل مشکلات فراوانی در برابر ملت قرار دارد.

علت اول فشار و توطئه دشمنان است.

دشمنی استکبار و استعمار با ملت ایران تاریخی است. آنان فرهنگ اثرگذار انسانی و توانمندی‌های ذاتی و تاریخ پرافتخار ملت ما را رقیب و مانع اصلی دوام سلطه خود بر جهان می‌پندارند. هر روز به یک بهانه دنبال تضعیف ملت ایران هستند. قبل از انقلاب هم که تقریباً تمام سیاست‌های حکومت هماهنگ با آنان بود اجازه پیشرفت به ما ندادند. حدود پنجاه سال قبل، در آغاز صنعتی شدن، همزمان به ما کارخانه پیکان دادند که 20 سال بود از رده خارج شده بود و به شرق آسیا کارخانه بهترین خودروها را دادند. با طرح‌های به اصطلاح اصلاحی و عمرانی اقتصاد ما را از بین بردند و وابسته کردند. آنان با پیشرفت علمی و صنعتی و فناوری ما مخالفند. رسماً گفته‌اند و می گویند که باید ایران را عقب نگه داشت. بعد از انقلاب هم که با جنگ و تحریم‌های پی در پی، اختلاف افکنی و حذف نیروهای کارآمد در تلاشند جلوی پیشرفت ملت را بگیرند. بدتر از آن برنامه‌های مخربی است که به عنوان راهکارهای سیاسی و اقتصادی به تصمیم‌گیران ما توصیه می‌کنند و به نابودی ثروت و استقلال ملت و کشور می‌انجامد.

علت دوم بی برنامگی مسئولان کشور است.

شرایط اقتصادی سخت شده است و مردم به شدت در فشار هستند. فشارهای روحی و روانی و سیاسی در کنار فقر، بیکاری و مشکلات اشتغال، مسکن، اجاره خانه، بهداشت و آموزش طاقت بسیاری از مردم را طاق کرده است. بسیاری از مردم در امور روزمره خود مانده‌اند. قدرت خرید مردم به شدت کاهش پیدا کرده است. وضع بازار آشفته است. تکلیف تولیدکننده و مصرف کننده و خریدار و فروشنده معلوم نیست. نوسانات قیمت ارز و بی‌برنامگی دولت و دیگر بخش‌ها، کار را بر مردم سخت کرده است. اکثریت مردم دچار مشکل هستند و بسیاری از آنان مشکلشان حاد است. کنار گذاشته شدن آرمانهای انقلاب، اخبار روزانه تبعیض‌ها، سوءاستفاده‌ها و فسادها نیز مانند نمک بر زخم مردم شده است. نباید به گونه‌ای عمل کنند که گویا دولتی وجود ندارد. هیچ برنامه روشن و راهی برای اصلاح وضع در مقابل ملت قرار نمی‌دهند. ما قبلاً تحریم‌هایی حتی سخت‌تر از این هم داشته‌ایم. در آخر سال 90 و سال 91 در دولت دهم سخت‌ترین تحریم‌های دشمن اعمال شد. در داخل هم کسانی که امروز در راس قدرت و با هم هستند و نهادها و ارگان‌ها، مخالف دولت دهم بودند و با سوءاستفاده اقتصادی از تحریم، فشار را بر مردم زیاد می‌کردند تا دولت را تخریب کنند. در همان حال از تحریم دشمن به عنوان ابزار سیاسی و از ثروت‌های در اختیارشان به عنوان ابزار اقتصادی در مسائل داخل کشور استفاده می‌کردند. علاقه‌مند بودند و تلاش می‌کردند فشار به مردم زیاد شود تا آن را گردن دولت دهم بیندازند و رابطه صمیمی او با مردم را تخریب نمایند. اما به لطف خداوند و عنایات امام عصر (عج) و حمایت ملت خادمان آنان در دولت دهم توانستند وضعیت را کنترل کنند. گرچه مشکلاتی ایجاد شد لیکن تولید کشور سرپا ایستاد و ادامه یافت. پول دست مردم می‌چرخید و کار انجام می‌شد. در همان دوره صدها کار بزرگ و کوچک در نقاط مختلف کشور انجام شد و هر روز ده‌ها پروژه و کارخانه افتتاح گردید. آثار تحریم دشمنان و توطئه داخلی تا حدود زیادی کنترل و کشور از لحاظ اقتصادی و مالی در وضعیت تثبیت شده تحویل دولت فعلی گردید. خوشبختانه امروز همه مخالفین آن روز دولت دهم با هم متحدند و در داخل مخالفی وجود ندارد و همه با هم‌اند و از هم پشتیبانی می‌کنند. به علاوه تحریم‌ها هم هنوز به حد آن دوره نرسیده است. اما چرا وضع اینطوراست و مردم ناراضی هستند؟ پنج سال رکود، اقتصاد را بسیار ضعیف کرده است. هیچ برنامه روشنی از طرف مقامات ارائه نمی‌شود. ظاهراً پاشیدن بذر ناامیدی، متهم کردن ملت و برخورد با معترضان تنها رفتار تاسف باری است که مردم شاهد آن هستند. دائماً سر ملت منت می‌گذارند و دیگران را بدهکار و خود را طلبکار نشان می‌دهند. ظاهراً همه مشکلات مربوط به دشمن یا مردم است و مسئولین کشور هیچ نقشی ندارند. حتی حاضر نیستند در تصمیمات خود تجدید نظر کنند. روشن است که اگر به فوریت تصمیمات درستی گرفته و اجرا نشود، نهایت این مسیر به از هم گسیختگی اقتصاد و ضعف ملت و به تسلیم واداشتن کشور می‌انجامد. قرارداد برجام که به آن دل بسته بودند و اطلاعات غلط به مردم می‌دادند زمین خورد و جز ضعف و امتیاز دادن ثمری نداشت. در دولت دهم تمام کشور به کارگاه عمرانی تبدیل شده بود، ده‌ها هزار پروژه کامل شد، ظرفیت تولید کشور به بیش از 2 برابر رسید به طور مثال ظرفیت سالانه تولید فولاد از 2/9 میلیون تن به 25 میلیون تن، خودرو به دو برابر، کاشی و سرامیک سه برابر، آلومینیوم 2 برابر، شیشه 2 برابر، لوازم خانگی 2 برابر، سیمان نزدیک به سه برابر، تولید برق نزدیک به 2 برابر و همه اینها با احداث کارخانه‌ها و تاسیسات جدید به وجود آمد. ورزشگاه‌ها 2 برابر، مدارس 5/1 برابر، فضای دانشگاهی 2 برابر، راه و آزاد راه 2 برابر شد. سالیانه بیش از 1 میلیون مسکن علاوه بر مسکن مردمی ساخته شد. در هوافضا و هسته‌ای و علوم گوناگون پیشرفت‌های چند برابری ایجاد شد. با این همه، ادعا می‌کنند که در دولت قبل شغل ایجاد نشده است. بسیار خوب ما حرفی نداریم. اما در پنج سال اخیر که تقریباً بسیاری از کارها خوابیده و رکود اقتصادی بنیادهای اقتصاد را هدف گرفته، صنعت جدید و قابل توجهی جز تکمیل برخی نیمه کاره‌های قبلی اضافه نشده و بسیاری از صنایع به تعطیلی کشیده شده‌اند، دامداری و کشاورزی آسیب جدی دیده است و اکثر مردم از مشکلات فریاد می‌زنند، ادعا می‌کنند که میلیونها شغل ایجاد کرده‌اند. آیا دادن اطلاعات خلاف واقع به مردم کمکی به حل مشکلات می‌کند؟ آیا این رفتارها موجب سلب اعتماد عمومی نخواهد شد؟ در دوره ما با پیدا شدن کوچکترین مشکل، حنجره‌ها پاره می‌شد اما امروز همه ساکتند. ملت بزرگ ایران ملت فهیمی هستند و می گویند که اینها همه با هم هستند.

مردم عزیز از شما می‌پرسم؛

آیا می‌خواهید وابسته باشید یا مستقل؟ آیا وضع اقتصادی، الان بهتر است یا در دولت قبل؟ عزت ملی‌مان، الان بالاتر است یا در دولت قبل؟ مردم، الان راضی‌تر هستند یا در دولت قبل؟ به نظر شما اگر مردم از مقامات راضی نباشند چه باید بکنند؟ مشکلات اقتصادی راه‌حل دارد. راه آن پافشاری بر عدالت، اصلاح وضع بانک‌ها، کاهش هزینه‌های دولت و تغییر نحوه بودجه‌ریزی و همچنین توزیع ثروت کشور بین مردم است. احترام به آزادی و رای و نظر و حقوق مردم و دخالت دادن آنان در امور کشور مقدمه لازم برای حل مشکلات است. بودجه دولت در سال 96 نسبت به سال 91 حدود 3 برابر شده است ولی حقوق‌ها 3 برابر نشده و وضع مردم هم بهتر نشده است. ثروت کشور متعلق به مردم است و باید طبق ضابطه و قانون بین مردم به طور مساوی تقسیم شود. این یکی از مهم‌ترین کارها برای اصلاح وضع است. به خدا اگر فقط بخش کوچکی از ثروت کشور با ضابطه و قانونمند بین مردم توزیع شود مشکلات حل می‌شود. با این همه ثروت نباید مردم محتاج نان شب باشند و یا برای معیشت، درمان و یا تحصیل مشکلات سنگین داشته باشند. در کشوری به این وسعت نباید کسی بدون مسکن مناسب باشد. متاسفانه بخش اصلی ثروت کشور در انحصار عده‌ای خاص و یا در احتکار نهادها و ارگانها است و دست عموم مردم از آن کوتاه است. با اشرافیت و خوی اشرافی کارها درست نمی‌شود. حل مشکلات نیازمند مدیریت مردمی و انقلابی و تبعیت از خواست و نظر مردم است. وضع اقتصاد با ارائه آمار غلط درست نمی‌شود.
و اما موضوع سوم درباره برخوردهای امنیتی و قضایی با فرزندان ملت است.
عزیزان من؛
شما می دانید که ما نوکر مردم هستیم و بالاترین افتخار ما خدمت به ملت ایران است.

ما معتقدیم که؛
مردم صاحبان و مالکان کشور و ثروت عمومی‌اند. حق تعیین سرنوشت حقی الهی است و متعلق به تک تک مردم است. هیچ فرد و گروهی حق بالاتری ندارد و نمی‌تواند خود را مالک کشور و انقلاب بشمارد و به جای مردم تصمیم بگیرد. انقلاب و نظام متعلق به مردم و محصول فداکاری آنها است. همه باید در بیان نظرات خود آزاد باشند. هیچ کس حق تحمیل نظر خود بر مردم را ندارد. دخالت و یا سلطه بیگانه و تسلیم در برابر او موجب نابودی یک ملت است و باید با آن مقابله کرد. ملت ایران ملتی بزرگ است و باید در عزت و رفاه زندگی کند. تک تک مردم عزیز و محترمند و باید از حقوق مساوی برخوردار باشند. مقامات باید خادم مردم باشند و کار آنان مورد رضایت مردم قرار گیرد. حکومت خاندانها و خانواده‌ها موجب عقب ماندگی کشور و تضییع حقوق ملت است. در سال 84 شما مردم بر خلاف نظر جناح‌ها و نهادهای قدرت، بنده را به خادمی خود انتخاب کردید. سال 88 هم همینطور شد. عده‌ای که می‌خواهند همه کشور در اختیار آنها باشد و هیچ حقی برای مردم قائل نیستند با انتخاب شما و مشی ما مخالفند. دائماً به من می‌گفتند مردم را پررو کرده‌ای، سطح توقع مردم را بالا برده‌ای.با تقسیم ثروت مانند هدفمندی یارانه‌ها، سهام عدالت، بنگاه‌های کوچک، قرض الحسنه، اصلاح نظام بانکی و مسکن مهر مخالف بوده و هستند. با کنترل مصرف و قطع واردات سوخت که تا روز آخر دولت دهم با قدرت اجرا شد و سالیانه ده‌ها میلیارد دلار صرفه‌جویی داشت مخالفند. در دولت‌های نهم و دهم هیچ سندی علیه ملت امضاء نشد و هیچ امتیازی به اجنبی داده نشد. با هر کاری که مردم را قوی و عزتمند می‌کند مخالفند. با قرار گرفتن ثروت ملت در دست خود ملت مخالفند. می‌خواهند همه ثروت دست آنان باشد تا هر طور می‌خواهند خرج کنند و به هر کس می‌خواهند اختصاص دهند.
آنان ملت را ضعیف می‌خواهند. می گویند اگر ملت قوی بشود آنان را نمی‌پذیرد. با ما به خاطر این اعتقادات و عملکردها برخورد می‌کنند. از سال 84 تا 91 کشور با سرعت بالا و همه جانبه در حال پیشرفت بود و طرح‌های بزرگ اجرا می‌شد. تا جایی پیش رفتیم که سران صهیونیستی و سران استعمار پیر و آمریکا خواهان برخورد با ما شدند. گفتند و نوشتند که ایران به لحاظ علمی و فن‌آوری در حال رسیدن به نقطه بدون بازگشت است و وقتی که از بیرون نتوانستند حریف دولت دهم شوند از داخل آن دولت را زدند. اصل ماجرا از اردیبهشت سال 1390 شروع شد. عده‌ای در داخل کشور، دولت را با همه توان تضعیف کردند و دشمنان امیدوار شدند و تحریم‌ها را تحمیل کردند و بعد هم از حضور دوستان ما در انتخابات جلوگیری کردند. امروز هم همان دست‌ها با فرزندان پاکدست شما برخورد می‌کنند. آن‌ها با من دشمنند و آقای مشایی و آقای بقایی و آقای جوانفکر و صدها مرد و زن مظلوم و بی‌گناه قربانی کینه و دشمنی اصحاب قدرت با این خادم کوچک ملت‌اند. به دروغ تهمت می‌زنند و دادگاه نمایشی برپا می‌کنند. قوانین را زیر پا می‌گذارند. بدون دادن کیفرخواست و یا اجازه ملاقات با وکیل، دادگاه تشکیل می‌دهند و یک‌طرفه اطلاع رسانی می‌کنند. به دروغ می گویند علنی بوده است ولی حرف‌های دوستان مظلوم بنده را پخش نمی‌کنند و حداقل حقوق قانونی را رعایت نمی‌کنند. آن‌ها با من دشمنی دارند چرا با بی‌گناهان برخورد می‌کنند؟ یک بیانیه سیاسی می‌خوانند و اسامی عده‌ای را می‌برند و به واسطه آن و بدون سند می‌خواهند فرزندان پاک ملت را از چشم مردم بیندازند. با چندتا عکس و گزارش یک نهاد امنیتی که دشمنی‌اش با ما اظهر من الشمس است می‌خواهند پرونده‌سازی کنند. با این نوع قضاوت، همه مقامات کشور باید دستگیر و زندانی شوند. خودشان در افکار عمومی متهم به رابطه با بیگانگان و مسائل مالی هستند و با سوء استفاده از قدرت حکومت می‌خواهند آن را به فرزندان پاک ملت بچسبانند. باز هم اشتباه می‌کنند. دل‌های پاک ملت دست خداست و مردم خادمان خود را شناخته‌اند. نصیحت می‌کنم از این کارها دست بردارند و بیش از این بر خلاف نظر مردم حرکت نکنند. امیدوارم نیاز به طرح مسائل دیگر نباشد. اگر بعضی‌ها خیال می‌کنند با این کارها می‌توانند ما را از دفاع از حقوق ملت و استقلال کشور منصرف کنند به شدت در اشتباهند. ما هیچ پست و مقامی نمی‌خواهیم اما تا آخر در خدمت مردم و دفاع از حقوق ملت ایستاده‌ایم و هرگز کوتاه نخواهیم آمد. اگر خیال می‌کنند ما به سلطه اجنبی رضایت می‌دهیم اشتباه می‌کنند. جان ناقابل ما فدای ایران و انقلاب و خاک پای ملت و مردم بهمئی.
عزیزان من؛
دشمنان با بهره‌برداری از مدیریت‌های ضعیف و غیرمردمی می‌خواهند ملت را متفرق، مایوس و بی‌تفاوت کنند و سلطه خود را بر کشور احیاء نمایند. همه باید هوشیار باشند. امروز روز وحدت و همدلی است. امیدواری رمز پیروزی است. اگر مسئولان به فکر مردم نیستند خودمان به فکر خودمان باشیم و یکدیگر را یاری دهیم و مراقبت کنیم که در این شرایط سخت هیچ خانواده‌ای آسیب جدی نبیند. به دشمنان هم می گویم که اشتباه می‌کنید. این ملت اجازه بازگشت به گذشته و یا تجدید سلطه بیگانه را نخواهد داد. ملت قوی است و انشاءالله با دست قدرت خود و فرزندان هوشمند خود شرایط را به نفع مردم و کشور اصلاح خواهد کرد. برنامه‌های بسیار خوب و عملیاتی برای اصلاح وضع کشور وجود دارد که با اجرای آنها شرایط به سرعت تغییر می‌کند. انشاءالله در صورت وجود فرصت برنامه‌ها اجرا خواهد شد و شرایط به طور کامل تغییر خواهد کرد. ما صاحب داریم، ما خدا داریم، ما امام زمان (ع) داریم، ما یک ملت بزرگ و مستحکم و با فرهنگ هستیم. ملت ما در طول تاریخ پر افتخار خود حادثه‌های فراوان دیده است. به فضل الهی شرایط خیلی زود به نفع ملت تغییر خواهد کرد. ای خدای بزرگ امام زمان (عج) ما را برسان. عشق و معرفت او را در دلها سرشار بگردان. او را به خواست و دست مردم بر قله مدیریت جهان مستقر فرما. ملت ما و جوانان ما و رهبر ما را حفظ بفرما. همه ملت‌ها را نجات عنایت بفرما. همه بی‌گناهان دربند و خصوصاً عزیزان بهاری آقای مشایی و آقای بقایی را نجات عنایت بفرما. بدخواهان و مستکبران را منکوب بفرما. باران رحمتت را بر تمام سرزمین ایران ببار.

سر بلند و عزیز باشید.