گردشگری و فرصتی که از دست رفت / لزوم تغییر در مدیریت گردشگری کهگیلویه و بویراحمد

در این ایام که شیوع کرونا تا حدود زیادی گردشگری را تعطیل کرده و به محاق برده، بهترین زمان برای توسعه‌ی زیرساخت‌های گردشگری بوده است؛ فرصتی که متأسفانه از دست رفت. اگر نمی‌شد در این دوران از صنعت گردشگری درآمد کسب کرد، حداقل می‌شد با بهبود زیرساخت‌های ارتباطی و رفاهی از جمله احداث سرویس بهداشتی، رستوران‌های مناسب در مکان‌های تفریحی، افتتاح هتل مناسب، بهبود سیستم حمل و نقل و ارتباطی و دیگر موارد لازم، مسیر توسعه‌ی گردشگری در استان برای سال‌های آینده را طرح‌ریزی کرد.
به گزارش کبنا، استان کهگیلویه و بویراحمد با وجود برخورداری از طبیعتی بکر و بی‌نظیر، یکی از استان‌های مهم در بخش گردگشریِ کشور و به‌ویژه منطقه‌ی جنوب است. در این استان بیش از 320 منطقه‌ی گردشگری ، 300 تفرجگاه تفریحی، بقاع متبرکه‌ی امامزادگان واجب تعظیم از جمله بی‌بی حکیمه (س) خواهرامام رضا (ع) و بیش از دوهزار آثار تاریخی وجود دارد که آن را تبدیل به سرزمین زیبائی‌های ناشناخته کرده است. ده درصد آب‌های سطحی کشور، 20 درصد جنگل‌های زاگرس، جاذبه‌های بکر و بی نظیر و ... از مواهب الهی است که پیش چشم هر بیننده‌ای جلوه‌گری می‌کند. آبشارهای خروشان و جنگل‌های وسیع، پیست اسکی کاکان، منطقه‌ی حفاظت شده‌ی دنا، باغ‌های سیب و انگور و تقسیم آن به دو بخش سردسیری و گرمسیری همگی از دیگر مواهب این سرزمین رؤیایی است.
اما متأسفانه با وجود چنین مواهب و نعماتی، سهم مردم این استان، تنها فقر و بیکاری است. چنین طبیعتی اگر در استان‌های دیگر وجود می‌داشت بی‌شک بدل به مهم‌ترین نقطه‌ی قوت آن استان‌ها می‌شد. اما متأسفانه در استان کهگیلویه و بویراحمد، به راحتی از کنار این مواهب عبور کرده و سهمی از آن عاید مردم منطقه نشده است.
گفتنی است بعد از صنعت نفت و خودروسازی، گردگشری سومین منبع درآمد در کشور محسوب می‌شود؛ منبع درآمدی که با جذب توریست می‌تواند گامی مهم در رونق اقتصادی استان چهار فصل کهگیلویه و بویراحمد داشته باشد. متاسفانه با وجود این همه ظرفیت گردش‌پذیری، خدمات‌دهی مناسبی در مناطق گردشگری این استان وجود ندارد. مهمتر از همه، بی‌توجهی به ظرفیت گردشگریِ استان، باعث شده است که علاوه بر عدم کسب درآمد تا حدودی هم این مناطق تخریب شوند.
بیش از یک سال و نیم است که مجید صفایی به عنوان مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد فعالیت دارد، اما هنوز تغییری در وضعیت گردشگریِ استان کهگیلویه و بویراحمد به وجود نیامده است. جابه‌جایی و رفت و آمد مدیران زمانی می‌تواند نتیجه‌بخش باشد که بر اساس معیار تخصص، تجربه و شایسته‌سالاری صورت گرفته باشد. این در حالی است که اگر چنین می‌بود، باید با مدیریت صفایی در حوزه‌ی میراث فرهنگی و گردشگری، در وضعیت گردشگری در استان تحولی هر چند ناچیز دیده می‌شد. در این میان به نظر می‌رسد که ضعف مدیریتی یکی از اصلی‌ترین عوامل انجماد موجود در حوزه‌ی گردشگریِ کهگیلویه و بویراحمد باشد.
در این ایام که شیوع کرونا تا حدود زیادی گردشگری را تعطیل کرده و به محاق برده، بهترین زمان برای توسعه‌ی زیرساخت‌های گردشگری بوده است؛ فرصتی که متأسفانه از دست رفت. اگر نمی‌شد در این دوران از صنعت گردشگری درآمد کسب کرد، حداقل می‌شد با بهبود زیرساخت‌های ارتباطی و رفاهی از جمله احداث سرویس بهداشتی، رستوران‌های مناسب در مکان‌های تفریحی، افتتاح هتل مناسب، بهبود سیستم حمل و نقل و ارتباطی و دیگر موارد لازم، مسیر توسعه‌ی گردشگری در استان کهگیلویه و بویراحمد برای سال‌های آینده را طرح‌ریزی کرد. فرصتی که از دست رفت، می‌توانست کهگیلویه و بویراحمد را به یک قطب گردشگری در جنوب کشور تبدیل کرده و متعاقب آن، بزرگترین معضل جوانان استان یعنی بیکاری را از همین طریق برای چند سال آینده حل کرد.
در دیگر استان‌های کشور نظیر اصفهان، علاوه بر اقدامات زیرساختیِ مهندسی و سخت، اقدامات نرم فرهنگی نیز به صورت مداوم صورت می‌گیرد. یکی از مهم‌ترین اقدامات فرهنگی در این زمینه آموزش گردشگری به شهروندان است. چرا که توسعه‌ی بخش گردشگری بدون ایجاد زیربنای فرهنگی محقق نخواهد شد و برای توسعه‌ی گردشگری ابتدا باید فکر و اندیشه مردم نسبت به مسائل گردشگری آشنا شود و الفبای ابتدایی گردشگری را به مردم آموزش داد. مسأله‌ای که متأسفانه در استان کهگیلویه و بویراحمد نادیده گرفته شده است.
پر پیداست که توسعه‌ی ظرفیت‌های گردشگری در استان کهگیلویه و بویراحمد باید بر اساس نگاه ملی و کشوری و به‌کارگیری ظرفیت‌های داخلی استان صورت بگیرد. حمایت ملی و بودجه‌ای از استان در توسعه‌ی گردشگری یک نیاز اساسی است که باز هم علی‌رغم ضرورتِ آن مورد غفلت قرار گرفته است.
در ایامی که کرونا بیشترین ضربه را به درآمدِ حاصل از صنعت گردشگری زده است، خلاقیتِ برخی از استان‌ها بسیار جالب توجه است. اگر مدیر کل میراث فرهنگی و گردشگری در کهگیلویه و بویراحمد نیم‌نگاهی به تجارب سایر استان‌ها می‌داشت می‌توانست در همین ایام هم اقدامات تأثیرگذاری انجام دهد. با استفاده از فضای مجازی و انواع رسانه‌های مکتوب، دیداری و شنیداری می‌شد تنه‌ی نیمه‌جان گردشگری در استان کهگیلویه و بویراحمد را زنده نگه داشت. گردشگری مجازی یکی از اصطلاحاتی است که این روزها بیش از همیشه می‌شنویم، اما صرفاً در شهرها و استان‌های دیگر. حتی اگر در کهگیلویه و بویراحمد هم گردشگری مجازی وجود داشته، تبلیغات و اطلاع‌رسانی پیرامون آن، آنقدر ناچیز بوده که اغلب شهروندان هم‌استانی از آن مطلع نشده‌اند. انتنشار بولتن و مجله، حمایت از طرح‌های علمی و پژوهشی و ساخت فیلم های مستند متعدد می‌توانست سبب آشنایی هر چه بیشتر مردمِ سایر استان‌ها با طبیعتِ بکر و سایر مواهب گردشگریِ استان می‌شد. حال باید در سوگ زمانِ از دست رفته نشست؛ به امید آن‌که روزی بتوان با به‌کارگیری مدیریت کارآمد، تخصصی و بهره‌ور، بیشترین استفاده را از ظرفیت‌های گردشگری در استان کهگیلویه و بویراحمد بُرد. امیدی که با مدیریتِ موجود، برآورده نخواهد شد.