کبنانیوز - ضرورت آینده پژوهی در بافت‌های فرسوده شهری

سیدچمران موسوی
در سال‍های اخیر با تکامل روز افزون دانش‌ها و تئوری‌های مختلف که فرآیند تصمیم گیری را به شدت متاثر کرده، در عرصه برنامه ریزی به ویژه برنامه ریزی شهری و منطقه ای نیز، پرداختن به آینده و برنامه ریزی آن جزء جدانشدنی فرآیند برنامه ریزی شده است. روند رشد شتابان و بی برنامه شهرها که نتیجه تقدم پدیده شهرنشینی بر شهرسازی می باشد، مدیریت شهری را مخصوصاً در کشورهای در حال توسعه با مشکلات عدیده ای مواجه ساخته است. یکی از مهم‌ترین مسائل مربوط به فضای شهری، فرسودگی است که یکی از مسائل مطرح در کلیه شهرهای کشور بوده و ماهیت خاصشان، توجه به آن ها را از جهات مختلفی ضروری می سازد که هر کدام متناسب با شرایط انسانی و طبیعی خود نیازمند مداخله و اصلاح می باشند. تاکنون طرح ها و پژوهشهای متعددی در زمینه بافت های فرسوده شهری صورت گرفته است که بخش عمده آن ها به ارزیابی وضعیت موجود و ارائه راهبردهای ساماندهی بافت و در مواردی نیز اولویت بندی راهبردها و هر یک با رویکردی متفاوت پرداخته اند. البته معدود پژوهشهایی هم در ارتباط با عوامل مؤثر بر برنامه ریزی و ساماندهی بافت های فرسوده وجود دارد که بیشتر نقش یک عامل محوری در ساماندهی بافت یا تنها یک جنبه از بافت فرسوده مدنظر قرار گرفته و نگرشی همه جانبه و رویکردی آینده نگارانه ندارند. به نظر نگارنده ضرورت دارد متخصصین و پژوهشگران عرصه شهرسازی و برنامه ریزی کشور جهت کاربردی نمون طرح ها و پژوهش های خود در زمینه مدیریت بافت های فرسوده شهری، با رویکردی متفاوت در مقایسه با عمده پژوهشهای صورت گرفته در خصوص چنین بافت هایی، با بکارگیری روش های آینده نگاری و با شناسایی و اولویت بندی مهمترین عوامل و متغیرهای مؤثر و مرتبط در فرآیند برنامه ریزی به ارائه سیاست ها و راهکارهای پیشنهادی در جهت پیشبرد مطلوب فرآیند برنامه ریزی بافت های فرسوده شهری، بپردازند. البته این نکته نباید فراموش شود که صرفا پیشنهاد و تصویب یک طرح یا برنامه نمی تواند ضامن اجرای آن باشد؛ هرچند که بر مبنای مطالعات دقیق و با شناخت کامل نیازها و امکانات موردنظر صورت گرفته باشد... زیرا بایستی روش های اجرایی طرح ها نیز مدنظر قرار گرفته و زمینه اجرای آن ها فراهم و مهیا گردد.