کبنانیوز - سید ضیا، فرصتی برای زنده نگه داشتن امید

دکتر رامین مرادی
شاید خیلی‌ها نام و آوازه دکتر سید ضیاء هاشمی را ازدور شنیده باشند و شناختشان مبتنی بر شنیده‌ها باشد. اینجانب شاگرد کمترین ایشان طی ده سال شاگردی و دوستی با ایشان دو نکته را در خصوص فضای تردید آمیزی که بازار گمانه زنی‌ها در خصوص کسی که قرار است وزیر علوم آینده باشد را داغ کرده به عرض دوستان برسانم:
نکنه اول: دکتر هاشمی در آستانه پنجاه سالگی به درجه ای از بلوغ و پختگی رسیده است که هر کس کمترین آشنایی با ویژگی‌های علمی، اخلاقی و مدیریتی ایشان داشته باشد، بی گمان بر لیاقت و شایستگی ایشان برای وزارت علوم صحه خواهد گذاشت و در دل آرزوی چنین انتصابی را خواهد کرد مگر آن‌ها که نگاهشان از پس عینک کدر و تیره سیاست است که حساب ما از آن‌ها جداست... از اینرو ممکن است بی توجهی به خواست عمومی دانشگاهیان که به وقت اضطرار و خطر در بزنگاه‌های ظاهراً حساس! ملجأ و پناهگاه همه می‌شوند ولی زمانی که خطر از سر گذشت دانشگاهیان و خواسته‌هایشان که همان خواسته‌ها هم نه از سر نفع شخصی که از بیم تکرار برخی تراژدی‌های اجتماعی و سیاسی است فراموش می‌شوند و یا حداقل جدی گرفته نمی‌شوند، آثار زیانباری به دنبال داشته باشد. ای کاش این بار بین وزیر علوم انتخابی و دغدغه دانشگاهیان تناسبی برقرار شود...
نکته دوم مربوط می‌شود به شخصیت دکتر هاشمی. ایشان دلی دریایی و افق دیدی وسیع دارند و هرجا خدمت کرده‌اند تحول، نوآوری و پیشرفت را از خود بجا گذاشته‌اند؛ حتی اگر یک روز در مسند امور بودند همه تلاش خود را برای داشتن بهترین عملکرد دریغ نکرده‌اند. ایشان فرصتی طلایی برای تحول در آموزش عالی ایران هستند. نوخواهی، جوانگرایی، جذب حداکثری، بلند نظری، دلسوزی، سعه صدر، اعتماد به دیگران و... بخشی از صفات مثبتی هستند که ایشان را به انسانی محبوب و ارزشمند نه بر زبان‌ها که در دل‌ها تبدیل کرده است. شاید اغراق نباشد که بگوییم ایشان در دل آن‌هایی که او را دوست دارند و آشنا به خصائل نیکوی او هستند حک شده است... امید می‌رود دولتی که شعارش را تدبیر و مرامش را زنده نگه داشتن امید می‌داند، به راحتی از کنار نام سید ضیاء هاشمی نگذرد و بارقه‌های تدبیر و امید را در دل دانشگاهیان که قطعاً در آینده نیز وجود و حضور آن‌ها در عرصه سیاسی و اجتماعی بیش از پیش احساس خواهد شد، لرزان و کم فروغ نکند... هرچند دکتر هاشمی حتی اگر وزیر هم نباشند و در گوشه اتاقشان در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نشسته باشند، همان سید ضیاء محبوب و دوست داشتنی خواهد بود.

شورای صنفی دانشگاه یاسوج