کبنانیوز - جوابیه‌ای به مطلب «علیرضا کفائی»؛ به جای کینه تاریخ را بخوان

جوابیه‌ای به مطلب «علیرضا کفائی»؛ به جای کینه تاریخ را بخوان

علی‌اکبر گرامی
بعد از انتشار مطلبی با عنوان «درباره نامه «رئیسی» به رئیس‌جمهور»[کلیک کنید] به قلم علیرضا کفایی در کبنانیوز، یکی از مخاطبان این پایگاه خبری به آن مطلب واکنش نشان داد.
به گزارش کبنا، این مطلب به شرح زیر است؛

جناب آقای کفائی
با سلام
ظهر امروز پس از جلسه ای خسته کننده پیامک یکی از دوستان و ارسال لینک نامه شما به آیت اله رئیسی حقیر را به خواندن مرقومه حضرتعالی ترغیب کرد و همانجا نامه را خواندم و انصافا این نامه پر از عقده وکینه و احساسات شما موجبات خنده و رفع خستگی من و سایر دوستان را فراهم کرد و این شادی باعث شد دست به قلم شده و از شما تشکر کنم و درخواست کنم زین پس بیشتر دست به قلم شوید تا شاید در دوره رکود و گرفتاری حاصل از مصیبت عظمای دولت تدبیر لبخندی بر لب خلق جاری شود و موجبات شادی دیگران را فراهم آورید.
البته علاوه بر خنده و شادی پس از خواندن یادداشت شما مسئله دیگری نیز برای حقیر روشن شد که چرا جناب تاجگردون از شما و تفکرتان رویگردان است و هیچ رأی برای شما در هیچ سناریویی قائل نیست حتی سیاهی لشکر مشک و ملار.
اما به دلیل لزوم تنویر افکار عمومی لازم است چند نکته بیان شود؛
شما در دفاع از دولت پیر روحانی شخصی را مورد انتقاد و توهین قرار داده اید که در مسئولیت های قبلی خصوصا در سال ۶۷ مَردی و مردانگی را به غافلین و خواب مانده ها نشان داد و اثبات کرد. شما از کسی دفاع کرده اید که خود آنقدر در دفاع از عملکردش ناتوان است که یک ماه پیش مناظره را رد کرد و اکنون که در پیشگاه ملت مجبور به پذیرش شد حضور در آن را به عدم پخش زنده مناظرات پذیرفته است.
شما از افتتاح عجولانه پروژه های سی درصدی و چهل درصدی و در نگاه خوش بینانه پنجاه درصدی توسط دولت روحانی دفاع کرده اید که امروزه در فضای عمومی و مجازی و کوچه بازاری به طنز کلامی مردم تبدیل شده و افتتاح های عجولانه دست مایه طنز پردازان شده است.
جناب کفائی اکنون که بیشتر فکر میکنم شما از روحانی و دولتش دفاع نکرده اید بلکه شما به دلیل بغض و کینه به عقده گشایی روی آورده اید و این کینه شخصی به آیت الله رئیسی را خمیر مایه نامه پر از بی اخلاقی و ناجوانمردی خودتان قرار داده اید.
شک ندارم اکثر مخاطبین نامه شما را نخوانده اند و تنها به واسطه جوابیه بنده شاید به مرقومه شما نظر بیندازند و این خواست قلبی من است که دیگران بخوانند و ببیند و بفهمند چرا به بازی گرفته نمیشوید.
از شما میخواهم در این ایّام بازنشستگی که دیگر نقشی برای شما قائل نمیشوند به مطالعه تاریخ مشغول شوید و دهه شصت را بارها و بارها و بارها بخوانید.
روزهایتان پر از تفکر و درانتها شعری تقدیمتان میکنم که خواندنش خالی از لطف نیست...
این همه آتش خدایا شعله اش از گور کیست؟
شهوت این بی نمازان، نشئه ی انگور کیست؟
پرده دانان طریقت در صبوری سوختند
این صدای ناموافق زخمه ی تنبور کیست؟
شیخ بازیگوش ما از بس مرید خویش بود
عطسه ای فرمود و گفت این جمله ی مشهور کیست!
پنج استاد حقیقت حرف شان با ما یکی ست
راستی در پشت این دستورها دستور کیست؟
آب نوشان ادّعای خضر بودن می کنند
رنگ پیراهان اینان وصله ی ناجور کیست؟
دست این پاسور بازان هر که دل را داد باخت
دوستان چشم شما در انتظار سور کیست؟
دین و دل دادند یارانم در این شرب الیهود
شیخ ما در باده گم شد ، مست ما مستور کیست؟
این که خضرش خوانده اید، اسکندر مقدونی است
این که دریایش لقب دادید چشم شور کیست؟
این که بر آن گوش خود بستید، صور محشر است
این که شیطان می دمد دائم در آن شیپور کیست؟
آن که می زد روز و شب پیوسته لاف اختیار
این زمان ترس از که دارد؟ این زمان مجبور کیست؟
بعد طوفان جز کفی در کیسه ی امواج نیست
شاه ماهی های این دریا ببین در تور کیست!