کبنانیوز - باوی، ایلی متمدن

علی فلسفی

ایل باشت بابوئی، به علت‌های گوناگون از مقوله راهزنی و غارتگری به دور بوده است که این عوامل شامل:
۱-موقعیت جغرافیایی و سوق الجیشی محل زیست آنان که نزدیکترین ایل به شهرهای مجاور از جمله بهبهان، کازرون و خوزستان بوده و عبور راه های عمومی و اصلی استانهای مجاور از منطقه موجب حصول ساده احاطه و دسترسی نیروی انتظامی و دولتی به آنها بوده است. یا به دلیل واقع شدن در دشتها و مراتع بسیار فراوان همیشه غنی و ثروتمند بودند.
۲-تعیین خط و مشی سیاسی، نظامی و اجتماعی هر ایل و طایفه با رهبر و با سرپرست و خان ایل بوده که می بایست پیشاهنگ گروه بود و به نوعی ابتکار عمل را بدست میگرفت.
۳-کشف نفت و نهایتاً توسعه صنعت نفت در این منطقه حساسیت بسیار شدیدی را بر می‌انگیخت.
۴-به خاطر آمیزش و آمیختن این ایل با ایل های دیگر مناطق، نفس عمل قتل، غارت و چپاول دیگران نزد آنها خیلی پسندیده نبوده و خود راغب به این عمل نبودند.
شایان ذکر است که: سرپرستان ایل باشت باوی چه پشت کوه و چه زیر کوه همه از میان ایل خود برخاسته و با اکثر مردم طوایف از نزدیک آشنایی کامل داشته اند چنانچه در این اندک نوشته، آثار کمتری از قتل، غارت و زد و خورد می‌بینیم.
این نشانه علاقه به زندگی آرام و آبرومندانه مردم ایل بوده، زیرا هیچ گاه مردم این ایل طالب چپاول، دزدی، غارت، ناامنی و تجاوز به مال و حشم هیچ بیگانه یا هم ایلی خود نبوده اند. اگر مردم این ایل متمدن، در طول تاریخ توانسته است، بقا و دوام موجودیت خود را در این منطقه که از قبل هیچ گونه شناختی نسبت به آن نداشته اند، حفظ کنند، بهترین دلیل آن همان زندگی مسالمت آمیز و توام با الفت ، مهربانی و احترام به حقوق دیگران بوده و واضح است که هر وقت قومی اهل تجاوز و چپاول نباشد اردوکشی و حرکت دادن نیرویی از جابه جایی دیگری مفهومی ندارد.
به همین جهت در تاریخ زندگی آنان هیچ صفحه ای که نشان جنگ و کشتار به منظور تجاوز به ایل یا طایفه ای دیگر باشد وجود ندارد و شاید این خصلت پسندیده ره آورد این ایل متمدن از خاستگاه اولیه خود بوده باشد و این خصوصیات نشانی از بالا بودن شان و منزلت آنان نزد اهل فهم باشد و من نگارنده از این جهت که تاریخ زندگی این قوم را خالی از آثار تجاوز به دیگران می بینم به خود می بالم و این را نشانه تمدن و فیض اعتقادات بالای دینی و وجدانی این قوم می دانم و بس.
خوشبختانه نگارنده خود را فارغ از این می بینم که بنویسم کدام روستا را غارت و چادر کدام پیرزنی را از سرش به در آوردند.
در شجاعت و دلیری به گواهی تاریخ در میان تمام غیور مردان کهگیلویه و بویراحمد تنها دلیرمردی (شیخ محمد هاشم خان باوی در جنگ سر آب سیاه) از این ایل بوده که توانسته با ضرب شمشیر خود کتف نادرشاه افشار را به درد آورد.
در اشاعه علم و دانش و علاقمندی شخص اسدخان باشتی بوده که موجب شده برای همیشه با تابلوی مدرسه اسدیه باشت در آن زمان روبرو باشیم و رضاه شاه به خاطر همکاری وی برای سرکوب شیخ خزعل لقب هژیر السلطنه به ایشان داده بود. در اعتقادات به شعائر مذهبی شاهد وقف قنات کاولی و باغ کنار آن در باشت به وسیله اسدخان باشیم که به نام قنات سیدالشهداء نامیده شده است و هر ساله سفره اطعام وی به نام امام حسین (ع) در منزلش برقرار بود.
بنا به روایت یکی از کدخایان باوی (کی محمدخان غضنفری) از قول پدر خود نقل می نموده که:
روزی به همراه اسدالله خان به قدم زدن مشغول بودیم به کنار دیوار خانه ای دختری بسیار سیاه چهره از نوکران اطراف قلعه را دیدم تا به وسیله بردهر (سنگ آسیاب) به نرم کردن خمیر حاصله از آرد بلوط مشغول است،اسدالله خان برگشت به همراهان گفت آیا کسی هم پیدا میشود که با این دختر ازدواج نماید از آنجائی که قسمت چنین بود پس از گذشت چند سال شخص اسدالله خان همان دختر را به همسری اختیار نمود و از وی پسری متولد شد که او را قباد نام نهادند.
مرحوم اسدالله خان و فرزندش منصورخان هر دو در پاکدامنی از حسن شهرت به سزایی برخوردار بودند. ملک منصورخان باشتی تحصیل کرده مدرسه نظامی در تهران (سند آن موجود است ۱۳۱۳) بود. وی قبل از اینکه خان باشد دیپلماتی به تمام معنی و سیاستمداری هم ردیف بزرگان دسته اول مملکتی آن روز بود.
شخصا با خانواده پادشاه تماس و آشنایی کامل داشت. در کتاب تاریخ سیاسی کهگیلویه نوشته محقق محترم دکتر سید مصطفی تقوی مقدم، تنها کسی که توانسته اعتماد و پشتیبانی عموم مردم کهگیلویه و بویرا حمد را به منظور احراز نمایندگی مجلس شورای ملی نسبت به خود جلب نماید ملک منصور خان باشتی یکی از مردان این ایل بوده و بعد از انقلاب اسلامی هم حاج بهرام تاجگردون به عنوان مرد دیگری از این ایل به عنوان اولین نماینده بومی استان به مجلس شورای اسلامی راه یافت و همچنین اولین رئیس کمسیون تاریخ استان چه قبل و چه بعد از انقلاب در مجلس هم غلامرضا تاجگردون فرزندی دیگر از این ایل متمدن برای چندمین سال متوالی منتخب شد.
شایان ذکر است، بعد از انقلاب و شروع جنگ تحمیلی شاهد و ناظر دفاع جانانه فرزندان این ایل در راه اسلام و انقلاب و لبیگ گفتن به ندای رهبر کبیر انقلاب امام خمینی (ره) و وجود سرداران جبهه و جنگ از جمله سردار مهدی درخشان پایه گذار یگانهای موشکی دریایی سپاه پاسداران کشور عزیزمان و چگونگی شرح دلاوریهای آنها در کتاب “پایی که جا ماند” از سید ناصر حسینی پور میباشیم . همچنین گلزارهای کنار روستاها که آرامگاه جوانان شهید و خونین کفنان مبارزات جنگ تحمیلی بوده،گویای این موضوع میباشد.