کبنانیوز - گچساران قربانی خودسوزی، نیازمند خودسازی

علی حسینی خیرآباد علیا**

در طول تاریخ، کشور ایران به دلایلی از قبیل منابع معدنی فراوان، ذخایر نفت و گاز، زمین‌های حاصلخیز، دسترسی به آب‌های آزاد و موقعیت ژئوپلیتیک منحصر بفرد، همواره جزئی مهم و انکارناپذیر از راهبرد و اهداف مدنظر قدرت‌های استعماری جهان به شمار می‌رفته است. دست اندازی چپاولگران شرق و غرب در سالیان دور و نزدیک، همه مهر تأییدی بر اهمیت این سرزمین و البته نقش مهم و تأثیرگذار ساکنانش در حفاظت از آب و خاک و تمامیت ارضی سرزمین مادری خویش است. اما نقش ایران از آن هنگام در استراتژی تبینی ابرقدرت‌های منطقه‌ای و جهانی، پررنگ‌تر از گذشته شد که به تمامی مزیت‌ها و شاخص‌های ژئوپلیتیک کشور، فرهنگ اسلامی که سرچشمه همدلی، مقاومت و ایثار می‌باشد نیز اضافه گردید و رویکردی استقلال محور و درون نگر با تکیه بر منابع و توان داخلی برای آحاد مردم ترسیم نمود. یقیناً قدرت‌های استعماری به وضوح دریافتند که وقوع انقلاب اسلامی، تنها تغییر یک دولت و نظام سیاسی نبوده، بلکه دگرگونی بنیادین در اندیشه‌های مردمانی است که طریق گذر از وابستگی به استقلال را با تمام وجود طی نمودند. در این میان عدالت، همدلی و یکپارچگی رمز موفقیت مردم و نظام جمهوری اسلامی ایران در گذر از تمامی فراز و نشیب‌های پیش‌رو همچون جنگ تحمیلی بود. امروز نیز به گفته رهبر معظم انقلاب، تنها با حفظ وحدت و یکپارچگی و درک صحیح از پتانسیل‌های انسانی-طبیعی کشور است که می‌توان در برابر تحریم‌های ظالمانه غرب به سرکردگی آمریکا مقاومت کرد و حقانیت نظام و انقلاب اسلامی را به جهانیان ثابت نمود.
اما فارغ از اهمیت حفظ روحیه رأفت و تعاون انقلابی در کلیت نظام، یقیناً ایجاد و تداوم همدلی مردمی در جهت رفع کاستی و کمبودهای پیش‌رو، تنها راهکار و کلید آبادانی هر شهر و دیاری است و مسلماً این واقعیت نیز واضخ و مبرهن است که شهر ما، گچساران نیز از این قائده کلی مستثنی نخواهد بود. بی‌تردید، آنچه امروز گچساران و گچسارانی را آزرده ساخته و طی طریق این مردمان زحمتکش و قانع را در راه پیشرفت و آبادانی دیار خویش، کند نموده است، نه نداشتن منابع و نه عدم وجود نیرو‌ها و جوانان متخصص و سخت کوش است؛ بلکه نبود یکپارچگی و اتحادی است که در سالهای نه چندان دور، مردمان این سرزمین را مثال زدنی نموده بود. این واقعیت غیرقابل انکار است که شهری با تولید روزانه ۸۵۰۰۰۰ بشکه نفت و می‌عانات نفتی، وجود تأسیسات نفتی عظیم، ذخایر و سفره‌های آب سطحی و زیرسطحی فراون، برخورداری از هزاران هکتار زمین زراعی و باغی حاصلخیز و نهایتاً وجود جوانان متخصص و آماده کار، دیگر بهانه‌ای برای سکون و عدم پیشرفت ندارد، جز عدم همدلی واقعی که آن نیز تنها از اندیشه‌های گروه نگری و تمامیت خواهی آنانی سرچشمه می‌گیرد که به دور از مسند فریاد بومی گرایی و شایسته سالاری سر می‌دادند و همانگه که بر مسند مدیریت تکیه می‌زدند بر آتش بومی سوزی می‌دمیدند. از اینروست که گچساران، شهری است که با تمام پتانسیل‌ها و داشته‌های آشکار و پنهانش، هنوز هم مردمانش با کمبود و نبود ابتدایی‌ترین امکانات ضروری شهری، مواجه هستند و با ناملایمتی‌های بسیار، گذران رندگی می‌نمایند.
اما تاکنون از خویش پرسیده‌ایم که از کاستی‌ها و نواقص موجود در شهر، جز در راه تهمت و افترا گروهی به حزبی و گروهی دیگر، چه بهره‌ای برده‌ایم. آیا جز این بوده که در دوره‌های مختلف، این درد و رنج مردمان زادگاه‌مان، دستاویز عده‌ای قرار گرفته که دیگران را از کرسی و مسند مدیریت به زیر کشیده و خود بر آن تکیه زنند.
بدون تردید امروز دیگر هنگام آن فرا رسیده که از خویش بپرسیم که با تمام این کاستی‌ها، به چه میزان در پشتیبانی و حمایت از مسئولین و کاردارانی که خود برگزیده‌ایم، ثابت قدم بوده‌ و به ایشان فرصت و مجال عبور از سد موانع و مشکلات پیش رو را داده‌یم. امروز زمان آن رسیده که به نخبگان و بزرگان سیاسی-اجتماعی شهر خویش با نگاهی نو بنگریم و براین تصمیم استوار مانیم که هیچگاه جزئی از امواج گروه‌هایی نباشیم که حیات اقتصادی-سیاسی آن‌ها تنها در تفرقه و نا‌امیدی مردم است.
یقیناً در عرصه حساس کنونی که کشور و به تبع آن شهرمان در آن قرار دارد، نیک و پسندیده است که همراه و حامی کاردارانی همچون نماینده محترم شهر در مجلس شورای اسلامی باشیم و به عنوان یکی از افتخارات این دیار، فارغ از نگرش جناحی-سیاسی به ایشان و عملکردشان بنگریم. فردی که در اجتماع بزرگان و رجال حکومتی کشور، توانسته بر مسند ریاست کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی و کمیسیون تلفیق تکیه زند، بدون تردید شایسته اعتماد همشهریان و نخبگان زادگاهش نیز می‌باشد تا با کمک و همدلی ایشان بر مشکلات عدیده شهر فائق آید. افزون بر این، در سال اقتصاد، فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی که تحقق آن تنها در گرو حفظ همدلی و انزوای تفرقه افکنان بی‌بصیرت است، سایر مسئولان شهری به ویژه فرماندار و شهردار محترم نیز نیازمند حمایت همه اقشار هستند که به دور از هر گونه تنش، روند تغییرات مثبتی را که مسلماً از چشم هیچ فرد منصفی پنهان نیست، ادامه داده و با حمایت مردمی، قادر باشند صدای گرفته گچساران را به گوش مدیران استانی و کشوری برسانند.
لذا پسندیده است که چند لحظه‌ای فارغ از کلیه تبلیغات و اما و اگرهای تعداد معدودی فرصت سوز و فردگرا، به سرنوشت خود و شهرمان بیاندیشیم و حتی برای یکبار به مدیران و بزرگان سیاسی خود اعتماد نموده و عنان مرکب عتاب، تفرقه و لجاجت را از کف بیگانگان با مطالبه‌های واقعی مردم گچساران، برگیریم. مبادا که ترجمان این حدیث مولای متقیان امام علی (ع) باشیم که فرمودند:
اَلافراطُ فِى المَلامَهِ یَشُبُّ نیرانَ اللَّجاجِ؛
زیاده ‏روى در سرزنش کردن، آتش لجاجت را شعله‏ ور مى ‏سازد.

**کار‌شناس ارشد نفت