کبنانیوز - از سپاه گچساران تا حصر آبادان

دانیال پرندوار
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.

امروز در زندگی روزمره شهری چنان فعالیت های اجتماعی سریع و بدون توقف می گذرد و چنان تکنولوژی و صفحات اجتماعی جهان را متحول کرده که شاید نسل های امروز در سن پیری خاطره خاصی برای تعریف نداشته باشند ولی در چند سال قبل در این مرز بوم اتفاقاتی رخ داده که شاید تا سالها برای افرادی که در آن رشادتها و ایثارگریها حضور داشته اند خاطره برای گفتن وجود داشته باشد، گاهی وقتی پای صحبت رزمندگان جنگ تحمیلی می نشینیم این احساس را دارم که گویا آن 8 سال زمان متوقف شده بود، و انسانها و کلیه عوامل جور دیگری بوده است و شاید این برداشت من باشد لذا در این روزهای که هم زمان است با اعلان جنگ رژیم بعثی علیه کشورمان این مطالب را برای دوستان جمع آوری نمودم.
وقتی سوال می پرسم از رزمندگان اولیه و اولین تشکیلات سپاه در استان (کهگیلویه و بویراحمد) به اسامی که هم اینک نام نشانی از آنها نمی بینم بر می خورم گویا آنها را خداوند برای مقطع خاصی آفریده بود که همانند یک پل برای یک ملت انجام وظیفه کرده و اینک هر چقدر از آن دور می شویم خاطره آن محوتر می شود اولین افرادی همچون 1- حسین رضایی 2- محسن ظهیرنژاد 3- حاج علی فضلی – حسین پروین ((فرمانده سپاه)) حسین دقیقی فرمانده بعدی سپاه که بعدها، برادرانش وحید وحمید دقیقی نیز از گچساران راهی جبهه شدن و به شهادت رسیدن آقای اسلام‌لو مسئول آموزش سپاه اکثراً بچه‌های تهران همدان و قم بودن اولین تشکیلات رسمی سپاه در استان عبارت بود ار بچه های غیر بومی و بومی از جمله آقای عبدی پور – شهید صابری – راهی – حاج مختاری –
در شهر (دهدشت) بچه های سپاه اهواز مستقر بودن
درشهر(یاسوج) روحانی (شهید میثمی) و چند پاسدار از شیراز کارهای نظم انضباط این تشکیلات را انجام می دادن این تشکیلات ساده اما سرشار از ایمان اخلاص بعدهای در عملیات های مهم کشور نقش بی بدیلی داشته اند در اولین اقدام شروع به جذب نیرو نمودن در مورخه 3 /7/ 58 اولین پاسدارهای استان 1- حاج یونس پرور 2- شهید فریبرز پناهی – 3- شهید خدامراد مرادی 4- هجیر پرندوار 5- شهید امیر علیزاده 6- شهید خدامراد مددی 7- شهید نوراله یزدانپناه 8- نوراله بی‌خشت 9- حداد یزادنپناه
اولین گروه آموزش دیده شده و گروه دوم جذب گردید تا جایگزین گروه اول گردد گروه دوم 1- شهید دریاکیش 2- محمدرشید دولتخواه 3- شهید حسینقلی پریوند 4- اردشیر دانشی 5- عبدالنبی نیک اختر 6- آقای فایز مسلم 7- محسن عبدالشمند 8- شهید محمد اسلامیان
اولین تشکیلات قدرتمند سپاه در استان و کشور آغاز به کار نمود که منشاء اثرات بزرگی در استان هم زمان با کل کشور بودن سپاه استان به مرکزیت (گچساران) قبل از آغاز جنگ در( سال 1358 در کردستان و سقز) حاضر بوده و به مقابله ضد انقلاب پرداخته در (سال 1359 در جبهه قصر شیرین) و مجدداً در (سال 1359 در منطقه بانه کردستان) حضور داشته و در عملیات چهارم هم زمان با آغاز جنگ در سال 1359 تشکیلات کوچک ولی منسجم سپاه استان ((گچساران)) بعد از اعلان جنگ عراق از طریق بندر ماهشهر و بوسیله لنج و هواگراف از طریق «خسرو آباد» و «ذوالفقاری» و رودخانه «بهمن شیر» وارد منطقه (آبادان) شدن مدافعین شهر حساس ترین و استراتژیک ترین منطقه شهر یعنی «فیاضیه» آبادان را در اختیار بچه های سپاه استان گذاشتن
مسئول عملیات آقای «سردارعلی فضلی» بوده و به چهار دسته به فرماندهی حاج محسن عدالتمند 2- شهید خدامراد مرادی 3- شهید امیر علیزاد و 4- آقای هجیر پرندوار سازماندهی شدن و با مقاومت چند ماهه مانع تکمیل محاصره آبادان و تصرف آن بدست ارتش عراق گردیدند این در شرایطی بود که خود این رزمندگان در خاطرات خود نقل کرده اند که فرماندهی آن روزهای سپاه از نقش پررنگ آنان تجلیل فراوان نموده اند و بارها خود این رزمندگان شجاعت را مدیون لطف خداوند دانسته اند در شرایطی که بسیاری از ادوات جنگی برای آنها نا آشنا بوده چنانکه آقای «پرندوار»: نقل می کند که وقتی «اسلحه ژ 3» به ما تحویل می دادند (شهید امیر علیزاد) به شوخی می گفت تفنگ کنگره کنگره ای بدرد نمی خورد تفنگ برنو به ما بدهید که صاف یکدست باشد. علی ایحال ما نسبت به همه شهداء و ایثارگران احساس دین می نمایم لذا بیان این خاطرات که از زبان همان ایثارگران نقل گردید فقط برای زنده نگاه داشتن یاد و خاطره آنها می باشد
متاسفانه مسئولان امر به جای جمع آوری خاطرات و کارامد کردن و به روز کردن آنها و بر پایی یادمانهای در محل آن عملیات‌ها و محل شهادت دلاوران هم استانی، شناساندن این الگوهای قابل لمس برای جوانان این استان با اختصاص مبلغی برای برگزاری یادواره شهدا بصورت سالانه که هم اینک بسیار در سطح پایین می باشند و صرفاً برای «عملکرد ادارات» و گزارش قابل استفاده است.
و طرح خوب (راهیان نور) که بصورت استانی برگزار می گردد. باید تخصصی نمود و شهدای استان را به جوانان معرفی نمود وگر نه چه کسانی هستند که شهید «خرازی» و شهید «همت» و «باکری»غیره.... را نشناسند و یا ایثارگری آنها را انکار کنند هیچکس منکر اقدامات و جان فشانی های آنها نمی باشد ما مردم این استان باید شهیدان خود را معرفی کنیم شهیدان همچون پناهی، علیزاد، مرادی، جهان ناصری و غیره .....که از بچه های «تهران» و «قم» و«مشهد» هیچ کم نداشته اند اما بخاطر غفلت ما در استان خودمان نیز ناشناخته می باشند حتی برخی نهادها بجای نقش تصاویر این عزیزان تصاویر شهدای والامقام سایر نقاط کشور را بر دیوار خود نقاشی نمود ما باید این روحیه احترام به خود را بالا ببریم بجای آنکه دیگران را از خود بالاتر بدانیم.
فریبرزها، امیرها، خدامرادها، جهان های که در خانه های خود نماندن و برای جهاد از خانه های خود بیرون آمدن و نگفتن که «خوزستان» و یا «کردستان» استان ما نیست هر گاه به استان و شهر ما آمدن می‌جنگیم همه جای وطن را خاک خود دانستند و در سرمای جان فرسای کردستان کوه‌های (قندیل، دالاهو) کردستان را به ستوه آوردن و در گرمای سخت خوزستان بیابانهای(هویزه سوسنگرد، شط علی، دشت عباس) آن را به ستوه آوردن و اینک هر گاه به این مناطق پا می گذاریم اگر خوب گوش دهیم و خوب دقت کنیم عطر یاد آنها را در این مناطق استشمام می کنیم صدای «لبیک یاحسین» انها هنوز طنین اندازد و تا زمانی که این روحیه یک دلی و یک رنگی بر پا باشد کشور ما همچون این 30 سال که با سربلندی از کوران حوادث و سختی ها، گذشته انشالله در ادامه نیز چنین خواهد بود و خون شهیدان که در این راه قربانی شدن تا پرچم این انقلاب را به دستان امام زمان (عج) برسانند انشالله با دستان با کفایت رهبر معظم انقلاب به دستان صاحب واقعیتش برسانند.
خداحافظ زمین لاله پرور بلند بالا قدان چون صنوبر
بنازم قامت ایستاده تان را وطن دوستان هر آزاده تان را
شادی روح شهدا صلوات