یکی از پیش‌نیازهای توسعه و پیشرفت برای هر منطقه‌ای، توسعه راه‌های ارتباطی است و استان کهگیلویه و بویراحمد نه تنها از این اصل مستثنی نیست بلکه می‌توان گفت عامل اصلی عقب‌ماندگی این استان و به خصوص حوزه مرکزی این استان در گذشته، صعب العبور بودن و فقدان راه‌ ارتباطی با دیگر مناطق کشور و به تبع آن نبود خدمات رفاهی و آموزشی دانست.
بعد از انقلاب، تصمیم بر این شد که قبل از هر چیزی ابتدا تکلیف راه‌های ارتباطی استان چه با بیرون و چه راه‌های ارتباطی روستاهها و شهرها مشخص گردد تا بتوان به مردم خدمات دیگری همچون آب، برق و گاز، تلفن را به صورت بهتر و راحت‌تر ارائه داد و به تبع آن شاهد توسعه روستا‌ها و شهرها در دیگر بخش‌ها همچون آموزش، فرهنگ و اقتصاد باشیم. بر این اساس در بخش سردسیری و کوهستانی استان یعنی در مرکز استان شهرستان بویراحمد، بر چهار مسیر ارتباطی یاسوج _ شیراز، یاسوج_ اصفهان، یاسوج گچساران، و مسیر پاتاوه به دهدشت (ادامه کریدور شمال به جنوب) تمرکز گردید.
پروژه ای ناقص که با هیاهوی بسیار افتتاح شد
ساخت مسیر پاتاوه به دهدشت که از طرح‌های مهم حوزه توسعه زیر‌ساخت‌های کشور محسوب می‌شود در سال ۱۳۷۳ در سفر رهبری به استان کهگیلویه و بویراحمد مصوب گردید و یک سال بعد در سال ۷۴ عملیات اجرایی آن آغاز گردید و بعد از ۲۷ سال در سفر دوم ریاست جمهوری در تیر ماه ۱۴۰۲ به صورت ناقص و نمایشی در سایه سکوت، ترس و نااگاهی مسئولان استانی با هیاهوی بسیار افتتاح گردید.
این پروژه، بخش‌های زیادی از شهرستان‌های دنا، بویراحمد، مارگون ، کهگیلویه و لنده و تقریبا حدود تعداد ۴۰۰ روستا را در مسیر خود تا دهدشت و بهبهان پوشش می‌دهد و شامل ۱۲ تونل، ۱۳ پل، ۲۳ کیلومتر دیوار بتنی برای جلوگیری از ریزش‌ها، ۸۳ درصد مسیر کوهستانی، ۱۵ درصد تپه ماهور و ۲ درصد دشت بوده است و  ۶۵ کیلومتر مسیر پاتاوه _ بهبهان را کاهش می‌دهد و باعث کاهش قابل توجه مسیرهای درون استانی از جمله بخش‌های چاروسا، دیشموک، لنده با یکدیگر و با مرکز استان و مرکز کشور خواهد شد.
از اهداف این پروژه می‌توان به کاهش نقاط حادثه‌خیز استان، کاهش زمان سفر، صرفه‌جویی در مصرف سوخت، محرومیت‌زدایی، تقویت ارتباطات و تعاملات اجتماعی، رونق گردشگری، افزایش توان ترانزیتی، ارتباط موثر بین استان‌های مرکزی و بنادر جنوب کشور و در نهایت توسعه و رونق اقتصادی اشاره کرد.
علی‌رغم اولویت‌دار خواندن این پروژه بزرگ ملی، در عمل ما شاهد بودیم پروژه‌ای که قرار بود ده ساله به مرحله بهره‌برداری برسد بعد از ۲۷ سال به بهره برداری رسیده است.
 پروژه‌ پاتاوه _دهدشت چند برابر مبلغ اولیه پیمان، هزینه بر بوده است و به نقل مسئولین مربوطه به پول امروز تقریبا ۱۰ هزار میلیارد تومان هزینه اجرای این پروژه بوده است که بیشتر از هر چیزی به دلیل عدم نظارت قوی بر پیمانکاران مسیر و ضعف کارفرمای مسیر بوده است‌.

مسئولان در دو فاکتور زمان و هزینه اتمام پروژه نمره قبولی نخواهند گرفت
بر این اساس، مسئولان مربوطه نسبت به دو فاکتور مهم زمان اجرای پروژه و هزینه اتمام پروژه، نمره قبولی نخواهند گرفت و اما در بحث کیفیت یکی دیگر از سه فاکتور مهم پروژه‌های اجرایی، باید گفت بر اساس مشاهدات میدانی و برخی خبرها و طولانی شدن زمان اجرای پروژه،  باز هم از نظر کیفی پروژه شرایط قابل قبولی ندارد و هنوز از ایمنی مورد انتطار برخوردار نیست.
تقاطع غیر هم‌سطح روستای گندی‌خوری؛ حادثه خیزترین تقاطع استان
یعنی مسیری که در سال ۱۴۰۲ افتتاح می‌شود و باید مطابق با استانداردهای روز دنیا باشد نه تنها در بخش‌هایی از مسیر مانند تونل‌ها و نقاط دیگر، از ایمنی کافی برخوردار نیست، بلکه قبل از اتمام کامل پروژه و برطرف کردن نقاط حادثه خیز، مانند تقاطع غیر هم‌سطح روستای گندی‌خوری به عنوان حادثه خیزترین تقاطع استان در محل اتصال جاده پاتاوه_ دهدشت به مسیر یاسوج _ اصفهان  ( به نقل از علی‌محمد روستا معاونت عمرانی استاندار) اقدام به افتتاح نمایشی مسیر می‌کنند و مردم را برای عبور و مرور به یک مسیر غیر استاندارد و تکمیل نشده برای قمار با جان و مال خود هدایت می‌کنند. و مسئولان استانی و دستگاههای نظارتی نیز بدون توجه به جان و مال و حقوق مردم سکوت اختیار می‌کنند.
و همین فقدان ایمنی و استاندارد‌های قابل قبول باعث گردیده پروژه‌ای که در تیر ماه سال ۱۴۰۲ افتتاح شده با سرعت هر چه تمام رنگ و بوی خون و تصادفات و اتفاقات ناگوار متعدد به خود بگیرد و به یکی از مسیرهای حادثه خیز استان تبدیل گردد به گونه‌ای که رئیس پلیس راه استان اعلام کرده  تصادفات منجر به فوت در هفت ماهه نخست استان افزایش یافته است که بیش از ۱۶ نفر از فوت شدگان در مسیر پاتاوه به دهدشت بوده‌اند آنهم از تیر ماه تا انتهای مهر ماه که پروژه افتتاح گردیده است و دلیل اصلی افزایش تصادفات و مرگ میر در
استان در این هفت ماهه را، محور پاتاوه_ دهدشت برشمرده است‌.
عدم وجود علائم راهنمایی و رانندگی، عدم وجود روشنایی در تونل ها، حادثه خیز بودن برخی از نقاط مسیر پاتاوه_ دهدشت، عدم اجرای تقاطع غیر هم سطح گندیخوری قبل از افتتاح پروژه( حادثه‌خیز ترین تقاطع استان)، عدم نصب روشنایی و علایم آشکارسازی در برخی نقاط حادثه خیر این مسیر، عدم تجهیز ساختمان پلیس راه پاتاوه _دهدشت،  نصب نکردن جدا کننده‌های و حفاظ‌ها در برخی نقاط حادثه خیز و...از جمله مواردیست که باعث غیر ایمنی بودن این مسیر مهم و ترانزیتی و فاصله داشتن آن با اهداف در نظر گرفته شده می‌باشد.

سوالاتی برای مردم پیش می‌آید این است چرا مسئولان و در راس آن‌ها نهادهای نظارتی اجازه افتتاح چنین مسیر غیر تکمیلی و ناایمنی صرفا جهت تبلیغات را داده‌اند؟
سوال دوم این است چرا مسئولان مربوطه بعد از افتتاحیه این مسیر در سفر دوم به صورت اورژانسی نسبت به ایمن سازی مسیر و مرتفع کردن مشکلات اقدام نمی‌کنند؟( به نقل از برخی رسانه‌ها بالای ۱۰۰۰میلیارد تومان منابع مالی جهت تکمیل و ایمن سازی مسیر نیاز است)
سوال سوم این است چرا تقاطع گندی‌خوری، حادثه‌خیر ترین تقاطع استان در نقطه اتصال جاده پاتاوه _ دهدشت به مسیر یاسوج _ اصفهان قبل از افتتاح مسیر، نباید تکمیل گردد؟
سوال چهارم: مسئولان مربوطه وجود معارض با تعدادی از اهالی روستا که به انگشتان دست نمی‌رسند در کنار زیرگذر را دلیل اصلی عدم تکمیل تقاطع غیر هم‌سطح می‌دانند اما این در حالیست که طبق تحقیقات،  اهالی روستا نزدیک به دو  قرن است در این منطقه سکونت دارند به دو موضوع اعتراض دارند که اگر مسئولان واقعا کارامد و دلسوز بودند به راحتی یکی دو ماهه برطرف می‌شدند. نه چندین سال  این معارضات توجیهی برای سرپوش گذاشتن بر ضعف‌ها باشد.
موضوع اول: مالکان اراضی همجوار تقاطع، که تعدادشان اندک است ادعای مالکیت و زراعی بودن زمین‌های پدر و اجدادی خود را دارند و می‌گویند اگر منابع طبیعی و کارفرمای مسیر و مسئولان استانی به فکر مردم استان بودند سریعاً در کمتر از دو ماه مشکل ماها را حل و فصل می‌کردند.

مطالبه دوم کشاورزان: زمین‌های کشاورزیشان به دلیل موقعیت قرار گیری بر روی یکی از مهم‌ترین تقاطع‌های جنوب کشور واقع شده است و در حقیقت می‌توانند به عنوان زمین تجاری از ان‌ها استفاده کنند. انتظار دارند مسئولان مربوطه با توجه به چنین مسئله‌ای اقدام به برآورد زمین‌ها و پرداخت نمایند. و مدعی هستند چگونه روزانه میلیاردها دلار در قراردادهای مختلف و توسط سوءمدیریت‌ها یا مفسدان اقتصادی در کشور هدر می‌رود اما وقتی نوبت به ما کشاورزان و مالکان زمین‌ها که قشر مستضعف و حامیان اصلی همین نظام هستیم رسیده چندین‌سال است با انواع فیلتر و سخت گیری برای پایمال شدن حقوقمان روبه‌رو می‌شویم!
۳_یکی از اهالی متنفذ روستا که مدعی‌ست زمین‌ها متعلق به پدر و اجدادشان و کاملا زراعی هست به پایگاه خبری کبنا می‌گوید اگر این زمین‌ها با این موقعیت متعلق به مسئولان مربوطه بود ایا حاضر می‌شدند با بهترین زمین‌های یاسوج مرکز استان معاوضه کنند؟ و واقعا آیا حق ما چند کشاورز روستایی این است که چنین برخوردی با ما شود؟ مگر قوانین جمهوری اسلامی نباید حامی تولیدکنندگان به ویژه کشاورزان و فقرا باشد؟
۴_ پرسش اساسی که وجود دارد این است چرا مسئولان استانی و کشوری نسبت به مطالبات اهالی روستا که تعدادشان به انگشت دست نمی‌رسد و  مطالبه ای جز حقوق اولیه خودشان ندارند اقدامی قابل قبول انجام ندادند؟ تا در یکی دوماه مشکلات و معارضات به راحتی مرتفع گردند.
۵ _مسئولان معارضات محلی را دلیل  عدم تکمیل تقاطع گندیخوری حادثه‌خیز ترین تقاطع استان می‌دانند و به شکل عجیبی به این اندک افراد که غالبا کشاورز هستند سخت می‌گیرند.
حالا فرض بگیرید اگر ده سال پیش با همکاری یکدیگر به ویژه اداره منابع طبیعی این تعداد اندک اهالی را راضی می‌کردند و حقوق مسلمشان را نادیده نمی‌گرفتند، این تقاطع امروز تمکیل بود و نیاز نبود چند ده برابر هزینه قبلی امروز هم هزینه خرید زمین‌های مذکور و هم هزینه اجرا و تکمیل تقاطع مذکور گردد.( بودجه اتمام پروژه تا زمان افتتاحیه تقریبا ۱۰ هزار میلیارد تومان شد)
و در انتها کاش درصدی از این سخت‌گیری‌هایی که از جانب دستگاههای مختلف نسبت به این کشاورزان مظلوم مشاهده می‌کنیم نسبت به پیمانکاران این مسیر انجام می‌گرفت تا ۲۷ سال روند اجرای این پروژه طول نمی‌کشید و کاش این سختگیری‌ها برای مدیرانی بود که به قول محمد باقر قالیباف ریاست مجلس، سالانه چند صد هزار میلیارد در اثر سوءمدیریت هدر می‌دهند.
و خواهشی داریم از مسئولان استانی حالا که قدرت رایزنی و گرفتن بودجه برای حل مشکل مردم را ندارید ناکارامدی و ریختن خون مردم بیچاره در این مسیر را با نام معارضات توجیه نکنید.

کبنانیوز