کبنانیوز - رفتار آقای «نیکبخت» کاملاً منطبق بر اصول دموکراسی بود

رفتار آقای «نیکبخت» کاملاً منطبق بر اصول دموکراسی بود

متن ارسالی - شهروند
یکی از مخاطبان کبنانیوز این متن را در پاسخ به مطلب «نقدی بر دیالوگ تلخ؛ نیکبخت و زارعی»[کلیک کنید] ارسال کرده که از نظر خوانندگان می‌گذرد؛

به دنبال انتشار مطلبی با عنوان «نقدی بر دیالوگ تلخ؛ نیکبخت و زارعی»، خیلی کوتاه در پاسخ خیلی کوتاه و خلاصه:
بی شک بالاترین مظهر دمکراسی در کشور ما مجلس است. و از اصلی‌ترین اهداف دمکراسی پاسخگویی مسئولان به مردم و موکلان است. سئوال اینجاست، جناب آقای زارعی تا کنون چند بار به روش مستقیم حاضر به پاسخگویی عمومی بوده است؟ در کدام نشست دانشجویی حضور داشته و در کدام محفل مردمی به منظور شنیدن نظرات نخبگان روئت گردیده است؟
طبیعی است که تا ابد نمیشود فرار کرد. لذا اقدام آقای دکتر نیکبخت نه تنها قابل سرزنش نبوده که اتفاقاً عکس العمل مناسبی به این رفتار آقای زارعی بوده است.
در همه جای دنیا اتفاق افتاده که معترضان حتی حین سخنرانی بالاترین مقامات کشوری و یا حتی بین المللی اعتراض خود را بیان کرده اند، نمونه می‌توان به پرتاب کفش به سمت رئیس جمهور اسبق آمریکا در عراق و یا در وقت سخنرانی دیگر رئیس جمهورهای این کشور در محافل گوناگون اشاره کرد. به عبارتی اعتراض موکل به وکیل در تمام دنیا نه تنها مذموم نبوده که امری است رایج.
نویسنده محترم اعتراض به آقای زارعی را بی حرمتی به مردم تلقی نموده‌اند، و جالب‌تر اینکه خواستار عذرخواهی آقای دکتر نیکبخت از مردم گردیده است. اولاً، اعتراض به یک مسئول سیاسی با توهین و فحاشی و بی حرمتی متفاوت بوده، بلکه حق طبیعی هر شهروندی بوده و خواهد بود ثانیاً اینکه آقای نیکبخت خود از مردم بوده و اتفاقاً با طرح چندین سئوال فنی که کاملاً به حق و درست بوده حرف دل اکثریت مردم را به زبان آورده است، لذا توهینی به مردم متصور نبوده و به لحاظ حقوقی این ادعای ایشان هیچگونه وجاهتی ندارد.
جناب فرهادی به رعایت قاعده میزبانی اشاره کرده است، گویی ایشان میان مهیمانی شخصی در منزل با یک مراسم رایج اداری و مهم‌تر حق شهروندی جهت واخواهی حقوق اشخاص تفاوتی قائل نیستند.
بهتر بود، نویسنده محترم توضیح میدادند در مقابل رفتاری که تا کنون یکبار و به صورت مستقیم امکان پاسخگویی به موکلین را نداده و همچنین عملکردی که نتیجه آن حمایت و رشد تعداد معدود از طایفه و فامیل خاص، چه در انتصابات مدیریتی و چه در استخدام‌های اداری و ... بوده تا چه اندازه و برای چه باید آستانه تحمل را بالا برد؟ آیا خواسته شما غیر از درخواست سکوت برای حق خواهی جامعه خواهد بود؟ جای شگفتی است که به جای اینکه از آقای نماینده خواسته شود به دلیل جایگاه و وظیفه پاسخگویی به مردم آستانه تحمل خود را بالا ببرد و به جای مظلوم نمایی، حق اعتراض شهروندان را بپذیرد، آقای دکتر نیکبخت را دعوت به شکیبایی نموده است.
جناب نویسنده اگر واقعاً درد و دغدغه رفتارهایی از این قبیل را دارند چرا در مقابل رفتارهای مشابه در سالهای قبل با اشخاص دیگر سکوت کردند؟
در پایان رفتار آقای دکتر نیکبخت کاملاً منطبق بر یک اصول دمکراتیک و بر مبنای حقوق شهروندی و حق واخواهی از نمایندهای بوده که هنوز شعارها و ادعاهای رنگارنگ انتخاباتی وی را از یاد نبردهایم. که اگر به حداقل استانداردهای دمکراسی معتقد باشیم، پذیرش آن کار سختی نخواهد بود.