کبنانیوز - پاسخی به مطلب «خبری که با آبروی استان بازی کرد»

پاسخی به مطلب «خبری که با آبروی استان بازی کرد»

بعد از انتشار مطلبی با عنوان «خبری که با آبروی استان کهگیلویه و بویراحمد بازی کرد» یکی از مخاطبان کبنانیوز به آن پاسخ داده است که از منظر خوانندگان می‌گذرد؛

با سلام و احترام؛ اگرچه این روزها و گرفتاری های خاص اسفندماه و تدارکات و ملزومات ورود به سال نو؛ فرصت نوشتن را از هرکسی سلب می کند؛ ولی دیدگاه سطحی و غیرعلمی در نوشتار دوست گرامی و دغدغه مند جناب آقای: «محمدصادق عظیمی‌فر» که یادداشتی را تحت عنوان: «خبری که با آبروی استان کهگیلویه و بویراحمد بازی کرد؛ مردم الکلی یا مسئولان الکی»، که در سایت کبنا نوشته بودند، وادارم کرد که چند مطلب و نکته مشفقانه را خطاب به این نویسنده محترم و مخاطبان گرامی مرقوم نمایم، تا شاید از یک بدعت غلط و سنت سطحی نگری و نگاه غیر علمی به موضوعات در جامعه و استانمان جلوگیری نمایم. امید آنکه مطالب پیش رو، برای همگی و به خصوص مردم استانم، مفید فایده واقع گردد.
و اما موارد مد نظر و مترتب بر نوشتار آقای «عظیمی فر» به شرح زیر است:
۱_ عنوان نوشتار بسیار سطحی و با ادبیات غیر علمی و وقاحت در انتساب الفاظ؛ و بکارگیری صفات تصغیر برای مردم و مسئولین نوشته شده است. که صد البته این امر در تناقض با شانیت مردم و مسئولین استانی است، و به نظر میرسد نویسنده محترم از سر دلسوزی و گوشزد کردن مطلب اینگونه نگارش کرده اند. اگرچه در این خصوص سایت کبنا هم میبایست هوشمندانه تر عمل نماید و هر نوشتاری را با هر ادبیاتی خطاب به مردم منتشر ننماید.
۲_ نویسنده گرامی اگر واقعا دانشجوی دکتری و آن هم ازز نوع جامعه شناسی است؛ این نوع نگاه و تحلیل آنگونه که در نوشتارشان بکار گرفته اند، جای تامل بسیار دارد که چرا اینگونه سطحی و خرد موضوع را نگاه کرده است. این نوع تحلیل مد نطر ایشان، با مقدمات آسیب شناسی رفتارهای اجتماعی که در دروس مقدماتی مقطع ارشد و دکتری در دانشگاه ها به آن پرداخته می شود، در تعارض است؛ و شاید اینجا نیاز باشد تلنگری به چیستی و چگونگی تدریس و مفاهیم دروس پایه ی رفتارشناسی اجتماعی و شرح این دروس در دانشگاه ها زد !!! که البته مجال آن در این نوشتار موجز نیست.
۲_ هر اهل علمی می داند که یکی از اصلی ترین ویژگی یکک پژوهش و مطالعه علمی، صراحت در بیان و ارایه نتایج دقیق به دور از هرگونه قضاوت و تفسیر و دخالت دادن نگاه های حزبی، سیاسی و محیطی است. اگر بنا باشد پژوهشی با صرف هزینه‌های گزاف تعریف گردیده و در ادامه صورت پذیرد، و آنگاه نتایج آن را با توهم قضاوت بد و برداشت بد دیگران از آن منتشر نکرد؛ پس اساساً چرا پژوهش کرده‌ایم؟!
۳_ این تصور و برداشت غلطی است که پژوهش علمی راا سیاست زده و مصلحت زده کنیم؛ اگه قرار باشد هر رفتار اشتباهی در جامعه، را به بهانه ی مخدوش شدن اعتبار و آبروی آن جامعه؛ مخفی نمایم؛ این که دیگر خود، فاجعه ی بزرگتری است و ناخواسته به بازنشر آن رفتار اشتباه کمک کرده ایم. رفتار اجتماعی اشتباه را در هر سطحی که باشد باید جلوی آن را گرفت، ما که نباید خطا و اشتباه جامعه را لاپوشانی و مخفی کنیم. که اگر این اتفاق بیفتد شاید خود مسبب ترویج بیشتر آن رفتار اشتباه شویم؛ و به نوعی بی تفاوتی در قبح آن رفتار اشتباه را نیز تقویت کرده ایم!
۴_ فارغ از نوع و محل و جایگاه پژوهش صورت پذیرفته وو قضاوت در خصوص اعتبار و روایی و پایایی آن، ذکر این مطلب است که پژوهشی صورت پذیرفته؛ و نتایجی بدست آمده است، این شایسته تقدیر است که یک معضل پنهان، توسط نهادهای علمی و دانشگاهی رصد و گوشزد شده است. و این باعث میگردد که همه به گوش و به هوش باشیم و عمق فاجعه را ببینیم و شاید فریاد مراکز علمی و نهادهای پیشگیری کننده را بشنویم. تازه چقدر خوب که در اجتماعی زندگی میکنیم، که رفتارهای اشتباه جامعه، توسط نهادهای علمی و دانشگاهی و با مطالعه و پژوهش گوشزد میگردد، و این نوع پژوهش ها بایستی مسبب تقویت اعتماد به دانشگاه به عنوان یکی از رکن های توسعه ی علمی و فرهنگی در جامعه و استانمان گردد، و از همان مراکز رصد کننده بخواهیم که نسخه ی علاج و راه کارهای اصلاح رفتارهای اشتباه را تحقیق و به جامعه و مراکز سیاست گذار و متولی ارائه نمایند.
۵_ و اما بایستی متذکر شد که اصلاح رفتار آدم ها و جامعهه شان نیاز به فرهنگ سازی و سیاستگذاری های کلان با مشارکت همه نهادهای دولتی و استفاده از خرد جمعی نخبگان علمی و دانشگاهی و مدیریتی دارد، بیایید با رویکردها و نگاه های غیرکارشناسی، مسبب پنهان کاری و تولید دمل های چرکین دیگر در لایه های اجتماعی دیارمان نشویم. بپذیریم که خطاها و اشتباهات رفتاری و اجتماعی بسیاری در استانمان داریم که یکی از آنها بهانه ی این نوشتار گردیده است. بپذیریم رفتارهایمان را باید اصلاح کنیم. بپذیریم واقعیت ها را نبایستی فدای مصلحت های خودساخته کنیم. بپذیریم می شود به دانشگاه و پژوهش اعتماد و استناد کرد. بپذیریم بخشی از فرایند اصلاح سازی رفتارها را در کمک از دانشگاه ها و رسانه ها می توان یافت. بپذیریم که فقر فرهنگی، خطرناکتر از فقر اقتصادی است، و ما به فرهنگ سازی و سرمایه گذاری در آن بیشتر از هر چیز نیاز داریم. و سخن آخر اینکه بپذیریم و باور داشته باشیم، ما در مقابل جامعه و مردم خود و رفتارهای اشتباه جامعه مسئولیم. و بپذیریم اصلاح رفتارهای اشتباهمان، کاری شدنی و باوری غیر انتزاعی و دست یافتنی است.
در پایان با احترام به مردم بزرگوار استان، و دیار دوستت داشتنی ام باشت باوی عزیز، بهترین ها را برایتان آرزو دارم.
------------------------------------------------------------------
ارادتمند همه، فرزند ایل باشت و باوی؛ الف_ م / ۱۳۹۵/۱۲/۲۶