کبنانیوز - پایان نماینده خوش شانس

صفا فضیلت

علی محمد بزرگواری را باید یکی از خوش شانس ترین افردی عنوان کرد که عالم سیاست روی خوش به آن نشان داد. وی در خالی شدن میدان کهگیلویه از مردان سنگین وزن سیاسی چه در طیف اصول گرایی و چه در طیف اصلاحطلبی اسب خود را چنان تاخت که هیچگاه در خاطر خود چنین خوش شانسی و میدان داری سیاسی کهگیلویه را در بخت و طالع و اقبال خود متصور نمی شد. کهگیلویه بزرگ در سال ۸۶ دو سال بعد از روی کار آمدن دولت «محمود احمدی نژاد» خود را برای انتخابات مجلس هشتم آماده می‌کرد انتخاباتی که یک نکته پر رنگ قبل از آن برای همگان محرز و مشخص گردیده بود و آن کوچ مرد همیشه پیروز انتخابات کهگیلویه یعنی سید محمد موحد از این حوزه به حوزه بهبهان بود. کسی که شانزده سال یک تنه نمایندگی کهگیلویه بزرگ را در مجلس یدک کشید. با رفتن موحد فضا سیاسی کهگیلویه برای انتخابات مجلس هشتم در سال هشتاد و شش کاملا مشوش و مبهم گردیده بود و دیگر به سیاق سابق که از پیش پیروزی سید «محمد موحد» برای همه قابل پیش بینی بود پیروز انتخابات و حتی کاندیدای وزن دار انتخابات قابل شناسایی نبودند. از دیگر نکات روشن انتخابات مجلس هشتم در حوزه کهگیلویه مشخص بودن رد صلاحیت دو کاندید مشهور جریان اصلاحات یعنی محمود منطقیان و «قادر لاهوتی» بود. چرا که طرفداران این دو بعد از واگذاری نتایج انتخابات مجلس هفتم در سال ۸۲ به سید محمد موحد تاب پذیرش نتایج انتخابات و شکست مجدد از سید محمد موحد را نداشتند و بجای اعتراض های خود به کاندیدای هموزن جریان اصلاحات که با حضور همزمان و تقسیم آرای اصلاحطلبان میان آنها منجر به واگذاری نتایج انتخابات به رقیب شدند، به اشتباه معتقد به تقلب در انتخابات بودند و دست به آشوب های خیابانی زدند که باعث خسارات و زیان های عمده به اموال عمومی از جمله فرمانداری دهدشت شدند. به هر حال انتخابات مجلس هشتم در حوزه کهگیلویه از وجود کاندیدای قدرتمند جریان راست یعنی سید محمد موحد به علت کوچ سیاسی به بهبهان و نیروهای استخوان دار سیاسی جریان چپ یعنی قادر لاهوتی و محمود منطقیان به علت رد صلاحیت کاملا خالی گشت. در چنین کساد بازار و قحط الرجال نیروهای سیاسی «علی محمد بزرگواری»، «علی مژدهی» و «لطیف رستاد» به کارزار انتخابات پا گذاشتند در واقع علی محمد بزرگواری را باید محصول دوران ریاست جمهوری دولت احمدی نژاد دانست چرا که در اوج قدرت دولت احمدی نژاد به قدرت رسید و در انتخابات مجلس هشتم عنوان کاندید دولت را در اختیار داشت. و از حمایت دولت وقت و جریان احمدی نژادیسم برخوردار بود. در انتخابات مجلس هشتم و در شرایطی که طیف اصلاحات در روزهای آخر با معرفی «لطیف رستاد» تنور انتخابات را گرم کردند سرانجام علی محمد بزرگواری با خوش شانسی محض و با حمایت طیف دولت و فرمانداران و بخشداران و کارمندان دولت، رد صلاحیت های عمده، کوچ نماینده دوره قبل مجلس و حتی وصیت سید «محمد موحد» به حامیان خود مبنی بر حمایت از وی توانست با اختلاف اندک نسبت به کاندیدای ناشناخته و تازه به میدان آمده اصلاحات یعنی لطیف رستاد و کاندیدای مستقل آن دوره یعنی علی مژدهی صندلی مجلس را از آن خود بکند. صندلی که قبل از کوچ موحد و رد صلاحیت لاهوتی و منطقیان هیچ گاه فکر نشستن روی آن را هم نکرده بود. این اولین خوش شانسی این نماینده در ورود به مجلس بود. اما ۴سال بعد و در سال ۹۰ مجددا با خوش شانسی دیگری جواز ورود به مجلس را گرفت. در این دوره به دلیل اتفاقات سال هشتاد و هشت و ایجاد برچسب فتنه از سوی طیف اصولگرا برای حذف رقیب از میدان انتخابات هیچ یک از کاندیدای شناخته شده اصلاحطلب کهگیلویه از جمله لطیف رستاد که در دور قبل رای قابل توجهی به دست آورده بود و شانس خوبی برای جمع کردن اصلاحطلبان اطراف خود داشت از ترس رد صلاحیت گام به میدان انتخابات نگذاشتند . کاری که سایر اصلاحطلبان شناخته شده در اقصی نقاط این مرز و بوم به دلیل هجمه های شدید جریان مقابل برای برچسب زدن انگ فتنه به تمام جریان اصلاحطلبی برای حفظ آبرو انجام دادند و میدان را خالی گذاشتند تا یکی از رادیکالترین مجالس اصولگرا در تاریخ انقلاب شکل بگیرد که سهم کهگیلویه از این مجلس «علی محمد بزرگواری» بود. در این انتخابات «علی محمد بزرگواری» در غیاب طیف اصلاحات در یک انتخابات درون خانوادگی و سرد به سختی از سد همفکران نوظهور خود یعنی سردار «حبیبی» و دکتر «فیاض بخش» گذشت آن هم نه فقط با رای اصولگراها بلکه به گفته خود با بیست هزار رایی که از جریان سرخورده اصلاحات به عاریت گرفت که امروزه چون پتک از این اتفاق بر سر جریان اصلاحطلبی می کوبد. اما ۹۴ را باید پایان نماینده خوش شانس نامید. نماینده ای که باید یکه و تنها پا به کارزار انتخابات اسفند ۹۴ بگذارد. دیگر نه از دولت احمدی نژاد خبری هست تا دولتش تمام قد از وی حمایت کند. و نه باب انگ زدن فتنه گری برای خارج کردن نیروهای اصیل انقلاب و نه خالی بودن میدان از نیروهای اصلاحطلب . به قول معروف آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت. بزرگواری بعد از هشت سال پوشیدن ردای نمایندگی جریان اصولگرا و به خصوص تفکر پایداری به علت اقدامات نه چندان مطلوب خود که از حوصله این بحث خارج هست حتی در میان طیف اصولگرا هم جایگاهی ندارد. و امروزه برخلاف ادوار قبل اصولگراهایی چون دکتر «تقوی« و سردار «عدل هاشمی» سر برآوردند. که اگر جریان اصولگرایی بخواهد در انتخابات پیش رو اعلام موجودیت بکند قطعا بر کاندیدایی غیر از بزرگواری اجماع خواهند کرد. چرا که کمترین شانس را با حضور بزرگواری به عنوان نوک پیکان اصولگرایی خواهند داشت.

* کارشناس ارشد علوم سیاسی