کبنانیوز - چرا و چگونه؛ بازگشت به جاهلیت در گچساران

مصیب افتخاری*

در پی برخی رفتارها و حرکات که رنگ و بوی قوم گرایی داشته و در نهایت واپسگرایی آینده را در پی خواهد داشت، بهانه ای یافته تا این نگاشته ناقص مهیا شود.
هرچند که برخی ها بجای توجه به مغز کلام به نقد بنده براساس شنیده های خود می شوند و مسئولین محترم و عزیز وب سایت خبری تحلیلی کبنانیوز هم در استانمان نظر خوانی و نظر نویسی را به شیوه های غیر اصولی در ذیل اخبار و رویدادها ترویج داده اند و محلی شده است برای عقده گشایی و تخریب. اما نمی شود به بهای تخریب شدن سکوت کرد و زبان را خونین. پس باید گفت.
خداوند تبارک و تعالی در سوره مبارکه تکاثر می فرمایند:
«مسابقه و فخر فروشی در داشتن مال و نفرات بیشتر شما را به خود مشغول کرد»
«تا آنجا که براى شمردن نیاکان خود به قبرستان رفتید. نه ، این مفاخرتها دردى را از شما دوا نمی کند و به زودى خواهید فهمید.»
از جرج استاینر، متفکر معاصر یهودی، وجیزه‌های زیبایی خوانده‌ام که نخستین آن‌ها درباره «سرزمین مادری» بود. استاینر، درباره «سرزمین مادری»‌اش می‌گوید: ((سرزمین مادری من، ماشین تایپ من است)).
واپسین وجیزه‌یی که از این اندیشمند خواندم و به دلم چنگ زد، همان سخن معروف او ست که می‌گوید: «گیاهان ریشه دارند و انسان‌ها پا».
شاید پرسیده شود چه حرف تازه‌ای در این وجیزه نهفته است که به دل و نادل چنگ زده است؟ مگر نه این است که این تمایز از جمله بدیهیات است و حتی کودک هفت – هشت ساله نیز بدان آگاه؟
آن‌چه را که استاینر می‌خواهد تبلیغ کند، رفتن به مهمانی قلب‌های مردم و گذار از مرزهای ابلهانه قومیت و نژادپرستی می‌باشد. او قانون طلایی عشق را تبلیغ می‌کند. او می‌خواهد بگوید که بروید محبوب‌قلب‌ها و موضوع عشق و عاشقی‌های بشریت شوید. ستایش از «ریشه‌ها»، به باور او بزرگ‌ترین مانع این امر است.
کشور عزیزمان ایران اسلامی بی گمان به حق، لقب سرزمین گنجینه فرهنگها را به خود اختصاص داده است. فرهیختگان و پژوهشگران بر این باورند که گنجینه آن چیزی است که از گذشتگان ما به ارث میرسد. اگر فرزندان لایق این سرزمین باشیم بر عهده ماست که در محافظت از این گنجینه ها کوشا باشیم و لایق تر اگر باشیم، باید که چیزی بر آن بیفزائیم تا گنجی افزون تر برای آیندگان بماند.
مدت زمانی است که در این شهر کوچک ما تبلیغات گسترده قوم گرایانه در میان مردم رواج یافته است. در این تبلیغات هر قومی درصدد جداسازی و برجسته سازی هویت و زبان خود و نشان دادن مزیتهای خود می باشد. چنین رفتاری بر واگرایی قومیتی در دیارمان دامن زده و ریشه های عمیقی از عدم انسجام و وحدت را رقم می زند. اینکه سرآغاز مسابقه واگرایی قومی و زبانی در شهرستانمان از سوی چه کسانی شروع شده چندان مهم نیست ولی نگاه مختصری به تاریخ نشان می دهد که جوامعی که بجای تکیه بر قوم و زبان بر منافع مشترک تکیه کرده و همدیگر را به چشم انسان با حقوق برابر دیده اند بیشتر موفق بوده اند.
اگر تاریخ را خوانده باشیم و قصد عبرت و پند از آن باشد،برخوردهای عجیب برخی افراد در شهرستان و دامن زدن عده ای در لوای ریش سفید، دوران جاهلیت بشر را برایمان تداعی می کند.
در زیر پرچم اسلام چیزی بنام رنگ و نژاد، قوم و قبیله مایه برتری و فخر فروشی نیست. همه بر این واقف هستیم که برخی از طوایف ارزشمند و پر پتانسیل این شهرستان برای منافعی عده ای کوته فکر سالهاست که به جان هم می افتند و جوانان این طوایف یا مجبورند راه کینه و عداوت را به پیش گیرند و یا کشته حماقت سودجویان از این اختلافات شوند.
قدرت، شهرت، ثروت و هرآنچه که رنگ و بوی مادی دارد به شکستن قلب یک جوان، با هزاران آمال و آرزو را ندارد. امروز نباید برای بودن و قدرت داشتن، بیش از در قلب مردم بودن تلاش کرد.
برخی مواقع باید از حیرت نه انگشت به دهان گرفت بلکه انگشتان دست را جوید. برای برپایی عزای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) برخی مسئولین مخالفت می کنند و در گوشه ای تجمعاتی برپا می شود که نتیجه آن مشکوک است.
بازار انتخابات مجلس شورای اسلامی نباید محلی شود برای قدرت نمایی طوایف ، اگر به موضوع با دید منصفانه و غیره متعصبانه نگاه کنیم یک قوم و طایفه هیچگاه همه آنها یک نظر و عقیده نخواهند داشت و عده ای هم هستند که مخالف برخی نظرات و آراء هستند پس این تیتر زدن ها و خبر سازی هایی که منتصب به طوائف و اقوام می شود بیشتر جنبه منفعت طلبانه برای حاضرین داشته تا غائبین.
پیشاپیش اگر رنجش خاطری برای کسی به وجود آورده ام پوزش می طلبم .حق را باید گفت و توصیه حقیر به همه عزیزان خصوصاً جوانان این است که بیایید راه طلایی محبت کردن را بپیماییم و میهمان قلب‌های مردم شویم و از مرزهای ابلهانه قومیت گرایی، بت پرستی و برتری جویی های عوامانه بگذریم.
* عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد گچساران