تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۲ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۲۲:۱۶
کد مطلب : ۹۷۷۴۷
راهبرد همدلی و همزبانی یادآور روزگار خوش
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛یداله مرادی
مبنای پیدایش انقلاب اسلامی با راهبرد مدبرانه امام خمینی (ره) در حالی تدوین یافت که تفرق گروه‌ها و احزاب و افراد مخالف رژیم پهلوی بهترین زمینه را برای پیشبرد برنامه‌های حکومتی رقم می‌زد. نا‌هماهنگی فکری و شیوه مبارزاتی گروه‌های سیاسی و نظامی هم مردم را از مبارزه نا‌امید و دور می‌کرد، هم فرصت خوبی برای سرکوب‌ها توسط ساواک مهیا شده بود تا اینکه امام خمینی (ره) رسما سکان هدایت مبارزات ضد حکومتی را در دهه ۴۰ بدست گرفتند. از همان ابتدا محور مدیریت انسجام انقلابیون و ایجاد تشکل فراگیر و هماهنگ برای مبارزه و ایجاد الفت و محبت و برقراری ارتباط مبارزین حول محور اسلام راستین و مبارز بود، سال‌ها تلاش کرد تا همدلی را رقم بزند و به طبع آن همزبانی برای بیان هماهنگ شعار‌های استقلال آزادی جمهوری اسلامی را شکل بخشد، مبارزین هم همدلی را با خون خود نوشتند «تا خون در رگ ماست خمینی رهبر ماست».
فرایند همدلی ایجاد شد تا فریاد همزبانی بر حکومت جاری شود و اساس حکومت پهلوی را برانداخت همین ویزگی بود که در خط امام (ره) استمرار یافت و هویت انقلاب اسلامی و ضمانت شعار‌هایش شد.
همدلی و هم زبانی بود که بسیجی و پاسدار و ارتشی از هر صنف و طایفه و زبان و دین را در یک صف واحد به دفاع از اساس نظام اسلامی کشاند. تا این آهنگ بر قلوب انقلابیون حاکم بود کسی جسارت طرح شعار‌های انحرافی «نه غزه نه لبنان» و بر علم کردن ایرانیت بر اسلامیت را نداشت.
و حال بپردازیم به اینکه چرا بعد از ۳۷ سال از عمر با برکت انقلاب اسلامی ضرورت پیش آمد تا امام خامنه‌ای از تعیین شعار‌های اقتصادی اجتماعی و سیاسی به موضوع مهم همدلی و هم زبانی بپردازد و این یعنی:
آغازی دیگر در مجیطی صمیمانه برای بازیابی حرکت انقلاب اسلامی بر مدار اعتماد و حصول اطمینان مردم
یعنی آغاز روزگار خوش در همدلی دولت با ملت و ملت با دولت، پذیرفتن این نکته که دولت کارگزار ملت است و ملت کارفرمای دولت
یعنی آغازی برای تقویت بنیانهای عمیق احساسات، باور‌ها، تمایلات و انگیزه‌ها و نمودی از غوغای درونمان و روایتی از گونه‌های مکتوب و مکنون قلبی ما که در قالب کردار‌ها و گفتار‌هایمان غنیمت می‌بخشد.
یعنی آغازی عملگرایانه و راهبردی از وحدت رویه و پایداری برای تداوم حرکت انقلابی بمنظور تحقق آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی و امام راحلمان.
یعنی آغازی برای حذف و طرد و دور کردن افراطی‌های مسئله ساز و بحران آفرین سال‌های ۷۸ و ۸۸ از بدنه حاکمیت و استقرار مشارکت آمیز همه دلسوزان و پاکباختگان به اسلام و امام و رهبری در سکان مدیریتی به منظور سالم سازی و در آوردن چشم نفاق و فتنه و طمع از فضای سیاسی و فکری انقلاب اسلامی با هر گرایش جناحی.
شرایط تحقق عینی شعار راهبردی سال ۹۴:
نظام‌های سیاسی مستقر در کشور‌های مختلف نیازمند دو رکن اساسی برای تداوم و اعمال مدیریت بر قلوب جامعه هستند:
۱- مشروعیت (قانونیت)
۲- مقبولیت (مطلوبیت و کارآمدی)
در این رابطه هم اکنون سه دسته حکومت در عرصه جامعهٔ بشری عرض اندام دارند:
۱- نظام‌های پلیسی امنیتی با افکار استبدادی کمونیستی و سلطنتی یا امیر و امرایی
۲- نظام‌هایی با حاکمیت دمکراسی (مردم سالاری) از نوع غربی با گردش مدیریت بر پایه تبلیغات و تزویر برخاسته از مکتب لیبرالیسم فرد گرایانه
۳- نظام سیاسی دینی بر پایه عطوفت و محبت (مردم سالاری دینی)
طبیعی است که حضرت امام خمینی (ره) بر اساس یک تجربه تاریخی دو مدل اول نظام‌های سیاسی را برای ایران اسلامی مد نظر نداشت و از همان ابتدا بر جمهوری اسلامی تاکید و ابرام داشت و مردم هم با حضور و رای به این نظام مشروعیت لازم بخشیدند و بدینطریق مدل جدیدی از نظام‌های حکومتی در انتهای قرن بیستم پدیدار گردید که نظام‌های دیگر را عملا به چالش کشاند. مفهوم صدور انقلاب و بیداری اسلامی روشنگر این وضع می‌باشد، اینجاست که رهبر معظم انقلاب که معتقد است اعتماد در محبت مردم به نظام جایگاهی بنیادی در جمهوری اسلامی دارد می‌فرمایند:
((باید مردم را مورد محبت و احترام قرار داد و به آن‌ها اعتنا کرد تا به دستگاه حاکم وصل باشند و پشت سرش قرار گیرند)) (۱)
شرط اول:
همکاری‌های صمیمانه و همدلی بیشتر دولت و ملت برای استفاده مطلوب از ظرفیت‌های زیاد ملت برای عبور از بحران‌ها و سیاستهای نظام برای تحقق آرزوهای بزرگ ملی، هم دولت «ملت» را بمعنی واقعی کلمه» قبول داشته باشد» و هم ملت بدرستی بپذیرد که بمعنای حقیقی کلمه اعتمد کند. بعبارتی درک درست هر کدام از ارزش و اهمیت و توانایی یکدیگر.
شرط دوم:
اولویت دادن به محور‌های ایجاد همدلی و همزبانی توسط مدیران دولتی در تصمیم گیری‌ها و تصمیم سازی‌ها و به نمایش گذاردن قدرت نرم جمهوری اسلامی در قبال دشمنان و صحنه عملی اجرای ابعاد و ارکان جامعه و توجه خاص به معارضه دشمن
شرط سوم:
دوری از الفاظ و القاب تحقیر آمیز و غیر اخلاقی به منتقدان و دلسوزانی که دغدغه و نگرانی از روند اجرایی دارند، با تاسی از کلام عمیق امام صادق علیه السلام که می‌فرمایند: «احب اخوانی الی من اهدی الی عیوبی» ((دوست داشتنی‌ترین برادران برای من کسی است که عیوب مرا به من اهدا کند)) (۲)، عمل کنند و منتقدین هم بجای تمرکز بر جستجوی انگیزه‌های مسئولین بر نقد عملکرد‌ها متمرکز شوند.
شرط چهارم:
حمایت و هماهنگی با کلیت سیاستهای دولت که برخاسته از آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی است، توسط آحاد مردم و همه جریانات شناسنامه دار انقلابی و مردمی و دانشگاهی و دور کردن هر نوع حرکت تخریبی و اختلاف انگیر و افراط گرایی سیاسی جناحی قومی و حتی دینی (حرکت‌های تکفیری و سلفی‌گری همچون شیعه انگلیسی امریکایی و داعش)
شرط پنجم:
اجرای عدالت اجتماعی اقتصادی و فرهنگی در تصمیم گیری‌ها برای حفظ هویت و اصالت انقلاب اسلامی و ایجاد بستر احساس تعلق همه اقشار اجتماعی و گروه‌ها و اقوام سراسر ایران بزرگ بمنظور یک پشتوانه قابل اعتماد آنطور که رهبرمان فرمودند: «کلید حل مشکلات اینجاست یعنی در درون کشور و امکانات داخلی کشور است که از اینها می‌شود خردمندانه بهره برداری کرد «(۳) و در مقطع دیگری ابراز داشتند: «کار‌ها با تدبیر با برنامه ریزی با ملاحظهٔ همه ظرایف و دقایق در اختیار مردم گذاشته بشود، انوقت کار‌ها پیش خواهد رفت «(۴)
شرط ششم:
اقدامات عملی و اجرایی برای حل مشکلات اقتصادی کشور، تحریم عامل اصلی برهم خوردگی وضعیت اقتصادی کشور نمی‌باشد مشکلات ریشه‌ای اقتصاد ما از تبدیل شدن بانک بعنوان بنگاه داری و سوداگری با دلالی و فساد اقتصادی و عدم شفافیت در اقتصاد حوزه زمین و مسکن، واردات محوری و خام فروشی محصولات داخلی، جهش‌های کاذب قیمت ارز و سکه و عدم وجود برنامه طراحی شده با وضع موجود می‌باشد که لازم است مردم و دولت با اعتماد به یکدیگر با برنامه و اعمال نقش واقعی کمک کننده باشند.
شرط هفتم:
دور شدن و دورکردن از خطر ایجاد اختلاف داخلی اعم از تلاش تجدید نظرطلبان برای برگرداندن شک به مردم متدین و رهبری نظام و برخورد‌های نسنجیده با منتقدین و هجوم به ارزش‌ها و باور‌های دیرین مردم با سرگرم کردن به دعواهای سیاسی بجای ریشه کنی ویروس مزمن جامعه، دامن زدن به اختلافات قومی و قبیله‌ای و یا دینی.
شرط هشتم:
اعمال چهار شرط اصلی برای نظام سازی توسط تمام نهاد‌ها و ارگان‌ها و دستگاه‌های حاکمیتی بصورت هماهنگ و برنامه ریزی شده: اقامه صلوه و زکات و امر به معروف و نهی از منکر برای انسجام بخشیدن و ارتباط محکم و استوار اجتماعی و قلبی میان همه طبقات مردم در نظام اسلامی (۵)
شرط نهم:
گفتمان سازی و مطالبه اصول و مبانی انقلاب اسلامی و نه تسامح و تساهل در اصول اصلی انقلاب مثل استقلال، آزادی و عدالت زیرا لازمهٔ پیشرفت همه جانبه با ایجاد زمینه وحدت حقیقی و به رسمیت شناختن اختلاف سلیقه‌ها حاصل می‌شود نه تقسیم بندی مخالفان و موافقان به افراطی و معتدل، عدم تبعیض و تفاوت گذاشتن بین مردم با گفتمان سازی درونی و تعامل سازنده جریانات متعدد به انقلاب. باید بیاموزیم که اختلافات باید در روش باشد نه اصول و مبانی فکری.
شرط دهم:
تمرکز و نگاه دولت بجای دیپلماسی هسته‌ای و رو به بیرون (۶)، به لایه‌های متعدد اجتماعی و ظرفیت‌های کلان داخلی. امروز رهبر انقلاب اصرار دارند تا تمام مردم به دولت یازدهم هم اعتماد کنند و هم در پیشبرد امور این دولت را یاری دهند. زیرا ((بهانه نگذاشتند کار کنیم)) را از همه طرف‌های حاضر در دولت گرفتند و می‌گیرند پس لازمه‌اش برقراری رابطه‌ای دو طرفه است یعنی با اعتماد مسئولان و دولت مردان به توانمندی‌های داخلی و مردمی نه تنها آهنگ همدلی و همزبانی مردم با دولت سرعت بیشتری بخود خواهد گرفت بلکه یگانه راه عبور از مشکلات کنونی، تهدیدات دشمنان و امید و نشاط دوستان و دلسوزان نظام در این راهبرد نهفته است.
خلاصه:
همه تلاش کنیم تا این شعار راهبردی در فضای تبلیغاتی رسانه‌ها و جریانات سیاسی صرفا در گفتار و کلام مسئولان و نمایش در بنرها‌ها و بروشورهای رنگارنگ بر بدنه دیوار‌ها و ادارات باقی نماند، بلکه مسیر حرکت و استراتژی دولت و مردم قرار گیرد و برای اجرایش عملا روش‌های دقیق و برنامه‌های معین طراحی و اعمال گردد، تا در پایان یکسال از گذشت این راهبرد کیفیت و کمیت ارزیابی آن مشهود باشد که در اینصورت استوانه استحکام درونی نظام یکبار دیگر اقتدار و زیبایی مشروعیت و مقبولت نظام اسلامی را تضمین خواهد نمود.
روزگار خوش با بکارگیری راهبرد همدلی و هم زبانی با قبول اختلاف و احترام همه سلایق از دل اقوام و اطراف ایران چهره منور و درخشان انقلاب اسلامی را به نمایش می‌گذارد. بدانیم که روزگار خوش همدلی و هم زبانی با اقدام عملی رییس جمهور شروع می‌شود و این دعا را داشته باشیم که ان شاالله:» می‌تواند وظایف سنگینی را که برعهده دارند به خوبی انجام دهند «.
مبنای پیدایش انقلاب اسلامی با راهبرد مدبرانه امام خمینی (ره) در حالی تدوین یافت که تفرق گروه‌ها و احزاب و افراد مخالف رژیم پهلوی بهترین زمینه را برای پیشبرد برنامه‌های حکومتی رقم می‌زد. نا‌هماهنگی فکری و شیوه مبارزاتی گروه‌های سیاسی و نظامی هم مردم را از مبارزه نا‌امید و دور می‌کرد، هم فرصت خوبی برای سرکوب‌ها توسط ساواک مهیا شده بود تا اینکه امام خمینی (ره) رسما سکان هدایت مبارزات ضد حکومتی را در دهه ۴۰ بدست گرفتند. از همان ابتدا محور مدیریت انسجام انقلابیون و ایجاد تشکل فراگیر و هماهنگ برای مبارزه و ایجاد الفت و محبت و برقراری ارتباط مبارزین حول محور اسلام راستین و مبارز بود، سال‌ها تلاش کرد تا همدلی را رقم بزند و به طبع آن همزبانی برای بیان هماهنگ شعار‌های استقلال آزادی جمهوری اسلامی را شکل بخشد، مبارزین هم همدلی را با خون خود نوشتند «تا خون در رگ ماست خمینی رهبر ماست».
فرایند همدلی ایجاد شد تا فریاد همزبانی بر حکومت جاری شود و اساس حکومت پهلوی را برانداخت همین ویزگی بود که در خط امام (ره) استمرار یافت و هویت انقلاب اسلامی و ضمانت شعار‌هایش شد.
همدلی و هم زبانی بود که بسیجی و پاسدار و ارتشی از هر صنف و طایفه و زبان و دین را در یک صف واحد به دفاع از اساس نظام اسلامی کشاند. تا این آهنگ بر قلوب انقلابیون حاکم بود کسی جسارت طرح شعار‌های انحرافی «نه غزه نه لبنان» و بر علم کردن ایرانیت بر اسلامیت را نداشت.
و حال بپردازیم به اینکه چرا بعد از ۳۷ سال از عمر با برکت انقلاب اسلامی ضرورت پیش آمد تا امام خامنه‌ای از تعیین شعار‌های اقتصادی اجتماعی و سیاسی به موضوع مهم همدلی و هم زبانی بپردازد و این یعنی:
آغازی دیگر در مجیطی صمیمانه برای بازیابی حرکت انقلاب اسلامی بر مدار اعتماد و حصول اطمینان مردم
یعنی آغاز روزگار خوش در همدلی دولت با ملت و ملت با دولت، پذیرفتن این نکته که دولت کارگزار ملت است و ملت کارفرمای دولت
یعنی آغازی برای تقویت بنیانهای عمیق احساسات، باور‌ها، تمایلات و انگیزه‌ها و نمودی از غوغای درونمان و روایتی از گونه‌های مکتوب و مکنون قلبی ما که در قالب کردار‌ها و گفتار‌هایمان غنیمت می‌بخشد.
یعنی آغازی عملگرایانه و راهبردی از وحدت رویه و پایداری برای تداوم حرکت انقلابی بمنظور تحقق آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی و امام راحلمان.
یعنی آغازی برای حذف و طرد و دور کردن افراطی‌های مسئله ساز و بحران آفرین سال‌های ۷۸ و ۸۸ از بدنه حاکمیت و استقرار مشارکت آمیز همه دلسوزان و پاکباختگان به اسلام و امام و رهبری در سکان مدیریتی به منظور سالم سازی و در آوردن چشم نفاق و فتنه و طمع از فضای سیاسی و فکری انقلاب اسلامی با هر گرایش جناحی.
شرایط تحقق عینی شعار راهبردی سال ۹۴:
نظام‌های سیاسی مستقر در کشور‌های مختلف نیازمند دو رکن اساسی برای تداوم و اعمال مدیریت بر قلوب جامعه هستند:
۱- مشروعیت (قانونیت)
۲- مقبولیت (مطلوبیت و کارآمدی)
در این رابطه هم اکنون سه دسته حکومت در عرصه جامعهٔ بشری عرض اندام دارند:
۱- نظام‌های پلیسی امنیتی با افکار استبدادی کمونیستی و سلطنتی یا امیر و امرایی
۲- نظام‌هایی با حاکمیت دمکراسی (مردم سالاری) از نوع غربی با گردش مدیریت بر پایه تبلیغات و تزویر برخاسته از مکتب لیبرالیسم فرد گرایانه
۳- نظام سیاسی دینی بر پایه عطوفت و محبت (مردم سالاری دینی)
طبیعی است که حضرت امام خمینی (ره) بر اساس یک تجربه تاریخی دو مدل اول نظام‌های سیاسی را برای ایران اسلامی مد نظر نداشت و از همان ابتدا بر جمهوری اسلامی تاکید و ابرام داشت و مردم هم با حضور و رای به این نظام مشروعیت لازم بخشیدند و بدینطریق مدل جدیدی از نظام‌های حکومتی در انتهای قرن بیستم پدیدار گردید که نظام‌های دیگر را عملا به چالش کشاند. مفهوم صدور انقلاب و بیداری اسلامی روشنگر این وضع می‌باشد، اینجاست که رهبر معظم انقلاب که معتقد است اعتماد در محبت مردم به نظام جایگاهی بنیادی در جمهوری اسلامی دارد می‌فرمایند:
((باید مردم را مورد محبت و احترام قرار داد و به آن‌ها اعتنا کرد تا به دستگاه حاکم وصل باشند و پشت سرش قرار گیرند)) (۱)
شرط اول:
همکاری‌های صمیمانه و همدلی بیشتر دولت و ملت برای استفاده مطلوب از ظرفیت‌های زیاد ملت برای عبور از بحران‌ها و سیاستهای نظام برای تحقق آرزوهای بزرگ ملی، هم دولت «ملت» را بمعنی واقعی کلمه» قبول داشته باشد» و هم ملت بدرستی بپذیرد که بمعنای حقیقی کلمه اعتمد کند. بعبارتی درک درست هر کدام از ارزش و اهمیت و توانایی یکدیگر.
شرط دوم:
اولویت دادن به محور‌های ایجاد همدلی و همزبانی توسط مدیران دولتی در تصمیم گیری‌ها و تصمیم سازی‌ها و به نمایش گذاردن قدرت نرم جمهوری اسلامی در قبال دشمنان و صحنه عملی اجرای ابعاد و ارکان جامعه و توجه خاص به معارضه دشمن
شرط سوم:
دوری از الفاظ و القاب تحقیر آمیز و غیر اخلاقی به منتقدان و دلسوزانی که دغدغه و نگرانی از روند اجرایی دارند، با تاسی از کلام عمیق امام صادق علیه السلام که می‌فرمایند: «احب اخوانی الی من اهدی الی عیوبی» ((دوست داشتنی‌ترین برادران برای من کسی است که عیوب مرا به من اهدا کند)) (۲)، عمل کنند و منتقدین هم بجای تمرکز بر جستجوی انگیزه‌های مسئولین بر نقد عملکرد‌ها متمرکز شوند.
شرط چهارم:
حمایت و هماهنگی با کلیت سیاستهای دولت که برخاسته از آرمان‌ها و اهداف انقلاب اسلامی است، توسط آحاد مردم و همه جریانات شناسنامه دار انقلابی و مردمی و دانشگاهی و دور کردن هر نوع حرکت تخریبی و اختلاف انگیر و افراط گرایی سیاسی جناحی قومی و حتی دینی (حرکت‌های تکفیری و سلفی‌گری همچون شیعه انگلیسی امریکایی و داعش)
شرط پنجم:
اجرای عدالت اجتماعی اقتصادی و فرهنگی در تصمیم گیری‌ها برای حفظ هویت و اصالت انقلاب اسلامی و ایجاد بستر احساس تعلق همه اقشار اجتماعی و گروه‌ها و اقوام سراسر ایران بزرگ بمنظور یک پشتوانه قابل اعتماد آنطور که رهبرمان فرمودند: «کلید حل مشکلات اینجاست یعنی در درون کشور و امکانات داخلی کشور است که از اینها می‌شود خردمندانه بهره برداری کرد «(۳) و در مقطع دیگری ابراز داشتند: «کار‌ها با تدبیر با برنامه ریزی با ملاحظهٔ همه ظرایف و دقایق در اختیار مردم گذاشته بشود، انوقت کار‌ها پیش خواهد رفت «(۴)
شرط ششم:
اقدامات عملی و اجرایی برای حل مشکلات اقتصادی کشور، تحریم عامل اصلی برهم خوردگی وضعیت اقتصادی کشور نمی‌باشد مشکلات ریشه‌ای اقتصاد ما از تبدیل شدن بانک بعنوان بنگاه داری و سوداگری با دلالی و فساد اقتصادی و عدم شفافیت در اقتصاد حوزه زمین و مسکن، واردات محوری و خام فروشی محصولات داخلی، جهش‌های کاذب قیمت ارز و سکه و عدم وجود برنامه طراحی شده با وضع موجود می‌باشد که لازم است مردم و دولت با اعتماد به یکدیگر با برنامه و اعمال نقش واقعی کمک کننده باشند.
شرط هفتم:
دور شدن و دورکردن از خطر ایجاد اختلاف داخلی اعم از تلاش تجدید نظرطلبان برای برگرداندن شک به مردم متدین و رهبری نظام و برخورد‌های نسنجیده با منتقدین و هجوم به ارزش‌ها و باور‌های دیرین مردم با سرگرم کردن به دعواهای سیاسی بجای ریشه کنی ویروس مزمن جامعه، دامن زدن به اختلافات قومی و قبیله‌ای و یا دینی.
شرط هشتم:
اعمال چهار شرط اصلی برای نظام سازی توسط تمام نهاد‌ها و ارگان‌ها و دستگاه‌های حاکمیتی بصورت هماهنگ و برنامه ریزی شده: اقامه صلوه و زکات و امر به معروف و نهی از منکر برای انسجام بخشیدن و ارتباط محکم و استوار اجتماعی و قلبی میان همه طبقات مردم در نظام اسلامی (۵)
شرط نهم:
گفتمان سازی و مطالبه اصول و مبانی انقلاب اسلامی و نه تسامح و تساهل در اصول اصلی انقلاب مثل استقلال، آزادی و عدالت زیرا لازمهٔ پیشرفت همه جانبه با ایجاد زمینه وحدت حقیقی و به رسمیت شناختن اختلاف سلیقه‌ها حاصل می‌شود نه تقسیم بندی مخالفان و موافقان به افراطی و معتدل، عدم تبعیض و تفاوت گذاشتن بین مردم با گفتمان سازی درونی و تعامل سازنده جریانات متعدد به انقلاب. باید بیاموزیم که اختلافات باید در روش باشد نه اصول و مبانی فکری.
شرط دهم:
تمرکز و نگاه دولت بجای دیپلماسی هسته‌ای و رو به بیرون (۶)، به لایه‌های متعدد اجتماعی و ظرفیت‌های کلان داخلی. امروز رهبر انقلاب اصرار دارند تا تمام مردم به دولت یازدهم هم اعتماد کنند و هم در پیشبرد امور این دولت را یاری دهند. زیرا ((بهانه نگذاشتند کار کنیم)) را از همه طرف‌های حاضر در دولت گرفتند و می‌گیرند پس لازمه‌اش برقراری رابطه‌ای دو طرفه است یعنی با اعتماد مسئولان و دولت مردان به توانمندی‌های داخلی و مردمی نه تنها آهنگ همدلی و همزبانی مردم با دولت سرعت بیشتری بخود خواهد گرفت بلکه یگانه راه عبور از مشکلات کنونی، تهدیدات دشمنان و امید و نشاط دوستان و دلسوزان نظام در این راهبرد نهفته است.
خلاصه:
همه تلاش کنیم تا این شعار راهبردی در فضای تبلیغاتی رسانه‌ها و جریانات سیاسی صرفا در گفتار و کلام مسئولان و نمایش در بنرها‌ها و بروشورهای رنگارنگ بر بدنه دیوار‌ها و ادارات باقی نماند، بلکه مسیر حرکت و استراتژی دولت و مردم قرار گیرد و برای اجرایش عملا روش‌های دقیق و برنامه‌های معین طراحی و اعمال گردد، تا در پایان یکسال از گذشت این راهبرد کیفیت و کمیت ارزیابی آن مشهود باشد که در اینصورت استوانه استحکام درونی نظام یکبار دیگر اقتدار و زیبایی مشروعیت و مقبولت نظام اسلامی را تضمین خواهد نمود.
روزگار خوش با بکارگیری راهبرد همدلی و هم زبانی با قبول اختلاف و احترام همه سلایق از دل اقوام و اطراف ایران چهره منور و درخشان انقلاب اسلامی را به نمایش می‌گذارد. بدانیم که روزگار خوش همدلی و هم زبانی با اقدام عملی رییس جمهور شروع می‌شود و این دعا را داشته باشیم که ان شاالله:» می‌تواند وظایف سنگینی را که برعهده دارند به خوبی انجام دهند «.
