بیراهه در جشن چهارشنبه سوری

کبنا ؛چهارشنبه سوری یکی از جشن های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبهٔ سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.
این مراسم از ایران باستان وجود داشته و هیچ گونه ریشه ای در دین اسلام ندارد.در شب چهارشنبه سوری آتش بزرگی بر افروخته می شد و تا پاسی از شب این آتش روشن نگه داشته می شد و معمولا این آتش را با هیزم و بر روی بام های خانه روشن می کردند. مردم نیز از روی این آتش می پریدند و در زمان پریدن می‌خوانند: زردی من از تو، سرخی تو از من، این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد؛به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد.
افروختن آتش در معابر و خانه‌ها، اسپند دود کردن، فال گوشی و گره گشایی، نمک گرد سر گرداندن، روشن کردن آتش در بلندتری نقطه کوه ها و خوردن آجیل و غیره در این شب از جمله اعمالی است که در شب چهارشنبه سوری انجام می شود.
دلایل متعددی برای جشن چهرشنبه سوری بیان شده است از جمله می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱- چهارشنبه سوری برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند.
۲- به باور نیاکان و گذشتگان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها در چهارشنبه سوری، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده‌است.
۳- آتش چهارشنبه سوری، نماد و نشانه نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود.
۴- بخش‌بندی روزها به هفته از یهود به عرب و از اعراب به ایرانیان رسیده‌است. اعراب درباره هر یک از روزهای هفته باورهایی داشته‌اند؛ برای نمونه اینکه چهارشنبهٔ هر هفته روز شومی است و با روشن کردن آتش و جشن و شادمانی باید این روز نحس را پشت سر گذاشت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنه فرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.
جشن چهارشنبه سوری که از نیاکان و ایران باستان به ارث رسیده در این سالها از حالت اصلی و نوع برگزاری آن به بیراهه رفته است. اگر در گذشته روشن کردن آتش با هیزم مرسوم بود الان نه تنها آتش را کمتر با هیزم روشن می کنند بلکه در شکل خطرناک تر آن از مواد آتش زا بدون از توجه به عواقب آن آتش افروزی می کنند. کشیدن بوق ممتد، پرتاب نارنجک های دست ساز و اخلال در رفت و آمد مردم و غلبه شدن هیجان و انجام رفتارهای مخاطره آمیز از جمله رفتارهای کنونی در جشن چهارشنبه سوری است.
مواد محترقه و بعضا مواد منفجره که متاسفانه از کانال های مختلف به دست مردم می رسد و خسارات جبران ناپذیری را از لحاظ جسمی و مادی به قشر هدف که اکثراً جوانان و نوجوانان هستند وارد می کند این در حالی است که بنا بر آنچه از گذشتگان و نیاکان تا الان نقل و قول شده، استفاده از این مواد خطرناک و منفجره جایی در جشن چهارشنبه سوری نداشته است.
وارد شدن جراحات و بعضاً خطرات جانی و مالی و غیر قابل پیش بینی بودن اعمال شرکت کنندگان در این جشن و پراکندگی این جشن و هیجانی بودن این جشن به وسیله جوانان و نوجوانان در حقیقت کنترل را سخت تر می نماید و بنا بر این دلایل بعضی از مراجع تقلید و بزرگان دین انجام این جشن را خلاف شرع و حرام اعلام کرده اند که دلایل آن نیز برشمرده شد.
چنانچه این جشن به وسیله نیروهای انتظامی و امنیتی کنترل نشود افراد پرخطر و کسانی که به نوعی دوست دارند از آب گل آلود ماهی صید کنند فراهم می شود و یکی از حربه های رسانه های بیگانه و دشمنان بهره برداری حداکثری و ضربه زدن به دین اسلام و فرهنگ اصیل ایرانی در این قالب هاست که می طلبد شعر مردم در این جشن به شعور همراه و به بصیرت دینی تبدیل شود و در صورت پرداختن به جشن و شادمانی اخلاق حسنه اسلامی و دوری از آزار و اذیت دیگران را فراموش نکنند.