مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛اکبر جهانفکر*
ما هنوز شورایی زیستن را در عمل نپذیرفته‌ایم، گاهی ژست شوراگرایی رابه خود می‌گیریم ولی واقع امر آن است که آن را درعمل قبول نداریم، بلکه تنها دیدگاه خودمان راقبول داریم و این سرمنشا همه تناقضات عمیق درجوامع است. بحث و گفت‌وگو را دوست نداریم، پافشاری بر قبولاندن نظرخودمان می‌کنیم، بر این اساس کمتر به
اهداف اجتماعیمان دسترسی مییابیم. در عالم پذیرش دیگران نیستیم، درصدد قبولاندن خودمان هستیم. بایستی نگاه مان را از سوی خود به جامعه برگردانیم و برای دیگران نیزحق قایل شویم تا بتوانیم به جمع بپیوندیم. هزاران سال از زندگی اجتماعی بشر می‌گذرد. اگر تاریخ را مطالعه کنیم همواره شاهد سلطه فکر و اندیشه گروهی خاص برجوامع خواهیم بود و جوامع نیز با این شیوه خو گرفته‌اند. استفاده صحیح از واژه مقدس آزادی رانشناخته وتجربه نکرده‌ایم، همواره حق از آن مدعیان فرمانروایی بوده است و برای خودحقی نیافته ایم، بدین جهت همیشه ناراضی بوده‌ایم، حال در پی آنیم که از حقوق انسانی و نعمت‌های خداداد خود بهره‌مند شویم، چه باید بکنیم و چگونه این راه طولانی را شروع کنیم؟ ازخود شروع کنیم و از موانع نهراسیم، اولین مانع در ادامه راه،حضور مدعیان برتری ازدیگران است که به منظور ممانعت ازحرکت های آزادی بخش، چماق تکفیر برداشته و بر آزادی خواهان فرود می آورند. دومین مانع این است که ما آزاد اندیشی را تمرین نکرده و یا نگذاشته‌اند تمرین کنیم ولی فراموش نکنیم که این قبیل موانع و هزاران مانع رنگارنگ در همه جا رخ می‌نمایند. حوصله و ممارست دو ویژگی لازمه موفقیت است، پرهیز از شتابزدگی و پذیرش تدریجی در امور و یا به اصطلاح معمول حرکت گام به گام نیز بایستی به راهکارها افزوده گردد. پر مسلم است که هرگاه مطالبات و پیگیری‌ها شتاب‌زده و یک شبه باشند هرگز به جایی نخواهند رسید. فرهنگ‌سازی، زمینه پیشرفت هر فکر صحیح است، شفافیت درطرح موضوعات بر توفیقات می‌افزاید. مطالباتی که طی زمانی طولانی انباشته شده‌اند بایستی به تدریج برطرف گردند، طرح چند موضوع باهم می‌تواند موجب نا به سامانی شود. نگاه‌ها بایستی تغییر یابند. نگاه‌های منفی خسارت بار است. نگاه‌ها را بایستی به سوی موجودی‌ها نه کاستی‌ها انداخت و با کیاست تمام در مسیرخدمت از موجودی‌ها نهایت بهره را گرفت و به تدریج آن را توسعه داد. بدبینی بلای عظیم جوامع است، به جای آن اعتمادسازی بستر مناسب پیشرفت و تعالی بشر را فراهم می‌آورد. استفاده صحیح از توانایی‌ها عامل خیر و برکت است، درحالی که در برابر این اندیشه هستند نگاه‌هایی که تنها به ضعف‌ها و ناتوانایی‌ها می‌نگرند. ازبه هم پیوستن توانایی‌ها سازندگی‌ها شروع می‌شود. جامعه‌ای که آحاد آن جامعه تصمیم دارد زنده و پویا بماند وب ه راه پر تکاپوی خود تداوم بخشد و واژه زیبای توسعه یافته را با خود به یدک بکشد باید نگاه‌های خود را عمیقاً عوض کنند، ازخودخواهی‌ها بکاهند، دست‌ها را به هم زنجیر کنند و از دانایی های سایرآحادجامعه نهایت بهره راگیرند.جوانان تحصیل کرده، صاحبان اندیشه و مورد وثوق رافرصت دهیم تاواردصحنه شوند.حلقه‌های تنگ را بگشاییم ووسعت بخشیم. به حرف‌ها جامه‌ی عمل بپوشانیم و درخلق زمینه های مشارکت ملی متعهد، دلسوز و کوشا باشیم. بی‌تردید در فضایی که اینچنین رقم خواهد خورد همه ناظر کهگیلویه و بویراحمدی شکوفا و ایرانی بالنده‌ترخواهند بود. عید واقعی از آن کسیست که پایان سالش را جشن بگیرد،نه آغاز سالی که از آن بی‌خبر است... آخر سالتان شایسته و زیبنده باد...
*کارشناس حقوق قضایی
ما هنوز شورایی زیستن را در عمل نپذیرفته‌ایم، گاهی ژست شوراگرایی رابه خود می‌گیریم ولی واقع امر آن است که آن را درعمل قبول نداریم، بلکه تنها دیدگاه خودمان راقبول داریم و این سرمنشا همه تناقضات عمیق درجوامع است. بحث و گفت‌وگو را دوست نداریم، پافشاری بر قبولاندن نظرخودمان می‌کنیم، بر این اساس کمتر به
اهداف اجتماعیمان دسترسی مییابیم. در عالم پذیرش دیگران نیستیم، درصدد قبولاندن خودمان هستیم. بایستی نگاه مان را از سوی خود به جامعه برگردانیم و برای دیگران نیزحق قایل شویم تا بتوانیم به جمع بپیوندیم. هزاران سال از زندگی اجتماعی بشر می‌گذرد. اگر تاریخ را مطالعه کنیم همواره شاهد سلطه فکر و اندیشه گروهی خاص برجوامع خواهیم بود و جوامع نیز با این شیوه خو گرفته‌اند. استفاده صحیح از واژه مقدس آزادی رانشناخته وتجربه نکرده‌ایم، همواره حق از آن مدعیان فرمانروایی بوده است و برای خودحقی نیافته ایم، بدین جهت همیشه ناراضی بوده‌ایم، حال در پی آنیم که از حقوق انسانی و نعمت‌های خداداد خود بهره‌مند شویم، چه باید بکنیم و چگونه این راه طولانی را شروع کنیم؟ ازخود شروع کنیم و از موانع نهراسیم، اولین مانع در ادامه راه،حضور مدعیان برتری ازدیگران است که به منظور ممانعت ازحرکت های آزادی بخش، چماق تکفیر برداشته و بر آزادی خواهان فرود می آورند. دومین مانع این است که ما آزاد اندیشی را تمرین نکرده و یا نگذاشته‌اند تمرین کنیم ولی فراموش نکنیم که این قبیل موانع و هزاران مانع رنگارنگ در همه جا رخ می‌نمایند. حوصله و ممارست دو ویژگی لازمه موفقیت است، پرهیز از شتابزدگی و پذیرش تدریجی در امور و یا به اصطلاح معمول حرکت گام به گام نیز بایستی به راهکارها افزوده گردد. پر مسلم است که هرگاه مطالبات و پیگیری‌ها شتاب‌زده و یک شبه باشند هرگز به جایی نخواهند رسید. فرهنگ‌سازی، زمینه پیشرفت هر فکر صحیح است، شفافیت درطرح موضوعات بر توفیقات می‌افزاید. مطالباتی که طی زمانی طولانی انباشته شده‌اند بایستی به تدریج برطرف گردند، طرح چند موضوع باهم می‌تواند موجب نا به سامانی شود. نگاه‌ها بایستی تغییر یابند. نگاه‌های منفی خسارت بار است. نگاه‌ها را بایستی به سوی موجودی‌ها نه کاستی‌ها انداخت و با کیاست تمام در مسیرخدمت از موجودی‌ها نهایت بهره را گرفت و به تدریج آن را توسعه داد. بدبینی بلای عظیم جوامع است، به جای آن اعتمادسازی بستر مناسب پیشرفت و تعالی بشر را فراهم می‌آورد. استفاده صحیح از توانایی‌ها عامل خیر و برکت است، درحالی که در برابر این اندیشه هستند نگاه‌هایی که تنها به ضعف‌ها و ناتوانایی‌ها می‌نگرند. ازبه هم پیوستن توانایی‌ها سازندگی‌ها شروع می‌شود. جامعه‌ای که آحاد آن جامعه تصمیم دارد زنده و پویا بماند وب ه راه پر تکاپوی خود تداوم بخشد و واژه زیبای توسعه یافته را با خود به یدک بکشد باید نگاه‌های خود را عمیقاً عوض کنند، ازخودخواهی‌ها بکاهند، دست‌ها را به هم زنجیر کنند و از دانایی های سایرآحادجامعه نهایت بهره راگیرند.جوانان تحصیل کرده، صاحبان اندیشه و مورد وثوق رافرصت دهیم تاواردصحنه شوند.حلقه‌های تنگ را بگشاییم ووسعت بخشیم. به حرف‌ها جامه‌ی عمل بپوشانیم و درخلق زمینه های مشارکت ملی متعهد، دلسوز و کوشا باشیم. بی‌تردید در فضایی که اینچنین رقم خواهد خورد همه ناظر کهگیلویه و بویراحمدی شکوفا و ایرانی بالنده‌ترخواهند بود. عید واقعی از آن کسیست که پایان سالش را جشن بگیرد،نه آغاز سالی که از آن بی‌خبر است... آخر سالتان شایسته و زیبنده باد...*کارشناس حقوق قضایی
